Ληγμένα προϊόντα + ληγμένο φιλότιμο , = «ληγμένη ζωή»

 εκτός ψυγείου 11 ημέρες 

Πολλά έχουν γραφεί -κυρίως πριν μερικά χρόνια - για την ημερομηνία λήξης προϊόντων , και κυρίως του γάλακτος.. 
Δεν μ αρέσει να δίνω βάση στο τι λένε οι εμπλεκόμενοι σε τέτοιες περιπτώσεις απ τον παραγωγό μέχρι τον τελικό πωλητή και νοιώθω ανακούφιση που δεν έχω μικρά παιδιά να ταΐσω χωρίς να γνωρίζω την ποιότητα της τροφής απλά στηριζόμενη στις διαβεβαιώσεις των ειδικών ακόμα και του ΕΦΕΤ . 
Πριν χρόνια, τυχαία και από αφηρημάδα διαπίστωσα πως μισό πακέτο ψωμί του τοστ ξεχασμένο στο βάθος της συντήρησης του ψυγείου μου, μπαινόβγαινε κάθε φορά που καθάριζα το ψυγείο , περίπου 5 -6 μήνες . 
Όταν τελικά το πήρα είδηση άνοιξα το πακέτο για να δώ πως μυρίζει το χαλασμένο ψωμί. 
Ούτε μύριζε , ούτε είχε μουχλιάσει αλλά το αξιοπερίεργο ήταν η υφή του. Ήταν τόσο μαλακό σαν να το είχες αγοράσει εκείνη τη στιγμή. Δεν το πέταξα …το τύλιξα πάλι στην συσκευασία του και το άφησα στο ψυγείο για να δώ την συνέχεια .. 
Κάθε τόσο το κοιτούσα και παρακαλούσα από μέσα μου να έχει αλλοιωθεί.. 
Μάταια ..Πάντα μαλακό και άσπιλο το ψωμί παρεμπιπτόντως γνωστής ελληνικής βιομηχανίας .. 
Δεν ξαναγόρασα ποτέ ψωμί του τοστ από τότε .. 
Η "δυστυχία" μου είναι πως αν πείς τίποτα ακόμα και στα παιδιά σου θα σε περάσουν για συνομωσιολόγο ( το γνωστό και προσφιλές επιχείρημα της εποχής μας ) 

Η «ατυχία» που με κυνηγά ξαναχτύπησε πρόσφατα .. 
Αυτήν τη φορά με το γάλα ( όχι απλά ελεγμένο..αλλά και επιλεγμένο όπως μας πληροφορεί η βιομηχανία που το παράγει ) 

Το γάλα είχε ημερομηνία παστερίωσης 5/12/ 2017 και ημερομηνία λήξης 12/12/ 2017.. 
Όταν το πήρα είδηση , είχαν ήδη περάσει δυο ημέρες απ την λήξη του .. 

– «Αν δεν έχει κόψει φτιάξε το κάτι» με συμβούλεψε φίλη μου .. 
Το έβγαλα απ το ψυγείο για να δώ αν έκοψε , το άνοιξα για να διαπιστώσω αν ξίνισε – τίποτα απ όλα αυτά – και συνέχισα την βραδινή κουβέντα με την φίλη μου , που όταν πιάσουμε το τηλέφωνο ξεχνάμε να το κλείσουμε .. 
Λογικό ήταν λοιπόν να ξεχαστεί το γάλα πάνω στον πάγκο εκτός ψυγείου.. 
 Λογικό και να παραμείνει εκεί όλη την άλλη μέρα αφού έφυγα πολύ πρωί απ το σπίτι .. 

Εκτός ψυγείου απ τις 15/ 12 /07

Να μην σας τα πολυλογώ από εκεί και πέρα το μπουκάλι έμεινε στον πάγκο σκεπασμένο με μια πετσέτα για να δώ τι θα συμβεί.. Μέχρι σήμερα 27/12/ 2017 το γάλα δεν έχει ξινίσει δεν έχει κόψει και αν δεν φοβόμουν θα το δοκίμαζα κιόλας για να σας δώσω περισσότερες πληροφορίες .. 
Εντάξει θα μου πεί κάποιος …κρατάει το γάλα ..δεν ισχύουν οι ημερομηνίες ..και πολλά άλλα τέτοια παρόμοια μ αυτά που μας έλεγαν πριν χρόνια για την πώληση ημι ληγμένων προϊόντων . 
Δεν γράφω τούτο το κείμενο για να τους επιβεβαιώσω .. 
Αλλά ζητάω να μου πουν τι γάλα πίνουμε που δεν χαλάει εκτός ψυγείου .. 

 Και να ήταν και πραγματικό γάλα τουλάχιστον.. Να το αφήσεις εκτός ψυγείο , να ξινίσει και μετά να το κάνεις τραχανά……………..

Σπιτικά και .... όσο να 'ναι ...φτηνά ( σολομός )

Παστώνεται ο σολομός ? 
Η απάντηση είναι ρητή .. Ναι.. Και όχι μόνο παστώνεται αλλά 
γίνεται και  ένα ωραιότατο γκουρμέ (για τους θαυμαστές της λέξης.. μην πώ καμιά κουβέντα ) 
γίνεται λοιπόν ένα ωραιότατο υλικό 
 για τα καναπεδάκια σας , 
για την μους σας, 
για το ζυμαρικό σας .. 

Και γίνεται τόσο εύκολα , και με τα απλούστερα υλικά που σε όλες τις κουζίνες υπάρχουν , αρκεί να έχεις υπομονή 3- 4 ημερών ώστε να του δώσεις τον χρόνο να «ψηθεί» και να υπολογίσεις να είναι έτοιμος κοντά στις μέρες που θα τον σερβίρεις .. 

 Τα υλικά 
 Ένα κομμάτι από φιλέτο σολομού χωρίς τα κοκαλάκια του .. 
Αλάτι , (δύο σφηνάκια )
ζάχαρη, ( δύο σφηνάκια ) 
μαϊντανό ,( ένα φλιτζάνι τσαγιού ) 
άνηθο , ( ένα και μισό φλιτζάνι τσαγιού )
ένα λεμόνι και ένα πορτοκάλι για το ξύσμα τους, ( μισή κουταλιά απ το ένα , μισή απ το άλλο )
και προαιρετικά μερικές κουταλιές βότκα .. 

Όλα τα υλικά εξαρτώνται απ το μέγεθος του ψαριού αφού θα τα κάνουμε πολτό στο μπλέντερ και θα καλύψουμε μ αυτό τον σολομό ( δεν βγάζουμε το δέρμα του ) 

 Τυλίγουμε σφιχτά σε καθαρή πετσέτα κάνοντάς τον σαν πακετάκι ( εγώ τον τύλιξα πρώτα σε μια γάζα ) και τον βάζουμε στο ψυγείο για τρεις –τέσσερις μέρες με ένα βάρος από πάνω του , φροντίζοντας να αναποδογυρίζουμε δυό φορές την ημέρα το πακετάκι έτσι ώστε τα ζουμιά να ποτίζουν το κομμάτι παντού. 

Στο τέλος τον καθαρίζουμε απ τον πολτό το πλένουμε  και τον σερβίρουμε .. Κόβουμε λεπτά λοξά φετάκια για τα μεζεδάκια μας  και ελάχιστα πιο χονδρό για τις ταλιατέλες μας.

(Υ.Γ Οι δόσεις των υλικών μέσα στις παρενθέσεις  είναι αυτές που έβαλα εγώ σε ένα μικρό κομμάτι ψαριού , όπως βλέπετε στην φωτογραφία)


Εύκολο ?? 

Καλά να είσαστε  βρε ..

Chenopodium ...και τα λοιπά και τα λοιπά..

Εν αρχή είν ο λόγος που ομολογώ δεν ξέρω από πού έρχεται. 
Μετά ακολουθούν οι διατροφολόγοι που επίσης δεν ξέρω αν πληρώνονται όπως οι γιατροί για να διαδώσουν ένα νέο προϊόν .
Μετά ακολουθούν ο τύπος, 
και το διαδίκτυο με τις διάφορες Food περσόνες που όλο και έχουν το κατιτίς τους 
θες απ τις διαφημίσεις στα blog τους 
θες απ τα like ( ότι του λείπει δηλαδή του καθενός για να επιβεβαιωθεί ως άτομο) 

... και μετά ? και μετά?? 

 Μετά ακολουθούμε εμείς οι γυναίκες ως μιμητικά πανέμορφα ζωάκια και κυρίως εμείς οι γυναίκες που έχουμε το πάνω χέρι στο σπίτι και το έτερον ήμισυ δεν έχει το σθένος να μας φέρει αντίρρηση σχετικά με ότι τον μπουκώνουμε για το καλό του. 

‘Όπως βλέπετε δεν βγάζω την ουρά μου απ έξω αφού κι εγώ το μαγείρεψα  αυτό το πράγμα 
άσχετα αν το έκανα για να έχω  άποψη και λόγους να το βρίζω .. 

Το ότι οι θρεπτικές του ουσίες είναι παρόμοιες με αυτές των άλλων σιτηρών δεν το συζητάει κανένας ..αλλά και ποιος να το συζητήσει αφού ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών δήλωσε το 2013 ως το "Διεθνές Έτος της Quinoa". ( Ο λόγος  που γράψαμε στην αρχή??? ) 
Γιατί καλά καταλάβατε  ..για την κινόα  μιλάμε . 

Το γονιδίωμα της quinoa αποκωδικοποιήθηκε το 2017 από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας του King Abdullah στη Σαουδική Αραβία. Μέσω της γενετικής μηχανικής , το φυτό τροποποιείται ώστε να έχει υψηλότερη απόδοση καλλιέργειας , βελτιωμένη ανοχή στη θερμότητα και το βιοτικό στρες και μεγαλύτερη γλυκύτητα μέσω της αναστολής της σαπωνίνης. 

Αυτά τα  ολίγα ενημερωτικά και ας πάμε στην μαγειρική με Κινόα .. 

Εδώ ως σαλάτα  συνοδευτικό ψαριού 

Απαίσιο φαγητό όπως και να το μαγειρέψεις .. 
Την μαγείρεψα με πολλούς τρόπους 
την έκανα συνοδευτικό άλλον πιάτων, 
την χρησιμοποίησα σε σαλάτα ( μέχρι που σκέφτηκα απ την υφή των βρασμένων σπόρων να την κάνω χαλβά..) 
μια λέξη μπορεί μόνο να την χαρακτηρίσει , αλλά δεν μου επιτρέπεται να την γράψω.. 

Οπότε , πάει και η κινόα στην άκρη μαζί με τις άλλες υπερτροφές , και ας μην ζήσω 105 χρόνια ..ας ζήσω μόνο 90 αλλά 
νόστιμα, 
πικάντικα , και κυρίως ελληνικά .. 
έστω και μη αποδεκτά απ την κακώς εννοούμενη υγιεινή διατροφή. 

Σας φιλώ

Σουμάδα

Μπήκαμε στον τελευταίο μήνα του χρόνου. 
Τον Δεκέμβρη των γιορτών. Και μια που χωρίς ευχές δεν μπορούμε να κάνουμε ας ευχηθούμε για ότι καλύτερο ελπίζει ο καθένας.. 

