Το τέλειο σπιτικό horseradish ( σάλτσα χρένου)

Όσοι πειραματίζονται με την μαγειρική θα έχουν νιώσει αυτήν την «άγρια» ικανοποίηση όταν καταφέρουν , το αποτέλεσμα να είναι ακριβώς όπως το είχαν φανταστεί. 
Το δοκιμάζεις ξανά και ξανά το σερβίρεις , το φωτογραφίζεις και μετά νομίζεις πως είσαι το τελειότερο , το εξυπνότερο , το καλύτερο νοικοκυροκόριτσο .. έτοιμη να κατακτήσεις το γαστρονομικό σύμπαν. 
Παίρνεις φόρα , αλλά αισθάνεσαι τόσο πλήρης που σκέπτεσαι πως δεν αξίζει να κερδίσεις τίποτα .. Τίποτα δεν έχει αξία μπροστά σ αυτό που ζείς αυτή την στιγμή . 

Αν μάλιστα έξω βράζει ο τόπος απ τον καύσωνα εσύ πλέεις σ έναν ολόδροσο νιρβάνα …σας το λέω και σας το υπογράφω ..Τίποτα δεν σ ακουμπά .. 
Ψιλοπλάκα κάνω σαφώς.. αλλά με μικρές πρέζες αλήθειας ..Αν το έχετε περάσει θα με συγχωρήσετε 

Για να φτιάξεις σάλτσα χρένου ,δλδ το γνωστό horseradish το δυσκολότερο είναι να βρεις φρέσκο χρένο 
 Αυτή τη ρίζα που πολλοί την λένε αγριοράπανο έχει στην βοτανική το όνομα Armoracia rusticana και την περίεργη ιδιότητα να καίει μόνο αν την τρίψεις σε μικρά κομμάτια ( που έχει την εξήγησή της )

 Οι έτοιμες σάλτσες horseradish που βρίσκουμε στα καταστήματα είναι φτιαγμένες με μαγιονέζα. Δοκίμασα να φτιάξω μια φορά αλλά δεν έμεινα ικανοποιημένη.. Ήθελα μια γεύση πιο «γεμάτη» που να μου λέει πως είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα και όχι ένα συνηθισμένο συνοδευτικό της πιρουνιάς μου .. 

Φέτος λοιπόν έβγαλα μερικές ρίζες απ τις γλάστρες μου παρ όλο που δεν ήταν ο καιρός τους για να κάνω τις αλχημείες μου ..Και πέτυχα !! 
Σας δίνω ευχαρίστως την συνταγή με την οποία θα συνοδεύσετε το βραστό ή καπνιστό κρέας σας , τα καπνιστά σας ψάρια , τις ψητές σας πατατούλες και πολλά άλλα που θα τα ανακαλύψετε στον δρόμο 

 Τα Υλικά απλούστατα 

 Μια κούπα περίπου τριμμένο χρένο 
 Τρεις κουταλιές σούπας αλεύρι 
 ένα φλυτζάνι μικρό νερό 
 ξύδι, 
 φυτικό λάδι και 
 αλάτι και ζάχαρη σύμφωνα με την γεύση σας 

 Πως το κάνουμε 

 Βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι το αλεύρι και ρίχνουμε λίγο λίγο το νερό ανακατεύοντας με σύρμα να διαλυθούν οι σβώλοι και το βάζουμε στη φωτιά ανακατεύοντας συνέχεια για να μην αρπάξει . 
Σιγά σιγά θα χάνεται το γαλακτώδες χρώμα του χυλού και θα σφίγγει τόσο που θα κολλάει στο σύρμα ..
Δεν ανησυχούμε ..ο σκοπός μας είναι να έχουμε μια σφιχτή μπάλα ζύμης που δεν θα μυρίζει αλευρίλα ..
Όταν φτάσουμε στο σημείο που θέλουμε και αφού κρυώσει την ρίχνουμε στο γουδί , στο μίξερ ή στο μούλτι  μαζί με το χρένο και αρχίζουμε να την δουλεύουμε ρίχνοντας εναλλάξ λίγο ξύδι λίγο λάδι 

..Αν δούμε πως κινδυνεύει να γίνει ξινή η σάλτσα μας αλλά παρ όλα αυτά χρειάζεται υγρό , βάζουμε νεράκι (λίγο όμως ). 
Πρέπει να είναι σφιχτή όσο και η μουστάρδα .. 
Δεν ξέρω πόσο ζεί στο ψυγείο . 
Αν κάποιος σύμφωνα με τα υλικά μπορεί να υπολογίσει ας μας πει γιατί την δική μου δεν την βλέπω να κρατάει πολύ ..
Είπαμε ..πειράματα κάνουμε .. αλλά όχι και μέχρι τέλους , για να δούμε πόσο θα κρατήσει μια σάλτσα στο ψυγείο εγκαταλείποντας την στο έλεος του θεού !! 

Υ.Γ. Η σάλτσα σας  στην αρχή θα έχει μέν το άρωμα  χρένου αλλά δεν θα καίει καθόλου . Θα πρέπει να περάσει μια βδομάδα για να αποδεσμευτούν  τα έλαια τα οποία ερεθίζουν την μύτη και τα μάτια,  γι αυτό ανοίξτε με προσοχή το βαζάκι σας .