Γλυκιά κολοκυθόπιτα

 

Τα ελληνικά παραδοσιακά πιάτα διαφέρουν απ τον ένα τόπο στον άλλον αλλά λίγο ως πολύ υπάρχει ένα κύριο υλικό που χαρακτηρίζει το όνομα της συνταγής , ενώ για τα υπόλοιπα υλικά της πρέπει νομίζω ο καθένας που υποστηρίζει πως κάνει παραδοσιακή μαγειρική , να λάβει υπ όψιν του την εποχή που παρασκευαζόταν συχνά η συνταγή  , αλλά και τι υλικά υπήρχαν τότε και είχαν στην διάθεσή τους οι νοικοκυρές.  Παρένθεση : 

( Π.χ. ένας  τραχανάς στον οποίο προσθέτουμε και  κρέμα γάλακτος  δεν είναι παραδοσιακή συνταγή . Είναι μια σούπα με πλούσια γεύση , νόστιμη , αλλά είναι ένα άλλο φαγητό , έστω κι αν το κύριο υλικό του είναι η πανάρχαια παρασκευή με αλεσμένο στάρι και ξινισμένο γάλα . Συμφωνώ πως για να ταξιδέψει και να γίνει γνωστή η συνταγή εκτός Ελλάδας θα πρέπει να προσαρμοστεί στις γεύσεις και στις ανάγκες άλλων λαών με άλλο κλίμα .. ψυχρότερο απ το δικό μας , που θα τους βοηθήσει η κρέμα γάλακτος περισσότερο απ το δικό μας γιαούρτι . ) 

Κλείνω την παρένθεση γιατί γι αυτό το θέμα θα μιλήσουμε εν καιρώ ως απάντηση στην Σεφ η οποία ειρωνεύεται τις νοικοκυρές που μιλάνε για παράδοση  χαρακτηρίζοντάς τες ως κουτσές Μαρίες του διαδικτύου.. Οχι πως έχει πέρα για πέρα άδικο , αφού  στην ιδιαίτερη πατρίδα μου φτιάχνουν γλυκό του κουταλιού με πράσινες ελιές και το βαφτίζουν παραδοσιακό.. χα χα ! ίσως γιατί οι ελιές υπήρχαν απ την αρχαιότητα..

Ας πάμε τώρα στα παραδοσιακά πιάτα που διαφέρουν από τόπο σε τόπο .

Εχουμε για παράδειγμα την μπατζίνα , την χορτόπιτα , την σπανακόπιτα ...πίτες όλες αλλά με διαφορετικά υλικά .. με ότι υπήρχε στο χωράφι μας , στην γύρω περιοχή , ανάλογα και με τί παραγωγή είχαμε , αν είχαμε αλεύρι ή καλαμπόκι .

Η μαγεία όμως ήταν το κάτι παραπάνω που έψαχναν να προσθέσουν οι νοικοκυρές για να έχουν μια ξεχωριστή γεύση τα φαγητά τους  ( για την οποία θα κρυφο-καμάρωναν στις γειτόνισσες  στέλνοντάς τους το απαραίτητο πεσκέσι για να δοκιμάσουν,)  χωρίς όμως να αλλοιώνουν την γεύση και ακολουθώντας πιστά τα "πρωτόκολλα παρασκευής  "  των μανάδων τους . Λίγο άγριο σκόρδο τη μια φορά , μερικά κλωνάρια άγριο μάραθο, την άλλη ( που βέβαια αν τους έλεγες να καλλιεργήσουν μάραθο θα σε κορόιδευαν ) λίγο άγριο πράσο , κοκκινάδες , και πολλά άλλα..  Οι δικοί μας , στην απέναντι μεριά του Αιγαίου ήταν ακόμα πιο δημιουργικοί . Έβαζαν μέσα κάτι απίθανα υλικά που δεν έφτανε ανθρώπου νούς να τα μαντέψει  , και επειδή δεν μοιραζόταν εύκολα και τις συνταγές τους με άλλους απολάμβαναν τον θαυμασμό , χωρίς να βγάζουν τσιμουδιά για το κρεμμύδι που π.χ. πρόσθεταν στην γλυκιά κολοκυθόπιτα ..

Ετσι κι εγώ , συνεχίζω την συνταγή της γιαγιάς μου με κρεμμύδι και ομολογώ πως όταν με ρωτάνε τι βάζω μέσα διστάζω να τους πω γιατί ξέρω πως θα αλλάξουν γνώμη για την γεύση που μόλις θαυμάσανε.. Κάπου υπάρχει η συνταγή μέσα στο μπλογκ αλλά το τέλειο είναι να μη σας πουν,  αλλά να τολμήσετε να δοκιμάσετε μόνες σας  .. 

Και επειδή χωρίς την γκρίνια της ημέρας δεν μπορώ ας πω το παράπονό μου ..

Βρε παιδιά .. Μπάστα με την καλλιέργεια της κολοκύθας Bytterscotch .. υβρίδιο είναι , εύκολο για τους καλλιεργητές , αλλά θα χάσουμε τις κολοκύθες που γνωρίζουμε ?? Αν χαθεί ο παλιός ο σπόρος πως θα γιορτάζουμε το Halloween γμτ ????          

Ψαροσαλάτα

 

Sild .. που θα έλεγε και η Σούς.. απ τα μακρινά  νησιά ( !!! ) της Δανίας

Η Σούς που έμεινε στην Ελλάδα και έμαθε τα Ελληνικά καλύτερα απ τους Έλληνες,

Η Σούς  που μ άρεσε να την πειράζω όταν έβλεπα τα μάτια της να μελαγχολούν,  λέγοντάς της  πως η θλίψη της έμεινε  από τότε που μικρό παιδάκι πέρναγε από μέσα από  ένα νεκροταφείο για να κόψει δρόμο  πηγαίνοντας για το σχολείο.. όπως μου είχε πεί ..

    … η Σού  που  παντρεύτηκε Έλληνα  και πάλι την πείραζα  ρωτώντας την :

 - Καλά αφού η Πατρίδα σου είναι σαν νησί…δεν είχατε εκεί καμάκια?

Η Σού που τότε   νευρίαζε .. κι άρχιζε να με βρίζει στην γλώσσα της  που μεταξύ μας  νόμιζα πως μιλάει τη γλώσσα των ξωτικών..

Γνωρίζοντας  πως μ αρέσει να ψάχνω και να γεύομαι  ξένες κουζίνες, μου έφερε κάποτε  μια σαλάτα απ την Δανία  που ξετρελάθηκα.. έντονο κάρυ η πρώτη διαπίστωση , ελάχιστο κρεμμύδι, μαγιονέζα ίσως , και το κύριο υλικό άγνωστο μεν , με έντονο πολύ γνωστό μου άρωμα που δεν μπορούσα  όμως να  θυμηθώ τι είναι.  

Πολύ μαλακό για να είναι κρέας , πολύ τρυφερό και ζουμερό για να είναι ψάρι .

Όταν  ύστερα από καιρό  με κάλεσε στην εδώ γιορτή , -  συνάντηση των Δανών που μένουν στην Αθήνα - , χάρηκα  ελπίζοντας ότι θα βρώ αυτή τη σαλάτα, αφού τα μέλη της διοργάνωσης θα έφτιαχναν τοπικά τους εδέσματα. 

- Μα..  αυτήν  θα φτιάξω  και θα πάω !!!!.. μου λέει…

Πήγα… δεν καταλάβαινα  γρί τι λέγανε τα ξωτικά.. χορέψανε τους χορούς τους ,

θυμηθήκανε τα δικά τους,  

και μόλις δοκίμασα τη σαλάτα της  ..άρχισα τα δικά μου..

- Μπλιάχχχ! ( η πρώτη μου αντίδραση )

Και :  

- Αηδία !! (η πρώτη μου λέξη)

Νόμισα πως έτρωγα  βραστό φρέσκο μπακαλιάρο με μαγιονέζα  και κάρυ.. Και ναι   .. Αυτό ακριβώς είχε φτιάξει.. το ομολόγησε.

Η Σού μου έσουρε μερικά  γρήγορα  "κιχλουμιγκενκοφχ".. κατάλαβα πως μ έβριζε  κι αυτή, της απάντησα σε άπταιστα γαλλικά  ως γνησία Ελληνίς  και τέλειωσε  η φιέστα.

Συνήθως πάντα μια συνταγή που μ αρέσει, την ψάχνω την νύχτα όταν ξαπλώσω.. Μηρυκάζω αναμνήσεις για  να ξαναφέρω πίσω τη γεύση της ,μέχρι να βρώ τα υλικά της .. και τα βρίσκω μερικές φορές .. Το περίεργο υλικό που με βασάνιζε ήταν ρέγγα ..και μάλιστα ρέγγα σε άλμη. Ευτυχώς γνώριζα από που θα την αγοράσω.

 

Όταν έφτιαξα τη σαλάτα η νεράιδα του βορρά δεν πίστευε στα μάτια της ..

Πρώτα με ρώτησε  ποιος μου την έφερε, μετά από ποιο μαγαζί την αγόρασα  και  στο τέλος μου ζήτησε την συνταγή …  

Σας τη χαρίζω ..

ΥΛΙΚΑ

Μία  ρέγγα  σε άλμη  .. ( στην ανάγκη καπνιστή απ αυτές που ξέρουμε .. όπως αυτήν που χρησιμοποίησα σήμερα )

Ένα βαζάκι  μαγιονέζα  έτοιμη ή δική σας

Το μισό ενός κρεμμυδιού  πολύ ψιλοκομμένο  με μαχαίρι και όχι στο μούλτι

Και αρκετό κάρυ…πολύ κάρυ…

Αν δεν είναι η ρέγγα  σε άλμη ( την οποία τη βρίσκουμε  στην Αθηνάς, στην είσοδο της λαχαναγοράς σε ένα ρώσικο μαγαζί που τις πουλάει),

βάζουμε μια καπνιστή στο νερό  και την αφήνουμε όλη νύχτα ..

Μετά την καθαρίζουμε αφαιρούμε τα κοκαλάκια  και την κόβουμε σε μέγεθος μπουκιάς.

Ανακατεύουμε όλα μαζί τα υλικά και αυτό ήταν..

Υ.Γ 1  Επειδή  οι μεζέδες εμένα δεν μου κρατούν πολύ,  βάζω ωμό το κρεμμύδι μέσα  αν είναι να την φυλάξετε στο ψυγείο ( κρατάει  όσες μέρες κρατάει και μια ανοιγμένη μαγιονέζα) πρέπει να μαράνετε λίγο το κρεμμύδι  με νερό ..  

Μην δοκιμάσετε να την φτιάξετε  χωρίς κάρυ  ..γίνεται ένα διαφορετικό πράγμα ..

Υ.Γ.2 Το καρυ δεν μου αρέσει γι αυτό  δεν μ αρέσουν και τα ινδικά φαγητά..Σε συνδυασμό όμως με την ρέγγα είναι τέλειο..

Υ.Γ. 3

Αν  ανήκετε στην κατηγορία αυτών που δεν  μαγειρεύετε ποτέ ψάρι στην κουζίνα σας  για να μη μυρίσει το σπίτι..ξεχάστε και την ρέγγα και την σαλάτα Karrysild  όπως λέγεται στην γλώσσα των ξωτικών..

   

Μποζά ή μποζάς

 

Η συνταγή είναι τούρκικη - τουλάχιστον εγώ την βρήκα σε Τούρκικο σάϊτ - και την μποζά όπως και το σαλέπι τα είχαν φέρει μαζί τους στο νησί οι έλληνες της Μικράς Ασίας . Ελάχιστα υλικά , πολλές ώρες , και  αποτέλεσμα που σε άλλους φέρνει αναμνήσεις , σε άλλους θυμίζει τις πατρίδες τους και σε άλλους αγαπημένα πρόσωπα .. 

Το ποτό φτιάχνεται και σε όλα τα Βαλκάνια .. Σκέψου.. ίδια φαγητά ..ίδια ακούσματα , ίδια χούγια ..και εχθροί.. Και αν όχι εχθροί, υποτακτικοί των ίδιων αφεντικών …εχθρών ..