 Με ένα φλιτζάνι ζεστή σουμάδα με κανέλα 
 Από ασπρισμένα αμύγδαλα για να είναι λευκές οι μέρες μας στο πείσμα των μαύρων Παρασκευών .  
Γλυκιά σουμάδα με ελάχιστο πικραμύγδαλο σαν την γλυκόπικρη ζωή μας . 
...και πασπαλισμένη με κανέλα γιατί εμείς και τα πικρά και τα γλυκά , και τον πόνο και την χαρά με κανέλα τα πασπαλίζουμε για να ξορκίζουμε το κακό και να νομίζουμε πως έφυγε χωρίς να βλέπουμε πως οι χαραμάδες που αφήνουμε ανοιχτές δεν θα το εμποδίσουν να ξανάρθει .. 
γιατί όλο και κάτι περιμένουμε..κι αν βρει κλειστή την πόρτα τι θα γίνει? 

Σουμάδα λοιπόν .. 
Το παραδοσιακό μας ζεστό ποτό, το μετέπειτα αναψυκτικό , 
 το θιάσιον ή θιάσον των αρχαίων ελλήνων , που παρασκεύαζαν από τα «αθάσια», λεπτόφλουδα αμύγδαλα, 
 το θασόρροφον των Βυζαντινών , 
το αμυγδαλόγαλα ‘όπως αναφέρει ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν στο βιβλίο του «Οδοιπορικό στην Ελλάδα» , όταν την επισκέφτηκε το 1841 . 

Βέβαια μας αρέσει να δοκιμάζουμε ξενόφερτα γιορτινά φαγητά και ποτά , κι εμένα ακόμα περισσότερο.. 
Αλλά δεν θα αλλάξω την ζεστή μυρωδάτη σουμάδα με ένα ζεστό ποντς ή ένα παγωμένο χριστουγεννιάτικο εγκ νογκ …. Ετσι… για ένα πείσμα. 


 Συνταγή για σουμάδα ( Απ το Παλαιοχώρι ) 
Υλικά: 
 • 1 κιλό ζάχαρη + μερικές κουταλιές για το κοπάνισμα 
 • 400 γραμμάρια αμυγδαλόψιχα 
 • 4-5 πικραμύγδαλα για άρωμα (ή λίγες σταγόνες εσάνς πικραμύγδαλου ή ανθόνερο) 
 • 8-10 περίπου φλιτζάνια τσαγιού νερό 

 Εκτέλεση: 1. Ρίχνουμε τα αμύγδαλα και τα πικραμύγδαλα σε νερό που βράζει και τα βράζουμε επί 2-3΄ λεπτά. Τα αφήνουμε να κρυώσουν λίγο, τα ξεφλουδίζουμε και τα στραγγίζουμε καλά. 
 2. Έπειτα τα κοπανίζουμε λίγα-λίγα σε πέτρινο γουδί, πασπαλίζοντάς τα με 2-3 κουταλιές ζάχαρη, ή τα αλέθουμε σε μπλέντερ. Πρέπει να γίνουν σαν πολτός. 
 3. Στη συνέχεια, τα ανακατεύουμε με 4 φλιτζάνια ζεστό νερό και τα περνάμε από ψιλό τουλουπάνι διπλωμένο στα δυο, που το στύβουμε καλά, για να βγει όλος ο γαλακτώδης χυμός. Ανακατεύουμε τα αμύγδαλα που έμειναν μέσα στο τουλουπάνι με 3 φλυτζάνια νερό ακόμη και το περνάμε ξανά από το τουλουπάνι ή από μια βαμβακερή λευκή πετσέτα. Στύβουμε πάλι, για να βγει ο χυμός, και το προσθέτουμε το υγρό αυτό στο προηγούμενο. Μπορούμε, για καλύτερο αποτέλεσμα, να ρίξουμε τα κοπανισμένα αμύγδαλα στο νερό που θα χρησιμοποιήσουμε για τη σουμάδα και να τα βράσουμε 10΄λεπτά, προτού τα σουρώσουμε 
 4. Βάζουμε όλο το υγρό σε μία κατσαρόλα, ρίχνουμε τα υπόλοιπα φλιτζάνια νερό και τη ζάχαρη και βράζουμε σε δυνατή φωτιά για 15-20΄λεπτά. Ανακατεύουμε συνεχώς με ξύλινο κουτάλι και ξαφρίζουμε. 
Όταν δούμε ότι το σιρόπι έδεσε τόσο, ώστε να σχηματίζει κόμπους όταν το ρίξουμε μέσα σε πιατάκι με νερό, το κατεβάζουμε από τη φωτιά (Δεν πετάμε τα αλεσμένα αμύγδαλα που μένουν. Τα χρησιμοποιούμε για άλλο γλυκό ή τα τρώμε σκέτα ή με κρέμα). 

 5. Όταν κρυώσει, βάζουμε τη σουμάδα σε στεγνά αποστειρωμένα μπουκάλια και τα κλείνουμε καλά. Αφού ανοιχτεί το μπουκάλι διατηρείται στο ψυγείο. 

Πώς σερβίρεται: 
 Η σουμάδα παλιά ήταν από τα συνηθισμένα ποτά και σερβιριζόταν ζεστή σε γυάλινο κολονάτο ποτήρι, σαν της σαμπάνιας περίπου στο μέγεθος. Αφού ανακινήσουμε το μπουκάλι της σουμάδας, βάζουμε στο ποτήρι 1-2 δάκτυλα σουμάδα (αναλογία 1 μέρος σουμάδα προς 5 μέρη νερού περίπου), το γεμίζουμε με ζεστό νερό (ή παγωμένο το καλοκαίρι) και ανακατεύουμε καλά, μέχρι να διαλυθεί. Ρίχνουμε 1-2 σταγόνες ούζο για άρωμα, πασπαλίζουμε με κανέλα και την προσφέρουμε (Κανονίστε την αναλογία σουμάδας – νερού ανάλογα με τα γούστα σας. Αν σας φανεί πολύ γλυκιά, προσθέστε λίγο νερό ακόμα). 

