Για όλες τις Ιόλες του κόσμου

Που γι αυτές κάνουμε τα πάντα ..

Που αγωνιούμε, 

που χαιρόμαστε , 

που καμαρώνουμε .. 

Γι αυτές τις Ιόλες που το χαμόγελό τους είναι για μας πηγή ζωής ..

Που για να είναι μόνιμο αυτό  το χαμόγελο στα χείλη τους κάνουμε σε προσωπικό επίπεδο τις μεγαλύτερες θυσίες .. 

Θυσίες χωρίς την σκέψη του δεν μπορώ..δεν θα τα καταφέρω.. 

Την Ιόλη της φωτογραφίας δεν ξέρω πως την λένε .. 

Το γέλιο της μας προσφέρει - εκτός όλων των παραπάνω - τον λόγο της ύπαρξής μας …με πολλές έννοιες  ..

και με το χεράκι της μας δείχνει πως η γλύκα της ζωής είναι περίτεχνη, πολύπλευρη , θέλει μαστοριά,  τόλμη και φαντασία.  

Διάλεξα την φωτογραφία της, σήμερα, την πρώτη του Μάη, ως πανό αγώνα, αφήνοντας κατά μέρος τις μνήμες και αρνούμενη να διαδηλώσω γι αυτές, από σεβασμό στο ελάχιστο ίχνος  ντροπής που μου έχει μείνει ακόμα.. 

αφού δεν στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων, 

αφού δεν έκανα βήμα μπροστά από εκείνη την ματωμένη Πρωτομαγιά  

και αφού την κατάντησα κι αυτήν μια ακόμα παγκόσμια μέρα αγνοώντας πως το χαμόγελο οποιασδήποτε Ιόλης πρέπει να μείνει στα χείλη της  πάση θυσία ακόμα και όταν εγώ θα έχω φύγει .. 

Σ αυτό το χαμόγελο που δεν το περιφρούρησα, 

που το άφησα χωρίς τείχη, 

χωρίς κόκκινες γραμμές, ως θαυμαστής του τώρα, του σήμερα  και του έχει ο θεός..  

Ούτε στεφάνια από λουλούδια λοιπόν από μένα σήμερα σεβόμενη εκείνη την πρωτομαγιά αλλά ούτε και ιαχές και μεγάλα λόγια που φαντάζουν κενά  στις μέρες μας..  

μέρες,  που τίποτα δεν κάνουμε έτσι ώστε να δώσουμε την πραγματική Ελπίδα  στις Ιόλες όλου του κόσμου..

Το λινκ σας παραπέμπει σε κάτι όμορφο, έξυπνο και γλυκό  http://laxtaristessyntages.blogspot.gr/2015/04/zebra-cake.html…

Καλή Πρωτομαγιά..