Piccalilly

- Φτιάχνουμε πικαλίλι ? 

Με ρωτάει σήμερα το πρωί η φιλενάδα μου απ την Μυτιλήνη στο τηλέφωνο .

- Ναι - της απαντώ-  και όταν το τελειώσουμε θα ξανατηλεφωνηθούμε ..

( Αυτό το παιχνίδι , δλδ να ξεκινούμε να φτιάχνουμε κάτι,  εγώ  στην Αθήνα και η φίλη μου στην Μυτιλήνη και να κρατάμε ώρα ποια θα κάνει πιο γρήγορα έχει ξεκινήσει από όταν ήμασταν παιδιά.. 

Ποια θα τελειώσει πιο γρήγορα τα μαθήματά της , ποια θα τρέξει και θα φτάσει πρώτη στην θάλασσα για κολύμπι , αργότερα ποια θα στολιστεί πιο γρήγορα για την βόλτα , και τώρα  που είμαστε μακριά η μια απ την άλλη το συνεχίζουμε απ το τηλέφωνο. Να μην παραλείψω να πω πως αρκετές φορές  τσακωνόμασταν και μανίζαμε  γιατί καθώς εγώ ποτέ δεν είχα υπομονή να τελειώσω κάτι, ήμουν και τεμπέλα  του κερατά, κατέβαζα ιδέες και ναι μεν τελείωνα  γρηγορότερα πλην όμως η νίκη μου ακυρωνόταν αφού δεν ακολουθούσα την πεπατημένη . Κάναμε μέρες να μιλήσουμε η μια την άλλη και η αλήθεια είναι πως πάντα εγώ υποχωρούσα αφού αναγνώριζα το λάθος μου και συνεχίζαμε μέχρι που να κάνω πάλι τα ίδια.. Η αλήθεια όμως είναι πως πολλές απ αυτές τις ιδέες μου επικράτησαν γιατί μας έκαναν τη ζωή πιο εύκολη. Μια απ αυτές π.χ. είναι το να τρυπάμε με καλαμάκι για να καθαρίσουμε τα πράσινα νεραντζάκια για γλυκό,  όταν αυτά είναι ήδη βρασμένα .)

Σε καμιά ώρα την πήρα τηλέφωνο για να της πω πως τελείωσα .

Για μια στιγμή επικράτησε σιγή  στο ακουστικό μα αμέσως ακούστηκε η τσιρίδα της .

   - Άρχισες πάλι τα ίδια ??  

   -Τρώγεται αυτό που έκανες ?? 

   -Έβαλες όλα τα λαχανικά? 

   - Μα καλά !!  Δεν ντρέπεσαι ? 

Ξαναθυμηθήκαμε όλα τα παραπάνω των παιδικών μας χρόνων και βάλαμε τα γέλια .

Το χρονικό του σημερινού "αγωνίσματος" μας είναι το εξής:

Την ώρα που η φιλενάδα μου έπλενε , έκοβε , και έβαζε τα λαχανικά της σε αλατόνερο  για καμιά ώρα - όπως είναι το σωστό- εγώ ζεματούσα τα ανάμικτα κατεψυγμένα δικά μου λαχανικά σε αλατόνερο με λίγο ξύδι . 

Την ώρα που εκείνη  κοπάνιζε τα μπαχαρικά της - όπως είναι το σωστό- εγώ ήδη είχα περάσει  από ζεστό τηγάνι 

τα δικά μου ήδη τριμμένα μπαχαρικά μαζί με το αλεύρι και την σκόνη μουστάρδας ..

Την ώρα που εκείνη άρχιζε την παρασκευή της εγώ προ πολλού  είχα προσθέσει στο τηγάνι το ξύδι την ζάχαρη τα λαχανικά   και το νερό είχαν πάρει μια δυο βράσεις, είχαν πήξει και το πικαλίλι έτοιμο  βρισκόταν στα βαζάκια του ..

- Μόνο που δεν έβαλα λάδι μουστάρδας γιατί δεν είχα..τόλμησα να ψελλίσω ..

-Ναι !!  Αυτό σου έλειπε για να σου πετύχει η συνταγή..  

