Πάντα μου άρεσε να ακούω και να διαβάζω ιστορίες για μακρινά άγνωστα μέρη και πάντα σταματούσα στο σημείο που ανέφεραν τα προϊόντα και την τροφή του κάθε τόπου. Σαν τρελή ήθελα να δοκιμάσω τα άγνωστα φρούτα και να γευτώ τις περίεργες γεύσεις κι αυτό ήταν ένας τρόπος να μπαίνω μέσα στην ιστορία και στο παραμύθι και να γίνομαι ένα , ταξιδεύοντας νοερά ακόμα και σε μέρη που μπορεί να μην υπήρχαν παρα μόνο στο βιβλίο που κρατούσα στα χέρια μου.
Άπειρα τα φανταστικά ταξίδια που έκανα με κίνητρο ένα φαγητό , που στην συνέχεια μπορούσα να διακρίνω εικόνες , να ακούσω ήχους ακαθόριστους όπως σαν σε όνειρο . Ως μαθήτρια ήμουν σκράπας εκτός αν το μάθημα περιείχε ότι μ ενδιέφερε. Τότε , όχι μόνο το έλεγα νεράκι αλλά το εμπλούτιζα και με δικά μου λόγια όπως τότε που περιέγραφα την έρημο όπου ο θεός έριξε στον λαό του το "μάννα" .
- " Το λέει το βιβλίο αυτό?" Με είχε ρωτήσει τότε ο δάσκαλος.
- " Οχι δεν το λέει , αλλά έτσι είναι η έρημος " ...... θαρρείς και γνώριζα τι είναι μια έρημος.
Τότε ήταν επίσης που έστειλα την γιαγιά μου στην αγορά να μου βρει μάννα όταν της ξέφυγε πάνω στην κουβέντα και είπε πως πριν πολλά χρόνια υπήρχε και το πουλούσανε . Μεγαλώνοντας συνέχισα το ίδιο βιολί .. ανάλογα με το βιβλίο, περιπλανιόμουν .
Στο Θιβέτ δοκιμάζοντας την σούπα ένός μοναχού ταξιδευτή ,
τρώγοντας νηστική ένα άπλυτο ραπανάκι στην Τάρα της Σκάρλετ Ο Χάρα ,
και επιχειρώντας να φτιάξω την σούπα με τον μπόλικο βούτυρο της κ. Μπαρπαρέν που έφτιαχνε στον Ρεμί.
Και φτάσαμε στο σήμερα και τα παραμύθια έγιναν βιβλία και τα βιβλία κινηματογράφος, και ο κινηματογράφος ξανά ιστορίες σε βίντεο . Και ακόμα ψάχνω και δοκιμάζω φαγητά για να ζήσω μια στιγμή με τον ήρωα της ιστορίας και το περιβάλλον του. Στην προκειμένη περίπτωση η μαϊμού Μπίμπη ( Monkey BiBi ) στο μακρινό Βιετνάμ . Και το φαγητό, ρύζι , με μια συνταγή με τόφου.
Εντυπώσεις ? Ελάχιστη γεύση.. Είναι κι αυτή η συνήθεια τους να μην τρώνε ψωμί ..... Την επόμενη φορά θα φτιάξω μια δική μου συνταγή με αυτό το φυτικό τυρί Τόφου .. με μπαχαρικά, μυρωδικά , και μπόλικη σάλτσα ...Να βουτάω και το ψωμί μου
Το έφαγα μόνο και μόνο γιατί έκανα κόπο να το φτιάξω. Έμαθα όμως λίγο τα γούστα της Μπίμπης και τις συνήθειες της οικογένειάς της .
Α ! Και κάτι άλλο !! Χορταίνεις με ελάχιστο φαγητό !! Οπότε τώρα κατάλαβα πως χορταίνουν οι Ασιάτες με τα μικρά μικρά μπολάκια στα οποία σερβίρουν την τροφή τους ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου