Πράσα λεμονάτα

Ανοιξιάτικο  και ελαφρύ φαγητό  που μπορεί να συνοδευτεί με ρύζι. 

Η ιδέα προέκυψε απ τις λεμονάτες αγκινάρες οι οποίες μαγειρεύονται σκέτες χωρίς κανένα άλλο λαχανικό παρά μόνο ελάχιστα κρεμμυδάκια στιφάδου και τις οποίες δεν μπορείς να τις σερβίρεις βέβαια ως κυρίως φαγητό. 

Τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι 

πράσα και το λευκό και το πράσινο μέρος 

ένα ή δυο κρεμμύδι κομμένο στα τέσσερα  ανάλογα με την ποσότητα των πράσων 

μερικές πατάτες κομμένες κυδωνάτες 

και άνηθο χοντροκομμένο μαζί μα τα τρυφερά κοτσάνια του ,

Ένα δυο λεμόνια πάλι ανάλογα με την ποσότητα των λαχανικών. 

Προαιρετικά κύβο Κνορ,  αρκεί να προσέξουμε το αλάτισμα του φαγητού. 

Θα πρέπει επίσης να προσέξουμε τις ποσότητες των λαχανικών που θα βάλουμε , ώστε η μια γεύση να μην σκεπάζει την άλλη . 

Κόβουμε τα πράσα σε κομμάτια  στο μέγεθος ενός δάχτυλου και τα βάζουμε μαζί με τις πατάτες και τα κρεμμύδια σε πλατιά κατσαρόλα με λίγο λάδι να τραβήξουν λίγο προσέχοντας μην μας καούν για να μην αλλάξει χρώμα το φαγητό μας . 

Ρίχνουμε λίγο αλάτι έχοντας στο νού μας πως αργότερα θα προσθέσουμε κύβο . 

Όταν αχνιστούν αρκετά ρίχνουμε  το λάδι που συνήθως βάζουμε στα λαδερά μας και μόλις κάψει σβήνουμε γρήγορα με τον χυμό λεμονιού. 

Εναλλακτικά ρίχνουμε το λεμόνι με μια κούπα ζεστό νερό και και μόλις πάρει βράση ρίχνουμε το λάδι μας . 

Σ αυτό το σημείο θα ρίξουμε το αλάτι και το πιπέρι ή τον κύβο. Προσωπικά βάζω πάντα μισό κύβο γιατί έχω προσέξει εδώ και καιρό πως το άρωμά του είναι πιο έντονο απ ότι ήταν παλιά. 

Σκεπάζουμε την κατσαρόλα μας και αφήνουμε το φαγητό να σιγοβράζει με λίγο ζουμί, 

προσθέτοντας ωστόσο κατα διαστήματα λίγο ζεστό νερό .

Στο τέλος θα έχουμε μια μελωμένη σάλτσα απ τα κρεμμύδια που έχουν σχεδόν λιώσει 

και μια γεύση - περιέργως - όπως της αγκινάρας . 

Παστουρμάς

 Αυτή την φορά  θα δοκιμάσω να φτιάξω παστουρμά με χοιρινό κρέας που είναι και φτηνότερο.... νομίζω .

Οι φωτογραφίες εδώ είναι  από πριν μερικά χρόνια  όταν τον έφτιαξα - μετά φόβου θεού-  για πρώτη φορά.  Και λέω μετά φόβου , γιατί όταν τελείωσε όλη η διαδικασία και ήταν έτοιμος ο παστουρμάς , φοβήθηκα να δοκιμάσω ούτε εγώ , ούτε κανένας άλλος.

Είδα κι αποείδα , παίρνω παραμάσχαλα το πακέτο με τον παστουρμά και τον πάω στον χασάπη ...δλδ  σε ένα σούπερ μάρκετ κρεάτων που είχε ανοίξει στη γειτονιά μας και λέω στον ιδιοκτήτη  το και το .. και αράδιασα τους φόβους μου για το αν έχει χαλάσει..

Εκείνος άνοιξε το πακέτο , μύρισε τον παστουρμά , τον κοίταξε απ όλες τις μεριές  και μου έριξε ένα βλέμα πονηρό ακριβώς όπως κοιτάει ένας κριτής απ το Μάστερ Σεφ που δεν θυμάμαι το όνομά του. 

Μου λέει  : Καλός φαίνεται αλλά περίμενε να τον δοκιμάσουμε και πήγε προς τον πάγκο με τα μηχανήματα που έκοβαν τα αλλαντικά.  Δεν τον ακολούθησα γιατί είχα παγώσει και από μέσααα μου προσευχόμουν να μην πάθει τίποτα ο άνθρωπος . 