Ας είναι.. Μου ζητήσατε την συνταγή και σας την δίνω προειδοποιώντας πως δεν ζει στην συντήρηση του ψυγείου παραπάνω από δύο τρείς ημέρες . Μποζά μπορούμε να φτιάξουμε από σιτάρι , καλαμπόκι ,κεχρί , κριθάρι ..Την δική μου την έφτιαξα με σταρένιο πλιγούρι και ρύζι . Και μου έγινε αρκετή γιατί η συνταγή είχε ως μέτρο  τα ποτήρια , και δεν σκέφτηκα εγκαίρως πως οι τούρκοι εννοούσαν τα ποτήρια του τσαγιού που είναι μικρότερα απ τα δικά μας νεροπότηρα.. 

Υλικά 

Τρία μέρη πλιγούρι . 

ένα φλυτζ. του καφέ ρύζι .

Τρία μέρη ζάχαρη. 

Μια κουταλιά του γλυκού ξερή μαγιά. 

Για το σερβίρισμα Κανέλλα . ψημένα μαλακά στραγάλια . 

Απ το βράδυ βάζουμε το πλιγούρι αφού το πλύνουμε, σε χλιαρό νερό μέχρι την άλλη μέρα. . Σε καμιά ώρα ρίχνουμε μια ματιά μήπως χρειαστεί να συμπληρώσουμε το νερό αν έχει απορροφηθεί . Την άλλη μέρα το βράζουμε μαζί με το ρύζι μέχρι να μαλακώσουν καλά. 

Όταν βράσουν τα πολτοποιούμε μέσα στην κατσαρόλα ρίχνοντας λίγο - λίγο νεράκι για να μπορεί ο κόφτης χειρός να δουλεύει με ευκολία . Μετά περνάμε τον πολτό από λεπτή σήτα και τον ξαναβάζουμε στην φωτιά ρίχνοντας μέσα την ζάχαρη κρατώντας ωστόσο δυο κουταλιές τις σούπας στην άκρη . Ανακατεύουμε και όταν διαλυθεί η ζάχαρη τραβάμε την κατσαρόλα απ την φωτιά και την αφήνουμε να κρυώσει. 

Βάζουμε την μαγιά μαζί με τις δυο κουταλιές ζάχαρη που είχαμε κρατήσει σε ένα ποτήρι και διαλύουμε με χλιαρό νερό . Στο μεταξύ θα έχει κρυώσει και το μίγμα της κατσαρόλας στο οποίο ρίχνουμε την μαγιά ..ανακατεύουμε καλά , ρίχνουμε πάλι λίγο νερό αν έχει σφίξει , σκεπάζουμε καλά την κατσαρόλα και την αφήνουμε στην άκρη να  γίνει η ζύμωση. 

Χρειάζεται δυο τρείς μέρες . Εμένα λόγω θέρμανσης , μου πήρε 24 περίπου ώρες .. Πότε θα είναι έτοιμη θα το καταλάβουμε απ την μυρωδιά και απ την υφή που θα μοιάζει με ανεβασμένο ψωμί .. 

Το ποτό πρέπει να είναι παχύρευστο σαν αραιή κρέμα .. Πίνεται κρύο αλλά είναι θερμαντικό , με ελάχιστο ποσοστό αλκοόλ που δημιουργείται με την ζύμωση λιγότερο απ της μπύρας, η γεύση είναι φρουτώδης ( που εμένα μου θύμισε το άρωμα των μηλάπιδων της Μυτιλήνης ) και σερβίρεται με κανέλλα ή ψημένα καυτά μαλακά στραγάλια που δοκίμασα και με τα δύο και ήταν τέλεια . Και μετά από τούτην την συνταγή , βάζω μπρός να φτιάξω ρώσικο κβάς .. 

Υ.Γ. το ποτό χαλάει ύστερα από μερικές ημέρες και μπορεί κάποιος να πάθει δηλητηρίαση ..αυτό τουλάχιστον διάβασα και οφείλω να το μεταφέρω…