Κι όμως δεν είναι περγαμότο..γμτ....

  Η συνωμοσία των εμβολιασμών , των μεταλλαγών ή της εύκολης καλλιέργειας? ..     

( Η και των λιπασμάτων?)

  Πολλές φορές εχω αναρωτηθεί αν είναι καλό που πρόλαβα  τις παλιές γεύσεις φρούτων και λαχανικών…   Γιατί όλοι οι "γηραιοί" γνωρίζουν ( και πόσο μάλλον εγώ ως  αιωνόβια  ελιά ) πως μύριζε παλιά  το πεπόνι , το αγγούρι , η ντομάτα , τα κεράσια , τα βερίκοκα , και πως τώρα. 

Το συμπέρασμά  σ αυτό  το αγωνιώδες ερώτημα μου είναι πως όχι…δεν είμαι ευτυχισμένη που γνώρισα και γεύτηκα όλα αυτά ..αφού με κάνει δυστυχισμένη η εξαφάνιση τους .. Μπορεί το να μη λέω και δόξα τω θεό που τα γνώρισα κι αυτά  να θεωρείται αχαριστία απ τον θεό αλλά έτσι είναι οι Ελιές..οι Αγριλιές.. και οι θεοί γνωρίζουν την αναποδιά τους.

 Πρίν  μερικά χρόνια είδα στους πάγκους της λαϊκής περγαμόντα.. Μου έκανε εντύπωση το χρώμα τους το σχήμα τους αλλά και το άρωμά τους..

Σκέφτηκα πρίν τα μυρίσω πως ίσως είναι μια άλλη ποικιλία  και χάρηκα που ήταν χοντρόφλουδα ..Οταν  τα μύρισα  και είδα πως αυτός είναι ένας άγνωστος καρπός αλλά όχι περγαμόντο εισέπραξα την  γνωστή προτροπή του  πωλητή :  Αντε κυρά μου στα πιάτα σου.. όταν τόλμησα να μιλήσω , 

που μ έκανε  να καταλάβω ακόμα μια φορά πως είχα να κάνω με έναν τύπο που ανήκε στο είδος των βαρβάτων αρσενικών οι οποίοι περήφανοι γι αυτά που κουβαλούν μέσα στα σκέλια τους αγνοούν ότι δεν είναι μόνο για μια δουλειά.. και υποχώρησα  αμίλητη.. 

Τα ίδια μου είπαν και νοικοκυρές όταν τις ρώτησα Η απορία με βασάνιζε και τελικά το πήρα απόφαση. Περγαμόντα ήταν.

Εγώ δεν θυμόμουν καλά, 

έπαθα αλτσχάιμερ, 

παναγιά μου τι θα κάνω, 

λίγα είναι τα ψωμιά μου ,  και πού και πού άκουγα μια φωνή να μου λέει:  Και όμως !!  Δεν είναι!! 

Αυτή η φωνή μ έκανε να μην το βάλω κάτω  και να συνεχίσω να ρωτάω μην δίνοντας σημασία αν με περνούσαν για τρελή.. Με τα χρόνια γίναμε αρκετοί αυτοί που επέμεναν πως αυτά δεν είναι περγαμόντα. Αυτά (τα παραγματικά ) είναι λεία , σχετικά ψιλόφλουδα  πιο μικρά από πορτοκάλι και κίτρινα όταν ωριμάσουν ..Για το χαρακτηριστικό άρωμά τους δεν θα πω τίποτα ..

Τις προάλλες μου έφερε απ τα ψεύτικα  περγαμόντα το Ρηνιώ καθώς και  ένα βαζάκι  απ το γλυκό που είχε φτιάξει..

Έμεινα μ ανοιχτό το στόμα , έτοιμη να αναθεωρήσω, έτοιμη να υποτροπιάσω..

 – Μα ναι είναι περγαμόντο το γλυκό σου!!  Μ  αυτά εδώ τα έφτιαξες ?? 

– Ναι μου λέει με χαμόγελο.. 

– Δηλαδή  είχαμε κάνει όλοι λάθος?? Είναι πραγματικά περγαμόντα?

 -  Χα χα!!   Όχι!!   Έβαλα εσάνς περγαμόντου στο γλυκό μου…

Περιμένοντας μέσα στην κατσαρόλα για το δεύτερο  βράσιμο - τελείωμα του..Κάνω πως δεν το βλέπω... ( και όμως..ήταν το αγαπημένο μου γλυκό )

Το γλυκό με τους καρπούς  μου  χάρισε το έφτιαξα χωρίς κέφι και ενθουσιασμό ίσα ίσα  για να μην χαλάσουν αφού ήταν δώρο..

Φωτογραφία δεν τα έβγαλα για να μην συμβάλω κι εγώ στο χάλι που υπάρχει στις εικόνες της Google .

Mια φίλη απ το Κορωπί μου είπε πως εκεί υπάρχουν πραγματικές  Περγαμοντιές και να πάω του χρόνου…

Σκέφτηκα πως ευτυχώς ..υπάρχουν ακόμα ..αλλά ως πότε?

Υ.Γ. Γνώρισα  μέσα απ τις φωτογραφίες και τα περγαμόντα των επτανησίων..σαν φράπες  που φάνηκαν αλλά μπορεί να είναι μια άλλη ποικιλία και μόνο αν τα μυρίσω θα έχω άποψη.. 

Αυτοί φημίζονται για το μεράκι τους…δεν θα ήξεραν ποια είναι τα πραγματικά?