Καλή επιτυχία και καλές γιορτές

Σινάπι - σιναπόσπορος - μουστάρδα

Ίσως να το είχα ξαναγράψει παλαιότερα πως η μουστάρδα ήταν μια απ τις γεύσεις που δοκίμασα όντας ακόμα νήπιο και φαντάζομαι πως με άφησαν να την δοκιμάσω για να σταματήσω να κλαίω και να τραβάω το τραπεζομάντηλο δείχνοντάς την ουρλιάζοντας .. 
Η δεύτερη «απαγορευμένη» γεύση για την ηλικία μου ήταν η κάπαρη.. Και στις δύο περιπτώσεις σταμάτησα το κλάμα, και έμεινα στήλη άλατος , απ την έκπληξη , το κάψιμο στο στόμα και στα μάτια αλλά άξιζε τον κόπο. Κατάλαβα πως αυτοί οι μεγάλοι έτρωγαν νοστιμότερα φαγητά απ αυτά που τάιζαν εμένα . 
Η μόνη που ενοχλήθηκε έντονα ήταν η γιαγιά μου και το έδειξε με έναν ακόμα καυγά με την μάνα μου που μάλλον με έβλεπε σαν κούκλα της , αφού είχαμε δεν είχαμε δεκάξι χρόνια διαφορά.. 

Κράτησα στην μνήμη μου όλες τις γεύσεις που γνώρισα τότε ακόμα και της κρέμας « βανίλιας – Γιώτη» και μου κάνει εντύπωση πως σήμερα δεν έχει ούτε το χρώμα ούτε και το έντονο άρωμα που είχε τότε . Σχεδόν πάντα οι παιδικές μου αναμνήσεις έχουν να κάνουν με το φαί και είμαι σίγουρη πως και των υπολοίπων η μνήμη από μένα , έχει να κάνει με τα τραγελαφικά προβλήματα που τους δημιουργούσα με τις γευστικές μου αναζητήσεις και κατορθώματα , κινδυνεύοντας αρκετές φορές να πάθω δηλητηρίαση έτσι όπως δοκίμαζα ό,τι μου «γυάλιζε» στο μάτι . 

Την συγκεκριμένη μουστάρδα ( με τα σποράκια του σιναπιού να διακρίνονται ) την έφτιαξα όταν είδα την τιμή της στο σούπερ μάρκετ ..Το θεώρησα γελοίο να πληρώσω τόσα λεφτά γιατί είχε μέσα συστατικά που μπορούσα να τα προσθέσω κι εγώ μέσα, όπως διάφορα βότανα, μυριστικά και άλλα κι ακόμα πιο γελοίο γιατί ήταν μια γνωστή εισαγόμενη μάρκα από χώρα που φημίζεται για την μουστάρδα της .. 
Έτσι έφτιαξα τις δικές  μου , με βαλσαμικό ξύδι σύκου (δικό μου ) με πολτό ψημένων φρούτων , με πετιμέζι από σταφύλια και με τον δικό μου κουρκουμά..

Κουρκουμάς ακατέργαστος ακόμα..

Είναι η μουστάρδα που όλοι γνωρίζετε πως γίνεται αλλά γράφω την συνταγή της για να υπάρχει στο blog μου.. Δεν έχει αναλογίες ..Με ένα φλιτζάνι του τσαγιού σιναπόσπορο φτιάχνεις περίπου ένα βαζάκι μαρμελάδας του εμπορίου.. Ο μαύρος σιναπόσπορος είναι για πιο καυτερή μουστάρδα .Εγώ έβαλα μισό και λίγο παραπάνω μαύρο και σχεδόν μισό άσπρο.. 

Μουλιάζουμε για δυό μέρες τα σποράκια μέσα σε υγρό από νερό και ξύδι σε ίσες ποσότητες . 
Μετά τα χτυπάμε στο μούλτι και από εκεί και πέρα αρχίζει το μαγευτικό ταξίδι ( τουλάχιστον όπως το βλέπω εγώ ) 
Γιατί είναι μαγεία να δοκιμάζεις , να προσθέτεις να ξαναδοκιμάζεις να φαντάζεσαι τι γεύση και άρωμα θα έχει αν βάλεις το τάδε ή το δείνα υλικό.. 

Η βάση της όμως είναι σινάπι , αλάτι, κουρκουμάς (όχι απαραίτητα) και γλυκαντικό - ζάχαρη ή μέλι - και την αραιώνουμε με ξύδι λευκό και με νερό ( χωρίς λάδι) . 
Την αφήνουμε μια μέρα έξω απ το ψυγείο για να βγουν όλα τα αρώματά της και μετά την βάζουμε στα βαζάκια της .. 

Πόσο κρατάει στο ψυγείο δεν πρόλαβα ποτέ να το διαπιστώσω …μου τελειώνει γρήγορα..

Σ.Σ. Θα πρέπει να προσέξουμε , όταν την δουλεύουμε στο μούλτι να ανοίγουμε με προσοχή το καπάκι γιατί αλλιώς θα μας κάψει τα μάτια .. 
Αυτά ….

