Συκομαίδες

Μια χούφτα σύκα όλα κι όλα .. Εντάξει κανα μισόκιλο ήταν ..

Και είχαν παραμείνει στον ήλιο και είχαν σκληρύνει . Αλευριά δεν μου έφταναν για να τα κάνω , οπότε σκέφτηκα να τα κάνω συκόπιττες ή συκομαίδες όπως τις λένε . Δεν ξέρω σίγουρα αν κατάγονται απ την Κέρκυρα ή την Κύπρο πάντως εμείς στην Μυτιλήνη δεν τις φτιάχναμε τότε ... γιατί τώρα μπορεί και να τις φτιάχνουν . 

Διάβασα αρκετές συνταγές , αλλά τελικά με οδήγησαν τα υλικά που είχα στην κουζίνα μου . Αφησα λίγο τα σύκα σε ζεστό νερό επειδή ήταν ξερά  και απέφυγα να τα βράσω όπως κάνουμε στην αλευριά  για να μην χάσω την νοστιμιά τους . Οχι πολλή ώρα ..ίσα -ίσα να κόβονται στο μούλτι . 

Πέρασα απ το τηγάνι δυο κουταλιές σούπας σουσάμι να χρυσίσει και έκοψα με μαχαίρι μια χούφτα καρύδια . Έτριψα στο γουδί δυο  κουταλιές  σούπας μαραθόσπορο . ( να μη γίνει σκόνη ) 

Έβαλα τα σύκα στο μούλτι ( καλά στραγγισμένα ) με κανέλα , γαρύφαλλο,  πιπέρι , κατα βούληση και πετιμέζι με προσοχή να μην αραιώσει το μίγμα και να πλάθεται σε στρογγυλά μπιφτέκια . 

Τα χτύπησα μερικές στροφές προσέχοντας να μην γίνουν αλοιφή  και τα άδειασα σε μια λεκανίτσα  . Εριξα μέσα το σουσάμι τα καρύδια τον μισό μαραθόσπορο και το πετιμέζι και τα ζύμωσα . 

Ιδανικά θα ήταν να είναι η "ζύμη "  τέτοια , ώστε να σηκώνει και λόγο ούζο .. 

Αλλά και να μην το σηκώνει δεν πειράζει ..εχει μέσα τον μαραθόσπορο. Το δικό μου ήθελε λίγη υγρασία και έριξα μισό φλιτζανάκι του καφέ . 

Κολλάει στα χέρια και αναγκάστηκα να τα λαδώσω ελάχιστα με ουδέτερο λάδι αλλα δεν ξέρω αν θα τα επηρεάσει αφού αποθηκεύονται για τον χειμώνα . 

Την πιο μεγάλη χαρα και καμάρι το πήρα όταν  έκοψα φύλλα απ τις συλιές μου που έχω στο μπαλκόνι .. ( Λίγοι θα καταλάβουν γιατί χάρηκα .. λόγω τιμής ... σε σημείο να δακρύσω.. ) Εκανα τα " μπιφτέκια " και τα έβαλα ανάμεσα σε συκόφυλλα πασπαλισμένα με τον υπόλοιπο μαραθόσπορο . Δεν επιχείρησα να τα κλείσω γιατί τα φύλλα ήταν ακόμα ζωηρά .. Τα έβγαλα στον αέρα να τραβήξουν λίγο . Την άλλη μέρα είχαν μαραθεί τα φύλλα και τυλίχτηκαν μια χαρά .. Μπορείτε να βάλετε και δαφνόφυλλα.

Αν κατι ξέχασα ρώτήστε με ..

 

Ξινολάχανο ζύμωσης

 Η σημερινή ανάρτηση κανονικά θα έπρεπε να γίνει χειμώνα. Και η παρασκευή  του λάχανου  κυρίως .

Το λάχανο γλυκαίνει με τα πρώτα κρύα λένε και μόνο ένας άσχετος θα το έφτιαχνε τουρσί καλοκαιριάτικα και μάλιστα εν μέσω καύσωνα . 

Όμως  λίγο τα λουκάνικα που μου στείλανε πεσκέσι , λίγο τα γλυκόξινα αγγουράκια που έφτιαξα προ ημερών , λίγο που δεν βρήκα ξινολάχανο πουθενά, άντε και η μπύρα " η άνευ "  που αγόρασα για να την δοκιμάσω  ( χάλια ήταν ) με παρέπεμψαν σε  ένα παράκαιρο Οκτόμπερφεστ και ας μην το έχω ζήσει ποτέ . Ούτε σουκρούτ είχα φτιάσει ποτέ και είπα να δοκιμάσω αφού δεν είναι εύκολο να το βρώ έτοιμο. 

Και επιπλέον ποτέ δεν ισχυρίστηκα πως είμαι σχετική με όλα όσα μ αρέσουν , είτε είναι μαγειρική είτε ζαχαροπλαστική , είναι κηπουρική. Εγώ τσαγκάρισσα θεωρώ τον εαυτό μου όχι γιατί ήμουν όλη μου τη ζωή , αλλά απ όλα τα επαγγέλματα που έκανα - Θεέ μου ! πόσα έκανα ?? -  αυτό το επάγγελμα με ενθουσίασε . 

Μια βδομάδα περίπου μου πήρε το  σουκρούτ ( sauerkrut ) μέχρι να μπεί στο ψυγείο και μετά στο τραπέζι . Τώρα αν τα αλλαντικά είναι το κατάλληλο φαγητό για καύσωνα είναι άλλη δουλειά..  Τέλος . 

Το λάχανο κόπηκε ,  αλατίστηκε  και τρίφτηκε μέχρι να βγάλει τα πρώτα του ζουμιά . Μπήκε σε βάζο , κλείστηκε με το καπάκι χαλαρά και τοποθετήθηκε σε σκοτεινό και δροσερό μέρος  . Δροσερό ... λέμε τώρα ! 

Το ένα βαζάκι το έκανα διαφορετικά απ τα άλλα για δοκιμή επειδή κάπου το είχα διαβάζει . Το χτύπησα με ένα γουδοχέρι μεσα στην γυάλα του μέχρι να " το εξοντώσω " . Δεν ξέρω τι διαφορά θα έχει απ τα άλλα. Κάτι άλλο που θεωρώ προσωπική μου επιτυχία ( όχι γιατί ανακάλυψα κάτι , αλλά γιατί πάντα υπάρχει στο ντουλάπι μου , ) ήταν τα κεδρόμηλα  ( σπόροι γιουνίπερου ή άρκευθου που πρόσθεσα και που είμαι σίγουρη  πως θα ταιριάζουν ( μάλλον θα το διάβασα κι αυτό κάπου )

 

Και σήμερα ήταν η μέρα που η πρώτη δόση ήταν περίπου έτοιμη . Σωστή ζύμωση,  σωστή γεύση και όξινο όσο χρειάζεται. 

Οπότε ας μαγειρέψουμε : 

Kartoffelsalat - Λουκάνικα Πολωνίας  αλλά και δικά μου - και σουκρούτ . 

Ροδινές Κύμης

 

Δεν γνώριζα την ύπαρξή τους ούτε και σαν όνομα μέχρι χτές το βράδυ που είδα μια δημοσιευμένη φωτογραφία τους μαζί με την συνταγή τους . 

Δεν είναι ούτε μπισκοτάκια , ούτε αλμυρά  cookies και θα πλακώσω στο ξύλο όποια  τολμήσει να τα πει έτσι ..( Ξέρει αυτή ποιαν εννοώ )  Λέγονται Ροδίνες ..ροδινούλες ..  και τέλος . 

Πρώτη φορά με παρέσυρε μια εικόνα τόσο πολύ που αν και περασμένη η ώρα , άνοιξα τα ντουλάπια και το ψυγείο μου για να δώ αν έχω όλα τα υλικά , ενώ από μέσα μου παρακαλούσα κάτι να μου λείπει γιατί δεν φτάνει που ήταν περασμένη η ώρα - μεσάνυχτα και κάτι - είχα προγραμματίσει να δώ και μια ταινία .

Δεύτερη έκπληξη .. Είχα  περιέργως όλα τα υλικά !!! Ναι !! Ήταν σημάδι πως έπρεπε να τα φτιάξω αυτή τη στιγμή όχι μόνο γιατί πείναγα , αλλά αν τα άφηνα για την άλλη μέρα θα μου πέρναγε η όρεξη. 

Ολο χαρά άρχισα την δουλειά που κυλούσε νεράκι , μέχρι που μια απορία σφηνώθηκε στο μυαλό μου !!  

Και αντί να πάω στην Google να την λύσω  , άκουσον - άκουσον !!! Πήγα στην ανάρτηση που είχα δεί την συνταγή  και ρώτησα γραπτώς σε τι μέγεθος θα πλάσω τις ροδινές .. Που μπορεί να μην έπαιρνα και απάντηση !! Που δεν με ένοιαζε να ρωτήσω πόση ώρα να τα ψήσω ή αν τρωγόταν εύκολα την επόμενη μέρα ή κάτι πιο ουσιαστικό τέλος πάντων , αλλά σε τι μέγεθος να φταίξω τα ροδίνια !!

Πάλι καλά που πήρα απάντηση και φτιάχτηκαν , ψήθηκαν , δοκιμάστηκαν και μας ενθουσίασαν . 

Και κυρίως γίνονται γρήγορα .. 

Υλικά 

1 πακέτο αλεύρι που φουσκώνει μόνο του 

1 ποτήρι ηλιέλαιο 

1 ποτήρι κρασί λευκό 

1 κούπα πιπεριά Φλωρίνης κομμένη καρέ 

1 κούπα πιπεριά πράσινη καρέ 

1 κούπα μαύρες ελιές ψιλοκομμένες 

2-3 κρεμμυδάκια φρέσκα το λευκό μέρος 

πιπέρι 

αλάτι (αφού δοκιμάσουμε το ζυμάρι ) 

1 κουταλάκι ζάχαρη 

ψήνουμε σε αντικολλητικό χαρτί στους 180 για τριάντα λεπτά .

( Αν έχω ξεχάσει κάτι παρακαλώ κοιταξτε στο fb την σελίδα : ΚΥΜΗ Ο ΤΟΠΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ .