Σφουγγάτο

 

Τον μάραθο τον έχω συνδέσει με την άνοιξη και της αρχές καλοκαιρού. Πάντα τα γιαπράκια με τα  νέα αμπελόφυλλα τα φτιάχνανε - εκτός των άλλων μυρωδικών - με μπόλικο μάραθο . Όμως και το Μυτιληνιώ σφουγγάτο αν δεν είχαν μάραθο τους ήταν αδιανόητο να το φτιάξουν. ( Το φθινόπωρο στις τσακιστές ελιές μέσα στην άρμη έβαζαν μεστά κλαδιά μάραθου που είχε περάσει η εποχή του πια.)  Παρεμπιπτόντως τα δυό παραπάνω φαγητά ήταν συνήθως και φαγητά της εκδρομής ...μαζί με τους κεφτέδες ..Εδώ στην Αθήνα σπάνια έβρισκα μάραθο και μάλιστα άγριο μάραθο.

Πριν μερικά χρόνια είχα ανακαλύψει τριγύρω στο θέατρο βράχων θαρρείς και τον είχαν σπείρει καθώς επίσης και τεράστιες ρίζες  κάπαρης . Θυμάμαι πως σχολιάσαμε γελώντας  με την φίλη μου πως το μόνο που μας έλειπε ήταν να βρούμε εκεί κοντά και κρίταμο ...αν ήταν δυνατόν ..

Σήμερα στην λαϊκή βρήκα μάραθο .

 

Ο πωλητής με προειδοποίησε : Αυτό δεν είναι άνιθο !! Γέλασα και τον ευχαρίστησα. Το μυαλό μου και η σκέψη μου είχαν ήδη ταξιδέψει . Βρέθηκαν σε μια τεράστια κουζίνα όσο περίπου είναι το σαλόνι μου . Με κόκκινα πλακάκια στο δάπεδο και άσπρα μπλε ισπανικού τύπου στον νεροχύτη. Με ξύλινο ψυγείο πάγου και μια τεράστια μασίνα .

Στο μεγάλο βαρύ τραπέζι του κόσμου τα λαχανικά που έσταζαν δροσιά και που μόλις τα είχαν φέρει . Και πολλά άτομα !! Που μ ενοχλούσαν οι ομιλίες τους και τους ενοχλούσε η παρουσία μου γι αυτό πάντα μου έβαζαν έναν τόμο του " Θησαυρού " στα χέρια για να τους αφήσω ήσυχους . Τα μάτια μου κολλημένα στις γελοιογραφίες και στις κεφαλίδες των διηγημάτων αλλά τ αυτά μου στις συζητήσεις  για το τι θα μαγειρέψουν , και πως θα μοιραστούν οι δουλειές.  Τα λαχανικά έπρεπε να μαγειρευτούν όλα .. 

Ούτε λόγος να μπούνε στο ψυγείο ..Δεν υπήρχε ούτε χώρος , αλλά ούτε και λόγος . Την άλλη μέρα θα έφερναν ότι χρειαζόταν απ τον  μπαξέ εξ άλλου. 

Η στενή σχέση που υπάρχει μεταξύ της μνήμης,  της εικόνας , της μυρωδιάς και της γεύσης  έχει την δύναμη να σε μεταφέρει σε άλλο τόπο και σ άλλον χρόνο .. Ετσι απ τ Ακλειδιού πέταξα σε άλλη κουζίνα . Στο τραπέζι πάλι υλικά μαγειρικής και λαχανικά .. 

Μαρούλια, πράσινα κρεμμύδια κολοκυθάκια , πατάτες , δυόσμος ,  μαϊντανός και μάραθο. Θα ετοίμαζαν το φαγητό που θα έπαιρνα μαζί μου  στην πρώτη μου σχολική εκδρομή. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα.. Στην Κράτηγο. Αλλά θα έμπαινα μόνη μου στο λεωφορείο ...σαν μεγάλη.. Το φαγητό θα ήταν σφουγγάτο και Γιαλατζήδες .. και αυγά σφιχτά ..και αγγουράκια  ..και κεράσια . Στεγνά φαγητά .. Ότι  πρέπει για να μεταφέρει ένα παιδί.. Όλα εκτός απ' τις κρέπες γεμιστές με γλυκό βύσσινο που με δυσκόλεψαν. Ζήτησα την βοήθεια ενός κοριτσιού της έκτης να με βοηθήσει για να προσφέρω στους δασκάλους που ήταν η παραγγελία της γιαγιάς μου. Αποτυχία ! Τρέχανε τα ζουμιά από παντού. 

Και απ το χθές , στο σήμερα .. Στην κουζίνα μου. Και στο σφουγγάτο που θα έκανα με το μάραθο.

Υλικά 

Ένα μάτσο μάραθο 

Ένα ματσάκι μαϊντανό 

5- 6 κρεμμυδάκια μαζί και τα πράσινα φύλλα τους 

Ένα μέτριο ξερό κρεμμύδι 

Δύο κολοκυθάκια μεγαλούτσικα περίπου 300 γραμ

Δύο πατάτες βρασμένες

Και 6 αυγά 

Σπορέλαιο αν θα κάνουμε το σφουγγάτο στο τηγάνι ή λάδι ελιάς αν θα το βάλουμε στον φούρνο 

( αν θέλουμε βάζουμε και χοντροκομμένες καρδιές μαρουλιού ) 

Μαραίνουμε τα λαχανικά μαζί με τα κρεμμύδια - που προσέχουμε να μην σκουρήνουν -

Λιώνουμε με ένα πιρούνι τις πατάτες αφήνοντας και χοντρά κομματάκια μέσα , και ρίχνουμε χτυπημένα τα αυγά. Ρίχνουμε και τα λαχανικά απ το τηγάνι Ανακατεύουμε και αλατοπιπερώνουμε. Σιγανή φωτιά στο τηγάνισμα σε αντικολλητικό τηγάνι , και μέτρια προς δυνατή θερμοκρασία στο φούρνο. 

Cannelés

 

 Φύση κομπλεξικό και απαισιόδοξο άτομο

είχα ήδη σκεφτεί όσο τα κανελέ ( Canelé ) ήταν στον φούρνο ακόμα ,

πως τα λάθη όχι μόνο πληρώνονται , αλλά πρέπει και να ομολογούνται.

Πάλι έξω έπεσα , γιατί αν αναλογιστώ

πως ο φούρνος μου δεν λειτουργεί καλά ,

πως έπρεπε να περάσω το μείγμα από σινουά

την αγωνία μέχρι να βρώ φορμάκια ( μου τα βρήκε ο Τάσος )

την προσβολάρα πωλήτριας του My Market Βύρωνα που όταν ζήτησα λοβό βανίλιας μου είπε " πολύ Πετρετζίκη βλέπεις "

και το κυριότερο

πως τα έφτιαξα για πρώτη φορά ........

ε ! θα πέσει φωτιά να με κάψει αν έχω και παράπονο

Υ.Γ Αν θέλετε την συνταγή , ρωτήστε το Michel Rux γιατί ο Ακης υποθέτω δεν τα ΄φτιάχνει..( χιούμορ ...εννοείται ..)

Καννελέ Υλικά : ½ λίτρο γάλα (ολόκληρο κατά προτίμηση) 2 αυγα 2 κρόκοι αυγών 100 γρ αλεύρι απλό λευκό 200 γρ ζάχαρη άχνη 50 γρ βούτυρο 1 κουταλιά της σούπας ρούμι 1 λοβό βανίλιας Μια πρέζα αλάτι Καλούπια Canelé Μέθοδος : Είναι προτιμότερο τα κανελέ να αναμειγνύονται από την προηγούμενη μέρα γιατί πρέπει να ξεκουραστούν όλη τη νύχτα στο ψυγείο. Ζεσταίνουμε το γάλα σε μια κατσαρόλα και όσο ζεσταίνεται, κόβουμε τον λοβό βανίλιας στη μέση και ξύνουμε το εσωτερικό του, προσθέτουμε στο γάλα, μαζί με το βούτυρο. Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε τη ζάχαρη και τα αυγά και κοσκινίζουμε απαλά το αλεύρι. Στη συνέχεια, προσθέστε μια πρέζα αλάτι και μια κουταλιά της σούπας ρούμι στο μείγμα.

Μόλις λιώσει τελείως το βούτυρο, ενσωματώστε το χλιαρό γάλα στο μπολ. Χτυπάμε συνεχώς μέχρι να πάρουμε ένα υγρό μείγμα χωρίς σβόλους, πολύ σαν μείγμα για τηγανίτες. Αφήνουμε να ξεκουραστεί όλο το βράδυ στο ψυγείο σκεπασμένο με μεμβράνη.

Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 220 βαθμούς Κελσίου. Ανάλογα με τα καλούπια που χρησιμοποιείτε, ίσως χρειαστεί να λαδώσετε εκ των προτέρων (τα καλούπια σιλικόνης δεν χρειάζονται βούτυρο).

Όταν βγάλετε το μείγμα των κανελέ από το ψυγείο, ανακατέψτε το λίγο πριν το ρίξετε στις φόρμες των κανελέ. μην γεμίζουν μέχρι το χείλος καθώς τείνουν να ανεβαίνουν λίγο. Ψήνουμε στο φούρνο σε υψηλή θερμοκρασία για 8 λεπτά μόνο και μετά χαμηλώνουμε τη φωτιά στους 180 βαθμούς Κελσίου για άλλα 40 λεπτά. Τα βγάζουμε από το φούρνο όταν οι κορυφές είναι σκούρες καφέ και τραγανές. Αφήνουμε να κρυώσουν για τουλάχιστον 10 λεπτά πριν προσπαθήσουμε να τα βγάλουμε από τα φορμάκια τους.

Παρατηρήσεις . Τα έψησα σε πρώτο χρόνο 12 λεπτά και σε δεύτερο 50 λεπτά περίπου λόγω ελαττωματικού φούρνου . Επίσης αντί για ρούμι έβαλα κονιάκ . Αν τα φτιάξετε για πρώτη φορά κρατήστε αυστηρά την υπόδειξη να τα γεμίσετε κατά 1/3 , αλλιώς θα χυθεί το βούτυρο έξω.

Τα διατηρούμε για 5 ημέρες στο ψυγείο.

αλλά  μαλακώνουν και χάνεται η εξωτερική τραγανότητα που τα χαρακτηρίζει . Αυτό μπορούμε να το διορθώσουμε  αν τα βάλουμε στους 220 βαθμούς στον φούρνο για 1-2 λεπτά .

Rillettes χοιρινού

 

Οι rillettes χοιρινού είναι ένα έδεσμα της Γαλλίας με διαφορετική παρασκευή ανά περιοχή. 

Αλλοι βάζουν μπαχαρικά , άλλοι διαφορετικά μπαχαρικά , άλλοι το κάνουν στην κατσαρόλα άλλοι στον φούρνο , το κοινό γνώρισμά τους όμως είναι ότι τρώγεται με μεγάλη ευχαρίστηση σαν άλειμμα σε φρυγανισμένο ψωμί με τουρσί αγγουράκι .Μερικοί λάτρεις της κλασσικής συνταγής έχουν ενστάσεις αν κάποιος κάνει του κεφαλιού του και βάλει π.χ. αστεροειδή γλυκάνισο ..ακόμα και αν τολμήσει να το σερβίρει μαζί με μουστάρδα. Μεταξύ μας εγώ θα το προτιμούσα εντελώς σκέτο με ελάχιστα λαχανικά και χωρίς πολλά μπαχαρικά παρά μόνο πιπέρι .Και παρόλο που έβαλα απ όλα, στην δεύτερη δόση που έκανα όχι μόνο τα αφαίρεσα , μετρίασα τα λαχανικά , πρόσθεσα και κοτόπουλο , αλλά έβαλα και χρένο το οποίο δεν είδα να υπάρχει σε καμιά συνταγή και μου άρεσε περισσότερο. 