Καλλιέργειες..και καλλιέργειες

Η φύση στο πιάτο σου

Όλα τα θαύματα για να τα ζήσεις χρειάζονται αγάπη ..
Έτσι και τούτο ..Και την προσοχή σου θέλει 
και το κανάκεμα του χρειάζεται 
και την καθημερινή του τροφή σε τακτά διαστήματα 
και την ξεκούρασή του αφού ο ύπνος θρέφει τα παιδιά όπως λένε. 
Έτσι θα το δεις να μεγαλώνει, να πληθαίνει μ ένα μαγικό τρόπο, και κατανοείς πως αυτό που συμβαίνει δεν είναι προσωπική σου υπόθεση αλλά πως συμβάλλεις στην ανανέωση της ίδιας της ζωής ακριβώς όπως δεν είναι προσωπική σου υπόθεση και η γέννηση ενός παιδιού αν σκεφτείς πως αυτό το παιδί είναι η συνέχεια του κόσμου. 
Και που ανάλογα πως θα μεγαλώσει ή θα «χαθεί» απ την άχρηστη τροφή που του έδωσες παρασύροντας και όσους είναι γύρω του , ή θα μεταφέρει στους υπόλοιπους - και κατ επέκταση στον κόσμο - την δύναμή του, την ενέργειά του, την ομορφιά και την γεύση ελπίδας ότι τίποτα δεν χάνεται φτάνει να μην φοβηθείς την κούραση , την αγωνία, και αδιαφορώντας για τα εύκολα , και τα αμφιβόλου ποιότητας πρότυπα με τα οποία σε βομβαρδίζουν.. 

Γέννηση 

Όλα αυτά απαιτούν καλό προζύμι γιατί γι αυτό μιλάμε. Για το ψωμί .. 
Το ψωμί το αληθινό, το κοπιαστικό , το ψωμί που έχουμε ξεχάσει ..για χάρη  του κόσμου που καταφέραμε να δημιουργήσουμε. 
 Ο παραλληλισμός με το παιδί δεν είναι τυχαίος .. Είναι οι φάσεις που περνά στην ζωή του ο άνθρωπος .. Την νηπιακή ( το ξεκίνημα ), την παιδική ( την καλλιέργεια ) και την εφηβική ( το ζύμωμα του ψωμιού ) Και ουαί και αλίμονο αν στην εφηβική του φάση αφήσεις το προζύμι σου λάσκα.. 
 Τώρα είναι που θέλει παίδεμα .. αυστηρό παίδεμα και όχι πια κανακέματα και χάδια .. 
για  να σου βγεί σωστό ψωμί και όχι να γίνεται ψίχουλα και να διαλύεται στην πρώτη «μαχαιριά» , θα κουραστείς , αλλά θυμήσου το γνωστό «με τον ιδρώτα του προσώπου σου» , καθώς και το : «τα καλά κόποις κτώνται» 

 Σ.Σ. Αν δεν βαριέστε ,  ψάξτε να βρείτε τι μας προσφέρει το ψωμί με το προζύμι ( και όχι με μαγιά του εμπορίου ) και γιατί πρέπει να αποφεύγουμε τα ψεύτικα  ωστόσο όμως, πολύ νόστιμα , λαχταριστά, και ανάλαφρα ψωμιά.

Ντομάτες ! ( Φυλακίσαμε το λυκοπένιο σε βαζάκια και το προσθέτουμε στο φαγητό..)

     

Κάλλιστα όμως με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαμε να φυλακίσουμε ( όπως θα δείτε παρακάτω ) τα φυτοφάρμακα με τα οποία ραντίζονται οι ντομάτες και να τα φάμε για να μην πάνε και χαμένα , αφού τόσα χρήματα ξοδεύονται για να έχουμε τα λαχανικά στο τραπέζι μας , να ζήσουν οι καλλιεργητές τους αλλά κυρίως να ζήσουν και οι φαρμακοβιομηχανίες… 
 Μαύρο χιούμορ θα μου πεις , αλλά πως αλλιώς να αντιμετωπίσεις καταστάσεις που έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας .. Και προς θεού..Δεν θέλω να κατηγορήσω π.χ. την Monsanto που ότι κάνει το κάνει για την ευημερία της ανθρωπότητας και ποτέ για το κέρδος. Δεν φτάνει που μας χορταίνει θα την βρίσουμε κι από πάνω ? Εξ άλλου θα ήταν απάνθρωπο να δηλητηριάζει κάποιος ανθρώπους για το κέρδος. Ε δεν είδα και πουθενά στον κόσμο να καταστρέφεται η παραδοσιακή αγροτική παραγωγή του κάθε τόπου και να αντικαθίσταται με κάτι άλλο άγνωστο στους παραγωγούς και ακατάλληλο για το υπάρχον κλίμα .. Αυτά να τα λέμε.. 

 Όχι πως δεν μ απασχολεί αλλά δεν είμαι  ιδιαίτερα προσεκτική στα λαχανικά ..
Εκτός από καλό πλύσιμο , άντε και λίγο ξύδι στο νερό τίποτα άλλο .. τους παραπάνω κινδύνους τους αποθηκεύω, και κλειδώνω και την πόρτα της αποθήκης .. 
Και δυστυχώς , καταχωνιάζω κάτι που αφορά παιδιά.. 
 Γιατί εγώ τι να πάθω στον πρώτο αιώνα της ζωής μου ..Το πολύ - πολύ να μην ζήσω όλον τον δεύτερο.. 

 Η μέρα της ντομάτας για την κουζίνα μας ήρθε κι εφέτος και μας βρήκε με ένα καφάσι ντομάτες - δώρο από κήπο χωρίς φυτοφάρμακα .. Νόμισα πως κρατούσα στα χέρια μου κάτι σπάνιο σε σημείο που λυπόμουν τα κοτσάνια και τις φλούδες τους, που θα τα πετούσα. 

