Εκ βαθέων ( Γλυκό καρπούζι 2 )

 

Με ξινή κρέμα 

Το πρώτο μου γλυκό του κουταλιού το έφτιαξα στα Βατερά . Ήμουν δεν ήμουν οκτώ χρονών και το έφτιαξα μέσα σε ένα μπρίκι του καφέ κόβοντας σταφύλι απ το αμπέλι μας και παίρνοντας ζάχαρη απ το κουτί  του καφέ με τις δυο θέσεις μια για τον καφέ και η άλλη για την ζάχαρη. Φώναξε για λίγο η γιαγιά μου για την ζάχαρη , γιατί αν τέλειωνε θα έπρεπε να ανεβούμε στην Βρισιά για να αγοράσουμε  και θα ήταν δύσκολο αφού το πήγαινε έλα γινόταν με τα ζώα .

Η πρώτη μου απόπειρα δεν στέφτηκε με επιτυχία αφού το γλυκό μάλλον με άνοστη κομπόστα έμοιαζε . Και έκανα πολλές προσπάθειες ξανά και ξανά μέχρι που τα κατάφερα . Παρ όλο που το σταφύλι που χρησιμοποίησα ήταν ακατάλληλο για γλυκό - γκντούρα  το ονόμαζαν – το γλυκό έγινε λαμπερό  καλοδεμένο  και μοσχομύριζε όπως τα γλυκά των μεγάλων. Έγινε όμως στην τύχη και γι αυτό δεν το κατάφερα άλλη φορά ..δεν ήξερα τι σωστό έκανα όπως και τις προηγούμενες φορές τι λάθος .

Σωστό ή λάθος …. Πάντα το λάθος με βασάνιζε .Αντίθετα το σωστό με άφηνε αδιάφορη σαν κάτι φυσιολογικό Σαν κάτι που έτσι έπρεπε να γίνει . Αν κρίνω απ την χαρά που παίρνω τώρα όταν πετύχω κάτι όμορφο , αναρωτιέμαι πόση χαρά θα έπαιρνε ένα παιδί αν γνώριζε πως κατάφερε το σωστό , αναρωτιέμαι αν θα γινόταν πιο σίγουρο για τον εαυτό του , αν θα αποκτούσε αυτοπεποίθηση ή θα γινόταν ένα εγωιστικό πλάσμα γεμάτο σιγουριά για τον εαυτό του νομίζοντας πως είναι αλάνθαστο . Ακόμα και τώρα δεν έχω την απάντηση και απορώ πως μεγάλωσα ένα πάρα πολύ καλό παιδί.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Με αφορμή το γλυκό καρπούζι που ούτε είχα φάει άλλη φορά , ούτε είχα επιχειρήσει να φτιάξω ποτέ , θυμήθηκα το πρώτο μου γλυκό σταφύλι με την αυτοσχέδια  μη συνταγή , κι όλα τα υπόλοιπα . Σε διάστημα τριών ημερών έφτιαξα δύο φορές το γλυκό. Την πρώτη φορά δεν μου πέτυχε … Όλα πήγαν στραβά , όλα έγιναν λάθος παρόλο που ακολούθησα κατά γράμμα την συνταγή. Την δεύτερη είπα δεν θα ακολουθήσω καμιά συνταγή και θα κάνω του κεφαλιού μου . Ούτε μέτρησα ούτε ζύγισα …..σαν να έκανα γλυκό σταφύλι μέσα σε μπρίκι . Και έγινε τέλειο! Τόσο που κόντεψα να το φάω μέσα όλο μέσα  απ την κατσαρόλα.

Είναι δύσκολο και βασανιστικό να μαθαίνεις από μόνος σου τι είναι σωστό και τι όχι , αλλά έτσι , ότι μάθεις  έχει μια μικρή έστω αξία γιατί είναι το δικό σου σωστό που ανακάλυψες μόνος σου χωρίς προσθήκες καλού ή κακού χαρακτήρα  και γνώσης  γονιών που οφείλουν να σε διαπαιδαγωγήσουν .