Μέχρι που τον είδα να σηκώνει ψηλά το κομμάτι του παστουρμά και να το δείχνει στα πόστα των πωλητών ( το ΑΓΝΟ ΜΑΡΚΕΤ ήταν ) και να τους λέει : 

- Κοιτάξτε !!  Παστουρμάς !! και λογικά τα παιδιά του είπαν πως κάνει έτσι , και τον ρώτησαν γελώντας αν είδε για πρώτη φορά παστουρμά .. 

- Ναι ! τους απάντησε ...αλλά ποιος τον έφτιαξε  !!!

Δεν λέω τι έγινε παρακάτω και τα εύσημα που πήρα γιατί ντρέπομαι.. 

Η αλήθεια όμως είναι πως όταν γύρισα στο σπίτι δεν δοκίμασα τον παστουρμά . Άφησα να περάσει μια βδομάδα , ξαναπήγα στο ΑΓΝΟ και όταν είδα πως ζούσεε ο φίλος που με βοήθησε , τότε τον δοκίμασα. 

Όμως είναι κούκλος !  Μπράβο μου ρε !!

Το κρέας αλατισμένο και πιεσμένο ( περίπου 1 κιλό και όχι κατάλληλο κομμάτι αφού πρίκειται για δοκιμή )

Πλυμένο και ξαρμυρισμένο 

Και τα υλικά για το τσιμένι 

Υλικά  για τον πολτό επικάλυψης

150 γραμ. τσιμένι

150 γραμ. παπρικα γλυκειά

2 κουταλιές αλεύρι

10 γραμ. πάπρικα καυτερή

5 γραμ. πιπέρι μαύρο

5 γραμ. κύμινο ( δεν έβαλα )

5 σκελίδες σκόρδο πολτοποιημένες

2 κουταλιές ξύδι ή κονιάκ ( δεν είχα κι εβαλα ουίσκι )

2 - 3 κουταλιές λάδι ή βούτηρο ( βοηθάει να μη σκάσει στον αέρα )

Και νερό όσο σηκώσει ( Παγωμένο απ το ψυγείο...δεν ξέρω γιατί..)

Duchessa

 

Η φωτογραφία είναι δική μου .Η συνταγή  του Giorgio Spanakis 

 Το γλυκό που προέκυψε , υπεράνω προσδοκιών . 

" Duchessa το γλυκό που δεν θέλει αλεύρι " 

Υλικά 

400 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα 

400 γρ. βούτυρο

5 αυγά 

160 γραμ. ζάχαρη ( εγώ αυτή τη φορά έβαλα λιγότερη )

Εκτέλεση συνταγής 

Στο μπολ του μίξερ χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη για 8-10 λεπτά μέχρι το μείγμα να γίνει μια φουσκωτή αφράτη κρέμα . Στο μεταξύ βάζουμε σε ένα ζεστό μπαιν μαρί τον βούτυρο με την κουβερτούρα να λιώσουν, ανακατεύοντας καλά μέχρι να ομογενοποιηθούν. 

Περιχύνουμε σιγά σιγά και προσεκτικά την ζεστή σοκολάτα στο μείγμα με τ αυγά και ανακατεύουμε με απαλές κινήσεις από κάτω προς τα πάνω με μια μαρίζ .

Κόβουμε δυό στρογγυλά κομμάτια από ένα φύλο λαδόκολλας  ( όσο είναι η βάση της φόρμα μας) , βάζουμε το ένα στην φόρμα ,ρίχνουμε μέσα το γλυκό και το σκεπάζουμε με το δεύτερο φύλλο.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο βάζοντας την φόρμα σε μπεν μαρί στους 170 βαθμούς για 1 ώρα . 

Αφήνουμε το γλυκό να γίνει χλιαρό και ξεφορμάρουμε. 

Ντολμάδες με μαρούλια , αμπελόφυλλα , ή και μποράντζα

 

Τις τελευταίες χρονιές δεν κατάφερα να αποθηκεύσω κληματόφυλλα  λόγω της δύσκολης πρόσβασης στην λαϊκή , και το κλήμα είναι ένα απ τα φυτά που δεν έχω στο μπαλκόνι μου ( αυτό μόνο μου έλειπε ) .

Τα ντολμαδάκια όμως είναι ένα απ τα αγαπημένα μου φαγητά , και ακολούθησα παρασκευές του φαγητού με άλλα υλικά αφού δεν εμπιστεύομαι πάντοτε τα αμπελόφυλλα σε κονσέρβα που ελάχιστες φορές δεν μου βγήκαν σκληρά. 

Ντολμαδάκια λοιπόν με μαρουλόφυλλα με την δική σας συνταγή και αυγολέμονο . Σ αυτά αντίθετα με τους λαχανοντολμάδες το αυγολέμονο το φτιάχνω χωριστά και βάζει ο καθένας στο πιάτο του . 

Το σημερινό πιάτο  το στολίσαμε λόγω των ημερών με ξινόροδο, το οποίο όμως κανένας δεν το θαύμασε γιατί η προσπάθειά μου να μοιάζει με δέντρο δεν πέτυχε ..

Υ.Γ. 1 Εχω ακούσει πως γίνονται και με σέσκουλα αλλά δεν τα έχω δοκιμάσει. 

Εχω φτιάξει όμως με μπουράντζο  όπως τα έφτιαχνε η γιαγιά μου στην Μυτιλήνη ... έτσι.. τιμής ένεκεν. 

Υ.Γ. 2 Σ αυτά τα ντολμαδάκια πριν βάλω το πιάτο από πάνω για να βράσουν συνηθίζω να βάζω μια λαδόκολλα . αυτό νομίζω πως βοηθά να μην μαυρίσει το φύλλο όσο κρυώνει μέσα στην κατσαρόλα μέχρι να το σερβίρω..

Μνήμες και γεύσεις ( Σουγάνια Μυτιλήνης )

 

Κάθε χρόνο , μια βδομάδα πριν των Ταξιαρχών, το είχε τάμα η θειά μου να έρχεται  με τα πόδια απ τη χώρα στο Καγιάνι και να καθαρίζει τους τεράστιους πολυελαίους της εκκλησίας μας και να γυαλίζει τα μανουάλια .

Τι τάμα ? είχα ρωτήσει κάποτε την γιαγιά μου . Για την Νέλλη μου απάντησε κοφτά και έκοψε την συζήτηση . Λούτσα την κάνανε την εκκλησία , αυτή και οι πρόθυμες "εθελόντριες" του χωριού, και ευτυχώς που η γιαγιά μου δεν συμμετείχε με την δικαιολογία πως πονάγανε τα πόδια της λόγω ηλικίας . 

Μπορεί πράγματι να ήταν έτσι , όμως εγώ ένοιωθα μια τρελή χαρά , και μάλιστα χωρίς να ξέρω τον λόγο , που δεν έπερνε μέρος στο τάμα όχι τόσο για την θειά μου όσο για τις υπόλοιπες που την αντιμετώπιζαν με δουλικότητα . 

Δουλικότητα !Τότε δεν γνώριζα την αυτή την  λέξη ...αργότερα μπόρεσα να  την συνειδητοποιήσω , και η φανερή εμπάθειά μου σε τέτοιες συμπεριφορές με έκανε αντιπαθητική στους άλλους .

Τις μέρες αυτές γινόταν και η Ιερή Αγρυπνία εν όψη του εορτασμού του Ταξιάρχη. Τότε η εκκλησία γέμιζε από κόσμο φερμένο σχεδόν απ όλη την Μυτιλήνη , ίσως και τις γύρω περιοχές .

Η εκκλησιά μας άστραφτε και στο δάπεδο είχαν βάλει ξύλινα  "καφάσια" απ την μια άκρη μέχρι την άλλη. 

Σε όλη την διάρκεια του πρώτου μέρους της αγρυπνιάς  κοιμόμουν κάτω απ το στασίδι της γιαγιάς μου στο οποίο χωρούσα λόγω ηλικίας . Οι ψαλμωδίες ακουγόταν σαν σε όνειρο μέχρι που ο ήχος τους σταματούσε και άρχιζε ένα περίεργο  μουρμουρητό και ένα παράξενο πήγαιν έλα , αλλά κυρίως μυρωδιές φαγητών . Τότε ξυπνούσα και πεταγόμουν πάνω. 

Ολος ο κόσμος είχε χωριστεί σε παρέες και είχαν στρώσει κουβέρτες και τραπεζομάντηλα πάνω στα καφασωτά , είχαν ανοίξει τις καστανιές τους και έτρωγαν. Η γιαγιά μου ήταν αντίθετη μ αυτό που γινόταν και την άκουγα συχνά να το συζητά με τις φιλενάδες της . 

Μέχρι εδώ σας περιγράφω τις μνήμες και λογικά θα αναρωτιέστε για τις γεύσεις. 

