Μέρα μακαρονιών

Σαν παγκόσμια γιορτή  μου ακούγεται ο τίτλος  αλλά  ναι,
σήμερα ήταν η μέρα  των μακαρονιών 
πρώτον γιατί βαριόμουνα να πάω στο σούπερ μάρκετ
δεύτερον γιατί έβρεχε  ενώ κανονικά θα έπρεπε να έχει έναν λαμπερό ήλιο  ώστε να κάνεις κέφι να βγεις έξω 
και τρίτον γιατί είναι η εποχή να κάνω την αγαπημένη μου πράσινη μακαρονάδα  με τσουκνίδες
( άντε πάλι οι συνειρμοί , πράσινη μακαρονάδα -  πράσινη ανάπτυξη...)

Κανονικά, η ποσότητα του αλευριού που έβαλα ήθελε ακόμα ένα αυγό.. καμιά διαφορά όμως ..

Το ανακάτεμα  το λές και παιχνίδι ή εγώ το βλέπω έτσι??

 Τα τελευταία μανιτάρια της παραγωγής  του μπαλκονιού έπρεπε  να μαζευτούν και να μαγειρευτούν
Ευκαιρία λοιπόν να κάνουμε  με την ζύμη που περίσσεψε, ακόμα έναν συνδυασμό  με μακαρόνια - μανιτάρια σε ραβιόλια .


Τα υλικά για την γέμιση ( περασμένα απ το τηγάνι και βρασμένα ελαφρα σε ό,τι ζωμό προτιμάτε ) 

μανιτάρια
κρεμμύδι
σκόρδο
δεντρολίβανο - μαϊντανός
ξύσμα λεμονιού
και τυρί κρέμα

Όλα τους  αυτή τη στιγμή  βρίσκονται σε σακουλάκια και μέσα στην κατάψυξη
κι εγώ σε νιρβάνα ...πως κάτι έκανα....

Το μόνο που με κούρασε  ήταν πως σε κάθε αλλαγή συνταγής απ τα άσπρα μακαρόνια  στα πράσινα κι απ τα πράσινα στα ραβιόλια έπρεπε  να πλένω τα κουζινικά  
- γιατί αλλιώς δεν θα  τα χωρούσε ο νεροχύτης και εμένα δεν θα με χωρούσε η κουζίνα -   , 
με αποτέλεσμα  να ξεχάσω  να φωτογραφίσω  τα τσουκνιδομακάρονα ...ευτυχώς τα είχα φωτογραφίσει παλιότερα ..

Πάντα  τυλιγμένα σε φωλιές  για την κατάψυξη 

Παλαιοκηπιανή χορτόπιτα

Παλαιόκηπε με τις όμορφες γεύσεις σου και τους άξιους εργατικούς σου ανθρώπους. μα κυρίως δόξα και τιμή σε κείνες τις καλονοικυράδες που ξεψαχνίζουν κάθε ψήγμα παράδοσης δίνοντας σε μικρούς και μεγάλους της δυνατότητα να γεύονται σε καθημερινή βάση τα λαχταριστά τους εδέσματα χωρίς να αποκαλύπτουν τα μικρά μεγάλα μυστικά τους. 

Η γνωριμία μας με την κυρία Μαρία Καμάτσου μας έκανε να χαθούμε στη γλύκα της φιλοξενίας της και φυσικά υποκλιθήκαμε στην αεικίνητη δράση της εντός κουζίνας μιας και τα αποθέματα ταλέντου της δεν εξαντλούνται στα απλά και καθημερινά. 
Γλυκά και φαγητά απόρροια της γευστικής παράδοσης του τόπου που γεννήθηκε και μεγάλωσε μεταξύ των οποίων και η πιο νόστιμη και μυρωδάτη χορτοτυρόπιτα που φάγαμε ποτέ. Για πάμε να την φτιάξουμε... 

 ΥΛΙΚΑ: 1 κιλό σπανάκι 
1 πράσο 
ραδίκια, ζαχοί, αντώνηδες, καυκαλήθρες και ότι άλλο σε χορταρικό διαθέτετε 
ψιλοκομμένος μάραθος και άνιθος 
φρέσκα κρεμμυδάκια 
1 κρεμμύδι ξερό τριμμένο 
ελάχιστο αλάτι. πιπέρι 
τριμμένη φέτα ή γραβιέρα και λίγη μυζήθρα 
μισή κούπα ελαιόλαδο 
3 με 4 αυγά 
μία κουταλιά σούπας αλεύρι 

 ΓΙΑ ΤΟ ΦΥΛΛΟ: 
1 ποτήρι χλιαρό νερό 
3/4 ποτηριού ελαιόλαδο 
λίγο ξύδι 
ελάχιστο αλάτι 
αλεύρι όσο σηκώσει 

 ΕΚΤΕΛΕΣΗ: Καθαρίζουμε και πλένουμε πολύ καλά τα χόρτα. Κατόπιν τα ζεματίζουμε εκτός από τ σπανάκι που το ζεματίζουμε μόνο του για περίπου 5 λεπτά. 
Τα υπόλοιπα τα βράζουμε σε νεράκι για κανά μισάωρο. 
Σωτάρουμε το ξερό κρεμμύδι στο ελαιόλαδο και κατόπιν ρίχνουμε τα χόρτα μαζί με το κρεμμυδάκια και τα γυρίζουμε αρκετές φορές. 
Μέσα σε μία λεκανίτσα διαλύουμε το αλεύρι μέσα σε νεράκι και ρίχνουμε τα αυγά. 
Τα χτυπάμε λίγο και κατόπιν προσθέτουμε το τυρί. Ρίχνουμε το μείγμα στα χόρτα και ανακατεύουμε να δέσουν καλά. 
Η γέμιση της πίτας μας είναι έτοιμη. 

Σειρά έχει η διαδικασία για το φύλλο. 
Ανακατεύουμε τα υλικά μας και ζυμώνουμε. Κατόπιν αφού αφήσουμε λίγο τη ζύμη να ξεκουραστεί ανοίγουμε 2 φύλλα και στρώνουμε το ένα σε λαδωμένο ταψί. 
Ρίχνουμε τη γέμιση και στρώνουμε το άλλο φύλλο από πάνω. 
Χαράσσουμε την πίτα μας και τη βάζουμε για ψήσιμο αρχικά στους 200 και κατόπιν στους 180 βαθμούς για 45 περίπου λεπτά. 

Καλή σας όρεξη!!

lesvoskitchen.gr  

Νηστίσιμα μπιφτέκια ( θαλασσινών )

(Παρένθεση) 
Ποτέ δεν μ αρέσει να ανακατεύω τις γεύσεις στα θαλασσινά. 
Θέλω το χταπόδι , χταπόδι ,χωρίς μακαρονάκια , ξύδια και κρασιά, και πήχτρα στο κρεμμύδι, 
θέλω τα χτένια σκέτα χωρίς ρύζια , 
τα μύδια , το πολύ αχνιστά αν δεν γίνεται να τα ψήσω στα κάρβουνα, 
κάνω μια υποχώρηση στους αχινούς που τους τρώω ως αχινοσαλάτα στις ψαροταβέρνες γιατί που θα τους βρώ αλλού ? 
και τα ψάρια σκέτα ..ψητά ή τηγανητά και κατ εξαίρεση σούπα ,μαζί με τις πατάτες , τα καρώτα και το σέλινό τους , όπως και τις σουπιές με μάραθο και μόνο ... 

