Σοκολατένια κεράσματα

 

Το έχω πεί κι άλλη φορά πως όταν θέλω να φτιάξω ένα γλυκό ακόμα κι αν το έχω φτιάξει άπειρες φορές ανοίγω ότι βιβλίο ζαχαροπλαστικής υπάρχει στο σπίτι, μετά πάω σε σάιτ ζαχαροπλαστών , κατόπιν σε συνταγές χρηστών του διαδικτύου, και αν το γλυκό είναι και διεθνώς αναγνωρίσιμο ψάχνω και σε ξένα σάϊτ 

 Και αφού κουραστώ να ψάχνω, 

 φτιάχνω το γλυκό στα κουτουρού, μετρώντας τα υλικά με κούπες γιατί αντιπαθώ και το   ζύγισμα των υλικών. 

 Το σημερινό γλυκό φιλοδοξεί να μοιάσει στις καριόκες . Και παρ όλο που άτομα της   εμπιστοσύνης μου, μου είπαν όταν τις δοκίμασαν πως είναι ίδιες με του ζαχαροπλαστείου   θεωρώ πως ονομάζοντάς τες έτσι θα προσβάλλω αυτούς που τις φτιάχνουν , επαγγελματίες   ή μη που σέβονται το έργο τους σε αντίθεση με μένα που είμαι άρπα κόλας 

 Και προσωπική μου εκτίμηση είναι όμως πως το γλυκό έγινε από καλό μέχρι τέλειο. 

 Δεν είναι καθόλου δύσκολο, φτάνει να έχεις προμηθευτεί όλα τα υλικά και να μην κάθεσαι   να κοπανίζεις ξυλάκια κανέλας στις 11 το βράδυ. 

 Ένα άλλο πρόβλημα είναι να βρεις αμέσως την άκρη στο ρολό της μεμβράνης που θα   χρειαστεί να κάνεις μπαστούνι το γλυκό σου πριν το βάλεις στο ψυγείο. 

 

Τα υλικά λίγο πολύ είναι γνωστά . 

 

Έβαλα 

 Τρείς κούπες μπισκότο τριμμένο 

 Τρείς κούπες καρύδι τριμμένο 

 Μία κουταλιά της σούπας κανέλα ( ήθελε παραπάνω ) 

 Ξύσμα πορτοκαλιού 

 Ένα σφηνάκι ποτό της αρεσκείας σας ( έβαλα λικέρ καρύδι ..θα προτιμούσα κονιάκ ..) 

 Μια κούπα σιρόπι ( έβαλα σιρόπι από γλυκό κουταλιού ) 

 Δυο κουταλιές κακάο 

 Μία κούπα γάλα 

 Μια κούπα άχνη ( δεν χρειαζόταν.. για τα δικά μου γούστα ) 

 Σχεδόν 250 γραμ. βούτυρο ( λέω σχεδόν γιατί άφησα λίγο στο πακέτο για την μακαρονάδα   που θα έφτιαχνα αμέσως μετά )  

 και κουβερτούρα ( τέσσερα πακέτα του Γιώτη ) 

 Σε κατσαρολάκι έβαλα το γάλα το βούτυρο το κακάο και την άχνη για μερικά λεπτά να πάρουν μια βράση . 

 Έβαλα τα τριμμένα μπισκότα και καρύδια στη λεκάνη και πρόσθεσα όλα τα υπόλοιπα υλικά. τα ανακάτεψα και πρόσθεσα το περιεχόμενο του κατσαρολιού φτιάχνοντας μια πάστα . 

 Σε περίπτωση που θα σας φανεί αραιή - παρόλο που θα σφίξει όταν το μπισκότο απορροφήσει όλα τα υγρά - μπορείτε να ρίξετε λίγο καρύδι . 

Αν δεν σας έχει περισσέψει ρίξτε λίγο μπισκότο κι αν κι αυτό σας έχει τελειώσει ρίξτε λίγη φρυγανιά. 

 Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Αρχίστε να ψάχνετε την αρχή της μεμβράνης . Αν την   βρείτε αμέσως ..σας ζηλεύω. 

 Βάζετε μέσα το μίγμα , το τυλίγετε σαν λουκάνικο και το βάζετε στην κατάψυξη . 

 

Λιώνετε σε μπαίν μαρί την κουβερτούρα με μια - δυο κουταλιές φυτικό λάδι και βουτάτε τα κομμάτια του γλυκού που είναι παγωμένα και κομμένα προσεκτικά και τα ακουμπάτε σε αντικολλητικό χαρτί. 

