Ντοματοκεφτέδες

Είναι η δεύτερη συνταγή που δημοσιεύεται στο blog  λίγο παραλλαγμένη γιατί όπως λέγεται ότι η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης έτσι και στην μαγειρική .. Προσθέτεις , αφαιρείς , δοκιμάζεις , αλλάζεις , και αυτό είναι η μαγεία στην κουζίνα.
Στην σημερινή συνταγή έχουμε : 

3 μεγάλες ντομάτες κομμένες σε κυβάκια  αλατισμένες και εγκαταλειμμένες  σε σουρωτήρι να φύγουν τα υγρά τους . 
2 μεγάλα κρεμμύδια στο μούλτι,  χονδροκομμένα τα οποία τα βράζουμε σε λίγο νερό για να γλυκάνουν και τα στραγγίζουμε .
Μπόλικος  μαιντανός , δυο κλαράκια ( μόνο τα φύλλα)  δυόσμος 
1 φέτα ψωμί 
2 αυγά
μια χούφτα γαλέτα 
μα χούφτα σιμιγδάλι χονδρό
1 κουταλιά του γλυκού μπείκιν ( αν θέλουμε )
αλάτι με προσοχή
πιπέρι ,ρίγανη 
Αν μας αρέσει προσθέτουμε λίγη τριμμένη φέτα
Λάδι για το τηγάνι ( σπορέλαιο )

Θα πρέπει όλα τα υλικά να είναι καλά στιμένα  και να ανακατεύουμε μαλακά για να μην πολτοποιηθούν ενώ στο τέλος ρίχνουμε το σιμιγδάλι, την φρυγανιά  και τα αφήνουμε για λίγο να ηρεμήσουν ίσα -ίσα μέχρι να κάψει το λάδι. Αλευρώνουμε και τηγανίζουμε σε μέτρια φωτιά χωρίς να βιαστούμε , για να γίνει τραγανό το εξωτερικό τους . ( Σε λίγες ώρες θα μαλακώσουν αλλά δεν θα αλλάξει τίποτα  απ την γεύση τους )

Επιχείρηση σκάρος

Οι σκάροι μόλις είχαν βγει απ την θάλασσα. Ολοζώντανοι. 
Εγώ πάλι μισοπεθαμένη σαν έναν ζωντανό που δεν έχει πιει ακόμα καφέ. Όμως για να προλάβεις τον σκάρο πρέπει να θυσιάσεις το πρωινό σου , αφού ο καλός ψαράς φροντίζει να τον πιάσει στον ύπνο , πριν ακόμα το ψάρι αρχίσει την βοσκή . 

Γίνονται ανάρπαστοι αμέσως και παρόλο που ήμουν απ τους πρώτους πελάτες δεν πρόλαβα να πάρω όσους ήθελα. Δεν διάλεξα τους κόκκινους που όπως λένε είναι πιο νόστιμοι απ τους μαύρους , εξαιτίας των ιδεοληψιών μου .. Σε τούτη την περίπτωση στο μυαλό μου ήρθαν τα πολύχρωμα ψάρια που υπάρχουν σε λιμνούλες στα πάρκα και τους κήπους της Κίνας .. 
Ένα άλλο πρόβλημα που προκύπτει, πάλι απ την ανόητη ιδεοληψία μου είναι ότι δεν αγοράζω άρα και δεν μαγειρεύω ποτέ κουνέλι .. Νομίζω πως μαγειρεύω γάτα . 

 Οι σκάροι μ αρέσουν γιατί , ….( τουλάχιστον εμένα,  που μπορεί να είναι και ιδέα μου ) γιατί ψήνοντάς τους δεν μου μυρίζουν ψάρι αλλά κάτι σαν καβούρι .
Δεν τους καθαρίζω , ούτε απ τα λέπια τους αλλά χρειάζεται μια τεχνική για να αφαιρεθεί η χολή τους , χωρίς να κινδυνέψουν τα εντόσθιά τους - που θα τα χρειαστούμε- να χυθούν έξω .
Γι αυτό χρειάζεται μόνο μια μικρή τομή κάτω απ το δεξιό του πτερύγιο και μετά αρκετή υπομονή για να εντοπίσεις την χολή. Δεν το πετυχαίνω πάντα..
Στην συνέχεια τους ψήνεις στα κάρβουνα ή σε ψηστιέρα όπως όλα τα ψάρια προσέχοντας να μην ξεροψηθούν.. 

Ιδανικό ψήσιμο είναι όταν το δέρμα τους μαζί με τα λέπια φεύγει ολόκληρο χωρίς να παρασύρει και ψαχνά μαζί. 

 Και τώρα αρχίζει μια πανέμορφη «ιστορία» .. Τα εντόσθια του σκάρου μαζί και το συκώτι του γίνονται μια εξαιρετική σάλτσα , κάτι περίπου σαν τον γάρο των αρχαίων Ελλήνων , αλλά και των Μικρασιατών. 
Αυτός είναι και ο λόγος που τους σκάρους τους ψαρεύουν πριν ακόμα αρχίσουν να τρώνε. 

Με το που θα βγάλουμε τα ψάρια απ τα κάρβουνα πρώτα-πρώτα θα αφαιρέσουμε τα εντόσθιά τους . Εγώ τα αφαιρώ μ ένα μικρό κουταλάκι . μετά τα χτυπάμε στο γουδί με αλάτι ξύδι και σταγόνα - σταγόνα λάδι μέχρι που ο πολτός αραιώσει . Αυτή τη φορά  τα χτύπησα μέσα σε ένα μικρό μπολάκι επειδή τα εντόσθια ήταν λίγα και μέσα στο γουδί θα εξαφανιζόταν.. 
...Καλά θα είναι να έχουμε ένα χέρι βοήθειας  έτσι ώστε να μην κρυώσουν τα ψάρια μέχρι να φτιάξουμε την σάλτσα 
 Τέλος παραμυθιού, και ώρα για να φάμε . 

σε πρώτο πλάνο η περίπου σάλτσα "γάρου" 

Συνήθως βγάζω μόνο το δέρμα της μιας πλευράς και σερβίρω, γιατί έχω παρατηρήσει πως αρέσει στους άλλους να ανακαλύπτουν την πέτσα κάτω απ το ψάρι διαπιστώνοντας πως γλιστρά πάνω της η ψημένη σάρκα του ψαριού σαν να μην έχει σχέση το ένα με το άλλο. 

Χόρτα , ούζο, φρέσκο ζυμωτό ψωμί, 
και ίσως μια καλή παρέα , για να τελειώσει όμορφα η επιχείρηση « σκάρος». 

 Υ.Γ. Αν δεν υπάρχει κανένας άλλος στο τραπέζι σας, το ορκίζομαι πως θα γλύψετε  το πιάτο… αλλά στην κυριολεξία και όχι σαν σχήμα λόγου. 

 Συμβουλή : Αν τους βρείτε αγοράστε τους .

Τα παιδιά της κουζίνας

 

Τα παιδιά της κουζίνας, 

θα μπορούσες να τα αποκαλέσεις  και «τα παιδιά της πιάτσας»  αφού ολοένα αυξάνονται άσχετα αν το μεροκάματο  μειώνεται ελέω της  κρίσης – λέμε τώρα - . 

Τα γνωρίζω αυτά τα παιδιά, και αγωνιώ γι αυτά που συνωστίζονται σε διάφορους  διαγωνισμούς μαγειρικής, άλλα από μεράκι , άλλα παρασυρόμενα απ την μόδα που επικρατεί  και άλλα μόνο για την αναγνωρισημότητα και την λάμψη της τηλεόρασης . 

Όπως και να χει όμως μπορώ να νιώσω το άγχος τους, ακούω τον χτύπο της καρδιάς τους , αισθάνομαι τα «κομμένα» πόδια τους  και μερικές φορές γελώ καλοπροαίρετα με την επιβράβευσή τους  αφού γνωρίζω πως για τέτοιου είδους  επιβράβευση πρέπει να αγωνίζονται μια ζωή .. είτε έχουν μπαμπά εστιάτορα , είτε είναι υπάλληλοι , είτε κι αν ακόμα έχουν δημιουργήσει μια δική τους «κατάσταση». 

Τα παιδιά της κουζίνας δεν ξεκουράζονται ποτέ .Δεν ξέρουν από γιορτές  ακόμα κι από καλοκαιρινές διακοπές …. Διακοπές όμως , και όχι εργασία σε νησί.. 

Ας αφήσω όμως την τηλεόραση και ας πάω στα άλλα παιδιά, που ο κόσμος δεν τα γνωρίζει και είναι πάρα πολλά . Και ας επικεντρωθώ σ αυτά που γεννήθηκαν  με το μεράκι της μαγειρικής , αλλά κι αυτά που το απέκτησαν καθ οδόν . 
Η μέρα τους ξεκινά με τρέξιμο , συνεχίζεται με τρέξιμο και τελειώνει με μια ανακούφιση αν πάνε όλα καλά τα πράγματα.

Το άγχος τους αρχίζει απ τις πρωινές ώρες , ή απ την αρχή της βάρδιας τους .. 

1 Ο εχθρός είναι το ελλιπές προσωπικό , 
2 ο «κακός»  συνάδελφος σερβιτόρος , 
3 και ο αγροίκος εργοδότης .

α) Το ελλιπές προσωπικό γιατί είσαι αναγκασμένος να κάνεις  πολλές δουλειές , άλλων ειδικοτήτων  ακόμα και λάντζα στην ανάγκη , 
( ενώ στην κατάσταση της επιθεώρησης  όμως,  το όνομά σου φιγουράρει ως βοηθός κουζίνας)  
πράγμα που σε κάνει να τρέχεις απ τον μπουφέ κρύων πιάτων , 
να έχεις τον νού σου στο πάσο  για  να ετοιμάσεις τα κρύα τα ζεστά και τα ψητά και άμα σου μείνει καιρός  κάνεις και τον βοηθό κουζίνας.

β ) Ένας καλός  σερβιτόρος παίζει μεγάλο ρόλο όχι μόνο στην πελατεία του εστιατορίου αλλά και στους συναδέλφους του ..( Παρεμπιπτόντως  σας λέω πως οι σερβιτόροι είναι εν δυνάμει υποψήφιοι για δισκοπάθεια , και άλλες ασθένειες  της σπονδυλικής στήλης ..αυτό όμως δεν ενδιαφέρει κανέναν..)  Ποιος λοιπόν είναι ο κακός σερβιτόρος για τον προαναφερόμενο  είλωτα της κουζίνας? Πες λοιπόν πως ένα εστιατόριο έχει τρεις σάλες σε αντίστοιχους τρεις ορόφους .
Οι σερβιτόροι πρέπει αφού πάρουν τις παραγγελίες να τις δώσουν στην κουζίνα που συνήθως είναι  στο ισόγειο, ή στο ημιυπόγειο ή ..κάτω απ όλα αυτά.. 
Θα πρέπει δλδ  να ανεβοκατεβαίνει  τρείς ορόφους για μια παραγγελία.. 
Ε ! λοιπόν ! Αν δεν το κάνει και περιμένει να μαζευτούν αρκετές παραγγελίες στην κουζίνα  θα δημιουργηθεί ένα χάος ..
Ποιος θα βρει τον μπελά του  για την καθυστέρηση του σέρβις ..ναι ..αυτός που φαντάζεστε  ! Εκτός και αν είναι σπιούνος του αφεντικού ή του προϊστάμενου και τους καρφώσει .

γ ) Για τον «αγροίκο» εργοδότη που είναι  συγχρόνως και μάγειρος απαξιώ να μιλήσω . 

Για τα χαλασμένα κρέατα που μαγειρεύει μαζί με τόνους μπαχαρικά, 
για τις «καλές του σχέσεις» με την επιθεώρηση εργασίας , 
για τις σεξιστικές του βρισιές  προς τις εργαζόμενες , 
για την κουτοπονηριά του ..
..αλλά ακόμα και για τον "σεβασμό" του στον εργαζόμενο  ο οποίος  του τα σούρει κατάμουτρα  έχοντας φτάσει στα όριά του 
Τον φωνάζει στο γραφείο , ομολογεί ότι τον θαυμάζει ... και του δίνει στο χέρι τα παπούτσια με την βοήθεια της επιθεώρησης εργασίας

Ένα ακόμα πρόβλημα είναι να σου τελειώσει  σε ώρα αιχμής η προετοιμασία  που είχε κάνει η προηγούμενη  βάρδια ..Εκεί τα «παίζεις» πραγματικά..

