Τουρσί κελέκ με ανάμεικτα λαχανικά

Κελέκ στα τούρκικα νομίζω πως λένε τα άγουρα πεπονάκια και καρπουζάκια .
Αυτά δηλαδή που δεν πρόλαβαν να ωριμάσουν γιατί τα πρόλαβε ο χειμώνας . Μια τέτοια αργοπορημένη πεπονιά που φύτρωσε από μόνη της σε μια γλάστρα , έκανε ένα πεπόνι και μετά μαράθηκε.

10 Οκτωβρίου 

Ένα πεπονάκι όσο ένα πορτοκάλι, που το έκοψα και λυπόμουν να το πετάξω, μέχρι που έμαθα πως το κελέκ γίνεται τουρσί .

1 Δεκεμβρίου 

Και επειδή δεν είχα αρκετά , αφού στις δικές μας λαϊκές αγορές δεν πουλάνε άγουρα παρόμοια φρούτα , παρά μόνο πράσινες ντομάτες , αποφάσισα να κάνω ένα μιξ τουρσιού, ανακατεύοντας ντοματάκια , αγγουράκια , λάχανο , καυτερές πιπεριές , πιπεριές Φλωρίνης και το περιβόητο πεπόνι .

Το οποίο όμως δεν ήταν άγουρο , αλλά μοσχοβόλησε ο τόπος όταν το έκοψα στα δύο. Κράτησα τον σπόρο ( μου είχαν πει πως ήταν παλιά ποικιλία ) και τόλμησα να το βάλω μαζί με τα υπόλοιπα αγνοώντας την  πιο κάτω τούρκικη συνταγή που μιλούσε μόνο για άγουρα πεπόνια ή καρπούζια.

Τα υλικά είναι τα παρακάτω με την γνωστή και αστεία πολλές φορές, μετάφραση της Google θα προσπαθήσω να την «αποκρυπτογραφήσω» έτσι για να υπάρχει. Είπαμε εξ άλλου πως εγώ τις συνταγές τις γράφω για την εγγονή μου ( που ακόμα δεν είναι ούτε στα σκαριά )

Έχουμε και λέμε λοιπόν .
2 κιλά αγγούρια
 1 κιλό ντομάτες,
 1 κιλό άγουρο κελέκ
 1 kg πράσινη πιπεριά
 1 ρεβίθια χούφτα 
 σκόρδο
 ( η μετάφραση λέει και πιπέρι κινηματογραφικό ή πιπέρι τζίν αλλά δεν ξέρω τι εννοεί οπότε θα βάλω καυτερές πιπεριές )
 2 φλιτζάνι ξύδι,
 5 κουταλιές της σούπας χοντρό αλάτι
 1 κουταλάκι λεμόνι αλάτι ( Ξινό ή λεμόν τουζού )
 1 κουταλιά της σούπας ζάχαρη
 10 ποτήρια βραστό παγωμένο νερό
 Μαϊντανός για να τα σκεπάσουμε , να μην επιπλέουν
Προετοιμασία :
Ας ανοίξουμε  τρύπες με ένα καλαμάκι σε αγγούρια, ντομάτες 
2. Κόψτε τα άκρα της πράσινης πιπεριάς με ένα μαχαίρι.
 3. Αφήνουμε τα ρεβίθια στο κάτω μέρος του βάζου μας.
 4. Ας αρχίσουμε να τοποθετούμε τα λαχανικά μας με μεικτό τρόπο.
 5. Προσθέστε το σκόρδο και το πιπέρι τζιν στην εποχή.
Ας συνεχίσουμε τη διαδικασία μέχρι να γεμίσει το βάζο μας.
 6. Προσθέστε ένα ξεχωριστό δοχείο από ξύδι, χοντρό αλάτι, λεμόνι αλάτι, ζάχαρη και βρασμένο κρύο νερό. Ανακατεύουμε καλά μέχρι να διαλυθεί το αλάτι.
 7. Καλύψτε την κορυφή του βάζου μας με μαϊντανό.
8. Γεμίστε το βάζο με το ξίδι που ετοιμάσαμε.
Στη συνέχεια κλείστε καλά το βάζο.
 9. Αφήστε το νερό να φτάσει παντού περιστρέφοντας το βάζο του μαρουλιού μερικές στροφές.
 10. Ας περιμένουμε περίπου 20-25 ημέρες σε δροσερό μέρος.
Έχουμε αποκτήσει 2 κιλά βάζων τουρσί με αυτά τα μεγέθη .

Έτοιμα τα βαζάκια μου σε μικρότερες δόσεις υλικών, ( και  επειδή  οι τούρκικες συνταγές  δίνουν τις οδηγίες παρασκευής  βάζοντας μπροστά από κάθε φράση  την λέξη " Ας ") 
ας ελπίσω κι εγώ πως τα τουρσιά μου θα πετύχουν .

Λάχανο

Σιγά τα λάχανα , σπουδαία τα λάχανα ,είναι δυο απαξιωτικές φράσεις,  
αλλά ποιος λέει όχι σε μια πολίτικη ζουμερή λαχανοσαλάτα , σε μια ψιλοκομμένη λαχανοσαλάτα με τριμμένο πράσινο μήλο και τα άλλα συμπαρομαρτούντα , 
σε λαχανοντολμάδες με όλους τους μύθος που τους έντυσε η Ελληνική παράδοση, 
και εν τέλει ποιος θα πει όχι στο λάχανο τουρσί που σιγά σιγά θα εξαφανιστεί απ το τραπέζι μας αφού αγνοούμε τα οφέλη του και προτιμούμε τα συνθετικά προβιοτικά του φαρμακείου ? 

Ζεματισμένα  και τυλιγμένα τα φύλλα σε πετσέτα για να στραγγίσουν 

Εφέτος το προχωρήσαμε ακόμα παραπέρα νομίζοντας πως ανακαλύψαμε την Αμερική αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα . 
Την ώρα που ασχολείσαι π.χ. με το λάχανο τουρσί σου έρχεται η τάχα έμπνευση και λες θα βάλω λάχανο στην κατάψυξη.

Σε σακουλάκια  έτοιμα για την κατάψυξη

Και μετά όταν είσαι έτοιμη να  μεταφέρεις όλα όσα έκανες στο blog , ανακαλύπτεις πως η Google είναι γεμάτη από λάχανο στην κατάψυξη. 
Δεν διάβασα βέβαια αν υπάρχει ειδικός τρόπος γιατί ήδη ο τρόπος που το έκανα εγώ ήταν μια χαρά αφού το δοκίμασα και μαγειρεμένο. 
Όπως και να χει χθες έκανα τους ευκολότερους λαχανοντολμάδες της ζωής μου χάρη στο κατεψυγμένο λάχανο που το έκανα για δοκιμή , αλλά την επόμενη εβδομάδα θα καταψύξω περισσότερο 
και δεν ξέρω γιατί την κατάψυξη την έβλεπα μόνο ως μέρος διατήρησης λαχανικών και όχι ως ευκολία για ένα σχετικά δύσκολο φαγητό. 

 Σχετικά με το λάχανο τουρσί εξακολουθώ να βάζω μέσα μια χούφτα ρεβίθια που βοηθούν στην ζύμωση - όπως έκαναν οι παλιές -. 
Επίσης είχα διαβάσει σε παλιές τούρκικες συνταγές πως έβαζαν στην βάση του δοχείου που θα έφτιαχναν το τουρσί ,μια φέτα ψωμί ή ένα κομμάτι νωπής μαγιάς τυλιγμένης σε ένα κομμάτι τουλπάνι. 

Και μια και ασχοληθήκαμε με τα τουρσιά φτιάξαμε και αλατισμένα λεμόνια , που ούτε ξέρω πως τρώγονται, ούτε τι φαγητό συνοδεύουν..

Σούσι : "Greco mascara"

   
Εννοείται πως τούτο εδώ είναι η τέλεια αποδόμηση ενός παραδοσιακού σούσι άλλης χώρας , 
αλλά αφού βάλαμε μπρος να τα αποδομήσουμε όλα στην χώρα μας , ας βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου όπου με παίρνει, εξ ου και η ονομασία του . Sushi “Greco mascara» . 

Η ιδέα βέβαια δεν είναι δική μου - γιατί τόσο μασκαρού δεν είμαι ώστε να σας πω ψέματα - παρά μόνο τα υλικά και η παρασκευή. 

Δεν αισθάνομαι τύψεις Θα αισθανόμουν μόνο αν γνώριζα πως μια αντίστοιχη Γιαπωνέζα Ελιά θα ήταν ικανή να φτιάξει ένα ελληνικότατο πιτόγυρο σε σημείο που όταν το δοκιμάσω να νομίζω πως είναι απ το μαγαζί του Θύμιου απ τα Αγρίνιο. 

 Αυτά τα λίγα για σήμερα και να υπογραμμίσω πως η σάλτσα στο λιλιπούτειο μπολάκι δεν είναι γουασάμπι …φαίνεται κι απ το χρώμα..

Κατά τ άλλα ... το γέλιο βγήκε  και απ την κουζίνα .. ( παράδεισος γαρ ) 

Ξεκαθάρισμα λογαριασμών με το ψυγείο

Δεν ξέρω αν έχει τύχει και σε σας να μην θέλετε να πετάξετε κάτι απ το ψυγείο , το οποίο υπάρχει μέσα μεν , αλλά δεν ξέρετε τι να το κάνετε δε.. 

Μέρες τώρα όποτε άνοιγα την πόρτα του το μάτι μου πήγαινε σε μια σακούλα με καρύδα τριμμένη ή οποία είχε αγοραστεί για κέικ   σε ένα μπουκάλι με σουμάδα του εμπορίου που καμιά σχέση δεν είχε με την πραγματική σουμάδα , (αλλά μπορεί να ήταν και ιδέα μου ) , και σε ένα βάζο με ταχίνι . 

Η καρύδα , παρ όλο που μου χάλασε το κέικ γιατί δεν μύριζε καθόλου μπήκε στο ψυγείο  γιατί ήταν αρκετή  και λυπήθηκα να την πετάξω …τουλάχιστον αμέσως..  Λίγο αυτό, λίγο το : «κάτι  θα σκεφτώ για να την αξιοποιήσω»  περνούσαν οι μέρες  καθυστερώντας  μάλιστα στο πέταγμα ότι δεν χρειαζόμουν.. 

Το άμοιρο ταχίνι  είχε μισοτελειώσει  και με το λίγο που έμεινε τι να φτιάξει κανείς ?  

Ανασκουμπώθηκα  ξανά και είπα:  σήμερα θα «ζωγραφίσω»  με  σκοπό  να δημοσιεύσω στο blog  την σίγουρη αποτυχία που θα είχα  γιατί βαρέθηκα πια  να  μην δημοσιεύουμε τις αποτυχίες μας ..αφού είμαι σίγουρη πως υπάρχουν κι αυτές .

Με το ταχίνι έκανα ταχινοπιτάκια  που ούτε πολλά υλικά ήθελαν ούτε και δόσεις συνταγής .

Αρχικά έκανα ένα ζυμάρι ψωμιού  με νωπή μαγιά και όταν φούσκωσε  το έκοψα  σε  μπαλάκια  , ξανα φούσκωσαν  και τα άνοιξα  μικρά  φύλλα . 

Σε ένα μπολ  είχα  βάλει το ταχίνι  με μέλι και θα μπορούσα να έβαζα και σταφίδες ή καρύδια ή και τα δύο  μαζί, αλλά δεν είχα .. Κάνοντας το φύλλο  έβαζα επάνω μια κουταλιά απ το μίγμα του ταχινιού το άπλωνα και μετά  το δίπλωνα σε πακετάκι και το ξανάνοιγα  με τον πλάστη  προσεκτικά.. 

Αυτό επαναλαμβανόταν δύο  τρεις φορές  .. στο τελευταίο άνοιγμα  το τύλιγα σαν τσουρεκάκι και το έβαζα στο ταψί.  Μετά σε μέτριο προς ζεστό φούρνο μέχρι να φουσκώσουν και να ροδίσουν.

Με την καρύδα και την σουμάδα  έκανα τα γρηγορότερα γλυκάκια  σχεδόν σε πέντε λεπτά . Βοήθησε βέβαια και η καρύδα  που δεν είχε έντονο άρωμα, ή μάλλον αυτός που μου πούλησε  ξεθυμασμένη  καρύδα  που με έχει και πελάτισσα  χρόνια τώρα ..