-Ναι !  Αλλά πρόσθεσα έτοιμη μουστάρδα όμως ..

- Και αυτό το λες σπιτικό πικαλίλι  βρε αθεόφοβη ??

- ΝΑΙ ! αφού στο σπίτι μου το έφτιαξα ..

Τα υλικά που χρειάζονται για ένα σωστό πικαλίλι είναι εδώ  και είναι του J Oliver

Εγώ αντί για μάνγκο έβαλα μερικά αποξηραμένα φρούτα ελληνικότατα όπως ψιλοκομμένο σύκο και δαμάσκηνο, αλλά δεν έβγαλα τσιμουδιά σε κανέναν.. 

 .... Και την ώρα που εκείνη τελείωνε το πικαλίλι της, εγώ έτρωγα..χε χε ..

Puddings pizza

Παράξενο όνομα .. Κάποιος που σέβεται την παράδοση όπως εγώ  θα το έλεγε και βέβηλο .

Δεν την πειράζουμε  την παράδοση για να την φέρουμε στα μέτρα μας υποχρέωσή μας είναι να την μεταφέρουμε αυτούσια στους επόμενους και ίσως αυτοί  με τα μέσα που θα έχουν βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για τους προηγούμενους , ίσως καταλάβουν την ψυχολογία μας ακόμα και τις δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες αντιδράσεις μας . Δεν πειράζουμε λοιπόν την παράδοση εκτός και αν δεν είναι δική μας.. Καλά καταλάβατε ..Τον εαυτό μου πάω να βγάλω λάδι αφού εγώ έκανα την "ιεροσυλία " που εδώ αφορά παραδοσιακές συνταγές  που τις έδωσα και καταλάβανε δίνοντάς και όνομα  από πάνω.. Θράσος ... Αλλά να ευλογήσω και τα γένια μου δεν φταίω μόνο εγώ παρασύρθηκα .. 

Πρώτον από μια φίλη που μου ζήτησε ολοκληρωμένες  τις φωτογραφίες  με Yorkshire Pudding που δημοσίευσα στο f/b χωρίς το ψητό τους κρέας όπως τις συνηθίζουν οι Άγγλοι , και δεύτερον από γνωστό σεφ που έκανε κάτι αντίστοιχο περίπου με ελάχιστες διαφορές.. Και επειδή ξεφορτώθηκα τις ενοχές συνεχίζω με τις πουτίγκες που είναι απλές,εύκολες ,νοστιμότατες που ευχαρίστως θα τις έφτιαχνα κάθε μέρα με οποιαδήποτε παραλλαγή.

Το μείγμα του χυλού υπάρχει σε άπειρες συνταγές στο ίντερνετ και είναι το ίδιο με τις κρέπες, αλλά επειδή δεν μου αρέσει το ζύγισμα μέτρησα τα υλικά με ποτήρι του νερού  .δλδ:

 - Ενα ποτήρι αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο

-Ένα ποτήρι αυγά

-Ένα ποτήρι γάλα ..

-και αρκετό φυτικό λάδι για να τις ψήσουμε.

Ανακάτεψα  με χτυπητήρι  όλα τα υλικά ώστε να διαλύσουν οι τυχόν σβόλοι απ το αλεύρι  το έβαλα  σε ένα μπουκάλι και το έβαλα στο ψυγείο . Το άφησα για καμιά ώρα , ενώ αυτό που μου περίσσεψε το άφησα πίσω και έκανα την μεγάλη πουτίγκα που βλέπετε στην φωτό ,την άλλη μέρα .

Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι η διαδικασία που  αυτή είναι η ομορφιά τούτης της συνταγής.

προθερμαίνουμε τον φούρνο μας στους 200 βαθμούς στις αντιστάσεις  και βάζουμε μέσα έξι - οκτώ φαρμάκια που α έχουμε γεμίσει κατα 1/3 με φυτικό λάδι  και το αφήνουμε μέχρι να κάψει καλά και να αρχίζει να καπνίζει .

Βγάζουμε το μπουκάλι με τον χυλό απ το ψυγείο  και το ανακινούμε  μια δυο φορές γιατί θα έχει ανεβεί μέρος του  αυγού πάνω πάνω , προσέχοντας μην το χτυπήσουμε  δυνατά και κάνει αφρό.

Βγάζουμε τα φορμάκια απ τον φούρνο ( καλό θα  είναι να τα έχουμε τοποθετήσει σε ταψί  και για ευκολία , αλλά και για την περίπτωση που έχουμε βάλει περισσότερο λάδι , να μην πέσει κατα το ψήσιμο  στον φούρνο μας .)

Γεμίζουμε με το μείγμα μας  τα φορμάκια ( με το καυτό λάδι και τα βάζουμε αμέσως στον φούρνο  για 20 -25- 30 λεπτά . Από εδώ και μέχρι το τέλος ΔΕΝ πρέπει να ανοίξουμε καθόλου τον φούρνο μας .

 Μη σας φοβίζει η συνταγή με τόσα που έγραψα -αν δεν την έχετε φτιάξει..-  είναι  πανεύκολη 

..αφού την έφτιαξα κι εγώ ......

 Με το μείγμα που περίσσεψε σκέφτηκα την άλλη μέρα να κάνω κάτι σαν πίτσα ..με φαγητό απ την προηγούμενη ( κόκορας κρασάτος)

Κι έτσι ...σαν τσαχπινιά  σκέφτηκα να βάλω από πάνω το περιβόητο αυγό ποσέ που δεν το είχα ξανα φτιάξει με τον τρόπο των μαγείρων . Ακριβώς δεν μου πέτυχε γιατί ήθελε περισσότερο βράσιμο αλλά είμαι ευχαριστημένη γιατί  κατάλαβα τον σωστό χρόνο..

     

  Τώρα δεν μου μένει παρά να βάλω μπροστά τις  γλυκιές πουτίγκες με τον παραπάνω τρόπο 

                                 Και το  διάσημο σπασμένο ποσέ αυγό ... ( μη χ................... ) 

                                                  Οκ !  μη χάσω ήθελα να πω..

Περί ανέμων και υδάτων για το γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο

Η αλήθεια είναι πως δεν ανήκει στα αγαπημένα μου γλυκά αλλά το έφτιαξα έτσι …για να θυμηθώ παλιές περίεργες γεύσεις , ταξείδια ( το είχα πρωτοδοκιμάσει στην Χίο ) και κυρίως το έφτιαξα γιατί είχα τα κατάλληλα τριαντάφυλλα , λίγα αλλά τα σωστά . 

Η τριανταφυλλιά της οποίας τα λουλούδια είναι κατάλληλα για γλυκό, λικέρ , ροδόσταμο , αιθέριο έλαιο, ακόμα και για συστατικό μοσχολίβανου είναι η Rosa gallica var. officinalis - apothecary rose . Δύσκολο όμως να βρεθεί η παλιά ποικιλία της γιατί έχουν δημιουργηθεί υβρίδια τα οποία είναι πιο ανθεκτικά στους εχθρούς της - που είναι πολλοί – και γι αυτό η πραγματική ποικιλία είναι δυσεύρετη . Λένε πως είναι η αρχαιότερη κατηγορία τριανταφυλλιάς, η οποία καλλιεργήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Αυτό που την χαρακτηρίζει είναι τα πολλά μικρά αγκάθια που φτάνουν μέχρι το άνθος της και το δυνατό άρωμά της ..

Την τριανταφυλλιά μου, μου την έστειλε φίλος απ το νησί μου και δεινοπαθώ για να την κρατήσω σε μια καλή κατάσταση χωρίς γεωργικά φάρμακα . Το αστείο (! ) της υπόθεσης είναι πως την τεράστια μαγιάτικη τριανταφυλλιά που είχε ο φίλος μου στην Μυτιλήνη δεν μπόρεσε να την σώσει και τώρα είμαι εγώ αυτή που θα του στείλω μόσχευμα της τριανταφυλλίτσας μου. 

 Δεν μ αρέσει να λέω πολλά , πρώτον γιατί βαριέμαι να γράφω και δεύτερον δεν νομίζω να χρειάζεται να γνωρίζεις βοτανολογία για να φτιάξεις ένα γλυκό του κουταλιού. Στην περίπτωση τούτη όμως πιστέψτε με ..χρειάζεται. Διάβασα πολλά για το γλυκό τριαντάφυλλο που δεν θέλω να τα σχολιάσω , παρά μόνο να λύσω απορίες . 

Αποθήκευση των ροδοπέταλων  στο ψυγείο μέχρι να μαζέψουμε  την απαιτούμενη ποσότητα 

Ναι , πιθανώς να φτιάχνουμε γλυκό και με άλλες ποικιλίες τριαντάφυλλων – δεν έχω φτιάξει και δεν μπορώ να έχω άποψη - . 

‘Όχι, το εκατόφυλλο τριαντάφυλλο δεν είναι το «μαγιάτικο» 
Το μαγιάτικο ( Rosa gallica var. officinalis - apothecary rose ) έχει περίπου τριάντα πέταλα , που είναι λεπτά σαν από μετάξι . 

Όχι εδώ δεν χρειάζεται να κόψουμε το λευκό μέρος του πέταλου με ψαλίδι γιατί ούτε πικρό είναι ούτε σκληρό που πιθανώς να είναι των άλλων.. 


Και τέλος .. υπάρχουν τόσες συνταγές στο διαδίκτυο , που η δική μου θα είναι περιττή .. Αυτά , με αγάπη , και αν βρείτε την παλιά ποικιλία της μαγιάτικης τριανταφυλλιά απλά σώστε την . 


ΣΣ. Ειλικρινά έχω απογοητευτεί απ τα πικρόχολα σχόλια που διάβασα στο σεργιάνι που έκανα σε μερικά άγνωστά μου blog απ τις "ειδικές". 
 Παρ όλο που δεν αφορούσαν εμένα αναρωτιέμαι γιατί τόση απαξίωση για τους άλλους .. Κόμπλεξ ? κουταμάρα ? κακία ? ή όλα μαζί ? 

Καλό Πάσχα.

Ορνός γλυκό του κουταλιού

Ο ορνός είναι η άγρια συκιά που τα σύκα της δεν τρώγονται  δεν ωριμάζουν ποτέ και πέφτουν μετά από ένα μήνα .

Το ότι η ζωή τους κρατά περίπου ένα μήνα, μου ήταν άγνωστο  και έτσι ο ορνός που δεν ξέρω πως φύτρωσε  σε μια γλάστρα μου, γέμιζε κάθε χρόνο  "φρούτα" τα οποία έπεφταν και δεν προλάβαινα να τα μαζέψω  να τα κάνω γλυκό του κουταλιού , αφού  περίμενα να μεγαλώσουν  λίγο. 

Οτι ένα δεντράκι  περιορισμένο σε μια γλάστρα  και μάλιστα όχι τεράστια  δεν έχει την δύναμη να μεγαλώσει τον καρπό του στο μέγεθος που οι περισσότερες γνωρίζουμε , ούτε μου πέρασε ποτέ απ το μυαλό.. μέχρι εφέτος. Μάζεψα  τους μεγαλύτερους ορνούς  που ήταν περίπου σαράντα , και άφησα τους υπόλοιπους άλλους τόσους πάνω στο δέντρο μήπως προλάβουν και μεγαλώσουν .

Οι συκιές ήταν τα αγαπημένα δέντρα της γιαγιάς  μου και καμάρωνε που στα Βατερά είχε τις μεγαλύτερες συκιές όλου του τότε οικισμού. Εμένα δεν με συγκινούσαν και τόσο παρά μόνο όταν ερχόταν η εποχή των σύκων . Πήγαινα κάθε τόσο και τα κοίταζα αν ωρίμασαν . Δεν υπήρχε ωραιότερο πράγμα για μένα να τα μαζεύω  να τα βάζω στο καλαθάκι μου και να  πηγαίνω τα πρώτα σύκα  της εποχής να τα φάει η γιαγιά μου ( και πάντα της έλεγα ψέμματα ότι εγώ έφαγα και δεν θέλω άλλα ) Πιστεύω πως αν είχα γονείς το ωραιότερο πράγμα γι αυτούς θα ήταν να με βλέπουν  - ένα μέτρο ανθρωπάκι - με ένα ξύλινο γάντζο  διπλό και τρίδιπλο απ το μπόι  μου να κατεβάζω τα κλαδιά της συκιάς και να χαίρομαι για τα πέντε ώριμα σύκα που μάζεψα .

Ορνούς δεν είχαμε  και δεν θυμάμαι ποιος μας τους έφερνε στο σπίτι , νωρίς για γλυκό του κουταλιού και αργότερα για όρνιασμα των ήμερων συκιών. 

Δυό γλυκά δεν τόλμησα ποτέ να φτιάξω .. Τον μπακλαβά , και τον ορνό.  Πιστεύω πως επειδή η γιαγιά μου ήταν η καλύτερη σ αυτά τα γλυκά σε σημείο να το έχει πάρε επάνω της  και να καμαρώνει  δεν θα μπορούσα ποτέ να την φτάσω.. Βέβαια ο ορνός δύσκολο να βρεθεί  στην Αθήνα ( μέχρι που απέκτησα το δικό μου δέντρο ) αλλά ούτε τον μπακλαβά έφτιαξα ποτέ μου ..Η φίλη μου  απ την Μυτιλήνη  με διαβεβαιώνει πως είναι το ευκολότερο γλυκό αλλά προς το παρόν δεν τολμώ..

Το γλυκό του κουταλιού έγινε ω!  του θαύματος  τέλειο..

Και επειδή τα συκαλάκια ήταν μικρά δεν χρειάστηκε να τα ξεσποριάσω.. Τα καθάρισα όμως  απ έξω αφού τα λόγια της γιαγιάς μου  όταν συζητούσε με τις φίλες της ήταν πάντα στ αυτιά μου : 

- "Τον ορνό   δεν τον κάνουμε ποτέ γλυκό με τα φλούδια " 

Στα σαράντα μικρά συκαλάκια έβαλα  ένα κιλό ζάχαρη και τρεις κούπες νερό 

ένα κουταλάκι ξινό ένα κουταλάκι κοφτό γαλαζόπετρα ( που μετά τα ξέβγαλα άπειρες φορές )και μια κουταλιά λεμόνι δυό-τρία λεπτά πριν κατεβάσω την κατσαρόλα απ την φωτιά  

Στο πρώτο βράσιμο, τους έβαλα μερικά νεραντζόφυλλα για να του δώσουν το άρωμά τους 

. Όταν μαλάκωσαν τους έβαλα στην γαλαζόπετρα  για μισή ώρα και μετά πλύσιμο -στύψιμο αρκετές φορές.  Τους έριξα στημένους στο σιρόπι  και  τους έβρασα μέχρι να δέσει το σιρόπι. 

Προς στιγμής απογοητεύτηκα γιατί οι ορνιοί μου δεν είχαν την διαύγεια που έπρεπε  αλλά μόλις έβαλα το λεμόνι αμέσως την απέκτησαν .

Τους επόμενους ορνούς αν τους προλάβω λέω να τους φτιάξω χωρίς να τους καθαρίσω για να δώ την διαφορά. 

Τουρσί κελέκ με ανάμεικτα λαχανικά

Κελέκ στα τούρκικα νομίζω πως λένε τα άγουρα πεπονάκια και καρπουζάκια .
Αυτά δηλαδή που δεν πρόλαβαν να ωριμάσουν γιατί τα πρόλαβε ο χειμώνας . Μια τέτοια αργοπορημένη πεπονιά που φύτρωσε από μόνη της σε μια γλάστρα , έκανε ένα πεπόνι και μετά μαράθηκε.

10 Οκτωβρίου 

Ένα πεπονάκι όσο ένα πορτοκάλι, που το έκοψα και λυπόμουν να το πετάξω, μέχρι που έμαθα πως το κελέκ γίνεται τουρσί .

1 Δεκεμβρίου 

Και επειδή δεν είχα αρκετά , αφού στις δικές μας λαϊκές αγορές δεν πουλάνε άγουρα παρόμοια φρούτα , παρά μόνο πράσινες ντομάτες , αποφάσισα να κάνω ένα μιξ τουρσιού, ανακατεύοντας ντοματάκια , αγγουράκια , λάχανο , καυτερές πιπεριές , πιπεριές Φλωρίνης και το περιβόητο πεπόνι .

Το οποίο όμως δεν ήταν άγουρο , αλλά μοσχοβόλησε ο τόπος όταν το έκοψα στα δύο. Κράτησα τον σπόρο ( μου είχαν πει πως ήταν παλιά ποικιλία ) και τόλμησα να το βάλω μαζί με τα υπόλοιπα αγνοώντας την  πιο κάτω τούρκικη συνταγή που μιλούσε μόνο για άγουρα πεπόνια ή καρπούζια.

Τα υλικά είναι τα παρακάτω με την γνωστή και αστεία πολλές φορές, μετάφραση της Google θα προσπαθήσω να την «αποκρυπτογραφήσω» έτσι για να υπάρχει. Είπαμε εξ άλλου πως εγώ τις συνταγές τις γράφω για την εγγονή μου ( που ακόμα δεν είναι ούτε στα σκαριά )

Έχουμε και λέμε λοιπόν .
2 κιλά αγγούρια
 1 κιλό ντομάτες,
 1 κιλό άγουρο κελέκ
 1 kg πράσινη πιπεριά
 1 ρεβίθια χούφτα 
 σκόρδο
 ( η μετάφραση λέει και πιπέρι κινηματογραφικό ή πιπέρι τζίν αλλά δεν ξέρω τι εννοεί οπότε θα βάλω καυτερές πιπεριές )
 2 φλιτζάνι ξύδι,
 5 κουταλιές της σούπας χοντρό αλάτι
 1 κουταλάκι λεμόνι αλάτι ( Ξινό ή λεμόν τουζού )
 1 κουταλιά της σούπας ζάχαρη
 10 ποτήρια βραστό παγωμένο νερό
 Μαϊντανός για να τα σκεπάσουμε , να μην επιπλέουν
Προετοιμασία :
Ας ανοίξουμε  τρύπες με ένα καλαμάκι σε αγγούρια, ντομάτες 
2. Κόψτε τα άκρα της πράσινης πιπεριάς με ένα μαχαίρι.
 3. Αφήνουμε τα ρεβίθια στο κάτω μέρος του βάζου μας.
 4. Ας αρχίσουμε να τοποθετούμε τα λαχανικά μας με μεικτό τρόπο.
 5. Προσθέστε το σκόρδο και το πιπέρι τζιν στην εποχή.
Ας συνεχίσουμε τη διαδικασία μέχρι να γεμίσει το βάζο μας.
 6. Προσθέστε ένα ξεχωριστό δοχείο από ξύδι, χοντρό αλάτι, λεμόνι αλάτι, ζάχαρη και βρασμένο κρύο νερό. Ανακατεύουμε καλά μέχρι να διαλυθεί το αλάτι.
 7. Καλύψτε την κορυφή του βάζου μας με μαϊντανό.
8. Γεμίστε το βάζο με το ξίδι που ετοιμάσαμε.
Στη συνέχεια κλείστε καλά το βάζο.
 9. Αφήστε το νερό να φτάσει παντού περιστρέφοντας το βάζο του μαρουλιού μερικές στροφές.
 10. Ας περιμένουμε περίπου 20-25 ημέρες σε δροσερό μέρος.
Έχουμε αποκτήσει 2 κιλά βάζων τουρσί με αυτά τα μεγέθη .

Έτοιμα τα βαζάκια μου σε μικρότερες δόσεις υλικών, ( και  επειδή  οι τούρκικες συνταγές  δίνουν τις οδηγίες παρασκευής  βάζοντας μπροστά από κάθε φράση  την λέξη " Ας ") 
ας ελπίσω κι εγώ πως τα τουρσιά μου θα πετύχουν .