Έχουμε όμως και όμορφες στιγμές  εμείς τα «παιδιά της κουζίνας» Είναι η ικανοποίηση στο τέλος της βάρδιας μας ( εγώ  πάντα απογευματινή ) ότι όλα πήγαν ρολόι ..
Αφού κάνουμε την αυριανή προετοιμασία  για τους πρωινούς καθαρίσουμε τα πόστα μας γράψουμε τις παραγγελίες  για τους προμηθευτές , καθόμαστε στα σκαλάκια της κουζίνας  έξω στο πεζοδρόμιο και καπνίζουμε το ωραιότερο τσιγάρο της ζωής μας ..

Για τους Σεφ δεν γράφω τίποτα .. Έναν και μοναδικό συνάντησα στην ζωή μου που αντέδρασε επειδή το αφεντικό διέταξε σε εργαζόμενη να πλύνει και να αλλάξει λάδια σε καυτή φριτέζα ακόμα στην εστία επάνω , 
και επίσης  εναντιώθηκε στον εργοδότη όταν του είπε πως  το "συνεργείο" του δεν θα το επιτρέψει να καθαρίζει και τις  τουαλέτες  εν ώρα μαγειρέματος ..

Τον απέλυσε..

Σ.Σ. Όλες οι ιστορίες  απ τον χώρο της εστίασης που θα γράφονται κατά καιρούς εδώ , είναι προσωπικές εμπειρίες ή εμπειρίες συναδέλφων που τις έζησα κι εγώ. 

Piccalilly

- Φτιάχνουμε πικαλίλι ? 

Με ρωτάει σήμερα το πρωί η φιλενάδα μου απ την Μυτιλήνη στο τηλέφωνο .

- Ναι - της απαντώ-  και όταν το τελειώσουμε θα ξανατηλεφωνηθούμε ..

( Αυτό το παιχνίδι , δλδ να ξεκινούμε να φτιάχνουμε κάτι,  εγώ  στην Αθήνα και η φίλη μου στην Μυτιλήνη και να κρατάμε ώρα ποια θα κάνει πιο γρήγορα έχει ξεκινήσει από όταν ήμασταν παιδιά.. 

Ποια θα τελειώσει πιο γρήγορα τα μαθήματά της , ποια θα τρέξει και θα φτάσει πρώτη στην θάλασσα για κολύμπι , αργότερα ποια θα στολιστεί πιο γρήγορα για την βόλτα , και τώρα  που είμαστε μακριά η μια απ την άλλη το συνεχίζουμε απ το τηλέφωνο. Να μην παραλείψω να πω πως αρκετές φορές  τσακωνόμασταν και μανίζαμε  γιατί καθώς εγώ ποτέ δεν είχα υπομονή να τελειώσω κάτι, ήμουν και τεμπέλα  του κερατά, κατέβαζα ιδέες και ναι μεν τελείωνα  γρηγορότερα πλην όμως η νίκη μου ακυρωνόταν αφού δεν ακολουθούσα την πεπατημένη . Κάναμε μέρες να μιλήσουμε η μια την άλλη και η αλήθεια είναι πως πάντα εγώ υποχωρούσα αφού αναγνώριζα το λάθος μου και συνεχίζαμε μέχρι που να κάνω πάλι τα ίδια.. Η αλήθεια όμως είναι πως πολλές απ αυτές τις ιδέες μου επικράτησαν γιατί μας έκαναν τη ζωή πιο εύκολη. Μια απ αυτές π.χ. είναι το να τρυπάμε με καλαμάκι για να καθαρίσουμε τα πράσινα νεραντζάκια για γλυκό,  όταν αυτά είναι ήδη βρασμένα .)

Σε καμιά ώρα την πήρα τηλέφωνο για να της πω πως τελείωσα .

Για μια στιγμή επικράτησε σιγή  στο ακουστικό μα αμέσως ακούστηκε η τσιρίδα της .

   - Άρχισες πάλι τα ίδια ??  

   -Τρώγεται αυτό που έκανες ?? 

   -Έβαλες όλα τα λαχανικά? 

   - Μα καλά !!  Δεν ντρέπεσαι ? 

Ξαναθυμηθήκαμε όλα τα παραπάνω των παιδικών μας χρόνων και βάλαμε τα γέλια .

Το χρονικό του σημερινού "αγωνίσματος" μας είναι το εξής:

Την ώρα που η φιλενάδα μου έπλενε , έκοβε , και έβαζε τα λαχανικά της σε αλατόνερο  για καμιά ώρα - όπως είναι το σωστό- εγώ ζεματούσα τα ανάμικτα κατεψυγμένα δικά μου λαχανικά σε αλατόνερο με λίγο ξύδι . 

Την ώρα που εκείνη  κοπάνιζε τα μπαχαρικά της - όπως είναι το σωστό- εγώ ήδη είχα περάσει  από ζεστό τηγάνι 

τα δικά μου ήδη τριμμένα μπαχαρικά μαζί με το αλεύρι και την σκόνη μουστάρδας ..

Την ώρα που εκείνη άρχιζε την παρασκευή της εγώ προ πολλού  είχα προσθέσει στο τηγάνι το ξύδι την ζάχαρη τα λαχανικά   και το νερό είχαν πάρει μια δυο βράσεις, είχαν πήξει και το πικαλίλι έτοιμο  βρισκόταν στα βαζάκια του ..

- Μόνο που δεν έβαλα λάδι μουστάρδας γιατί δεν είχα..τόλμησα να ψελλίσω ..

-Ναι !!  Αυτό σου έλειπε για να σου πετύχει η συνταγή..  

-Ναι !  Αλλά πρόσθεσα έτοιμη μουστάρδα όμως ..

- Και αυτό το λες σπιτικό πικαλίλι  βρε αθεόφοβη ??

- ΝΑΙ ! αφού στο σπίτι μου το έφτιαξα ..

Τα υλικά που χρειάζονται για ένα σωστό πικαλίλι είναι εδώ  και είναι του J Oliver

Εγώ αντί για μάνγκο έβαλα μερικά αποξηραμένα φρούτα ελληνικότατα όπως ψιλοκομμένο σύκο και δαμάσκηνο, αλλά δεν έβγαλα τσιμουδιά σε κανέναν.. 

 .... Και την ώρα που εκείνη τελείωνε το πικαλίλι της, εγώ έτρωγα..χε χε ..

Puddings pizza

Παράξενο όνομα .. Κάποιος που σέβεται την παράδοση όπως εγώ  θα το έλεγε και βέβηλο .

Δεν την πειράζουμε  την παράδοση για να την φέρουμε στα μέτρα μας υποχρέωσή μας είναι να την μεταφέρουμε αυτούσια στους επόμενους και ίσως αυτοί  με τα μέσα που θα έχουν βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για τους προηγούμενους , ίσως καταλάβουν την ψυχολογία μας ακόμα και τις δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες αντιδράσεις μας . Δεν πειράζουμε λοιπόν την παράδοση εκτός και αν δεν είναι δική μας.. Καλά καταλάβατε ..Τον εαυτό μου πάω να βγάλω λάδι αφού εγώ έκανα την "ιεροσυλία " που εδώ αφορά παραδοσιακές συνταγές  που τις έδωσα και καταλάβανε δίνοντάς και όνομα  από πάνω.. Θράσος ... Αλλά να ευλογήσω και τα γένια μου δεν φταίω μόνο εγώ παρασύρθηκα .. 

Πρώτον από μια φίλη που μου ζήτησε ολοκληρωμένες  τις φωτογραφίες  με Yorkshire Pudding που δημοσίευσα στο f/b χωρίς το ψητό τους κρέας όπως τις συνηθίζουν οι Άγγλοι , και δεύτερον από γνωστό σεφ που έκανε κάτι αντίστοιχο περίπου με ελάχιστες διαφορές.. Και επειδή ξεφορτώθηκα τις ενοχές συνεχίζω με τις πουτίγκες που είναι απλές,εύκολες ,νοστιμότατες που ευχαρίστως θα τις έφτιαχνα κάθε μέρα με οποιαδήποτε παραλλαγή.

Το μείγμα του χυλού υπάρχει σε άπειρες συνταγές στο ίντερνετ και είναι το ίδιο με τις κρέπες, αλλά επειδή δεν μου αρέσει το ζύγισμα μέτρησα τα υλικά με ποτήρι του νερού  .δλδ:

 - Ενα ποτήρι αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο

-Ένα ποτήρι αυγά

-Ένα ποτήρι γάλα ..