Σε μέρος  σουμάδας  έβαλα  τόση καρύδα  ώστε να έχω ένα μείγμα που  να πλάθεται .. 

Όλα αυτά  σε κατσαρολάκι στην φωτιά για ελάχιστο χρόνο , ίσα - ίσα  για να δέσει το ένα υλικό με το άλλο.. Μετά πλάσιμο με λαδωμένα χέρια  ( φυτικό λάδι ) και ύστερα  τύλιγμα   σε καρύδα , και αυτό ήταν .

Όλα καλά..Ελπίζω μόνο  να γράψω μια αποτυχία μου  την επόμενη φορά..

Αλμυρή και πικάντικη μαρμελάδα

Δεύτερη συνταγή - μετά τα φραγκόσυκα- chutney . 
Εγώ βέβαια το λέω αλμυρή – όχι και τόσο – πικάντικη , μαρμέλαδα. 
Αυτή τη φορά από καυτερές πιπεριές τις οποίες δεν ξέρω πια τι να τις κάνω . Υποψιάζομαι , πως η μεγάλη τους παραγωγή είναι για να μ ευχαριστήσουν επειδή για χάρη τους έκοψα ένα δενδράκι γκότζι μπέρυ στου οποίου την γλάστρα είχαν φυτρώσει και προτίμησα να κρατήσω αυτές τις υπέροχες κυρίες χαμπανέρο. 
Περίπου 2 κιλά πιπεριές μόνο από δύο ρίζες , δεν τις λες και λίγες . 
 Σήμερα πάλι μάζεψα αρκετές για να μεγαλώσουν οι υπόλοιπες , και ειλικρινά στεναχωριέμαι που κανένας κοντινός μου στην περιοχή δεν τις τρώει, και το να τις στείλω σε φίλους με ταχυδρομείο δεν είναι εύκολο γιατί είναι ευαίσθητες..Έστειλα κάποτε σε φίλη μερικές για σπόρο εντός της Αθήνας και στον δρόμο σάπισαν. 

Οπότε , ανασκουμπώθηκα πάλι , και είπα κάτι να κάνω μ αυτές . Έχω κάνει μέχρι τώρα τουρσί , ταμπάσκο, πολτό , σειρά λοιπόν έχει η μαρμελάδα η οποία τρώγεται με αλμυρά μαλακά τυριά , κρακεράκια και γλυκό κρασί . Στο κρασί δεν είμαι ειδική αλλά εμένα αυτό μου αρέσει . 
Επίσης συνοδεύει καταπληκτικά και το λευκό ρύζι στα εξωτικά σας φαγητά , αυτά με τις γαριδούλες στα κάρβουνα . 

Τα υλικά της μαρμελάδας είναι 
1 και μισή κούπα τσαγιού ντομάτα κομμένη σε καρεδάκια , και 
1 κούπα πολτός ντομάτας, ( όλες μαζί περίπου μισό κιλό ντομάτες )
2 μεγάλες σκελίδες σκόρδο , 
ένα κομμάτι 10 εκατοστών πιπερόριζας 
 1/4 κούπας λευκό ξύδι 
5 πιπεριές  habanero  ( η περισσότερες αν πρόκειται να βάλετε τσίλι  ή τις  γνωστές κόκκινες μακριές καυτερές που ωστόσο μπροστά στις χαμπανέρο δεν καίνε πολύ ) 
 λίγο αλάτι και 
1 κούπα ζάχαρη . 

Τα υλικά τα αυξομειώνουμε σύμφωνα με το δικό μας γούστο. Πχ. Εγώ έβαλα περισσότερη ζάχαρη και ξύδι. 
Στο μούλτι όπου θα κάνουμε τον πολτό με μέρος απ τις ντομάτες βάζουμε και την πιπερόριζα και το σκόρδο. 
Μετά ανακατεύουμε όλα τα υλικά σε μια κατσαρολίτσα μαζί με τα καρεδάκια της υπόλοιπης ντομάτας και βράζουμε .. 
Προς το τέλος του βρασμού ανακατεύουμε συνέχεια για να μην κολλήσει η μαρμελάδα μέχρι να πήξει και να γυαλίσει.

Αν νομίζουμε πως δεν είναι εντάξει γιατί πιθανώς να έχουν μείνει μεγαλύτερα κομμάτια ντομάτας απ ότι πρέπει την αφήνουμε μια νύχτα και την επόμενη την ξαναβράζουμε λίγο για να φύγουν τα υγρά που έβγαλε. 
Την βάζουμε σε αποστειρωμένο βάζο και την φυλάμε στο ψυγείο. 

 Και μερικές συμβουλές για τις καυτερές πιπεριές αν και έχουμε πεί κι άλλη φορά για τα μέτρα που πρέπει να παίρνουμε όταν τις μαγειρεύουμε : Δουλεύετε πάντα με γάντια από καουτσούκ γιατί αν έχετε έστω και μια πληγή στα χέρια σας ο πόνος θα είναι αφόρητος. 

Αν ξαφνικά αποφασίσετε να μαγειρέψετε πιάτα, με πολύ καυτερές πιπεριές σιγουρευτείτε ότι ακολουθείτε τους κανόνες ασφαλείας: 
σε καμία περίπτωση μην αγγίζετε το στόμα ή τα μάτια σας, αλλιώς μπορείτε να πάθετε  σοβαρό βλεννώδη έγκαυμα. 

Αν φάτε ένα πιάτο με τέτοιου είδους πιπεριές και καταλάβετε πως δεν αντέχετε  το κάψιμο , το νερό δεν θα σας κάνει τίποτα . 
Πιέστε γάλα , που εχει την ιδιότητα να εξουδετερώνει πολύ καλά τη δράση της καψαϊκίνης. 

Αν δεν έχετε γάλα , τότε για να σβήσετε τη φωτιά απ το στόμα σας, μπορείτε να πιείτε ζεστό νερό με ζάχαρη ή, σε ακραίες περιπτώσεις, να πιείτε μια κουταλιά φυτικό έλαιο. 

 Ίσως να μην το γνωρίζουν όλοι , αλλά έχει αποδειχθεί ότι τα πικάντικα πιάτα μπορούν ακόμη και να είναι χρήσιμα: αυξάνουν την ανοσία και επίσης αυξάνουν το επίπεδο των ορμονών των ενδορφινών, αυξάνοντας έτσι τη διάθεση και τη γενική ζωτικότητα. 

Παρόλα αυτά, είναι καλύτερο να μην πειραματιστείτε με τέτοια πιάτα για άτομα που έχουν προβλήματα με το γαστρεντερικό σωλήνα, καθώς και για έγκυες και θηλάζουσες μητέρες. Οι αντενδείξεις πρέπει να λαμβάνονται καλύτερα υπόψη και να μην κινδυνεύουν, καθώς οι συνέπειες μιας τέτοιας πράξης μπορεί να είναι δυσάρεστες .

Υ.Γ Ελπίζω να μην ασχοληθώ άλλο με πιπεριές γιατί στέρεψε το μυαλό μου από συνταγές  και το να φτιάχνεις μια συνταγή  μια και δυο φορές δεν έχει γούστο. Τις υπόλοιπες που θα μαζέψω , προβλέπω να τις χώνω όπως είναι στην κατάψυξη. 

Οι γλυκούλες μου !!Είναι σαν να μου λένε : the game is loading......

Οι οδηγίες προστασίας αφορούν τις συγκεκριμένες πιπεριές 
οι άλλες που γνωρίζουμε οι καγιέν , τσίλι κλπ κλπ είναι αστεία υπόθεση. 

Μπόμπα ( αυτοσχεδιασμοί )

Η ιστορία με την μπόμπα άρχισε νομίζω ένα απόγευμα Σαββάτου ή μια Κυριακή πρωί μέσω face book. 
Μια δημοσίευση μερικές φορές είναι δυνατόν να σε παρασύρει και να σε βάλει να βρεις λύσεις για κάτι που σε απασχολεί.. Όχι τίποτα σοβαρό… αλλά και τι είναι σοβαρό για τον καθέναν? Εμένα λοιπόν μ απασχολούσε καιρό τώρα η φόρμα για ψωμί μπόμπας. Όμως όποτε κατέβαινα στο κέντρο την ξεχνούσα . 

 Πρίν αρκετό καιρό είχα βρεί σε σούπερ μάρκετ αλλά δεν την αγόρασα από φόβο πως δεν θα την χρησιμοποιήσω όπως με άλλα κουζινικά που τα αγοράζω μην τυχόν και τα χρειαστώ, τα οποία δεν τα χρειάζομαι ποτέ , με αποτέλεσμα να γεμίζουν τα ντουλάπια της κουζίνας με πεταμένα λεφτά. Βλέποντας λοιπόν την συνταγή για μπόμπα στην σελίδα γνωστού μάγειρα ....( – και συγχωρείστε με αλλά το «σεφ» δεν το μπορώ, και μακάρι να έχει 10 αστέρια michelin και να μαγειρεύει μαυρομάτικα  με μακεδονικό χαλβά σε γνωστό σούπερ μάρκετ ..)  
 ....και μια που αυτές τις μέρες στο μυαλό μου τριγυρνούσαν οι ωραίες μπόμπες του παλιού Δεληολάνη στο Παγκράτι ,
αποφάσισα να τιμωρήσω τον εαυτό μου πιέζοντάς τον να βρει μια πατέντα που θα αντικαθιστούσε την φόρμα. Και την βρήκα . 

Έφτιαξα μια φόρμα με αντικολλητικό χαρτί διπλής όψης ( με αλουμινόχαρτο απ την μια πλευρά ) στις διαστάσεις της συγκεκριμένης φόρμας στερέωσα καλά τις άκρες και την βάση της με συνδετήρες έβαλα και επί πλέον απλό αντικολλητικό χαρτί μέσα και έβαλα το ζυμάρι μου για να φουσκώσει. 
Το ζυμάρι ήταν ένα κράμα συνταγής ψωμιού του τόστ και συνταγής μπριός, μιας και τα καταστήματα ήταν κλειστά κι εμένα μου έλειπαν υλικά . 
Τώρα θα μου πεις πως είναι δυνατόν να έχεις φρέσκια μαγιά στο ψυγείο και να μην έχεις γάλα .. ε! να που συμβαίνουν κι αυτά.. 

Το ψωμάκι φούσκωνε , φούσκωνε , φούσκωνε μέχρι που βγήκε και λίγο έξω απ την βάση της αυτοσχέδιας φόρμας , αλλά μικρό το κακό.

Όταν ψήθηκε το καμάρωσα , το φωτογράφισα, το έβαλα στον τοίχο του μάγειρα όπου είχαμε ανοίξει μια ατέρμονη συζήτηση περί φόρμας με τα κορίτσια , ( πληροφοριακά σας λέω ότι χεσ@@@νε) και μετά το τύλιξα καλά αφού κρύωσε και το έβαλα στην κατάψυξη μέχρι σήμερα που αποφάσισα να το γεμίσω. 

Το απαγορευμένο κουτάκι δίπλα στο ψωμί δεν είναι πρόταση . Μέτρο σύγκρισης  μεγέθους είναι ..Μην πέφτετε απ τα σύννεφα..

Τα υλικά της γέμισης είναι πρωτίστως 
μαγιονέζα, μαρούλι ψιλοκομμένο, τόνος , 
 βούτυρο Κερκύρας, καπνιστός σολομός πράσινο κρεμμυδάκι , 
άνηθο, ρόκα 
και για όσους δεν τρώνε το ψάρι , μια ρώσικη σαλάτα με ψιλοκομμένη καπνιστή μπριζόλα. 

1η στρώση Ο τόνος ανακατεύτηκε με το μαρούλι τα μυρωδικά και την μαγιονέζα. 
2η στρώση η ρώσικη πάνω σε τρυφερή ρόκα 
3η στρώση βούτυρο καλά χτυπημένο κι ανακατεμένο με λεπτούς κρίκους απ το λευκό του κρεμμυδιού, πράσινο πιπέρι και σολομός . 

Δεν έντυσα με τίποτα την μπόμπα εξωτερικά αφού δεν πρόκειται να την παρουσιάσω σε τραπέζι . 
Αν θα την έντυνα θα έκανα ένα άλειμμα τυριού από τα γνωστά τριγωνικά τυράκια με λίγο φρέσκο βούτυρο, θα πρόσθετα ψιλοκομμένο καρύδι ..και μακάρι να είχα και κάρδαμο ..αλλιώς ρόκα 
( μήπως να πω: και μακάρι να είχα και άγρια ρόκα ??? ) 

Αν έμεινα ευχαριστημένη ? Ναι..κι απ την γεύση κι απ την έμπνευση κατασκευής φόρμας , που παρ όλα αυτά πρέπει να αγοράσω μία ..

Λακέρδα ξανά..

Είπαμε να τελειώνουν σιγά σιγά οι εποχιακές παρασκευές στην κουζίνα , αλλά όσο και να θέλει να αγιάσει ο παπάς δεν τον αφήνουν οι ...διάφοροι.. Έτσι κι εμένα , μ έχει πάρει είδηση ο ψαράς και πάντα κάτι μου έχει  φυλάξει απ τα αγαπημένα μου.
Αυτή την φορά σταφύλια  για πετιμέζι πήγα να αγοράσω , με ψάρια για λακέρδα γύρισα . Πήρα απόφαση πως πετιμέζι θα φτιάξω πια του χρόνου.. 
Εφέτος είναι η τρίτη φορά που φτιάχνω . Το πρόβλημα  είναι πως  ενώ εγώ τρώω συνέχεια λακέρδα  οι άλλοι όχι - αφού τρώνε όσπρια  μια φορά  στις τόσες - , και επειδή δεν την φτιάχνω πολλή αλμυρή φυσικό είναι η κατανάλωσή της να έχει ημερομηνία λήξης  και να διστάζω να  χαρίσω στους φίλους μου γνωρίζοντας πως θα φάνε ένα δυο κομμάτια και την υπόλοιπη θα την ξεχάσουν μέσα στο ψυγείο μέχρι να την πετάξουν. Την λύση μου την έδωσε ο φίλος μου ο Γιώργος απ την Μυτιλήνη που συχνά συζητάμε  τέτοια θέματα. 
Οπότε , αυτό το καλοκαίρι δεν φτάνει που έφτιαξα τις λακέρδες μου με νέους τρόπους - κυρίως δεν εμπιστεύτηκα το κόψιμο του ψαριού στον ψαρά, και εκτός από φιλέτα έφτιαξα  και φέτες - αλλά έβαλα μικρές ποσότητες , (περίπου  3-4 τεμάχια )  σε συσκευασίες οι οποίες αποθηκεύτηκαν στην κατάψυξη. 

Όσο για το φιλετάρισμα και την έλλειψη κατάλληλων μαχαιριών πάλι η κατάψυξη με βοήθησε . Βάζοντας το ψάρι για λίγο μέσα ( να μην πετρώσει ) έκανα φιλέτα όχι μόνο τέλεια , αλλά και με συνηθισμένο μαχαίρι . 

- Βάγια να μην ξεχάσεις να βάλεις μου είπε ο Γιώργος .. και έβαλα , ξερή για να μην πικρίσει το ψάρι, αφού την ζεμάτισα για ένα δυο λεπτά για να βγάλει τα αρώματα της .

Η λακέρδα , θέλει παρέα .. Θέλει ούζο  καθώς και άλλα συμπαρομαρτούντα ..
Αυτό είναι το δύσκολο σημείο της παρέας μου, που ακούει παστά και σταυροκοπιέται τρομαγμένη .. κι εγώ που ακούω ούζο ή τσίπουρο και το βάζω στα πόδια..

Υ.Γ. Το κόλπο της συσκευασίας σε σακουλάκια ζιπ  σώζει και τα τάπερ που όλο αγοράζεις και ποτέ δεν έχεις  όταν τα χρειάζεσαι ..
(ξέρουν οι δόλιες μάννες ) 

Σιτάρι για πρωινό ?

 Είναι γνωστό πως σιγά σιγά  οι δικές μας παλιές συνταγές  δίνουν την θέση τους σε ξενόφερτες και μάλιστα παραδοσιακές  των χωρών απ τις οποίες προέρχονται . 
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το τί πετυχαίνουμε εις βάρος της χώρας μας μ αυτήν την τακτική γιατί για τους περισσότερους  δεν αξίζει τον κόπο. Αυτοί ακολουθούν τον δρόμο " κάνουμε ό,τι οι ξένοι " χωρίς να γνωρίζουν πως αυτό δεν τους τιμά.  Σταματώ εδώ λοιπόν αγνοώντας επιδεικτικά πόριτζ, βρώμη, κουάκερ και λοιπές τροφές. 

Το πρωινό που προτείνω προέρχεται από ένα φαγητό των γιαγιάδων μας  που με το πέρασμα του χρόνου έφτασε να μαγειρεύεται μόνο στα πανηγύρια ορισμένων περιοχών , και που αρκετοί πήγαιναν και γι αυτόν τον λόγο στο πανηγύρι ..να δοκιμάσουν το "κισκέκι"  μια πολύ νόστιμη τροφή που παρουσιαζόταν ώς επίπονη παρασκευή και γι αυτό οι μαμάδες μας απέφευγαν να μαγειρέψουν χωρίς να λάβουν υπ όψιν τους όμως  πως  ναι , ήταν επίπονη αφού έπρεπε  να μαγειρευτεί για χιλιάδες  επισκέπτες  του πανηγυριού μέσα σε καζάνια γεμισμένα μέχρι πάνω , που κάποιοι έπρεπε να ανακατεύουν συνέχεια πάνω από μια φωτιά - κυρίως το καλοκαίρι- .

Ως ιδιότροπο παιδί , ποτέ δεν έτρωγα  απ τα φαγητά που προσφερόταν στα πανηγύρια, και ακόμα δυσανασχετούσα λόγω σιχασιάς και στην λήψη  θείας κοινωνίας προς μεγάλη απογοήτευση της γιαγιάς μου . 
Μερικές φορές μαγείρευαν στο σπίτι μας τούτο το φαγητό που το έτρωγα ευχάριστα αλλά κανένας δεν σκέφτηκε να μου το δώσει ως πρωινό, άρα - υποθέτω πως - δεν τους ένοιαζε και πολύ που βασανιζόταν όπως έλεγαν  για να με ταΐσουν ένα αυγό ή να καταφέρουν να με κάνουν να πιω ένα ποτήρι γάλα.  ποτήρι γάλα . 