• Μια απ την πρώτες μου εμπειρίες σ αυτό το φαγοποτι , ήταν η εικόνα μιας γυναίκας που είχε στρωθεί κοντά μας και την έβλεπα να τρώει . Δεν ξέρω τι έτρωγε , αλλά το πρόσωπό της έμοιαζε με το πρόσωπο ένος παιχνιδιού μου. Ηταν ένα λαστιχένιο πιθηκάκι , που ζουλώντας ένα πουάρ με το οποίο ήταν συνδεδεμένο Άνοιγε τα χέρια του και τέντωνε τα πόδια του . Δεν μπορούσα λοιπόν να ξεκολλήσω τα μάτια μου απ αυτήν τη γυναίκα μέχρι που με πήρε είδηση και λέει στη γιαγιά μου 
• -Καλέ !!  Το παιδί πεινάει !!
• 
  
• Η γιαγιά μου ντράπηκε για την γαϊδουριά μου και με αγριοκοίταξε νομίζοντας πως κοίταγα την άλλη στο στόμα , ενώ με είχε ταϊσει πριν πάμε στην εκκλησία . Η κυρία ήρθε κοντά μου και μου πρόσφερε ένα ντολμά απ αυτούς που έτρωγε . Γύρισα το πρόσωπό μου απ αλλού αρνούμενη να το δεχτώ. Πάρ το μου λέει η γιαγιά μου , αφού στο προσφέρουν και πες ευχαριστώ.. Η μυρωδιά του φαγητού δεν μου άφησε περιθώρια άλλης αντίστασης . Μου το ταΐσαν ....... και βρέθηκα στον Παράδεισο .. Η Γαρυφαλλιά επειδή γνώριζε τις αντιδράσεις μου χαμογέλασε και είπε πως αφού μου άρεσε αυτό το φαγητό θα φροντίσει να μου το φτιάχνει που και που.. 
• Ετσι μπήκαν στην ζωή μου τα σουγάνια . Σε ένα  διάλειμμα της αγρυπνίας τις παραμονές του εορτασμού του Ταξιάρχη.. 
• 
  
• Η συνταγή είναι πασίγνωστη σε όλη σχεδόν την Ελλάδα . Μόνο που δεν υπάρχουν πια τα κατάλληλα κρεμμύδια τα οποία ήταν μακρόστενα . Τώρα τα λένε Shallot και είναι δύσκολο να βρεθούν ...κι αν βρεθούν , κύριος είδε πόσο θα κάνουν.. 

Μπέργκερ . Το "πακέτο" του καύσωνα.

 

Γιατί πακέτο το λες όταν σου ζητηθεί να ψήσεις μπιφτέκια  για μπέργκερ στην βεράντα εν μέσω καύσωνα. 

Ασε που μετά θέλει και καλό καθάρισμα η ψησταριά αν έχεις την ιδιοτροπία να την αποθηκεύεις μετά στην συσκευασία της . Θα μου πείς τώρα φτιάξε τα στο γκρίλ ! 

Γιατί ? Το γκρίλ είναι δροσερό ?? Και στο γκρίλ και στο τηγάνι να τα ψήσω , εκτός της ζέστης θα μυρίσει και όλο το σπίτι ! Βλέπεις ορισμένες κουζίνες έχουν πάσο  που μόνο πιάτα δεν περνάς από κει . Ολα τα άλλα όπως τσίκνα και μυρωδιές περνάνε από μόνα τους .

Οπότε έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος για να αποφευχθούν όλα τα παραπάνω ., και νομίζω πως τον βρήκα . Εξ άλλου όπως έχω ξαναπεί οι τρόποι διευκόλυνσης δεν είναι προτέρημα των έξυπνων , αλλά και των τεμπέληδων - όπως εγώ π.χ. -

 Αρχικά έκοψα τα λαχανικά μου σε φέτες , τα έβαλα στην σειρά , τα αλατοπιπέρωσα έριξα μερικές σταγόνες λάδι, ξάπλωσα από πάνω τα μπιφτέκια κατευθείαν απ την κατάψυξη και τα τύλιξα πακέτο πρώτα σε αντικολλητικό χαρτί και μετά σε αλουμινόχαρτο . Έτοιμα ! 

Τα έβαλα στο αρχαίο μου σχαροτήγανο που δεν το πετάω γιατί είναι βαρύ σε σχέση με τα νέα που κυκλοφορούν και τα άφησα για λίγο στο μάτι της κουζίνας στο φούλ απ τη μια κι απ την άλλη , μετά χαμήλωσα πολύ  την ένταση και τα " ξέχασα " .

Σε κανένα μισάωρο άρχισα να ετοιμάζω τα ψωμάκια μου . Τα έκοψα και τα έβαλα στην ίδια γκριλιέρα με την κομμένη τους πλευρά να ψήνεται πρώτη. Όταν ρόδισαν τα αναποδογύρισα γρήγορα βάζοντας  μια φέτα τυρί στην ψημένη μεριά . Στην βάση τους δλδ . 

Το τυρί θα το έβαζα ανάμεσα στο μπέργκερ , αν είχα πρασινάδα να βάλω στην βάση έτσι ώστε να μην μουλιάσει απ τα ζουμιά , τις σάλτσες και τις μαγιονέζες .. Ούτε ένα "πράσινο φύλλο " όμως δεν είχα στο ψυγείο , αλλά και το τυρί έκανε την δουλειά του. 

Στο καπάκι του ψωμιού έβαλα μαγιονέζα αποφεύγοντας την κέτσαπ όχι όμως και την καυτερή μου μαρμελάδα  από πιπεριές που φτιάχνουμε ταμπάσκο. 

Από κεί και πέρα έπρεπε να τα συναρμολογήσω όλα, και έτοιμα .. Και η κουζίνα καθαρή και το σχαροτήγανο και το σπίτι δεν μύρισε ! 

Όλα παρέμειναν τα ίδια . Και ο καύσωνας βέβαια! 

Σ.Σ. Το τυρί που έβαλα ήταν έμενταλ γιατί τα άλλα κίτρινα τυριά γλυκίζουν για την δική μου γεύση . 

Και η παγωμένη μπύρα που ήπιαμε ήταν Καϊζερ για τον ίδιο λόγο με το τυρί .. Είναι πικρή ..

Τα μέταλλά μου και οι ηλεκτρολύτες μου

 

Χρειαζόταν να πάω δυό φορές στο νοσοκομείο για να μάθω τι είναι οι ηλεκτρολύτες και τις επιπτώσεις που έχει ο οργανισμός μας απ την απώλειά τους . 

Και τις δυό φορές μου έβαλαν ορό με διάφορα φάρμακα μέσα και η αλήθεια είναι ότι πονούσα κατα την διάρκεια του ορού όπως θα πονούσε κάποιος όταν του έκαναν ένεση σιδήρου. 

Όπως και να το κάνουμε για μένα ήταν χάσιμο χρόνου μέχρι να τελειώσει ο ορός αφού πάντα το περιστατικό της αδιαθεσίας μου συνέβαινε στην δουλειά μου στην οποία έπρεπε να επιστρέψω αμέσως. Έκανα μια πολύ κουραστική δουλειά σε πολύ ζεστό περιβάλλον . Ο ιδρώτας που έχυνα ήταν απίστευτος και από ένα σημείο και μετά όσο νερό και να έπινα δεν συνερχόμουν με τίποτα απο την έντονη αδιαθεσία που ένοιωθα με τάσεις λιποθυμίας , πονοκέφαλο , αδυναμία , κρύο ιδρώτα επίσης  πόδια και χέρια θαρρείς από ζελέ. 

Τα ισοτονικά ποτά που έμαθα να πίνω σε τέτοιες καταστάσεις όπως   Lucozade  και Gatorade με βοηθούσαν μέχρι που έμαθα να φτιάχνω το δικό μου ενεργειακό ποτό την συνταγή την οποία γράφω παρακάτω. Θα ήθελα να σημειώσω πως αυτά τα ποτά δεν τα πίνουμε για ψύλλου πήδημα - αφού τα πολύ υψηλά καθώς και τα πολύ χαμηλά επίπεδα ηλεκτρολυτών, αυξάνουν τον κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών για την υγεία -  παρά μόνο όταν έχουμε έντονη σωματική δραστηριότητα π.χ. γυμναστική, ή βαριά δουλειά, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις που ο άνθρωπος χάνει σωματικά υγρά .

Για το δικό μου ποτό ( και όποτε μου χρειαστεί ) χρησιμοποιώ : 

1/4 του κουταλιού του γλυκού αλάτι 

1/4 του κουταλιού του γλυκού σόδα, 

το χυμό από 1/2 φλιτζάνι πορτοκάλι και 

2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη και όλα αυτά ,

τα ανακατεύουμε καλά σε 1 λίτρο νερού.

Και εννοείται πως πρέπει να μιλήσουμε στον γιατρό μας για τα μέταλλα και τους ηλεκτρολύτες μας αν έχουμε εμπειρίες σαν την δική μου ( μερικές φορές οι γιατροί δεν μας ρωτούν τι δουλειά κάνουμε , αλλά ούτε κι εμείς έχουμε απορίες ώστε να μας κατατοπίσουν)