Δεν προτιμώ τις ανακατεμένες γεύσεις και δεν μ ενοχλεί αν το αρνί μυρίζει αρνί το κοτόπουλο κοτόπουλο , ή  η γίδα γίδα . 

Η παρασκευή του είναι εύκολη αλλά χρονοβόρα. Έβαλα όλα τα υλικά μαζί στην χύτρα ταχύτητας για να γλυτώσω χρόνο , αλλά νομίζω πως δεν έπρεπε αφού το κρέας δεν μέλωσε και το αποτέλεσμα ήταν κάτι που η υφή του έμοιαζε με σφιχτή τονοσαλάτα .

Την δεύτερη φορά το έφτιαξα σε πολύ χαμηλή φωτιά περίπου τέσσερις ώρες και καθώς είχε έλαχιστο υγρό μέσα , ψήθηκε στο λίπος του , πράγμα που βοήθησε μετά να απορροφήσει όμορφα το λίπος και το λίγο υγρό της κατσαρόλας και να πάρει μια μορφή που αλείφεται εύκολα  πάνω στο ψωμί.  

Τα υλικά που έβαλα εγώ είναι περίπου 

500 γρ. πανσέτα χωρίς κόκαλο 

200 γρ. λαρδί 

1 μέτριο κρεμμύδι κομμένο στα δύο 

1 καρώτο

1 κλωνάρι σέλερι χωρίς τα φύλλα του 

3 σκελίδες σκόρδο

1 δαφνόφυλλο 

1 κλαράκι δενδρολίβανο

λίγο μαϊντανό.

Μπαχαρικά

Πιπέρια μαύρα  

4-5 γαρύφαλλα 

10 κεδρόμηλα 

και έναν αστεροειδή γλυκάνισο .

Αλάτι ( καλά θα είναι όταν το κρέας και ζεστό είναι έτοιμο να τσιμπάει λίγο στο αλάτι . Δεδομένου ότι το άλειμμα το τρώμε κρύο δεν θα είναι τόσο αλμυρό. ) 

Ελάχιστο νερό  ( εγώ έβαλα περίπου μισό ποτήρι λευκό κρασί ) 

Θέλει πολλή χαμηλή φωτιά και 4 με 5 ώρες με προσοχή μη μας καεί.

 

Όταν είναι έτοιμο , βγάζουμε χωριστά το κρέας και το διαλύουμε σε ένα μπολ μαζί με τα λαχανικά, και όσα κομμάτια λίπους έχουν μείνει . Σουρώνουμε όσο ζουμί και λίπος έχει μείνει στην κατσαρόλα .  

Ζυμώνουμε με τα χέρια μας το κρέας με τα υπόλοιπα ( τα μπαχαρικά έχουν ήδη διαλύσει ) και ρίχνουμε όσο χρειάζεται υγρό απ αυτό που σουρώσαμε και κουταλιές με λίπος .Ψιλοκόβουμε σκόρδο και μαϊντανό και το ρίχνουμε μέσα και συνεχίζουμε το ζύμωμα για να ανακατευθούν όλα. 

Το υπόλοιπο λίπος το παγώνουμε για να ξεχωρίσει απ το ζουμί που ίσως μας περίσσεψε και μετά το ζεσταίνουμε για να λιώσει.

Βάζουμε το μίγμα μας σε γυάλινα βαζάκια fido και τα σκεπάζουμε με μια δυο κουταλιές λίπος

 

Αν είναι καλα αποστειρωμένα τα βάζα μας και δεν υπάρχουν κενά αέρος και ανάλογα με το αλάτι που περιέχουν οι κονσέρβες κρατάνε στην συντήρηση 20 με τριάντα μέρες . Στην κατάψυξη 6 μήνες .

Σ.Σ https://www.facebook.com/elia.maistra/posts/pfbid02zJquzs12v7FFgvdt1FnbrcbSzub6b3HXYR2yTAxf7BunB2zdhkg3zcyZ7u67AvoPl

Μελιτζάνες της χθεσινής μέρας

 

Οι μελιτζάνες είναι το αγαπημένο λαχανικό όλων . Αν σε κάποιον δεν αρέσει η μια συνταγή θα του αρέσει η άλλη αφού είναι άπειροι οι τρόποι που μπορεί να μαγειρευτεί. 

Αν κάποιος ρωτούσε ποιο λαχανικό είναι ο βασιλιάς του καλοκαιριού , θα απαντούσα χωρίς σκέψη η μελιτζάνα και η ντομάτα . 

Δυστυχώς η ντομάτα όχι πια και με λύπη αναρωτιέμαι γιατί κάνουν τον κόπο και την καλλιεργούν ακόμα ..( Όπως και το καρπούζι επίσης ) 

 Μελιτζάνες ιμάμ ,παπουτσάκια , γεμιστές , μουσακάς, τηγανητές, μελιτζανοκεφτέδες, πουρές , μελιτζανόπιτα , μελιτζάνες ραγού ( κρεμμυδάτες τις λέμε στην Μυτιλήνη ) μελιτζάνες με χταπόδι όπως άκουσα τελευταίως , μελιτζανοσαλάτα, μελιτζανάκι τουρσί , μελιτζανάκι γλυκό , χώρια οι μελιτζάνες με το κρέας ... και πάει λέγοντας. 

 Μια συνταγή απ τις αγαπημένες μου είναι αυτή που φτιάχναμε σπίτι μας με ραγού μελιτζάνες οι οποίες έμεναν απ την προηγούμενη , και που όσο και αν έψαξα στην Google δεν την ήξερε . 

Οι μελιτζάνες με αυγά και τυρί της γιαγιάς μου, που γινόταν μέσα στην κατσαρόλα αφού ήταν αδύνατο να ανάψει ο ξυλόφουρνος της αυλής για ένα μόνο φαί.

 

Τα υλικά απλά .. Αυγά , τυρί και λίγο αλεύρι ..Δυο κουταλάκια.. ίσα -ίσα για να δέσει ο χυλός. 

Σε σιγανή φωτιά για αρκετή ώρα και από πάνω στην κατσαρόλα την τελευταία στιγμή το ειδικό καπάκι με κάρβουνα που εγώ το αντικατέστησα με μερικά λεπτά στο γκρίλ . 

Δεν ξέρω αν ήταν το φαγητό που μ άρεσε ή η αγάπη και η φροντίδα της γιαγιάς μου που όλα της αυτό μαρτυρούσαν ... ακόμα και το φαγητό . Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μεγάλωσα με μια τέτοια γιαγιά , ακόμα και τυχερό που δεν είχα γονείς .

Πράσα λεμονάτα

Ανοιξιάτικο  και ελαφρύ φαγητό  που μπορεί να συνοδευτεί με ρύζι. 

Η ιδέα προέκυψε απ τις λεμονάτες αγκινάρες οι οποίες μαγειρεύονται σκέτες χωρίς κανένα άλλο λαχανικό παρά μόνο ελάχιστα κρεμμυδάκια στιφάδου και τις οποίες δεν μπορείς να τις σερβίρεις βέβαια ως κυρίως φαγητό. 

Τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι 

πράσα και το λευκό και το πράσινο μέρος 

ένα ή δυο κρεμμύδι κομμένο στα τέσσερα  ανάλογα με την ποσότητα των πράσων 

μερικές πατάτες κομμένες κυδωνάτες 

και άνηθο χοντροκομμένο μαζί μα τα τρυφερά κοτσάνια του ,

Ένα δυο λεμόνια πάλι ανάλογα με την ποσότητα των λαχανικών. 

Προαιρετικά κύβο Κνορ,  αρκεί να προσέξουμε το αλάτισμα του φαγητού. 

Θα πρέπει επίσης να προσέξουμε τις ποσότητες των λαχανικών που θα βάλουμε , ώστε η μια γεύση να μην σκεπάζει την άλλη . 

Κόβουμε τα πράσα σε κομμάτια  στο μέγεθος ενός δάχτυλου και τα βάζουμε μαζί με τις πατάτες και τα κρεμμύδια σε πλατιά κατσαρόλα με λίγο λάδι να τραβήξουν λίγο προσέχοντας μην μας καούν για να μην αλλάξει χρώμα το φαγητό μας . 

Ρίχνουμε λίγο αλάτι έχοντας στο νού μας πως αργότερα θα προσθέσουμε κύβο . 

Όταν αχνιστούν αρκετά ρίχνουμε  το λάδι που συνήθως βάζουμε στα λαδερά μας και μόλις κάψει σβήνουμε γρήγορα με τον χυμό λεμονιού. 

Εναλλακτικά ρίχνουμε το λεμόνι με μια κούπα ζεστό νερό και και μόλις πάρει βράση ρίχνουμε το λάδι μας . 

Σ αυτό το σημείο θα ρίξουμε το αλάτι και το πιπέρι ή τον κύβο. Προσωπικά βάζω πάντα μισό κύβο γιατί έχω προσέξει εδώ και καιρό πως το άρωμά του είναι πιο έντονο απ ότι ήταν παλιά. 

Σκεπάζουμε την κατσαρόλα μας και αφήνουμε το φαγητό να σιγοβράζει με λίγο ζουμί, 

προσθέτοντας ωστόσο κατα διαστήματα λίγο ζεστό νερό .

Στο τέλος θα έχουμε μια μελωμένη σάλτσα απ τα κρεμμύδια που έχουν σχεδόν λιώσει 

και μια γεύση - περιέργως - όπως της αγκινάρας . 

Παστουρμάς

 Αυτή την φορά  θα δοκιμάσω να φτιάξω παστουρμά με χοιρινό κρέας που είναι και φτηνότερο.... νομίζω .

Οι φωτογραφίες εδώ είναι  από πριν μερικά χρόνια  όταν τον έφτιαξα - μετά φόβου θεού-  για πρώτη φορά.  Και λέω μετά φόβου , γιατί όταν τελείωσε όλη η διαδικασία και ήταν έτοιμος ο παστουρμάς , φοβήθηκα να δοκιμάσω ούτε εγώ , ούτε κανένας άλλος.

Είδα κι αποείδα , παίρνω παραμάσχαλα το πακέτο με τον παστουρμά και τον πάω στον χασάπη ...δλδ  σε ένα σούπερ μάρκετ κρεάτων που είχε ανοίξει στη γειτονιά μας και λέω στον ιδιοκτήτη  το και το .. και αράδιασα τους φόβους μου για το αν έχει χαλάσει..

Εκείνος άνοιξε το πακέτο , μύρισε τον παστουρμά , τον κοίταξε απ όλες τις μεριές  και μου έριξε ένα βλέμα πονηρό ακριβώς όπως κοιτάει ένας κριτής απ το Μάστερ Σεφ που δεν θυμάμαι το όνομά του. 

Μου λέει  : Καλός φαίνεται αλλά περίμενε να τον δοκιμάσουμε και πήγε προς τον πάγκο με τα μηχανήματα που έκοβαν τα αλλαντικά.  Δεν τον ακολούθησα γιατί είχα παγώσει και από μέσααα μου προσευχόμουν να μην πάθει τίποτα ο άνθρωπος . 