Φτιάχνοντας τις προάλλες κισκέκι σκέφτηκα πως θα ήταν καλό για ένα γρήγορο και υγιεινό πρωινό και κυρίως γι αυτούς που δεν μπορούν να φάνε γλυκά πρωί - πρωί , ούτε να αφιερώσουν πολύ χρόνο για το πρωινό τους. 

Τα υλικά και η παρασκευή του γνωστά , υπάρχουν στο διαδίκτυο. 
Αυτό που έκανα εγώ ήταν να φτιάξω αρκετό,  
με μισό κιλό σιτάρι , 
ένα κιλό κρέας και καλό βούτυρο , 
να το αφήσω να κρυώσει στην κατσαρόλα , και μετά βρέχοντας τα χέρια μου να  το πλάσω σε "χάχλες"  και να τις καταψύξω. 
Πρώτα στην δυνατή ψύξη απλωμένες στον δίσκο μία μία και μετα  σε σακουλάκια στα συρτάρια της κανονικής κατάψυξης.

Μας ενθουσίασε  αυτή η τακτική,  μικρούς και μεγάλους όχι μόνο για την νοστιμιά του πρωινού αλλά  και το πόσο γρήγορα γινόταν .

Βάζοντας σε μια μικρή κατσαρολίτσα ή βαθύ τηγάνι όσα κομμάτια θέλουμε ( 4 το άτομο για πηχτό πρωινό ) και  καλύπτοντας τα μέχρι την μέση με νερό ( ελάχιστο δλδ ) τα αφήνουμε να πάρουν βράση προσέχοντας να μην κολλήσουν και ανακατεύοντας.  Αμέσως μετά  ρίχνουμε νερό κατά βούληση ανάλογα  με τον άν θέλουμε σούπα ή τύπου "πιλάφι" . 
Δεν μας παίρνει περισσότερο από πέντε λεπτά. Θα ξαναπεινάσουμε αρκετά μετά το μεσημέρι , 
......και το κυριότερο δεν αισθανόμαστε την ανάγκη τσιμπολογήματος  κατά την διάρκεια της μέρας .

Για κυρίως γεύμα το περιχύνουμε με λίγο βούτυρο τον οποίο έχουμε περάσει απ το τηγάνι μαζί με μπούκοβο
 

Ψητές μελιτζάνες κονσέρβα

Οι μελιτζάνες που αγοράζω – κακώς- τον χειμώνα , δεν έχουν ούτε την νοστιμιά ούτε το άρωμα με αυτές του καλοκαιριού και δεν κάνω λόγο και για την τιμή τους . Όμως επειδή ένα απ τα αγαπημένα μου φαγητά είναι το χουγκιάρ μπεγεντί , η μελιτζανοσαλάτα, καθώς και οι μη εξαιρετέοι μελιτζανοκεφτέδες, αναγκάζομαι χειμωνιάτικα και ευτυχώς όχι συχνά να αγοράζω αυτές τις ομοιόμορφες, γυαλιστερές μελιτζάνες θερμοκηπίου με βαριά καρδιά και με αρκετές ενοχές. 

Αυτό το καλοκαίρι αποφάσισα να κάνω πράξη μια σκέψη μου που δεν γνώριζα αν θα πετύχει , αλλά ευτυχώς ανακάλυψα πως η σκέψη μου για άλλους ήταν ήδη πράξη κι έτσι αποφάσισα χωρίς φόβο πια να κάνω τις μελιτζάνες κονσέρβα. 

Δεν θυμάμαι την τιμή τους τον χειμώνα αλλά σήμερα – τέλη Σεπτέμβρη- τις αγόρασα με 0,30 λεπτά το κιλό. 
  Τις έκοψα στα δύο κατά μήκος και τις έψησα στον φούρνο μέχρι να μαλακώσουν. Αφαίρεσα την ψημένη ψίχα και όπως ήταν μέσα στην λεκανίτσα την ψιλοέκοψα μ ένα μαχαίρι ( για να μην αφήσει κενά αέρος μέσα στο βάζο) χωρίς όμως να την κάνω πολτό. 
  Πρόσθεσα δυο κουταλιές της σούπας αλάτι ( ανάλογα βέβαια με την ποσότητά τους βάζουμε αλάτι όσο θα βάζαμε για να τις φάμε ) και πρόσθεσα και μερικές κουταλιές λάδι , ίσα - ίσα για να λαδωθούν όλες όταν τις ανακατέψω. 
  Τις έβαλα σε αποστειρωμένα βάζα και βυθίζοντας ανάμεσά τους ένα μαχαίρι προσπάθησα να διώξω τον αέρα που σχηματιζόταν που και πού. ( Δεν γεμίζουμε μέχρι πάνω τα βάζα, αφήνουμε ένα δάχτυλο κενό ) 
 Τις σκέπασα με λάδι τις έκλεισα καλά με τα καπάκια και τις έβαλα σε κατσαρόλα σκεπάζοντάς τες με νερό και τυλιγμένες με πετσέτα για να μην σπάσουν και τις έβρασα για 20 λεπτά. Μετά τις άφησα να κρυώσουν αναποδογυρισμένες στον πάγκο και την άλλη μέρα τις αποθήκευσα στο ντουλάπι με τις υπόλοιπες κονσέρβες μου. 