Λάχανο

Σιγά τα λάχανα , σπουδαία τα λάχανα ,είναι δυο απαξιωτικές φράσεις,  
αλλά ποιος λέει όχι σε μια πολίτικη ζουμερή λαχανοσαλάτα , σε μια ψιλοκομμένη λαχανοσαλάτα με τριμμένο πράσινο μήλο και τα άλλα συμπαρομαρτούντα , 
σε λαχανοντολμάδες με όλους τους μύθος που τους έντυσε η Ελληνική παράδοση, 
και εν τέλει ποιος θα πει όχι στο λάχανο τουρσί που σιγά σιγά θα εξαφανιστεί απ το τραπέζι μας αφού αγνοούμε τα οφέλη του και προτιμούμε τα συνθετικά προβιοτικά του φαρμακείου ? 

Ζεματισμένα  και τυλιγμένα τα φύλλα σε πετσέτα για να στραγγίσουν 

Εφέτος το προχωρήσαμε ακόμα παραπέρα νομίζοντας πως ανακαλύψαμε την Αμερική αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα . 
Την ώρα που ασχολείσαι π.χ. με το λάχανο τουρσί σου έρχεται η τάχα έμπνευση και λες θα βάλω λάχανο στην κατάψυξη.

Σε σακουλάκια  έτοιμα για την κατάψυξη

Και μετά όταν είσαι έτοιμη να  μεταφέρεις όλα όσα έκανες στο blog , ανακαλύπτεις πως η Google είναι γεμάτη από λάχανο στην κατάψυξη. 
Δεν διάβασα βέβαια αν υπάρχει ειδικός τρόπος γιατί ήδη ο τρόπος που το έκανα εγώ ήταν μια χαρά αφού το δοκίμασα και μαγειρεμένο. 
Όπως και να χει χθες έκανα τους ευκολότερους λαχανοντολμάδες της ζωής μου χάρη στο κατεψυγμένο λάχανο που το έκανα για δοκιμή , αλλά την επόμενη εβδομάδα θα καταψύξω περισσότερο 
και δεν ξέρω γιατί την κατάψυξη την έβλεπα μόνο ως μέρος διατήρησης λαχανικών και όχι ως ευκολία για ένα σχετικά δύσκολο φαγητό. 

 Σχετικά με το λάχανο τουρσί εξακολουθώ να βάζω μέσα μια χούφτα ρεβίθια που βοηθούν στην ζύμωση - όπως έκαναν οι παλιές -. 
Επίσης είχα διαβάσει σε παλιές τούρκικες συνταγές πως έβαζαν στην βάση του δοχείου που θα έφτιαχναν το τουρσί ,μια φέτα ψωμί ή ένα κομμάτι νωπής μαγιάς τυλιγμένης σε ένα κομμάτι τουλπάνι. 

Και μια και ασχοληθήκαμε με τα τουρσιά φτιάξαμε και αλατισμένα λεμόνια , που ούτε ξέρω πως τρώγονται, ούτε τι φαγητό συνοδεύουν..

Σούσι : "Greco mascara"

   
Εννοείται πως τούτο εδώ είναι η τέλεια αποδόμηση ενός παραδοσιακού σούσι άλλης χώρας , 
αλλά αφού βάλαμε μπρος να τα αποδομήσουμε όλα στην χώρα μας , ας βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου όπου με παίρνει, εξ ου και η ονομασία του . Sushi “Greco mascara» . 

Η ιδέα βέβαια δεν είναι δική μου - γιατί τόσο μασκαρού δεν είμαι ώστε να σας πω ψέματα - παρά μόνο τα υλικά και η παρασκευή. 

Δεν αισθάνομαι τύψεις Θα αισθανόμουν μόνο αν γνώριζα πως μια αντίστοιχη Γιαπωνέζα Ελιά θα ήταν ικανή να φτιάξει ένα ελληνικότατο πιτόγυρο σε σημείο που όταν το δοκιμάσω να νομίζω πως είναι απ το μαγαζί του Θύμιου απ τα Αγρίνιο. 

 Αυτά τα λίγα για σήμερα και να υπογραμμίσω πως η σάλτσα στο λιλιπούτειο μπολάκι δεν είναι γουασάμπι …φαίνεται κι απ το χρώμα..

Κατά τ άλλα ... το γέλιο βγήκε  και απ την κουζίνα .. ( παράδεισος γαρ )