Μέχρι που τον είδα να σηκώνει ψηλά το κομμάτι του παστουρμά και να το δείχνει στα πόστα των πωλητών ( το ΑΓΝΟ ΜΑΡΚΕΤ ήταν ) και να τους λέει : 

- Κοιτάξτε !!  Παστουρμάς !! και λογικά τα παιδιά του είπαν πως κάνει έτσι , και τον ρώτησαν γελώντας αν είδε για πρώτη φορά παστουρμά .. 

- Ναι ! τους απάντησε ...αλλά ποιος τον έφτιαξε  !!!

Δεν λέω τι έγινε παρακάτω και τα εύσημα που πήρα γιατί ντρέπομαι.. 

Η αλήθεια όμως είναι πως όταν γύρισα στο σπίτι δεν δοκίμασα τον παστουρμά . Άφησα να περάσει μια βδομάδα , ξαναπήγα στο ΑΓΝΟ και όταν είδα πως ζούσεε ο φίλος που με βοήθησε , τότε τον δοκίμασα. 

Όμως είναι κούκλος !  Μπράβο μου ρε !!

Το κρέας αλατισμένο και πιεσμένο ( περίπου 1 κιλό και όχι κατάλληλο κομμάτι αφού πρίκειται για δοκιμή )

Πλυμένο και ξαρμυρισμένο 

Και τα υλικά για το τσιμένι 

Υλικά  για τον πολτό επικάλυψης

150 γραμ. τσιμένι

150 γραμ. παπρικα γλυκειά

2 κουταλιές αλεύρι

10 γραμ. πάπρικα καυτερή

5 γραμ. πιπέρι μαύρο

5 γραμ. κύμινο ( δεν έβαλα )

5 σκελίδες σκόρδο πολτοποιημένες

2 κουταλιές ξύδι ή κονιάκ ( δεν είχα κι εβαλα ουίσκι )

2 - 3 κουταλιές λάδι ή βούτηρο ( βοηθάει να μη σκάσει στον αέρα )

Και νερό όσο σηκώσει ( Παγωμένο απ το ψυγείο...δεν ξέρω γιατί..)

Duchessa

 

Η φωτογραφία είναι δική μου .Η συνταγή  του Giorgio Spanakis 

 Το γλυκό που προέκυψε , υπεράνω προσδοκιών . 

" Duchessa το γλυκό που δεν θέλει αλεύρι " 

Υλικά 

400 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα 

400 γρ. βούτυρο

5 αυγά 

160 γραμ. ζάχαρη ( εγώ αυτή τη φορά έβαλα λιγότερη )

Εκτέλεση συνταγής 

Στο μπολ του μίξερ χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη για 8-10 λεπτά μέχρι το μείγμα να γίνει μια φουσκωτή αφράτη κρέμα . Στο μεταξύ βάζουμε σε ένα ζεστό μπαιν μαρί τον βούτυρο με την κουβερτούρα να λιώσουν, ανακατεύοντας καλά μέχρι να ομογενοποιηθούν. 

Περιχύνουμε σιγά σιγά και προσεκτικά την ζεστή σοκολάτα στο μείγμα με τ αυγά και ανακατεύουμε με απαλές κινήσεις από κάτω προς τα πάνω με μια μαρίζ .

Κόβουμε δυό στρογγυλά κομμάτια από ένα φύλο λαδόκολλας  ( όσο είναι η βάση της φόρμα μας) , βάζουμε το ένα στην φόρμα ,ρίχνουμε μέσα το γλυκό και το σκεπάζουμε με το δεύτερο φύλλο.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο βάζοντας την φόρμα σε μπεν μαρί στους 170 βαθμούς για 1 ώρα . 

Αφήνουμε το γλυκό να γίνει χλιαρό και ξεφορμάρουμε.