 Η σάλτσα δεν άργησε να μπει στα βαζάκια και αυτά να αποθηκευτούν για τον χειμώνα.. 
 Με τέλειο κατακόκκινο χρώμα και με χωρίς τίποτα άλλο μέσα . 
Ούτε αλάτια , ούτε ζάχαρες , ούτε λάδι στην επιφάνεια.. 
Το μόνο αρνητικό είναι πως δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις μεγάλες γυάλες αφού μόλις τις  ανοίξεις θα πρέπει να μπουν στο ψυγείο. 
Και το θετικό , πως από ένα βάζο του μισού κιλού π.χ. μπορείς να κάνεις πάρα πολλά φαγητά. 

 Μιας και η μέρα μου ήταν αφιερωμένη στην ντομάτα , δεν θα μπορούσαν βέβαια να απουσιάζουν οι ντοματοκεφτέδες .. (πως τους φτιάχνω εδώ ) 

 

Και επειδή όταν μπει κάτι στο μυαλό μου δεν φεύγει με τίποτα σχετικά με το πέταμα των κοτσανιών και των φλούδων , πέταξα μόνο τα κοτσάνια ..
Τις φλούδες τις αποξήρανα και τις έκανα σκόνη .. Εξ ου και ο τίτλος « Φυλακίσαμε το λυκοπένιο» Το άρωμα , το χρώμα και η γεύση θαυμάσια …και χωρίς ίχνος φυτοφάρμακου ..

Όσο για το φόντο  των φωτογραφιών  που φαίνονται οι δικές μου ντοματιές  , δεν επιλέχτηκε καθόλου τυχαία .. Ήταν μια  κίνηση από μέρους μου για να τις εκδικηθώ  και να τις αποδείξω πως μπορώ και χωρίς αυτές .. 
Φυτεμένες απ τον Μάιο.. έριχναν συνέχεια τον ανθό τους και ξαφνικά  φόρτσαραν.. Τώρα ... Μήνα Οκτώβρη .. Σιγά μην προλάβουν να κοκκινίσουν..

Καβουρμάς

Τον καβουρμά τον είχα μόνο ακουστά.. 
Τον δε καβουρμά από βουβάλι φοβάμαι πως θα τον έχω σ όλη μου τη ζωή ακουστά. 
Κάποτε επιχείρησα να φτιάξω  καθώς και σύγλινο , αλλά δεν είχα μέτρο σύγκρισης για να πώ πως έγινε καλός ή όχι.. 

Εδώ στον απομακρυσμένο εξωτικό Βύρωνα δεν υπήρχε εκτός κι αν εγώ δεν τον πήρα είδηση . 
Όταν κατέβαινα στο κέντρο για άλλα ψώνια και μου ερχόταν στο μυαλό , πάντα ξεχνούσα πως τον έλεγαν για να τον ζητήσω και επειδή δεν μ αρέσουν οι περιγραφές οι παρόμοιες με του Γιώργου Κωνσταντίνου και του προφιτερόλ πάντα το άφηνα για την επόμενη φορά.. 

Τελικά έφτασε επί τέλους στα χέρια μου και παρ όλο που δεν ήταν από βουβάλι , ούτε καν προερχόταν από βόρεια, η γεύση του έμοιαζε με το γνωστό Corned beef της κονσέρβας και επίσης προς μεγάλη μου χαρά έμοιαζε μ αυτό που είχα φτιάξει.. 

Η συνταγές όχι και τόσο πολλές , κι εγώ βιαστική για να επινοήσω μια πιο περίεργη . 

Κι έτσι τον έφτιαξα με παπαρδέλες τις οποίες «ζύμωσα» για πρώτη φορά με σιμιγδάλι μισό-μισό με το αλεύρι .. 

Εκτός από ελάχιστο σκόρδο και μισοωμή ντομάτα δεν έβαλα κανένα άλλο είδος μυριστικού στην σάλτα με τον καβουρμά. Είναι μια συνήθεια μου , το προϊόν που χρησιμοποιώ για πρώτη φορά να μην μπερδεύω την γεύση του με τίποτα για να μπορέσω να το «καταλάβω» 

 Και ιδού

Η "πρεμούρα" της τηγανιτής πατάτας

Βγήκε μια βρώμα πως την καλύτερη τηγανιτή πατάτα την φτιάχνουν οι Βέλγοι και τρέχουμε πανικόβλητοι να αποδείξουμε πως κι εμείς όλοι μαζί μπορούμε . 
 Όσοι δηλαδή αγαπάμε το μαγείρεμα .

- Η πατάτα θέλει δύο φορές τηγάνισμα για να γίνει τραγανή ο ένας. 
 - Όχι θέλει τρεις φορές τηγάνισμα ο άλλος. 
 - Όχι θέλει τέσσερις φορές για να έχουμε μια λαχταριστή πατάτα , τραγανή απ έξω και μελωμένη από μέσα.. 
- Θέλει βαρύ τηγάνι.. 
- Θέλει καλό λάδι. 
 Θέλει ..θέλει…θέλει.. θέλει.. 

Αν ήμουν στα πρώτα χρόνια που μάθαινα να μαγειρεύω και διάβαζα όλα αυτά σίγουρα θα νόμιζα πως είναι αδύνατον να φτιάξω τηγανιτές πατάτες με την πρώτη . 
Κι επειδή το άγχος επιδρά αρνητικά και στην μαγειρική σίγουρα δεν θα τις έφτιαχνα με την πρώτη . 

Λοιπόν για να βάλω κι εγώ το δικό μου λιθαράκι σ αυτό το τεράστιο πρόβλημα σας λέω πως τις καλύτερες πατάτες τις φτιάχνει ο παππούς της Κατερίνας .. στην Αυλίδα..
που θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε παππούς , γιαγιά, θεία μαμά.. Που κάποτε κι αυτοί δεν ήξεραν .. 
Ούτε τριπλοτηγανίσματα , ούτε βαριά τηγάνια ..απλά υπομονή και ένα κατσαρολάκι. 
 Δυνατή φωτιά στην αρχή να κάψει το λάδι και ρίχνοντας τις πατάτες  την χαμηλώνουμε  στο ένα τρίτο και τις σκεπάζουμε με καπάκι . 
Προσέχουμε να είναι τόση η φωτιά έτσι ώστε να βράζουν και όχι να τηγανίζονται .. 
Τις γυρίζουμε μια δυο φορές με προσοχή γιατί θα έχουν αρχίσει να μαλακώνουν και όταν θα είναι ικανοποιητικά μαλακές δυναμώνουμε στο τέρμα την θερμότητα και βγάζουμε το καπάκι . 
Μόνο που σ αυτήν την φάση καθόμαστε από πάνω τους για να μην αρπάξουν .. μόλις πάρουν χρώμα τις βγάζουμε σε απορροφητικό χαρτί κι αυτό ήταν..  

Εδώ που τα λέμε και τώρα που το σκέπτομαι 
ή δεν αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω - ποιοι είναι οι Βέλγοι άλλωστε - , 
ή μας τελείωσαν τα θέματά μας ..
Ε!  δεν δικαιολογείται τέτοια πρεμούρα..

Πινελιές που βοηθούν, προσθέτουν και νοστιμίζουν ( tips )

Αν θέλουμε να μαλακώσει το κρέας που θα μαγειρέψουμε , αλλά κυρίως να ψήσουμε στα κάρβουνα, ‘το σκεπάζουμε με φέτες ακτινίδιου και το αφήνουμε όλο το βράδυ στο ψυγείο κλεισμένο μέσα στην σακούλα που το βάζουμε όταν θέλουμε να το μαρινάρουμε .. 
( αν θέλουμε βάζουμε μέσα και τα υλικά της μαρινάτας προσέχοντας το ακτινίδιο να έρχεται σε άμεση επαφή με το κοτόπουλο .π.χ. ) 

Γι αυτό είναι υπεύθυνη η ακτινιδίνη που περιέχει δηλ. ένα ένζυμο το οποίο διασπά τις πρωτεϊνούχες τροφές όπως π.χ. το κόκκινο κρέας, τα γαλακτοκομικά και το ψάρι ταχύτερα σε σχέση με τα πεπτικά ένζυμα . 

Για να έχουμε μπιφτέκια νόστιμα και διαφορετικά μπορούμε να το καταφέρουμε και με το δικό μας μείγμα μπιφτεκιών.. Αφορά βέβαια το ψήσιμο στα κάρβουνα , αλλά και το ργέ τηγάνι - ψηστιέρα που μπαίνει στο μάτι της κουζίνας γιατί στον φούρνο δεν θα έχει αποτελέσματα. 

Απλά τα βάζουμε ανάμεσα σε φύλλα δάφνης και τα ψήνουμε .. 
 Η δάφνη ενισχύει το άρωμα του ψημένου κρέατος χωρίς να χρειάζεται να τα αφήσουμε να παραψηθούν - σχεδόν να καούν - για να έχουμε την υπέροχη μυρωδιά της τσίκνας . 
Μια άλλη εκδοχή είναι να κάνουμε το ίδιο με νεραντζόφυλλα χωρίς όμως το ίδιο αποτέλεσμα ακριβώς ( ως προς την ένταση της μυρωδιάς )

Ποιος δεν ξέρει την σπιτική κρέμα καραμελέ που καμιά σχέση δεν έχει με  τις έτοιμες ? 
Την επόμενη φορά που θα φτιάξουμε ας ξεχάσουμε το άρωμα βανίλιας και ας βάλουμε μέσα ξύσμα λεμονιού.. 
Επίσης το υγρό που θα βάλουμε για να φτιάξουμε το σιρόπι καραμέλας ( κατά την δική σας συνταγή ) φροντίστε να μην είναι σκέτο νερό , αλλά να είναι ανάμικτο με χυμό λεμονιού . 
( Προσωπικά βάζω μόνο χυμό ) 

Επίσης αφήνω την καραμέλα να γίνει λίγο πιο σκούρα απ αυτό το απαλό καστανόχρυσο που λένε οι συνταγές για να πάρει την έντονη γεύση της καραμέλας που είναι μεταξύ γλυκού – πικρού- και ξινού, που σκεπάζει την πιθανή μυρωδιά των αυγών , που δεν υπάρχει μεν , αλλά πολλοί την φοβούνται δε.. 
Και κάτι άλλο που πρόσεξα πως ανησυχεί τις νέες κυρίως νοικοκυρές .. 
 Αν πήξει αμέσως η καραμέλα μόλις την ρίξετε στην στην φόρμα πριν προλάβετε να την αλείψετε στα τοιχώματά της δεν πειράζει .. 
Ούτως ή άλλως με το ψήσιμο , αλλά κυρίως όταν θα βρίσκεται στο ψυγείο για να παγώσει η καραμέλα θα διαλυθεί και θα μετατραπεί σε ένα ωραίο σιροπάκι με το οποίο περιλούομε την μερίδα που θα σερβίρουμε .

Αν νομίζετε πως η καραμελέ σας αργεί να ψηθεί δεν έχετε παρα να αυξήσετε την στάθμη του νερού στο μπαινμαρί  και τους βαθμούς  θερμοκρασίας του  φούρνου, την επόμενη φορά που θα την φτιάξετε..

Αυτά τα λίγα ως την επόμενη φορά ..

Πλατσέντα .. (Το σιροπιαστό που τρώγεται ώριμο.)