 Σημειώσεις 1)Επειδή δεν τις έχω ξαναφτιάξει θα τις παρακολουθώ κάθε τόσο για κανένα ατύχημα 2)Λάδι έβαλα σπορέλαιο για να μην σκεπάσει το ελαιόλαδο το άρωμα τους. 
3) Τις ψημένες μελιτζάνες τις καθαρίζουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε , γιατί όσο μένουν μαυρίζει η ψίχα τους ( για αισθητικούς λόγους και μόνο** ) εγώ έκανα το λάθος να σηκώσω το τηλέφωνο που χτύπησε εκείνη την ώρα και τις ξέχασα )
4) Δεν γεμίζουμε μέχρι πάνω τα βάζα** 

 (**για να μην πετάξω δυο τρείς κουταλιές ψημένης μελιτζάνας γέμισα μέχρι πάνω τα βάζα , πράγμα που με δυσκόλεψε στην κονσερβοποίησή τους, με αποτέλεσμα να προσέχω κάθε τόσο, όσο κρύωναν να μην βγάλουν λάδια και μετά κάνω διπλό κόπο να τις ξαναβράσω αφαιρώντας υλικό απ το βάζο. **Θα ήταν καλύτερα αν δεν βιαζόμαστε να ψήσουμε ολόκληρες τις μελιτζάνες τρυπώντας τες σε μερικά σημεία ..έτσι μετριάζεται λίγο το πρόβλημα του μαυρίσματος.) 

Την επόμενη εβδομάδα αν προλάβω θα φτιάξω ξανά, αλλά αυτή την φορά βάζοντας μέσα και κόκκινες καυτερές πιπεριές που θα είναι πιο ωραίες για την μελιτζανοσαλάτα . 

 Σε περίληψη οι εργασίες είναι οι παρακάτω : 
Ψήνουμε, τεμαχίζουμε, κονσερβοποιούμε και αποθηκεύουμε.

Ζυμαρικά στο χέρι με πιπεριές τύπου Φλωρίνης

Η αρχική σκέψη ήταν οι πιπεριές να γίνουν πολτός οποίος θα αποθηκευτεί για τον χειμώνα . Σκέφτηκα πως αν του προσθέσω ξύδι, λάδι , και λίγο σκόρδο, θα βγει ένα ωραίο ντιπ* 
 (*ντιπ τρομάρα μου ) . 
Στην συνέχεια διαβάζοντας συνταγές σε ξένες σελίδες , έπεσα στην σελίδα της Saniye anne που πρέπει να ομολογήσω πως μου τράβηξε την προσοχή, πρώτον γιατί κατάγεται απ την Μανισιά ( Mannisa) δεύτερον γιατί ασχολιόταν επί το πλείστον με παραδοσιακή μαγειρική, και τρίτον γιατί η εμφάνιση της και ο χώρος και τρόπος που μαγείρευε με συγκίνησαν , αλλά τα προσπέρασα γιατί σκέφτηκα πως ίσως επίτηδες υπάρχουν όλα αυτά για λόγους προώθησης των συνταγών της, που τελικά δεν ήταν έτσι – αρχικά έστω - . 
Είδα λοιπόν την Saniye να φτιάχνει ζυμαρικά με πάστα από πιπεριές Φλωρίνης. 

Και επειδή όλο το καλοκαίρι σκεπτόμουν να φτιάξω μανέστρα και δεν αξιώθηκα είπα πως είναι μια καλή ευκαιρία, σήμερα που είναι Παρασκευή και έχουμε λαϊκή να πάρω πιπεριές και να το φτιάξω επιτέλους μιας και έχουμε μερικές μέρες ακόμα καλοκαίρι. 
Το ωραίο είναι πως η anne δεν έψησε τις πιπεριές – πράγμα που το βαριέμαι - , αλλά τις έβρασε. 
Εγώ ακολούθησε την μέση οδό και τις μαγείρεψα στον ατμό στην χύτρα ταχύτητας. Μου έκανε εντύπωση δε το μυρωδάτο υγρό που έμεινε στον πάτο της κατσαρόλας. 

Έφτιαξα τον πολτό και ξεκίνησα να φτιάχνω την ζύμη, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως αφού την προορίζω για κριθαράκι να μην φτιάξω πολύ , κι έτσι έβαλα μόνο μισό κιλό αλεύρι Λήμνου (σκληρό). Και ευτυχώς.. 

Επί τρείς ώρες «έκοβα» το κριθαράκι και η ζύμη δεν έλεγε να τελειώσει . 
Έκοβα και θυμόμουν τα παιδικά μου χρόνια στα Βατερά που σε ένα τέτοιο εγχείρημα ( στην κυριολεξία εγχείρημα όμως) μαζευόταν όλη η γειτονιά για να βοηθήσει.. ( εκτός από συντροφικόν και σοφόν ) 
Ευθύς με το που ξανάφερα την εικόνα στο μυαλό μου μια ευωδιά πλημμύρισε τον τόπο.. Μυρωδιά από σύκα που στεγνώνουν πάνω σε κλαδάκια βάλσαμου, 
μυρωδιά από ροζακί σταφύλι που ωριμάζει στα κλήματα , 
αύρα θάλασσας , ιώδιο φρέσκων ψαριών και αχινών και φρέσκο ψωμί στον φούρνο από κίτρινο σιτάρι μαυραγάνι . 

Η όσφρηση ως αρχική αίσθηση του ανθρώπου είχε κάνει το θαύμα της. Δεν κράτησε για πολύ αφού απηύδησα και παράτησα την επιχείρηση κριθαράκι σπιτικό πριν ακόμα φτάσω στην μισή ζύμη. 

Έκοψα την υπόλοιπη σε παπαρδέλες που έβαλα στην κατάψυξη , 

και μαγείρεψα τα υπολείμματα των φύλλων της ζύμης για να συνοδεύσω το γρήγορο ψήσιμο μιας μπριζόλας στην κατσαρόλα όπου μου προέκυψε μια νέα νοστιμότατη συνταγή αφού ο πειραματισμός που με «κατατρέχει» με οδήγησε να μαγειρέψω το κρέας με το ζουμί των πιπεριών Φλωρίνης που είχε μείνει στην κατσαρόλα. 

Και μιας που ξεκίνησα με αναφορά στο όνομα της Saniye anne ας τελειώσω με εκείνην, 
αφού ήταν η αιτία να θυμηθώ γιατί η γιαγιά μου έλεγε τον κιμά, κιγμά  το πορτοκάλι, πορτακάλι  και το κέϊκ , κέκ.  
Συζητώντας το βράδυ στο τηλέφωνο με φίλη μου , ψιλοστράβωσε για τις τούρκικες συνταγές αφού οι Τούρκοι τις έχουν πάρει από μας τους Έλληνες. Δεν της απάντησα όχι για κανέναν άλλον λόγο , αλλά για να μην την στεναχωρήσω περισσότερο αφού μου είναι γνωστό το μίσος της γι αυτούς. Γιατί και έχουν πάρει , και έχουμε πάρει. 

Το πιο σπουδαίο όμως για μένα είναι, πως υπάρχουν περισσότερες Τουρκάλες ( σε σύγκριση με μας ) που γράφουν στο διαδίκτυο τις παραδοσιακές συνταγές των γιαγιάδων μας , ακριβώς τις ίδιες , ενώ εμείς αν θα τις γράψουμε τις γράφουμε λίγο πειραγμένες ( δημιουργικές της λέμε ) 
 Έτσι χάνεται σιγά-σιγά η ιστορία της κουζίνας και οι πολύ επόμενες γενιές θα μας μνημονεύουν ως έναν λαό χωρίς μαγειρική παράδοση έναν λαό «μπαμπουίνων» που τρεφόταν μόνο με γύρο, σουβλάκι , και γκρήκ μουζάκα . 

 Γιατί , εμείς είμαστε και Ευρωπαίοι , και δεν μπορούμε να μαγειρεύουμε ότι κι ότι , ενώ οι Τούρκοι όχι .. 
Και αν μαγειρεύουμε ότι και οι γιαγιάδες μας που, και που , δεν το λέμε μην μας πουν Βλάχους , βαλκάνιους και οπισθοδρομικούς.. 
Κατά τα άλλα , - άσχετο- αλλά οι διαιτολόγοι πλήθυναν …δεν νομίζετε ??

Sambal oelek χωρίς μαγείρεμα ( Πάστα καυτερής πιπεριάς )

( Πιπεριών Habanero συνέχεια) 

Αν η επιλογή μου να μην βράσω την πάστα πιπεριάς δεν μου επιτρέπει να χρησιμοποιήσω την ονομασία sampal συμφωνώ απόλυτα . 

Πράγματι τα περισσότερα σαμπάλς μαγειρεύονται τουλάχιστον για δέκα λεπτά, και περισσότερο όσα περιέχουν και δευτερεύοντα υλικά , όπως σκόρδο, τζίντζερ κρεμμύδι και άλλα π.χ. πολτό γαρίδας. 

Τα ασιατικά φαγητά μ αρέσουν μόνο και μόνο γιατί καίνε και για τίποτα άλλο και έχω την λανθασμένη - ίσως - εντύπωση πως αν δεν ήταν τόσο καυτερά και χωρίς τόσα πολλά μπαχαρικά θα ήταν άνοστα. Ενώ η δική μας φασολάδα είναι το ίδιο νόστιμη είτε με ταμπάσκο είτε όχι ( τα γένια μας βλογάω αν το καταλάβατε )

Για να μην μακρηγορώ την πάστα την έφτιαξα για να διατηρήσω τις πιπεριές μου σε μορφή που θα μου επιτρέπει να την φτιάξω αργότερα ταμπάσκο που είναι η μεγάλη μου αδυναμία, γι αυτό και την άφησα ωμή και θα βάλω τα βαζάκια της στην κατάψυξη. 

 Μια απ τις συνταγές της πραγματικής sambal oelek είναι και η παρακάτω. 

 Υλικά 

 Πιπεριές καυτερές, 

 αλάτι, 

 σησαμέλαιο. 

Πλένουμε και κόβουμε τις πιπεριές και τις χτυπάμε στο μπλέντερ μαζί με το λάδι και το αλάτι ώσπου να γίνουν πολτός όχι πολύ σφιχτός γιατί θα χρειαστεί να τον βράσουμε για δέκα λεπτά . 

Την αφήνουμε να κρυώσει λίγο , την βάζουμε σε αποστειρωμένα βαζάκια και την αποθηκεύουμε. Αφήνουμε να περάσει ένας μήνας πριν την χρησιμοποιήσουμε για να βγάλει όλα της τα αρώματα . 

Η δική μου συνταγή 

 Καυτερές πιπεριές, 

 αλάτι, 

 λευκό ξύδι. 

Ο πιο σωστός τρόπος είναι να πολτοποιήσουμε τις πιπεριές στο πέτρινο γουδί ….αλλά με τις πιπεριές που χρησιμοποίησα εγώ είναι ανθρωπίνως αδύνατον και έτσι τις έβαλα στο μπλέντερ μαζί με τα υπόλοιπα υλικά. Όταν πολτοποιήθηκαν τις έβαλα σε αποστειρωμένα βαζάκια , τα έκλεισα και τα έβρασα για δέκα λεπτά με το νερό να φτάνει μέχρι την μέση τους περίπου. 

Εύκολο μέχρι εδώ ..αλλά με παγίδες που πρέπει να προσέξουμε.  

Παγίδες: Κατ αρχάς δεν κάνουμε αυτή την δουλειά χωρίς γάντια και μάσκα. 

Δεν δοκιμάζουμε για να δούμε αν θέλει κι άλλο αλάτι ή ξύδι . 

Αν μας γίνει αλμυρή θα το δούμε όταν την χρησιμοποιήσουμε βάζοντάς την στην τυροκαυτερή μας , στο γιαούρτι μας ή στην σούπα μας 

Ξύδι βάζουμε ίσα - ίσα για να πάρει στροφές το μπλέντερ. 

Έκανα το λάθος να δοκιμάσω την ώρα που την έφτιαχνα και αναγκάστηκα να σταματήσω την παρασκευή της για καμιά ώρα γιατί μου κόπηκε η ανάσα.  

Έβγαλα τα γάντια όταν τελείωσα αλλά πλένοντας τα σκεύη με γυμνά χέρια κατάλαβα πως κι αυτό ήταν λάθος μου δεδομένου πως είχα μια πρόσφατη γρατζουνιά στον καρπό μου. 

Μάσκα δεν έβαλα οπότε τρελάθηκα στο φτάρνισμα . 

Και τέλος, θεωρώ πως όποιος ενδιαφέρεται να φτιάξει τούτη την σάλτσα με αυτή την ποικιλία πιπεριάς πρέπει να δώσει μεγάλη προσοχή στις οδηγίες προφύλαξης και όχι τόσο στην συνταγή.