Γλυκιά κολοκυθόπιτα

 

Τα ελληνικά παραδοσιακά πιάτα διαφέρουν απ τον ένα τόπο στον άλλον αλλά λίγο ως πολύ υπάρχει ένα κύριο υλικό που χαρακτηρίζει το όνομα της συνταγής , ενώ για τα υπόλοιπα υλικά της πρέπει νομίζω ο καθένας που υποστηρίζει πως κάνει παραδοσιακή μαγειρική , να λάβει υπ όψιν του την εποχή που παρασκευαζόταν συχνά η συνταγή  , αλλά και τι υλικά υπήρχαν τότε και είχαν στην διάθεσή τους οι νοικοκυρές.  Παρένθεση : 

( Π.χ. ένας  τραχανάς στον οποίο προσθέτουμε και  κρέμα γάλακτος  δεν είναι παραδοσιακή συνταγή . Είναι μια σούπα με πλούσια γεύση , νόστιμη , αλλά είναι ένα άλλο φαγητό , έστω κι αν το κύριο υλικό του είναι η πανάρχαια παρασκευή με αλεσμένο στάρι και ξινισμένο γάλα . Συμφωνώ πως για να ταξιδέψει και να γίνει γνωστή η συνταγή εκτός Ελλάδας θα πρέπει να προσαρμοστεί στις γεύσεις και στις ανάγκες άλλων λαών με άλλο κλίμα .. ψυχρότερο απ το δικό μας , που θα τους βοηθήσει η κρέμα γάλακτος περισσότερο απ το δικό μας γιαούρτι . ) 

Κλείνω την παρένθεση γιατί γι αυτό το θέμα θα μιλήσουμε εν καιρώ ως απάντηση στην Σεφ η οποία ειρωνεύεται τις νοικοκυρές που μιλάνε για παράδοση  χαρακτηρίζοντάς τες ως κουτσές Μαρίες του διαδικτύου.. Οχι πως έχει πέρα για πέρα άδικο , αφού  στην ιδιαίτερη πατρίδα μου φτιάχνουν γλυκό του κουταλιού με πράσινες ελιές και το βαφτίζουν παραδοσιακό.. χα χα ! ίσως γιατί οι ελιές υπήρχαν απ την αρχαιότητα..

Ας πάμε τώρα στα παραδοσιακά πιάτα που διαφέρουν από τόπο σε τόπο .

Εχουμε για παράδειγμα την μπατζίνα , την χορτόπιτα , την σπανακόπιτα ...πίτες όλες αλλά με διαφορετικά υλικά .. με ότι υπήρχε στο χωράφι μας , στην γύρω περιοχή , ανάλογα και με τί παραγωγή είχαμε , αν είχαμε αλεύρι ή καλαμπόκι .

Η μαγεία όμως ήταν το κάτι παραπάνω που έψαχναν να προσθέσουν οι νοικοκυρές για να έχουν μια ξεχωριστή γεύση τα φαγητά τους  ( για την οποία θα κρυφο-καμάρωναν στις γειτόνισσες  στέλνοντάς τους το απαραίτητο πεσκέσι για να δοκιμάσουν,)  χωρίς όμως να αλλοιώνουν την γεύση και ακολουθώντας πιστά τα "πρωτόκολλα παρασκευής  "  των μανάδων τους . Λίγο άγριο σκόρδο τη μια φορά , μερικά κλωνάρια άγριο μάραθο, την άλλη ( που βέβαια αν τους έλεγες να καλλιεργήσουν μάραθο θα σε κορόιδευαν ) λίγο άγριο πράσο , κοκκινάδες , και πολλά άλλα..  Οι δικοί μας , στην απέναντι μεριά του Αιγαίου ήταν ακόμα πιο δημιουργικοί . Έβαζαν μέσα κάτι απίθανα υλικά που δεν έφτανε ανθρώπου νούς να τα μαντέψει  , και επειδή δεν μοιραζόταν εύκολα και τις συνταγές τους με άλλους απολάμβαναν τον θαυμασμό , χωρίς να βγάζουν τσιμουδιά για το κρεμμύδι που π.χ. πρόσθεταν στην γλυκιά κολοκυθόπιτα ..

Ετσι κι εγώ , συνεχίζω την συνταγή της γιαγιάς μου με κρεμμύδι και ομολογώ πως όταν με ρωτάνε τι βάζω μέσα διστάζω να τους πω γιατί ξέρω πως θα αλλάξουν γνώμη για την γεύση που μόλις θαυμάσανε.. Κάπου υπάρχει η συνταγή μέσα στο μπλογκ αλλά το τέλειο είναι να μη σας πουν,  αλλά να τολμήσετε να δοκιμάσετε μόνες σας  .. 

Και επειδή χωρίς την γκρίνια της ημέρας δεν μπορώ ας πω το παράπονό μου ..

Βρε παιδιά .. Μπάστα με την καλλιέργεια της κολοκύθας Bytterscotch .. υβρίδιο είναι , εύκολο για τους καλλιεργητές , αλλά θα χάσουμε τις κολοκύθες που γνωρίζουμε ?? Αν χαθεί ο παλιός ο σπόρος πως θα γιορτάζουμε το Halloween γμτ ????