Κρέπες

Οι γλυκές κρέπες που μου έφτιαχνε η γιαγιά μου και τις γέμιζε με βύσσινο γλυκό ήταν περιέργως γλυκό της μαθητικής εκδρομής . 
Και λέω περιέργως γιατί δεν βολεύει να κουβαλάει ένα παιδί κρέπες με βύσσινο ..
ούτε μπορεί να χειριστεί το τρατάρισμα στους συμμαθητές του. 
Αν και οι συμμαθητές μου ούτε από ευγένεια δεν δοκίμασαν ποτέ αφού με μια γκριμάτσα αηδίας με πρόσβαλαν κατάμουτρα νομίζοντας πως τους πρόσφερα ομελέτα με γλυκό του κουταλιού. 
Εγώ ντρεπόμουν,  παρατούσα τις κρέπες , και όταν γύριζα στο σπίτι το βράδυ τα έβαζα με την γιαγιά μου, και μετά τις απολάμβανα με την ησυχία μου..

Όπως και να χει για μένα κρέπα θα πεί εκδρομή στην Κράτηγο , θα πεί πεταλίδες στα βράχια , και μπουκέτα από μωβ αμάραντους ..…………………………………………………………………………………………………………

Η μαστοριά στην κρέπα είναι να σου γίνει λεπτή και μεταξένια .. 
Και η μαστοριά δεν είναι θείο χάρισμα ούτε χρειάζεται εμπειρία …απλά ο χυλός που θα κάνουμε να είναι όσο γίνεται αραιός .. 

Συνήθως η δόση όπως λένε , βγάζει οκτώ με δέκα κρέπες σε μέγεθος πιάτο φαγητού . 
Με πιο αραιό μείγμα έβγαλα σχεδόν τις διπλές σε αριθμό. 

Τα υλικά 
 Ένα φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσης κοσκινισμένο, 
 1 κούπα και μισή κούπα γάλα
2 αυγά 
 ένα κουταλάκι ζάχαρη 
 μια πρέζα αλάτι 
 λάδι για το μείγμα ( όσο περίπου βάζουμε στην σαλάτα μας ) 
και λάδι για το τηγάνι . 

Πάντα αφήνουμε το μείγμα στο ψυγείο από 20 λεπτά ή ως την άλλη μέρα.. 
Το βάζω σε ένα μεγάλο σέηκερ , ( ή μπουκάλι ) και για να μην πιάνει τόπο αλλά και για να μπορώ να το ανακατέψω για να κάνει τις μικρές φουσκίτσες που  θα την κάνουν να μοιάζει  με μεταξένια δαντέλα.. 

Πάντα στο βαρύ μαντεμένιο μου τηγάνι  ένα λεπτό απ την μια μεριά και μισό απ την άλλη..

 Το μέτρο για το δικό μου το τηγάνι είναι ένα μισογεμάτο ( ¾ ) φλιτζανάκι του καφέ. 
 Και στο τηγάνι αλλά και μέσα στο μείγμα το λάδι είναι σπορέλαιο. 
Το αραιώνουμε όσο χρειαστεί με γάλα.. 

 Μόλις κρυώσουν θα τις βάλω στην κατάψυξη για αργότερα..

Γλυκά, με τηγανιτή ζύμη ( Κράπφεν και άλλα )

Ντόνατς, κράπφεν , λουκουμάς , παρά τις μικροδιαφορές τους και τον τόπο προέλευσής τους , δεν είναι τίποτα άλλο από τηγανισμένη ζύμη μαγιάς , σκέτη, ή με προσθήκη γάλακτος και αυγών.. 

Ο δικός μας «λουκουμάς» - της παραλίας – μάλλον είναι μια παραλλαγή των παραπάνω και ιδίως με τα ντόνατς , αφού καμιά σχέση δεν έχει με τους γνωστούς ζουμερούς απ το σιρόπι λουκουμάδες γλυκό πασίγνωστο στα βαλκάνια . 

Αυτό που χαρακτηρίζει αυτές τις τηγανιτές ζύμες είναι η τρύπα στην μέση των ντόνατς και του «λουκουμά» και η γέμιση από κρέμα ή μαρμελάδα στα κράπφεν.. 
Η επικάλυψη με γλάσο ζάχαρης στα ντόνατς , 
η χοντρή ζάχαρη στους «λουκουμάδες» 
και η άχνη στα κράπφεν .. 

Πάντα ήθελα φτιάξω κράπφεν και κάθε φορά που πήγαινα στο μαγαζί τα τσάκιζα βλέποντάς τα πάνω στο μπάρ επιλέγοντας αυτά με την κρέμα σαμπάνιας αφού τα άλλα είχαν γέμιση μερέντας το μισητό υποκατάστατο σοκολάτας , όπως μισητά είναι όλα τα υποκατάστατα για μένα .. 
Προμηθεύτηκα τα υλικά και τα καμάρωνα χωρίς να τολμώ να ξεκινήσω από φόβο πως δεν θα τα καταφέρω.. Η φοβία μου έφυγε ξαφνικά με το γνωστό : Ε ! και ?? που δυστυχώς μου έρχεται πολύ αργά και αφού έχω χτυπηθεί κάτω σαν χταπόδι για πράγματα χωρίς ουσία . Και έχω παρατηρήσει ότι τέτοιου είδους φοβίες εξαφανίζονται πάντα μεσονύκτιες ώρες .. Φτιάχνω κράπφεν λοιπόν ώρα 2 π.μ. 