Όταν σφίξει η επικάλυψη ( εκτός ψυγείου για τεχνικούς λόγους ) τα τυλίγετε σε αλουμινόχαρτο και τα αποθηκεύετε στο ψυγείο .

Την επόμενη φορά θα δοκιμάσω να βάλω περισσότερο καρύδι αφαιρόντας το ανάλογο μπισκότο

Άλλο mille - feuille ,άλλο χίλιες και μία νύχτες, κι άλλο δουλειά δεν είχε ο διάολος.

 

Κι αν σ αρέσουν μόνο τα αλμυρά κάνε τα τουλάχιστον να μοιάζουν με γλυκά . Ίσως σε συγχωρήσουν που ποτέ δεν σερβίρεις επιδόρπιο.

Τα φύλλα είναι από τριμμένη και τηγανισμένη πατάτα .

Τα ρολάκια από πισταρισμένο στήθος κοτόπουλου 

Η γέμιση απ τα υλικά της φωτογραφίας ( ψητή πρεσαρισμένη πράσινη πιπεριά , λαδοτύρι Μυτιλήνης  τριμμένο και σε φλούδες και απαραιτήτως η γνωστή μας πια σπεσιαλιτέ καυτερή μαρμελάδα πιπεριάς .

Η κρέμα είναι πουρές σκόρδου , που ναι μεν δεν μυρίζει καθόλου , ναι μεν δεν είναι βαρύς αλλά οι επιπτώσεις στους υποτασικούς παραμένουν.

Και η  ιδέα απ την περιέργεια του μαγειρέματος σε μπαλοτίνα .

Υ.Γ Εδώ που τα λέμε αν υπήρχε ένα γλυκό μιλφέιγ αλλά με σιροπιασμένα τα  φύλλα του , δεν θα έλεγα όχι  

Φτερούγες κοτόπουλου

   

Ο τίτλος της συνταγής , κάλλιστα θα μπορούσε να είναι  «μπελάδες με το ζόρι»  Η  ακόμα «δουλειά δεν είχε ο διάβολος….»

Κι αυτό γιατί  είναι δεύτερη φορά που ξεκοκαλίζω φτερούγες και ενώ την πρώτη φορά  είχα μάθει στην εντέλεια τον τρόπο , 

σήμερα που καταπιάστηκα πάλι τον είχα ξεχάσει   και παιδεύτηκα .. 

Τον  ξαναθυμήθηκα στα τελευταία κομμάτια βέβαια , αλλά αν ξανα επιχειρήσω ύστερα από  από πέντε –έξι χρόνια  πάλι θα την πατήσω .. Και να πεις πως είναι δύσκολη διαδικασία …… 

Εδώ σας έχω  τον τρόπο .... αν σας ενδιαφέρει 
https://1diavazo1.blogspot.com/2012/11/blog-post_19.html

Ταραμοσαλάτα χωρίς ψωμί και χωρίς πατάτα

 
     

Ξανάρχισα ύστερα από χρόνια να φτιάχνω πάλι την ταραμοσαλάτα της γιαγιάς μου αλλά και άλλες «σαλάτες» τέτοιου είδους . 

Λόγω των συστατικών της ( περιέχει αλεύρι ) …ξέρω ! ξέρω !!  αδιανόητο για πολλούς ..
λόγω λοιπόν των αλεύρων που κυκλοφορούν πια,  που ακόμα και αν γράφουν απ έξω χωρίς πρόσθετα  καμιά σχέση δεν έχουν με το καθαρό αλεύρι είχα απογοητευτεί μετά από άπειρες δοκιμές στην κουζίνα . 

Τα βιολογικά δε , καμιά διαφορά .. Δεν μου έμεινε λοιπόν τίποτα άλλο , παρά να βάλω το μυαλό μου να σκεφτεί και να ξαναεπιχειρήσω σήμερα Καθαρά Δευτέρα με ένα αλεύρι σκληρό Λημνιό  που δεν το είχα δοκιμάσει ποτέ και με την αποτυχία εξασφαλισμένη στο πίσω μέρος του μυαλού μου .

Και όμως! Όλα πήγαν απρόσμενα καλά . Η ταραμοσαλάτα βγήκε βελούδινη σαν την υφή  μιας καλοφτιαγμένης επικάλυψης σοκολάτας,  αφράτη και πηχτή που «κόβεται με το μαχαίρι» .

Η ιδιαιτερότητά της είναι ότι ενώ μπορώ να σας δώσω τα υλικά δεν ξέρω να σας εξηγήσω πως την φτιάχνω . Το αλεύρι το μετατρέπω σε μια ζύμη ρου χωρίς όμως λίπος .. Αρα Roux  δεν τη λες . 

Όταν κρυώσει την ανακατεύω με τον ταραμά  κι αρχίζει η διαδικασία ανακατέματος με την πρόσθεση λαδιού ( σπορέλαιου ) εναλλάξ με ξύδι  σταγόνα - σταγόνα 

Αν πέσει περισσότερο λάδι υπάρχει φόβος να κόψει , 

αν πέσει περισσότερο υγρό δεν θα δέσει . 

Το λάδι την σφίγγει , ενώ το υγρό την αραιώνει  και το δυνατό χτύπημα δεν αφήνει να ενωθεί  το λάδι με το υγρό οπότε θα βγει στην επιφάνεια πράγμα που δεν το θέλουμε ..

Με τον ίδιο τρόπο φτιάχνω και την σκορδαλιά , αλλά και την  horseradish   όταν σπάνια βρω χρένο αφού το δικό μου που καλλιεργούσα κατάφερα να το χάσω.

Πιστεύω πως όσοι τα καταφέρνουν με την ζαχαροπλαστική ( εγώ καθόλου ) και κατάλαβαν τί εννοώ roux χωρίς λίπος  θα την φτιάξουν άνετα.

Η βασική συνταγή 

 Τρεις κουταλιές σούπας αλεύρι 
 ένα φλυτζάνι μικρό νερό 
 ξύδι, 
 φυτικό λάδι και 
 αλάτι και ζάχαρη σύμφωνα με την γεύση σας 

 Πως το κάνουμε 

 Βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι το αλεύρι και ρίχνουμε λίγο λίγο το νερό ανακατεύοντας με σύρμα να διαλυθούν οι σβώλοι και το βάζουμε στη φωτιά ανακατεύοντας συνέχεια για να μην αρπάξει . 

Σιγά σιγά θα χάνεται το γαλακτώδες χρώμα του χυλού και θα σφίγγει τόσο που θα κολλάει στο σύρμα ..
Δεν ανησυχούμε ..ο σκοπός μας είναι να έχουμε μια σφιχτή μπάλα ζύμης που δεν θα μυρίζει αλευρίλα ..

Όταν φτάσουμε στο σημείο που θέλουμε και αφού κρυώσει την ρίχνουμε στο γουδί , στο μίξερ ή στο μούλτι  μαζί με το χρένο ή τον ταραμά, ή το σκόρδο και αρχίζουμε να την δουλεύουμε ρίχνοντας εναλλάξ λίγο ξύδι λίγο λάδι 

Νερόβραστα γκουρμέ

Τα γκουρμέ  τρόφιμα  λένε  πως είναι μια ολόκληρη κατηγορία στοιχείων από βασικά συστατικά που είναι απαραίτητα ώστε να είναι πλήρως προετοιμασμένα πιάτα και τα οποία έχουν κάποιο αναβαθμισμένο ή ασυνήθιστο χαρακτηριστικό . 

Gourmet γεύματα θεωρούνται και τα καλλιτεχνικής παρουσίασης πιάτα, λόγω ικανότητας του Σεφ.. Ακολουθεί ένας κατάλογος  από ειδικούς σχετικά με το τι είναι το γκουρμέ φαγητό , υλικό συμπεριλαμβανομένου βεβαίως  και το στήσιμο του πιάτου .

Κατά τη γνώμη μου όμως και παρατηρώντας την ομήγυρη , γκουρμέ  είναι  ότι του φανεί του Λολοστεφανή  όπως  έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες  Χα χα ! 

Και επειδή δεν μ αρέσει να σνομπάρω τις γαστριμαργικές  φαντασιώσεις  που ίπτανται δεξιά κι αριστερά  αποφάσισα να βαφτίσω  κι εγώ gourmet  τα νερόβραστά μου.

Γνωρίζω εκ των προτέρων  ότι δεν θα σας αρέσουν 

αλλά μην περιμένετε  να σας κάνω γούτσου -  γούτσου ,  

να σας πω και μια λυπητερή ιστορία της ζωής μου , ή να σας πουλήσω τρέλα  για να  με παραδεχτείτε. 