-και αρκετό φυτικό λάδι για να τις ψήσουμε.

Ανακάτεψα  με χτυπητήρι  όλα τα υλικά ώστε να διαλύσουν οι τυχόν σβόλοι απ το αλεύρι  το έβαλα  σε ένα μπουκάλι και το έβαλα στο ψυγείο . Το άφησα για καμιά ώρα , ενώ αυτό που μου περίσσεψε το άφησα πίσω και έκανα την μεγάλη πουτίγκα που βλέπετε στην φωτό ,την άλλη μέρα .

Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι η διαδικασία που  αυτή είναι η ομορφιά τούτης της συνταγής.

προθερμαίνουμε τον φούρνο μας στους 200 βαθμούς στις αντιστάσεις  και βάζουμε μέσα έξι - οκτώ φαρμάκια που α έχουμε γεμίσει κατα 1/3 με φυτικό λάδι  και το αφήνουμε μέχρι να κάψει καλά και να αρχίζει να καπνίζει .

Βγάζουμε το μπουκάλι με τον χυλό απ το ψυγείο  και το ανακινούμε  μια δυο φορές γιατί θα έχει ανεβεί μέρος του  αυγού πάνω πάνω , προσέχοντας μην το χτυπήσουμε  δυνατά και κάνει αφρό.

Βγάζουμε τα φορμάκια απ τον φούρνο ( καλό θα  είναι να τα έχουμε τοποθετήσει σε ταψί  και για ευκολία , αλλά και για την περίπτωση που έχουμε βάλει περισσότερο λάδι , να μην πέσει κατα το ψήσιμο  στον φούρνο μας .)

Γεμίζουμε με το μείγμα μας  τα φορμάκια ( με το καυτό λάδι και τα βάζουμε αμέσως στον φούρνο  για 20 -25- 30 λεπτά . Από εδώ και μέχρι το τέλος ΔΕΝ πρέπει να ανοίξουμε καθόλου τον φούρνο μας .

 Μη σας φοβίζει η συνταγή με τόσα που έγραψα -αν δεν την έχετε φτιάξει..-  είναι  πανεύκολη 

..αφού την έφτιαξα κι εγώ ......

 Με το μείγμα που περίσσεψε σκέφτηκα την άλλη μέρα να κάνω κάτι σαν πίτσα ..με φαγητό απ την προηγούμενη ( κόκορας κρασάτος)

Κι έτσι ...σαν τσαχπινιά  σκέφτηκα να βάλω από πάνω το περιβόητο αυγό ποσέ που δεν το είχα ξανα φτιάξει με τον τρόπο των μαγείρων . Ακριβώς δεν μου πέτυχε γιατί ήθελε περισσότερο βράσιμο αλλά είμαι ευχαριστημένη γιατί  κατάλαβα τον σωστό χρόνο..

     

  Τώρα δεν μου μένει παρά να βάλω μπροστά τις  γλυκιές πουτίγκες με τον παραπάνω τρόπο 

                                 Και το  διάσημο σπασμένο ποσέ αυγό ... ( μη χ................... ) 

                                                  Οκ !  μη χάσω ήθελα να πω..

Περί ανέμων και υδάτων για το γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο

Η αλήθεια είναι πως δεν ανήκει στα αγαπημένα μου γλυκά αλλά το έφτιαξα έτσι …για να θυμηθώ παλιές περίεργες γεύσεις , ταξείδια ( το είχα πρωτοδοκιμάσει στην Χίο ) και κυρίως το έφτιαξα γιατί είχα τα κατάλληλα τριαντάφυλλα , λίγα αλλά τα σωστά . 

Η τριανταφυλλιά της οποίας τα λουλούδια είναι κατάλληλα για γλυκό, λικέρ , ροδόσταμο , αιθέριο έλαιο, ακόμα και για συστατικό μοσχολίβανου είναι η Rosa gallica var. officinalis - apothecary rose . Δύσκολο όμως να βρεθεί η παλιά ποικιλία της γιατί έχουν δημιουργηθεί υβρίδια τα οποία είναι πιο ανθεκτικά στους εχθρούς της - που είναι πολλοί – και γι αυτό η πραγματική ποικιλία είναι δυσεύρετη . Λένε πως είναι η αρχαιότερη κατηγορία τριανταφυλλιάς, η οποία καλλιεργήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Αυτό που την χαρακτηρίζει είναι τα πολλά μικρά αγκάθια που φτάνουν μέχρι το άνθος της και το δυνατό άρωμά της ..

Την τριανταφυλλιά μου, μου την έστειλε φίλος απ το νησί μου και δεινοπαθώ για να την κρατήσω σε μια καλή κατάσταση χωρίς γεωργικά φάρμακα . Το αστείο (! ) της υπόθεσης είναι πως την τεράστια μαγιάτικη τριανταφυλλιά που είχε ο φίλος μου στην Μυτιλήνη δεν μπόρεσε να την σώσει και τώρα είμαι εγώ αυτή που θα του στείλω μόσχευμα της τριανταφυλλίτσας μου. 

 Δεν μ αρέσει να λέω πολλά , πρώτον γιατί βαριέμαι να γράφω και δεύτερον δεν νομίζω να χρειάζεται να γνωρίζεις βοτανολογία για να φτιάξεις ένα γλυκό του κουταλιού. Στην περίπτωση τούτη όμως πιστέψτε με ..χρειάζεται. Διάβασα πολλά για το γλυκό τριαντάφυλλο που δεν θέλω να τα σχολιάσω , παρά μόνο να λύσω απορίες . 

Αποθήκευση των ροδοπέταλων  στο ψυγείο μέχρι να μαζέψουμε  την απαιτούμενη ποσότητα 

Ναι , πιθανώς να φτιάχνουμε γλυκό και με άλλες ποικιλίες τριαντάφυλλων – δεν έχω φτιάξει και δεν μπορώ να έχω άποψη - . 

‘Όχι, το εκατόφυλλο τριαντάφυλλο δεν είναι το «μαγιάτικο» 
Το μαγιάτικο ( Rosa gallica var. officinalis - apothecary rose ) έχει περίπου τριάντα πέταλα , που είναι λεπτά σαν από μετάξι . 

Όχι εδώ δεν χρειάζεται να κόψουμε το λευκό μέρος του πέταλου με ψαλίδι γιατί ούτε πικρό είναι ούτε σκληρό που πιθανώς να είναι των άλλων.. 


Και τέλος .. υπάρχουν τόσες συνταγές στο διαδίκτυο , που η δική μου θα είναι περιττή .. Αυτά , με αγάπη , και αν βρείτε την παλιά ποικιλία της μαγιάτικης τριανταφυλλιά απλά σώστε την . 


ΣΣ. Ειλικρινά έχω απογοητευτεί απ τα πικρόχολα σχόλια που διάβασα στο σεργιάνι που έκανα σε μερικά άγνωστά μου blog απ τις "ειδικές". 
 Παρ όλο που δεν αφορούσαν εμένα αναρωτιέμαι γιατί τόση απαξίωση για τους άλλους .. Κόμπλεξ ? κουταμάρα ? κακία ? ή όλα μαζί ? 

Καλό Πάσχα.

Ορνός γλυκό του κουταλιού

Ο ορνός είναι η άγρια συκιά που τα σύκα της δεν τρώγονται  δεν ωριμάζουν ποτέ και πέφτουν μετά από ένα μήνα .

Το ότι η ζωή τους κρατά περίπου ένα μήνα, μου ήταν άγνωστο  και έτσι ο ορνός που δεν ξέρω πως φύτρωσε  σε μια γλάστρα μου, γέμιζε κάθε χρόνο  "φρούτα" τα οποία έπεφταν και δεν προλάβαινα να τα μαζέψω  να τα κάνω γλυκό του κουταλιού , αφού  περίμενα να μεγαλώσουν  λίγο. 

Οτι ένα δεντράκι  περιορισμένο σε μια γλάστρα  και μάλιστα όχι τεράστια  δεν έχει την δύναμη να μεγαλώσει τον καρπό του στο μέγεθος που οι περισσότερες γνωρίζουμε , ούτε μου πέρασε ποτέ απ το μυαλό.. μέχρι εφέτος. Μάζεψα  τους μεγαλύτερους ορνούς  που ήταν περίπου σαράντα , και άφησα τους υπόλοιπους άλλους τόσους πάνω στο δέντρο μήπως προλάβουν και μεγαλώσουν .