Υλικά 400 γρ. γάλα 
 40 γρ. μαγιά 
 50 μλ λάδι 
 1 κουτ. Σούπας ζαχαρη 
 μια πρέζα αλάτι , 
2 αυγά, 700 γρ. ( και κάτι παραπάνω ) αλεύρι σκληρό . 

 Εκτέλεση 
Βάζουμε την μαγιά ( εγώ έβαλα τρία φακελλάκια ) μεσα στο χλιαρό γάλα μαζί με την ζάχαρη και την ανακατεύουμε ρίχνοντας λίγο αλεύρι για να γίνει ένας αραιός χυλός . 
Χτυπάμε να διαλυθούν οι σβόλοι και ρίχνουμε το λάδι και λίγο αλεύρι ανακατεύοντας συνεχώς .. Ρίχνουμε το αλάτι και τα αυγά χτυπημένα και όταν ενωθούν όλα προσθέτουμε το υπόλοιπο αλεύρι ανακατεύοντας το μείγμα με κουτάλι και το αφήνουμε να φουσκώσει 
Εμένα μου φούσκωσε αμέσως και νομίζω πως αιτία ήταν η περισσότερη μαγιά που έβαλα φοβούμενη ότι ήταν πολυκαιρισμένη και άρα αδύνατη .. 

Όταν φουσκώσει την ρίχνουμε σε αλευρωμένη επιφάνεια ..πρέπει να είναι αφράτη και να κολλάει στα χέρια .. 
Βουτάμε τις παλάμες μας σε αλεύρι και διπλώνουμε απαλά το ζυμάρι ξανά και ξανά. ( δεν ζυμώνουμε με τις γροθιές μας ) 
Όταν πάψει να κολλάει , σχετικά , το ανοίγουμε σε φύλλο χοντρό περίπου ένα δάχτυλο και το κόβουμε με ένα ποτήρι στο μέγεθος που μας αρέσει .. ( πάντα με την βοήθεια  του αλευριού ) 

Τα σκεπάζουμε με πετσέτα να φουσκώσουν και τα τηγανίζουμε ελάχιστα σε καυτό σπορέλαιο . 
Τα βγάζουμε σε απορροφητικό χαρτί και τα γεμίζουμε με μαρμελάδα απ το πλάι .. 

( Τα γέμισα με πιστολάκι μπισκότων ) και μετά , ή τους ρίχνουμε άχνη με ένα σουρωτήρι ή τα πασπαλίζουμε σε κλειστή σακούλα με άχνη ( όπως αλευρώνουμε τα κεφτεδάκια ) και μετά τα τινάζουμε και τα τοποθετούμε σε δίσκο που σκεπάζεται ( Τουρτιέρα ? )

Αχλάδια με σοκολάτα

Τόσο απλά που δεν χρειάζεται  συνταγή ..
Δροσερά  μαζί με παγωτό 
αλλά και σκέτα ..έτσι για να ανοίγεις το ψυγείο το απόγευμα και να υπάρχει μέσα κάτι  σοκολατένιο..

Α !!  και νηστίσιμα αφού η κουβερτούρα έχει μέσα λίγη φυτική κρέμα..

Με φόντο  οινοπνεύματα και λικέρ που τους ταιριάζουν..

Και μια κουταλιά μελωμένη και μυρωδάτη ..

Και επειδή  μου ζητήσατε την συνταγή και σας την έδωσα απ το f/b την αντιγράφω κι εδώ.. 

Ελιά Μαϊστρα Σιγά την συνταγή βρε Μελιλοτίτα !! 
Βράζεις τα αχλάδια ( χωρίς να τα λιώσεις ) σε ένα σιρόπι ελάχιστα πιο πυκνό απ της κομπόστας , βάζοντας μέσα ότι μυρωδικό θέλεις μετά τα βάζεις στο ψυγείο ( εκτός σιροπίου :P ) για να κρυώσουν , αλλά και να στεγνώσουν όσο γίνεται και μετά τα βουτάς σε λιωμένη κουβερτούρα ( με προσοχή μην τα ταλαιπωρήσεις ή σου σπάσει το κοτσάνι ) στην οποία βάζεις λίγη κρέμα γάλακτος ( οσο πιο πολύ κρέμα βάλεις τόσο πιο μαλακή θα γίνει η επικάλυψη ) 
Αν δεν βάλεις καθόλου θα έχεις το αποτέλεσμα που ήθελα εγώ .. να τα δαγκώνεις και να κάνουν κρατς ..αλλά δεν τα κατάφερα .. Α ! Την ώρα που βράζουν τα αχλάδια να τα σκεπάσεις με ένα αντικολλητικό χαρτί και μετα με το καπάκι για να κρατήσουν το χρώμα τους και την κουβερτούρα να την λιώσεις σε μικρό και στενό σκεύος για να μη σε δυσκολέψουν στην βούτα ... Νταξ ???????????