Το ταψί καμαρωτό πάνω στον πάγκο της κουζίνας σκεπασμένο με την καρό πετσέτα του κι εγώ σε θέση αναμονής και να τρέχουν τα σάλια μου .. 
- Δεν ωρίμασε ακόμα .η απάντηση .. 
Και σε άλλη περίπτωση στην σκέψη που έκανε φωναχτά η γιαγιά μου 
- τι να τους τρατάρω το απόγευμα που θα ρθούνε ..
- Πλατσέντα της απαντούσα , με κοίταζε σκεπτική και ..
- Δεν θα προλάβει να ωριμάσει .. 

Ήταν οι φράσεις που ακούγαμε μικρές όταν ζητούσαμε να φάμε απ αυτό το εύκολο και απλούστατο γλυκό που χαρακτηρίζει την Μυτιλήνη .. 
Τότε μας φαινόταν περίεργο κι αναρωτιόμαστε τι είναι η πλατσέντα ? Φρούτο να ωριμάσει? 
Απορίες που μπορεί να σου λυθούν πολύ αργότερα ξαναφέρνοντας ωστόσο περασμένες στιγμές στο νού που σε κάνουν να χαμογελάσεις και σκουπίζοντας τα χέρια σου στην πετσέτα τα παρατάς όλα και ανάβεις τσιγάρο.. 

Ποτέ η πλατσέντα που έφτιαχνα δεν μου γινόταν καλή .. σχεδόν δεν τρωγόταν θα μπορούσα να πώ.. Νόστιμη ήταν το σιρόπι της το είχε , το καρύδι και της κανέλα της όσο έπρεπε.. αλλά κάτι της έλειπε.. 
Μέχρι που απογοητεύτηκα και τα παράτησα για αρκετό διάστημα μέχρι που …... 

 Ναι ..η μνήμη έχει τις παραξενιές της , τις ιδιοτροπίες της… 

Όταν τις προάλλες έγινε ο δυνατόν σεισμός που έριξε κάτω την Βρισιά ( Βρίσα ) νευρίασα, στεναχωρήθηκα , έβρισα θεούς και δαίμονες , χάθηκα , ξαναβρέθηκα κι άρχισα να σκέπτομαι τους δικούς μου ανθρώπους .. 
Την «κουμπάρα» τον «κουμπάρο»,  την κόρη τους την Κατινούλα , τον γαμπρό τους τον Ηρακλή τα εγγόνια τους Γιωργέλλι και Παναγιωτίτσα ( νομίζω ) 
πέρασα αστραπιαία απ τον πλάτανο, 
πήγα στην εκκλησία, μετά στο σπίτι της Κατινούλας, μετα στο γεροντικό των κουμπάρων , που δεν θα ζούν πια.. δεν είχα και κάποιον να ρωτήσω τα σπίτια όλων τους αν είναι όρθια.. 

 και ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό η φράση : Δεν ωρίμασε ακόμα ..
Εδώ πρέπει να πω πως την ωραιότερη πλατσέντα του κόσμου την έφτιαχνε η « κουμπάρα» Παναγιώτσα ( μανία κι αυτή ..μικρά παιδιά να φωνάζουμε τους μεγάλους όπως τους αποκαλούσαν οι άλλοι.. ) 

Δεν ωρίμασε ακόμα… Αυτό ήταν !! Έπρεπε να ωριμάσει.. 

Την έφτιαξα , την έβαλα σ ένα τάπερ και την ξέχασα .. σε δυό τρεις μέρες ξαναέφαγα την ωραιότερη πλατσέντα που υπήρχε .. 
Σχεδόν ίδια με της κουμπάρας που απ αυτήν έμαθε να την φτιάχνει κι η γιαγιά μου , ομολογώ όχι με την ίδια επιτυχία .

 Η συνταγή απλή απλούστατη όσο και τα υλικά της ( φτάνει να την αφήσετε να ωριμάσει ) Χα χα ! 

 1 φλυτζ. του τσαγιού νερό 
 Λάδι να σκεπαστεί η επιφάνεια του νερού μέσα στο σκεύος που θα ζυμώσουμε την ζύμη 
 Λίγες σταγόνες ξύδι 
 Μια κοφτή κουταλιά του γλυκού αλάτι 
 2 φλυτζ. τσαγιού αλεύρι μαλακό και 
 1 φλυτζ. τσαγιού αλεύρι που φουσκώνει μόνο του. 
 2 κούπες λάδι για το ζεμάτισμα . 

Πρέπει να γίνει σφιχτή η ζύμη παρ όλα αυτά  ρίχνουμε λίγο νερό ακόμα ή λίγο αλεύρι αν χρειαστεί. Την κάνουμε μπάλα την σκεπάζουμε και την αφήνουμε να ξεκουραστεί για μισή ώρα . 
Μετα την ανοίγουμε φύλλα που τα βάζουμε σουρωμένα σαν πλισέ σε λαδωμένο ταψί όσο μπορούμε πιο χαλαρά και αραιά . 
Όταν γεμίσει το ταψί την κόβουμε σε κομμάτια,  περιχύνουμε με 2 κούπες καυτό λάδι και ψήνουμε στους 200 βαθμούς μέχρι να ροδίσει . 

( Θα είναι έτοιμη όταν κουνήσουμε το ταψί και μετακινούνται τα κομμάτια ) 

Σιροπιάζουμε με κρύο σιρόπι ή αντίθετα.. 

 Σιρόπι 
 2 ποτήρια νερό 
 2 ποτήρια ζάχαρη 
 Μια κουταλιά σούπας μέλι και 
 Καρύδια , ζάχαρη και αν θέλουμε και κανέλα   για να ρίξουμε πάνω απ την πλατσέντα ( Εγώ βάζω καρύδι μια ανάμεσα στα φύλλα πριν ψηθεί.. 

 Όλα αυτά φτάνει να την αφήσετε να ωριμάσει !!!