Εγώ κάνω παιχνίδι μόνη μου και χωρίς το κυνήγι ενός επάθλου και μιας ποδιάς Σεφ..

Και  έτσι, 

στην πρώτη φωτογραφία  έχουμε ένα χοιρινό σκέτο βραστό που έτσι για  τη μαγκιά το βάλαμε  πέντε λεπτά  κάτω απ το γκρίλ πασπαλισμένο με μια πρέζα καστανή ζάχαρη .

Αφού το αφήσαμε να κρυώσει  το σερβίραμε με μια σάλτσα δαμάσκηνου με μοναδικό μπαχαρικό σκόνη από φύλλα  κουρκουμά μιας και μας βρισκόταν .

Στην επόμενη φωτογραφία βλέπετε μια βρασμένη  γλυκοπατάτα  σε χύτρα ταχύτητας με λίγο αλάτι , - αλλά πολύ βρασμένη -  σε σημείο να έχει υφή κρέμας,   
περιχυμένη με μέλι και πασπαλισμένη με κανέλα και άχνη ζάχαρη.  Πρέπει να διευκρινίσω πως είναι γλυκοπατάτα Νάξου η πιο νόστιμη απ όλες τις άλλες της αγοράς .

Πριν κλείσω , να προσθέσω πως  τα γκουρμέ  πιάτα πρέπει   και να σερβίρονται  - κυρίως στα κείμενα - με όμορφες λογοτεχνικές φράσεις … Εγώ δεν το ‘χω  και αυτό είναι ένα μείον.

Τα " απαγορευμένα "

Όσοι με ξέρουν καλά και όχι απ τα  social media , γνωρίζουν πως δεν μ αρέσει να προκαλώ, εκτός και αν κάποιοι το παρακάνουν με τις εμμονές τους νομίζοντας πως επειδή δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς μαζί τους , τους παραδέχεσαι κιόλας . 

Περί διατροφής ο λόγος για την οποία έχουν ξεσαλώσει οι χορτοφάγοι, ωμοφάγοι που ως σύγχρονοι λωτοφάγοι  ζουν στον Νιρβάνα τους  ανίκανοι να σκεφτούν τίποτα άλλο παρά μόνο τι θα φάνε για να ζήσουν περισσότερο , έχοντας συμπαραστάτες τους διαιτολόγους , τα αντίστοιχα κινήματα , τις εταιρείες υγιεινών  τάχα  προϊόντων διατροφής , που βεβαίως όλοι αυτοί κάνουν τη δουλειά τους . 

Και σου έρχεται η μαντάμ αγκαζέ με τον κυριούλη της  και απ τη μιά σου κουνούν το δάχτυλο αν τολμήσεις να μην πας στα λεγόμενα " ελληνικά Σούπερ Μάρκετ " και απ την άλλη γεμίζουν τα ντουλάπια τους με πάσης φύσεως σακουλάκια με παρασκευάσματα π.χ. υγιεινού πρωινού , φυτικές ίνες δηλαδή, που τους σύστησε ο γιατρός τους, ο διατροφολόγος τους , ή η γειτόνισσα και που για να χρειάζονται φυτικές ίνες κάποιο πρόβλημα θα έχουν με το έντερο τους - φυσικά απ τις ακατάλληλες τροφές  που τρώνε- και αλίμονό σου αν τολμήσεις να ψελλίσεις πως δεν πρέπει να τρώνε ψεύτικο ψωμί χωρίς καθόλου φ. ίνες . 

Κι αν καμιά φορά και σπάνια φάνε κανέναν ντάκο ή κρίθινο παξιμάδι  θα το κάνουν όχι για λόγους υγείας αλλά για να θυμηθούν το χωριό τους. 
Δεν πάει πολύς καιρός , που μια κυρά , μου καμάρωνε πως έκανε τοστ με μισό κιλό βούτυρο κατά της χοληστερίνης και πέντε έξι φέτες τυρί  και βεβαίως χωρίς ζαμπόν  γιατί έκανε δίαιτα . 


Ε Ναί !  Κάτι τέτοιους , μ αρέσει να τους προκαλώ εν γνώση μου για την έκφραση αηδίας που θα πάρουν ακούγοντας και μόνο την λέξη πατσά ή συκώτι .

 Και διασκεδάζω γμτ !!  Διασκεδάζω ! Και ας πεθάνουν αυτοί στα 150 χρόνια κι εγώ κάτω των 100 .