ΝΩΠΟ ΒΟΥΤΥΡΟ και βουτυρόγαλα

 

Αν ανήκετε κι εσείς στα άτομα που δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αγνά υλικά , όπως π.χ. πραγματικό γάλα και όχι τυποποιημένο υπάρχουν μερικές λύσεις αν θέλετε να φτιάξετε ένα σπιτικό προϊόν που θα μοιάζει μ αυτό που υπάρχει στην μνήμη σας απ τα παιδικά σας χρόνια .

Το νωπό ανάλατο βούτυρο – που σημειωτέον ως παιδί δεν το έβαζα στο στόμα μου αν δεν μου έταζαν κάτι π.χ. σοκολάτα ή τηγανιτές πατάτες – θυμάμαι ότι το έβαζαν στο ψυγείο μέσα σε ένα μπολάκι με νερό. Ισως να έφταιγε η χαμηλή ψύξη του ψυγείου με πάγο και το νερό μάλλον θα βοηθούσε να παραταθεί η ζωή του. Δεν μπορώ να θυμηθώ την συσκευασία του όταν το αγόραζαν και δεν ξέρω αν και τότε το έλεγαν βούτυρο Κερκύρας – και όχι «τύπου» - Δεν γνωρίζω ακόμα αν έφτιαχναν στο σπίτι τους βούτυρο όσοι είχαν ζώα , ενώ είχα δεί να φτιάχνουν το τελειότερο τυρί που έχω φάει ποτέ ..φέτα στην σαλαμούρα της Βασιλείας και λαδοτύρι της θείας Ειρήνης .Και τα δυο αυτά τυριά τα οποία έτρεχαν τα σάλια μου όταν τα έβλεπα και περίμενα πως και πως μήπως και μου έδιναν να φάω κι εγώ, πράγμα που έκανε την γιαγιά μου να ντρέπεται για μένα , αποκαλώντας με «λιμάρα» .

Επί το έργον.

Πριν συνεχίσω θα σας δώσω μια συμβουλή . Οργανωθείτε .. Εγώ  ανυπόμονη ως συνήθως δεν το έκανα  , δεν απομάκρυνα απ τον πάγκο μου ότι είχε πάνω με αποτέλεσμα όταν τελείωσα να υπάρχουν πιτσιλιές  παντού . Πάνω μου , στα κουτιά του καφέ και της ζάχαρης , οι κατσαρόλες που ήταν πάνω στην κουζίνα , ακόμα και στο δάπεδο. Εκτός αν χρησιμοποιήσετε  τα κατάλληλα εργαλεία όπως μίξερ ανάμειξης με καπάκι .

 Το μόνο υλικό που μου χρειάστηκε ήταν ένα κιλό κρέμα γάλακτος ζωικής προέλευσης με όλα της τα λιπαρά.

Χτύπησα την κρέμα ( απ το ψυγείο ) αρκετά μέχρι να κόψει. Τότε με μαγικό τρόπο αρχίζει να διαχωρίζεται το βούτυρο απ το γάλα και βλέπεις μέσα στον κάδο σου να επιπλέουν κομμάτια λίπους μέσα στο βουτυρόγαλα  γιατί περι βουτηρόγαλου πρόκειται . Εκεί ακριβώς σας λέω να προσέξετε γιατί  συνεχίζοντας να χτυπάτε το υγρό θα σας κάνει λούτσα ..

Βάζουμε πλαστικά γάντια και μαζεύουμε το βούτυρο σε μπάλα που το πιέζουμε να φύγουν τα υγρά. Αφού το παιδέψουμε αρκετά και γρήγορα για να μην πάρει θερμότητα απ τα χέρια μας,  το βουτάμε σε ένα μπολ με παγωμένο νερό και παγάκια κανα δυό φορές μέχρι το νερό του μπολ να μείνει καθαρό. Βάζουμε το βούτυρο σε φόρμα ( εγώ το έβαλα στο κουτί που ήταν η κρέμα γάλακτος αφού το έκοψα στα δύο , και το έβαλα στο ψυγείο .

Πήρα απ όλη την διαδικασία της παρασκευής 395 γραμμάρια βούτυρο  και περίπου 500 γραμ. βουτυρόγαλα .

Σημείωση

Για το ένα κιλό της κρέμας πλήρωσα περίπου 4 και κάτι ευρώ

Μπορείτε πριν το βάλετε στην φόρμα να το αλατίσετε ακόμα και να το ανακατέψετε με βότανα, όπως μαϊντανός , δεντρολίβανο , σκόρδο , η εστραγκόν - όχι βέβαια όλα μαζί - 

 

 

Λωτοί το καλοκαίρι

 

Οι πειραματισμοί δεν βγαίνουν πάντοτε σε καλό. Το αποτέλεσμά τους απέχει πολύ απ την φαεινή ιδέα που είχες αρχικά.

Με τους λωτούς λοιπόν δεν « το ‘χω » . Ως αγαπημένο φρούτο κυρίως γιατί μου φέρνει αναμνήσεις στον νού, προσπάθησα να επεκτείνω  τον χρόνο ζωής του πέρα απ τους Φθινοπωρινούς  μήνες . Θα μπορούσα να τους κάνω μαρμελάδα αλλά δεν ήθελα .

Έτσι δοκίμασα την μέθοδο της αποξήρανσης ( χοσνιγιάκι ) που δεν πέτυχε και την μέθοδο της κατάψυξης , γνωρίζοντας πως όταν ξεπαγώσει το φρούτο θα είναι ένας πολτός που θα τρώγεται με κουταλάκι . Όμως  έτσι δεν τρώγεται και ο ώριμος λωτός απ το δέντρο ?

Ε λοιπόν ο κατεψυγμένος λωτός , τρώγεται μεν , αλλά δεν τραβιέται το κατακαλόκαιρο. Είναι ακριβώς όπως μερικά φαγητά που δεν κάνεις όρεξη να τα μαγειρέψεις  π.χ. γεμιστά  τον χειμώνα η στιφάδο το καλοκαίρι. Οπότε , κατά την προσφιλή μου συνήθεια έπρεπε να βρώ τρόπο να τα αξιοποιήσω για να μην τα πετάξω.. αν και μερικές φορές υπάρχει  κίνδυνος κι αυτό να αποτύχει κι αντί να πετάξεις ένα προϊόν απ την αρχή , φτάνεις σε σημείο να το πετάξεις «αξιοποιημένο»

Το γλυκό που έφτιαξα βγήκε καλό αν και όπως είπα σε φίλη μου όταν με ρώτησε πως θα το ονομάσω , της απάντησα : Ομήρου Οδύσσεια λόγω των μετατροπών που του έκανα στην διάρκεια της παρασκευής του αλλά, και σερβιρίσματος όπως δείχνουν οι φωτογραφίες .

Εν ολίγοις όμως ήταν ένα παντεσπάνι με φέτες λωτού γλασαρισμένες πρώτα στον φούρνο σκέτες με ζάχαρη και βούτυρο , και μετά σκεπασμένες με το μείγμα της ζύμης .

Εδώ παραθέτω το μείγμα για παντεσπάνι , όχι γιατί είναι άγνωστο , αλλά γιατί είναι συνταγή  που μου την έμαθε η θεία  μου Βίκυ Λαμπρέλλη και μου φάνηκε όταν την άκουσα σαν παιχνίδι.

Θυμάμαι σαν τώρα τις οδηγίες της στο τηλέφωνο.

Βάζεις μου λέει :

1 ποτήρι κρόκους

1ποτήρι ασπράδια

1 ποτήρι ζάχαρη  και

1 ποτήρι αλεύρι ( κοσκινισμένο )

 

Και έγινε το κέικ , και δεν το τρώει κανείς γιατί δεν τους αρέσουν οι λωτοί , και μου έκαναν το γλυκό ορνιθοσκαλίσματα γιατί βγάζουν τα φρούτα και τρώνε το γύρω-γύρω…