Είπαμε να τελειώνουν σιγά σιγά οι εποχιακές παρασκευές στην κουζίνα , αλλά όσο και να θέλει να αγιάσει ο παπάς δεν τον αφήνουν οι ...διάφοροι.. Έτσι κι εμένα , μ έχει πάρει είδηση ο ψαράς και πάντα κάτι μου έχει φυλάξει απ τα αγαπημένα μου.
Αυτή την φορά σταφύλια για πετιμέζι πήγα να αγοράσω , με ψάρια για λακέρδα γύρισα . Πήρα απόφαση πως πετιμέζι θα φτιάξω πια του χρόνου..
Εφέτος είναι η τρίτη φορά που φτιάχνω . Το πρόβλημα είναι πως ενώ εγώ τρώω συνέχεια λακέρδα οι άλλοι όχι - αφού τρώνε όσπρια μια φορά στις τόσες - , και επειδή δεν την φτιάχνω πολλή αλμυρή φυσικό είναι η κατανάλωσή της να έχει ημερομηνία λήξης και να διστάζω να χαρίσω στους φίλους μου γνωρίζοντας πως θα φάνε ένα δυο κομμάτια και την υπόλοιπη θα την ξεχάσουν μέσα στο ψυγείο μέχρι να την πετάξουν. Την λύση μου την έδωσε ο φίλος μου ο Γιώργος απ την Μυτιλήνη που συχνά συζητάμε τέτοια θέματα.
Οπότε , αυτό το καλοκαίρι δεν φτάνει που έφτιαξα τις λακέρδες μου με νέους τρόπους - κυρίως δεν εμπιστεύτηκα το κόψιμο του ψαριού στον ψαρά, και εκτός από φιλέτα έφτιαξα και φέτες - αλλά έβαλα μικρές ποσότητες , (περίπου 3-4 τεμάχια ) σε συσκευασίες οι οποίες αποθηκεύτηκαν στην κατάψυξη.
Όσο για το φιλετάρισμα και την έλλειψη κατάλληλων μαχαιριών πάλι η κατάψυξη με βοήθησε . Βάζοντας το ψάρι για λίγο μέσα ( να μην πετρώσει ) έκανα φιλέτα όχι μόνο τέλεια , αλλά και με συνηθισμένο μαχαίρι .
Η λακέρδα , θέλει παρέα .. Θέλει ούζο καθώς και άλλα συμπαρομαρτούντα ..
Αυτό είναι το δύσκολο σημείο της παρέας μου, που ακούει παστά και σταυροκοπιέται τρομαγμένη .. κι εγώ που ακούω ούζο ή τσίπουρο και το βάζω στα πόδια..
Υ.Γ. Το κόλπο της συσκευασίας σε σακουλάκια ζιπ σώζει και τα τάπερ που όλο αγοράζεις και ποτέ δεν έχεις όταν τα χρειάζεσαι ..
(ξέρουν οι δόλιες μάννες )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου