Ξεκαθάρισμα λογαριασμών με το ψυγείο

Δεν ξέρω αν έχει τύχει και σε σας να μην θέλετε να πετάξετε κάτι απ το ψυγείο , το οποίο υπάρχει μέσα μεν , αλλά δεν ξέρετε τι να το κάνετε δε.. 

Μέρες τώρα όποτε άνοιγα την πόρτα του το μάτι μου πήγαινε σε μια σακούλα με καρύδα τριμμένη ή οποία είχε αγοραστεί για κέικ   σε ένα μπουκάλι με σουμάδα του εμπορίου που καμιά σχέση δεν είχε με την πραγματική σουμάδα , (αλλά μπορεί να ήταν και ιδέα μου ) , και σε ένα βάζο με ταχίνι . 

Η καρύδα , παρ όλο που μου χάλασε το κέικ γιατί δεν μύριζε καθόλου μπήκε στο ψυγείο  γιατί ήταν αρκετή  και λυπήθηκα να την πετάξω …τουλάχιστον αμέσως..  Λίγο αυτό, λίγο το : «κάτι  θα σκεφτώ για να την αξιοποιήσω»  περνούσαν οι μέρες  καθυστερώντας  μάλιστα στο πέταγμα ότι δεν χρειαζόμουν.. 

Το άμοιρο ταχίνι  είχε μισοτελειώσει  και με το λίγο που έμεινε τι να φτιάξει κανείς ?  

Ανασκουμπώθηκα  ξανά και είπα:  σήμερα θα «ζωγραφίσω»  με  σκοπό  να δημοσιεύσω στο blog  την σίγουρη αποτυχία που θα είχα  γιατί βαρέθηκα πια  να  μην δημοσιεύουμε τις αποτυχίες μας ..αφού είμαι σίγουρη πως υπάρχουν κι αυτές .

Με το ταχίνι έκανα ταχινοπιτάκια  που ούτε πολλά υλικά ήθελαν ούτε και δόσεις συνταγής .

Αρχικά έκανα ένα ζυμάρι ψωμιού  με νωπή μαγιά και όταν φούσκωσε  το έκοψα  σε  μπαλάκια  , ξανα φούσκωσαν  και τα άνοιξα  μικρά  φύλλα . 

Σε ένα μπολ  είχα  βάλει το ταχίνι  με μέλι και θα μπορούσα να έβαζα και σταφίδες ή καρύδια ή και τα δύο  μαζί, αλλά δεν είχα .. Κάνοντας το φύλλο  έβαζα επάνω μια κουταλιά απ το μίγμα του ταχινιού το άπλωνα και μετά  το δίπλωνα σε πακετάκι και το ξανάνοιγα  με τον πλάστη  προσεκτικά.. 

Αυτό επαναλαμβανόταν δύο  τρεις φορές  .. στο τελευταίο άνοιγμα  το τύλιγα σαν τσουρεκάκι και το έβαζα στο ταψί.  Μετά σε μέτριο προς ζεστό φούρνο μέχρι να φουσκώσουν και να ροδίσουν.

Με την καρύδα και την σουμάδα  έκανα τα γρηγορότερα γλυκάκια  σχεδόν σε πέντε λεπτά . Βοήθησε βέβαια και η καρύδα  που δεν είχε έντονο άρωμα, ή μάλλον αυτός που μου πούλησε  ξεθυμασμένη  καρύδα  που με έχει και πελάτισσα  χρόνια τώρα ..

Σε μέρος  σουμάδας  έβαλα  τόση καρύδα  ώστε να έχω ένα μείγμα που  να πλάθεται .. 

Όλα αυτά  σε κατσαρολάκι στην φωτιά για ελάχιστο χρόνο , ίσα - ίσα  για να δέσει το ένα υλικό με το άλλο.. Μετά πλάσιμο με λαδωμένα χέρια  ( φυτικό λάδι ) και ύστερα  τύλιγμα   σε καρύδα , και αυτό ήταν .

Όλα καλά..Ελπίζω μόνο  να γράψω μια αποτυχία μου  την επόμενη φορά..

Αλμυρή και πικάντικη μαρμελάδα

Δεύτερη συνταγή - μετά τα φραγκόσυκα- chutney . 
Εγώ βέβαια το λέω αλμυρή – όχι και τόσο – πικάντικη , μαρμέλαδα. 
Αυτή τη φορά από καυτερές πιπεριές τις οποίες δεν ξέρω πια τι να τις κάνω . Υποψιάζομαι , πως η μεγάλη τους παραγωγή είναι για να μ ευχαριστήσουν επειδή για χάρη τους έκοψα ένα δενδράκι γκότζι μπέρυ στου οποίου την γλάστρα είχαν φυτρώσει και προτίμησα να κρατήσω αυτές τις υπέροχες κυρίες χαμπανέρο. 
Περίπου 2 κιλά πιπεριές μόνο από δύο ρίζες , δεν τις λες και λίγες . 
 Σήμερα πάλι μάζεψα αρκετές για να μεγαλώσουν οι υπόλοιπες , και ειλικρινά στεναχωριέμαι που κανένας κοντινός μου στην περιοχή δεν τις τρώει, και το να τις στείλω σε φίλους με ταχυδρομείο δεν είναι εύκολο γιατί είναι ευαίσθητες..Έστειλα κάποτε σε φίλη μερικές για σπόρο εντός της Αθήνας και στον δρόμο σάπισαν. 

Οπότε , ανασκουμπώθηκα πάλι , και είπα κάτι να κάνω μ αυτές . Έχω κάνει μέχρι τώρα τουρσί , ταμπάσκο, πολτό , σειρά λοιπόν έχει η μαρμελάδα η οποία τρώγεται με αλμυρά μαλακά τυριά , κρακεράκια και γλυκό κρασί . Στο κρασί δεν είμαι ειδική αλλά εμένα αυτό μου αρέσει . 
Επίσης συνοδεύει καταπληκτικά και το λευκό ρύζι στα εξωτικά σας φαγητά , αυτά με τις γαριδούλες στα κάρβουνα . 

Τα υλικά της μαρμελάδας είναι 
1 και μισή κούπα τσαγιού ντομάτα κομμένη σε καρεδάκια , και 
1 κούπα πολτός ντομάτας, ( όλες μαζί περίπου μισό κιλό ντομάτες )
2 μεγάλες σκελίδες σκόρδο , 
ένα κομμάτι 10 εκατοστών πιπερόριζας 
 1/4 κούπας λευκό ξύδι 
5 πιπεριές  habanero  ( η περισσότερες αν πρόκειται να βάλετε τσίλι  ή τις  γνωστές κόκκινες μακριές καυτερές που ωστόσο μπροστά στις χαμπανέρο δεν καίνε πολύ ) 
 λίγο αλάτι και 
1 κούπα ζάχαρη . 

Τα υλικά τα αυξομειώνουμε σύμφωνα με το δικό μας γούστο. Πχ. Εγώ έβαλα περισσότερη ζάχαρη και ξύδι. 
Στο μούλτι όπου θα κάνουμε τον πολτό με μέρος απ τις ντομάτες βάζουμε και την πιπερόριζα και το σκόρδο. 
Μετά ανακατεύουμε όλα τα υλικά σε μια κατσαρολίτσα μαζί με τα καρεδάκια της υπόλοιπης ντομάτας και βράζουμε .. 
Προς το τέλος του βρασμού ανακατεύουμε συνέχεια για να μην κολλήσει η μαρμελάδα μέχρι να πήξει και να γυαλίσει.

Αν νομίζουμε πως δεν είναι εντάξει γιατί πιθανώς να έχουν μείνει μεγαλύτερα κομμάτια ντομάτας απ ότι πρέπει την αφήνουμε μια νύχτα και την επόμενη την ξαναβράζουμε λίγο για να φύγουν τα υγρά που έβγαλε. 
Την βάζουμε σε αποστειρωμένο βάζο και την φυλάμε στο ψυγείο. 

 Και μερικές συμβουλές για τις καυτερές πιπεριές αν και έχουμε πεί κι άλλη φορά για τα μέτρα που πρέπει να παίρνουμε όταν τις μαγειρεύουμε : Δουλεύετε πάντα με γάντια από καουτσούκ γιατί αν έχετε έστω και μια πληγή στα χέρια σας ο πόνος θα είναι αφόρητος. 

Αν ξαφνικά αποφασίσετε να μαγειρέψετε πιάτα, με πολύ καυτερές πιπεριές σιγουρευτείτε ότι ακολουθείτε τους κανόνες ασφαλείας: 
σε καμία περίπτωση μην αγγίζετε το στόμα ή τα μάτια σας, αλλιώς μπορείτε να πάθετε  σοβαρό βλεννώδη έγκαυμα. 

Αν φάτε ένα πιάτο με τέτοιου είδους πιπεριές και καταλάβετε πως δεν αντέχετε  το κάψιμο , το νερό δεν θα σας κάνει τίποτα . 
Πιέστε γάλα , που εχει την ιδιότητα να εξουδετερώνει πολύ καλά τη δράση της καψαϊκίνης. 

Αν δεν έχετε γάλα , τότε για να σβήσετε τη φωτιά απ το στόμα σας, μπορείτε να πιείτε ζεστό νερό με ζάχαρη ή, σε ακραίες περιπτώσεις, να πιείτε μια κουταλιά φυτικό έλαιο. 

 Ίσως να μην το γνωρίζουν όλοι , αλλά έχει αποδειχθεί ότι τα πικάντικα πιάτα μπορούν ακόμη και να είναι χρήσιμα: αυξάνουν την ανοσία και επίσης αυξάνουν το επίπεδο των ορμονών των ενδορφινών, αυξάνοντας έτσι τη διάθεση και τη γενική ζωτικότητα. 

Παρόλα αυτά, είναι καλύτερο να μην πειραματιστείτε με τέτοια πιάτα για άτομα που έχουν προβλήματα με το γαστρεντερικό σωλήνα, καθώς και για έγκυες και θηλάζουσες μητέρες. Οι αντενδείξεις πρέπει να λαμβάνονται καλύτερα υπόψη και να μην κινδυνεύουν, καθώς οι συνέπειες μιας τέτοιας πράξης μπορεί να είναι δυσάρεστες .

Υ.Γ Ελπίζω να μην ασχοληθώ άλλο με πιπεριές γιατί στέρεψε το μυαλό μου από συνταγές  και το να φτιάχνεις μια συνταγή  μια και δυο φορές δεν έχει γούστο. Τις υπόλοιπες που θα μαζέψω , προβλέπω να τις χώνω όπως είναι στην κατάψυξη. 

Οι γλυκούλες μου !!Είναι σαν να μου λένε : the game is loading......

Οι οδηγίες προστασίας αφορούν τις συγκεκριμένες πιπεριές 
οι άλλες που γνωρίζουμε οι καγιέν , τσίλι κλπ κλπ είναι αστεία υπόθεση. 

Μπόμπα ( αυτοσχεδιασμοί )

Η ιστορία με την μπόμπα άρχισε νομίζω ένα απόγευμα Σαββάτου ή μια Κυριακή πρωί μέσω face book. 
Μια δημοσίευση μερικές φορές είναι δυνατόν να σε παρασύρει και να σε βάλει να βρεις λύσεις για κάτι που σε απασχολεί.. Όχι τίποτα σοβαρό… αλλά και τι είναι σοβαρό για τον καθέναν? Εμένα λοιπόν μ απασχολούσε καιρό τώρα η φόρμα για ψωμί μπόμπας. Όμως όποτε κατέβαινα στο κέντρο την ξεχνούσα . 

 Πρίν αρκετό καιρό είχα βρεί σε σούπερ μάρκετ αλλά δεν την αγόρασα από φόβο πως δεν θα την χρησιμοποιήσω όπως με άλλα κουζινικά που τα αγοράζω μην τυχόν και τα χρειαστώ, τα οποία δεν τα χρειάζομαι ποτέ , με αποτέλεσμα να γεμίζουν τα ντουλάπια της κουζίνας με πεταμένα λεφτά. Βλέποντας λοιπόν την συνταγή για μπόμπα στην σελίδα γνωστού μάγειρα ....( – και συγχωρείστε με αλλά το «σεφ» δεν το μπορώ, και μακάρι να έχει 10 αστέρια michelin και να μαγειρεύει μαυρομάτικα  με μακεδονικό χαλβά σε γνωστό σούπερ μάρκετ ..)  
 ....και μια που αυτές τις μέρες στο μυαλό μου τριγυρνούσαν οι ωραίες μπόμπες του παλιού Δεληολάνη στο Παγκράτι ,
αποφάσισα να τιμωρήσω τον εαυτό μου πιέζοντάς τον να βρει μια πατέντα που θα αντικαθιστούσε την φόρμα. Και την βρήκα . 

Έφτιαξα μια φόρμα με αντικολλητικό χαρτί διπλής όψης ( με αλουμινόχαρτο απ την μια πλευρά ) στις διαστάσεις της συγκεκριμένης φόρμας στερέωσα καλά τις άκρες και την βάση της με συνδετήρες έβαλα και επί πλέον απλό αντικολλητικό χαρτί μέσα και έβαλα το ζυμάρι μου για να φουσκώσει. 
Το ζυμάρι ήταν ένα κράμα συνταγής ψωμιού του τόστ και συνταγής μπριός, μιας και τα καταστήματα ήταν κλειστά κι εμένα μου έλειπαν υλικά . 
Τώρα θα μου πεις πως είναι δυνατόν να έχεις φρέσκια μαγιά στο ψυγείο και να μην έχεις γάλα .. ε! να που συμβαίνουν κι αυτά.. 

Το ψωμάκι φούσκωνε , φούσκωνε , φούσκωνε μέχρι που βγήκε και λίγο έξω απ την βάση της αυτοσχέδιας φόρμας , αλλά μικρό το κακό.

Όταν ψήθηκε το καμάρωσα , το φωτογράφισα, το έβαλα στον τοίχο του μάγειρα όπου είχαμε ανοίξει μια ατέρμονη συζήτηση περί φόρμας με τα κορίτσια , ( πληροφοριακά σας λέω ότι χεσ@@@νε) και μετά το τύλιξα καλά αφού κρύωσε και το έβαλα στην κατάψυξη μέχρι σήμερα που αποφάσισα να το γεμίσω. 

Το απαγορευμένο κουτάκι δίπλα στο ψωμί δεν είναι πρόταση . Μέτρο σύγκρισης  μεγέθους είναι ..Μην πέφτετε απ τα σύννεφα..

Τα υλικά της γέμισης είναι πρωτίστως 
μαγιονέζα, μαρούλι ψιλοκομμένο, τόνος , 
 βούτυρο Κερκύρας, καπνιστός σολομός πράσινο κρεμμυδάκι , 
άνηθο, ρόκα 
και για όσους δεν τρώνε το ψάρι , μια ρώσικη σαλάτα με ψιλοκομμένη καπνιστή μπριζόλα. 

1η στρώση Ο τόνος ανακατεύτηκε με το μαρούλι τα μυρωδικά και την μαγιονέζα. 
2η στρώση η ρώσικη πάνω σε τρυφερή ρόκα 
3η στρώση βούτυρο καλά χτυπημένο κι ανακατεμένο με λεπτούς κρίκους απ το λευκό του κρεμμυδιού, πράσινο πιπέρι και σολομός . 

Δεν έντυσα με τίποτα την μπόμπα εξωτερικά αφού δεν πρόκειται να την παρουσιάσω σε τραπέζι . 
Αν θα την έντυνα θα έκανα ένα άλειμμα τυριού από τα γνωστά τριγωνικά τυράκια με λίγο φρέσκο βούτυρο, θα πρόσθετα ψιλοκομμένο καρύδι ..και μακάρι να είχα και κάρδαμο ..αλλιώς ρόκα 
( μήπως να πω: και μακάρι να είχα και άγρια ρόκα ??? ) 

Αν έμεινα ευχαριστημένη ? Ναι..κι απ την γεύση κι απ την έμπνευση κατασκευής φόρμας , που παρ όλα αυτά πρέπει να αγοράσω μία ..

Λακέρδα ξανά..

Είπαμε να τελειώνουν σιγά σιγά οι εποχιακές παρασκευές στην κουζίνα , αλλά όσο και να θέλει να αγιάσει ο παπάς δεν τον αφήνουν οι ...διάφοροι.. Έτσι κι εμένα , μ έχει πάρει είδηση ο ψαράς και πάντα κάτι μου έχει  φυλάξει απ τα αγαπημένα μου.
Αυτή την φορά σταφύλια  για πετιμέζι πήγα να αγοράσω , με ψάρια για λακέρδα γύρισα . Πήρα απόφαση πως πετιμέζι θα φτιάξω πια του χρόνου.. 
Εφέτος είναι η τρίτη φορά που φτιάχνω . Το πρόβλημα  είναι πως  ενώ εγώ τρώω συνέχεια λακέρδα  οι άλλοι όχι - αφού τρώνε όσπρια  μια φορά  στις τόσες - , και επειδή δεν την φτιάχνω πολλή αλμυρή φυσικό είναι η κατανάλωσή της να έχει ημερομηνία λήξης  και να διστάζω να  χαρίσω στους φίλους μου γνωρίζοντας πως θα φάνε ένα δυο κομμάτια και την υπόλοιπη θα την ξεχάσουν μέσα στο ψυγείο μέχρι να την πετάξουν. Την λύση μου την έδωσε ο φίλος μου ο Γιώργος απ την Μυτιλήνη που συχνά συζητάμε  τέτοια θέματα. 
Οπότε , αυτό το καλοκαίρι δεν φτάνει που έφτιαξα τις λακέρδες μου με νέους τρόπους - κυρίως δεν εμπιστεύτηκα το κόψιμο του ψαριού στον ψαρά, και εκτός από φιλέτα έφτιαξα  και φέτες - αλλά έβαλα μικρές ποσότητες , (περίπου  3-4 τεμάχια )  σε συσκευασίες οι οποίες αποθηκεύτηκαν στην κατάψυξη. 

Όσο για το φιλετάρισμα και την έλλειψη κατάλληλων μαχαιριών πάλι η κατάψυξη με βοήθησε . Βάζοντας το ψάρι για λίγο μέσα ( να μην πετρώσει ) έκανα φιλέτα όχι μόνο τέλεια , αλλά και με συνηθισμένο μαχαίρι . 

- Βάγια να μην ξεχάσεις να βάλεις μου είπε ο Γιώργος .. και έβαλα , ξερή για να μην πικρίσει το ψάρι, αφού την ζεμάτισα για ένα δυο λεπτά για να βγάλει τα αρώματα της .

Η λακέρδα , θέλει παρέα .. Θέλει ούζο  καθώς και άλλα συμπαρομαρτούντα ..
Αυτό είναι το δύσκολο σημείο της παρέας μου, που ακούει παστά και σταυροκοπιέται τρομαγμένη .. κι εγώ που ακούω ούζο ή τσίπουρο και το βάζω στα πόδια..

Υ.Γ. Το κόλπο της συσκευασίας σε σακουλάκια ζιπ  σώζει και τα τάπερ που όλο αγοράζεις και ποτέ δεν έχεις  όταν τα χρειάζεσαι ..
(ξέρουν οι δόλιες μάννες ) 

Σιτάρι για πρωινό ?

 Είναι γνωστό πως σιγά σιγά  οι δικές μας παλιές συνταγές  δίνουν την θέση τους σε ξενόφερτες και μάλιστα παραδοσιακές  των χωρών απ τις οποίες προέρχονται . 
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το τί πετυχαίνουμε εις βάρος της χώρας μας μ αυτήν την τακτική γιατί για τους περισσότερους  δεν αξίζει τον κόπο. Αυτοί ακολουθούν τον δρόμο " κάνουμε ό,τι οι ξένοι " χωρίς να γνωρίζουν πως αυτό δεν τους τιμά.  Σταματώ εδώ λοιπόν αγνοώντας επιδεικτικά πόριτζ, βρώμη, κουάκερ και λοιπές τροφές. 

Το πρωινό που προτείνω προέρχεται από ένα φαγητό των γιαγιάδων μας  που με το πέρασμα του χρόνου έφτασε να μαγειρεύεται μόνο στα πανηγύρια ορισμένων περιοχών , και που αρκετοί πήγαιναν και γι αυτόν τον λόγο στο πανηγύρι ..να δοκιμάσουν το "κισκέκι"  μια πολύ νόστιμη τροφή που παρουσιαζόταν ώς επίπονη παρασκευή και γι αυτό οι μαμάδες μας απέφευγαν να μαγειρέψουν χωρίς να λάβουν υπ όψιν τους όμως  πως  ναι , ήταν επίπονη αφού έπρεπε  να μαγειρευτεί για χιλιάδες  επισκέπτες  του πανηγυριού μέσα σε καζάνια γεμισμένα μέχρι πάνω , που κάποιοι έπρεπε να ανακατεύουν συνέχεια πάνω από μια φωτιά - κυρίως το καλοκαίρι- .

Ως ιδιότροπο παιδί , ποτέ δεν έτρωγα  απ τα φαγητά που προσφερόταν στα πανηγύρια, και ακόμα δυσανασχετούσα λόγω σιχασιάς και στην λήψη  θείας κοινωνίας προς μεγάλη απογοήτευση της γιαγιάς μου . 
Μερικές φορές μαγείρευαν στο σπίτι μας τούτο το φαγητό που το έτρωγα ευχάριστα αλλά κανένας δεν σκέφτηκε να μου το δώσει ως πρωινό, άρα - υποθέτω πως - δεν τους ένοιαζε και πολύ που βασανιζόταν όπως έλεγαν  για να με ταΐσουν ένα αυγό ή να καταφέρουν να με κάνουν να πιω ένα ποτήρι γάλα.  ποτήρι γάλα . 

Φτιάχνοντας τις προάλλες κισκέκι σκέφτηκα πως θα ήταν καλό για ένα γρήγορο και υγιεινό πρωινό και κυρίως γι αυτούς που δεν μπορούν να φάνε γλυκά πρωί - πρωί , ούτε να αφιερώσουν πολύ χρόνο για το πρωινό τους. 

Τα υλικά και η παρασκευή του γνωστά , υπάρχουν στο διαδίκτυο. 
Αυτό που έκανα εγώ ήταν να φτιάξω αρκετό,  
με μισό κιλό σιτάρι , 
ένα κιλό κρέας και καλό βούτυρο , 
να το αφήσω να κρυώσει στην κατσαρόλα , και μετά βρέχοντας τα χέρια μου να  το πλάσω σε "χάχλες"  και να τις καταψύξω. 
Πρώτα στην δυνατή ψύξη απλωμένες στον δίσκο μία μία και μετα  σε σακουλάκια στα συρτάρια της κανονικής κατάψυξης.

Μας ενθουσίασε  αυτή η τακτική,  μικρούς και μεγάλους όχι μόνο για την νοστιμιά του πρωινού αλλά  και το πόσο γρήγορα γινόταν .

Βάζοντας σε μια μικρή κατσαρολίτσα ή βαθύ τηγάνι όσα κομμάτια θέλουμε ( 4 το άτομο για πηχτό πρωινό ) και  καλύπτοντας τα μέχρι την μέση με νερό ( ελάχιστο δλδ ) τα αφήνουμε να πάρουν βράση προσέχοντας να μην κολλήσουν και ανακατεύοντας.  Αμέσως μετά  ρίχνουμε νερό κατά βούληση ανάλογα  με τον άν θέλουμε σούπα ή τύπου "πιλάφι" . 
Δεν μας παίρνει περισσότερο από πέντε λεπτά. Θα ξαναπεινάσουμε αρκετά μετά το μεσημέρι , 
......και το κυριότερο δεν αισθανόμαστε την ανάγκη τσιμπολογήματος  κατά την διάρκεια της μέρας .

Για κυρίως γεύμα το περιχύνουμε με λίγο βούτυρο τον οποίο έχουμε περάσει απ το τηγάνι μαζί με μπούκοβο
 

Ψητές μελιτζάνες κονσέρβα

Οι μελιτζάνες που αγοράζω – κακώς- τον χειμώνα , δεν έχουν ούτε την νοστιμιά ούτε το άρωμα με αυτές του καλοκαιριού και δεν κάνω λόγο και για την τιμή τους . Όμως επειδή ένα απ τα αγαπημένα μου φαγητά είναι το χουγκιάρ μπεγεντί , η μελιτζανοσαλάτα, καθώς και οι μη εξαιρετέοι μελιτζανοκεφτέδες, αναγκάζομαι χειμωνιάτικα και ευτυχώς όχι συχνά να αγοράζω αυτές τις ομοιόμορφες, γυαλιστερές μελιτζάνες θερμοκηπίου με βαριά καρδιά και με αρκετές ενοχές. 

Αυτό το καλοκαίρι αποφάσισα να κάνω πράξη μια σκέψη μου που δεν γνώριζα αν θα πετύχει , αλλά ευτυχώς ανακάλυψα πως η σκέψη μου για άλλους ήταν ήδη πράξη κι έτσι αποφάσισα χωρίς φόβο πια να κάνω τις μελιτζάνες κονσέρβα. 

Δεν θυμάμαι την τιμή τους τον χειμώνα αλλά σήμερα – τέλη Σεπτέμβρη- τις αγόρασα με 0,30 λεπτά το κιλό. 
  Τις έκοψα στα δύο κατά μήκος και τις έψησα στον φούρνο μέχρι να μαλακώσουν. Αφαίρεσα την ψημένη ψίχα και όπως ήταν μέσα στην λεκανίτσα την ψιλοέκοψα μ ένα μαχαίρι ( για να μην αφήσει κενά αέρος μέσα στο βάζο) χωρίς όμως να την κάνω πολτό. 
  Πρόσθεσα δυο κουταλιές της σούπας αλάτι ( ανάλογα βέβαια με την ποσότητά τους βάζουμε αλάτι όσο θα βάζαμε για να τις φάμε ) και πρόσθεσα και μερικές κουταλιές λάδι , ίσα - ίσα για να λαδωθούν όλες όταν τις ανακατέψω. 
  Τις έβαλα σε αποστειρωμένα βάζα και βυθίζοντας ανάμεσά τους ένα μαχαίρι προσπάθησα να διώξω τον αέρα που σχηματιζόταν που και πού. ( Δεν γεμίζουμε μέχρι πάνω τα βάζα, αφήνουμε ένα δάχτυλο κενό ) 
 Τις σκέπασα με λάδι τις έκλεισα καλά με τα καπάκια και τις έβαλα σε κατσαρόλα σκεπάζοντάς τες με νερό και τυλιγμένες με πετσέτα για να μην σπάσουν και τις έβρασα για 20 λεπτά. Μετά τις άφησα να κρυώσουν αναποδογυρισμένες στον πάγκο και την άλλη μέρα τις αποθήκευσα στο ντουλάπι με τις υπόλοιπες κονσέρβες μου. 

 Σημειώσεις 1)Επειδή δεν τις έχω ξαναφτιάξει θα τις παρακολουθώ κάθε τόσο για κανένα ατύχημα 2)Λάδι έβαλα σπορέλαιο για να μην σκεπάσει το ελαιόλαδο το άρωμα τους. 
3) Τις ψημένες μελιτζάνες τις καθαρίζουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε , γιατί όσο μένουν μαυρίζει η ψίχα τους ( για αισθητικούς λόγους και μόνο** ) εγώ έκανα το λάθος να σηκώσω το τηλέφωνο που χτύπησε εκείνη την ώρα και τις ξέχασα )
4) Δεν γεμίζουμε μέχρι πάνω τα βάζα** 

 (**για να μην πετάξω δυο τρείς κουταλιές ψημένης μελιτζάνας γέμισα μέχρι πάνω τα βάζα , πράγμα που με δυσκόλεψε στην κονσερβοποίησή τους, με αποτέλεσμα να προσέχω κάθε τόσο, όσο κρύωναν να μην βγάλουν λάδια και μετά κάνω διπλό κόπο να τις ξαναβράσω αφαιρώντας υλικό απ το βάζο. **Θα ήταν καλύτερα αν δεν βιαζόμαστε να ψήσουμε ολόκληρες τις μελιτζάνες τρυπώντας τες σε μερικά σημεία ..έτσι μετριάζεται λίγο το πρόβλημα του μαυρίσματος.) 

Την επόμενη εβδομάδα αν προλάβω θα φτιάξω ξανά, αλλά αυτή την φορά βάζοντας μέσα και κόκκινες καυτερές πιπεριές που θα είναι πιο ωραίες για την μελιτζανοσαλάτα . 

 Σε περίληψη οι εργασίες είναι οι παρακάτω : 
Ψήνουμε, τεμαχίζουμε, κονσερβοποιούμε και αποθηκεύουμε.