Οι συκιές ήταν τα αγαπημένα δέντρα της γιαγιάς  μου και καμάρωνε που στα Βατερά είχε τις μεγαλύτερες συκιές όλου του τότε οικισμού. Εμένα δεν με συγκινούσαν και τόσο παρά μόνο όταν ερχόταν η εποχή των σύκων . Πήγαινα κάθε τόσο και τα κοίταζα αν ωρίμασαν . Δεν υπήρχε ωραιότερο πράγμα για μένα να τα μαζεύω  να τα βάζω στο καλαθάκι μου και να  πηγαίνω τα πρώτα σύκα  της εποχής να τα φάει η γιαγιά μου ( και πάντα της έλεγα ψέμματα ότι εγώ έφαγα και δεν θέλω άλλα ) Πιστεύω πως αν είχα γονείς το ωραιότερο πράγμα γι αυτούς θα ήταν να με βλέπουν  - ένα μέτρο ανθρωπάκι - με ένα ξύλινο γάντζο  διπλό και τρίδιπλο απ το μπόι  μου να κατεβάζω τα κλαδιά της συκιάς και να χαίρομαι για τα πέντε ώριμα σύκα που μάζεψα .

Ορνούς δεν είχαμε  και δεν θυμάμαι ποιος μας τους έφερνε στο σπίτι , νωρίς για γλυκό του κουταλιού και αργότερα για όρνιασμα των ήμερων συκιών. 

Δυό γλυκά δεν τόλμησα ποτέ να φτιάξω .. Τον μπακλαβά , και τον ορνό.  Πιστεύω πως επειδή η γιαγιά μου ήταν η καλύτερη σ αυτά τα γλυκά σε σημείο να το έχει πάρε επάνω της  και να καμαρώνει  δεν θα μπορούσα ποτέ να την φτάσω.. Βέβαια ο ορνός δύσκολο να βρεθεί  στην Αθήνα ( μέχρι που απέκτησα το δικό μου δέντρο ) αλλά ούτε τον μπακλαβά έφτιαξα ποτέ μου ..Η φίλη μου  απ την Μυτιλήνη  με διαβεβαιώνει πως είναι το ευκολότερο γλυκό αλλά προς το παρόν δεν τολμώ..

Το γλυκό του κουταλιού έγινε ω!  του θαύματος  τέλειο..

Και επειδή τα συκαλάκια ήταν μικρά δεν χρειάστηκε να τα ξεσποριάσω.. Τα καθάρισα όμως  απ έξω αφού τα λόγια της γιαγιάς μου  όταν συζητούσε με τις φίλες της ήταν πάντα στ αυτιά μου : 

- "Τον ορνό   δεν τον κάνουμε ποτέ γλυκό με τα φλούδια " 

Στα σαράντα μικρά συκαλάκια έβαλα  ένα κιλό ζάχαρη και τρεις κούπες νερό 

ένα κουταλάκι ξινό ένα κουταλάκι κοφτό γαλαζόπετρα ( που μετά τα ξέβγαλα άπειρες φορές )και μια κουταλιά λεμόνι δυό-τρία λεπτά πριν κατεβάσω την κατσαρόλα απ την φωτιά  

Στο πρώτο βράσιμο, τους έβαλα μερικά νεραντζόφυλλα για να του δώσουν το άρωμά τους 

. Όταν μαλάκωσαν τους έβαλα στην γαλαζόπετρα  για μισή ώρα και μετά πλύσιμο -στύψιμο αρκετές φορές.  Τους έριξα στημένους στο σιρόπι  και  τους έβρασα μέχρι να δέσει το σιρόπι. 

Προς στιγμής απογοητεύτηκα γιατί οι ορνιοί μου δεν είχαν την διαύγεια που έπρεπε  αλλά μόλις έβαλα το λεμόνι αμέσως την απέκτησαν .

Τους επόμενους ορνούς αν τους προλάβω λέω να τους φτιάξω χωρίς να τους καθαρίσω για να δώ την διαφορά.