Ομολογώ πως αυτό είναι μια παραξενιά μου αλλά σε μερικά «θεία» πράγματα δεν μπορώ να «βάζω χέρι». 
Θα ήταν σαν να έτρωγα την Ίον σοκολάτα, με αμύγδαλα, 
θα ήταν σαν να έβαζα στα γλυκά μερέντα αντί σοκολάτα 
 σαν να έτρωγα φυτικό τυρί , 
φέτα με λιγότερο αλάτι , 
γιαούρτι με τόσο τοις εκατό λιπαρά, 
για να μην πω και για την τελευταία αηδία του σαρακοστιανού χαλβά με τα νέα φρούτα που τα καλλιεργούνται επίσης « από νέα φρούτα» 

Αν αλλάξεις τις παραδοσιακές γεύσεις για να μοιάζουν με τις γεύσεις των «έξω» που μόνο εκεί έχεις επενδύσει , το έχασες το παιχνίδι πατριώτη .. 
Αν ανακατεύεις την ρίγανη με χίλια δύο μυριστικά για να παρουσιάσεις ποικιλία στις εξαγωγές σου τότε δεν εξάγεις το άρωμα της Πατρίδας σου. 
Ένα συνονθύλευμα χαρμανιού εξάγεις. 
Και αν ήθελες να φτιάχνεις χαρμάνια για να συναγωνιστείς τους εισαγωγείς ας έμενες στα καπνά σου ..Είναι βαριά η καλογερική όμως.. Οπότε ..ξεπούλα Όσο –όσο..!!! 
 (Τέλος παρένθεσης ) 

Όταν δέχεσαι επισκέπτη αφήνεις τις παραξενιές και τις ιδιοτροπίες σου στην άκρη .Και για να καπνίσεις ακόμα πρέπει να τον ρωτήσεις ..Και επειδή θα σου πεί ναι ..βγες χωρίς κουβέντα στο μπαλκόνι διακριτικά και κάνε μια τζούρα. 
Αλλιώς κάτσε μόνος σου στο σπίτι , κατέβασε ρολά και ευχαριστήσου τις ιδιοτροπίες σου . 

Έτσι λοιπόν σήμερα χωρίς τύψεις και μουρμούρα , έφτιαξα τα θαλασσινά , μπιφτέκια , αφού βρισκόμαστε σε περίοδο νηστείας και οι άλλοι νηστεύουν όπως και η φίλη που θα μ επισκεπτόταν. 

Τα υλικά των μπιφτεκιών είναι απλά. 
για τον κιμά: 
Χταπόδι , 
καλαμάρι, 
μύδια , 
γαρίδες 
και ένα άγνωστο υλικό για πολλούς, αφού σε καμιά σχεδόν σελίδα μαγειρικής στο διαδίκτυο δεν βλέπω να χρησιμοποιείται.. Το σουρίμι .. 
Τα υπόλοιπα υλικά είναι τα ίδια με των μπιφτεκιών από κιμά 
δλδ, ψωμί, 
κρεμμύδι , 
μυριστικά – που στην περίπτωσή μας, πάει ο δυόσμος , ο μάραθος, το εστραγκόν , 
καθώς και λίγο ούζο.

Αφήνω για ένα διάστημα το μείγμα σκεπασμένο στο ψυγείο μέχρι να μισο-ψηθούν οι πατάτες μου.. Τα μπιφτέκια δεν αργούν πολύ και προσέχουμε να μείνουν ζουμερά.. 

Τα συνοδεύουμε με μια δροσερή σαλάτα εποχής και με λευκό κρασί αν τα σερβίρουμε σαν κυρίως πιάτο 
ή με ούζο αν τα σερβίρουμε ως μεζέ, που σ αυτήν την περίπτωση θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει το ίδιο μείγμα κεφτεδάκια .

Απ την παλαμίδα ως την λακέρδα τρία βήματα δρόμος

Βήμα πρώτο 
 Αγοράζετε μια παλαμίδα .
Βήμα δεύτερο 
Ψάχνετε στο διαδίκτυο ρωτάτε τους γνωστούς σας , παίρνετε στο νησί σας τηλέφωνο για συνταγή λακέρδας. 
Βήμα τρίτο 
Ζαλισμένη και μπερδεμένη απ όσα διαβάσατε τα παρατάτε όλα και παστώνετε το ψάρι όπως το πάστωναν οι παλιοί ψαράδες . 
 Εκτός των τριών βημάτων που σας περιέγραψα θα πρέπει να γνωρίζετε και μερικά μικροπράγματα για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο.. Στην λαϊκή ή στην ψαραγορά που θα αγοράσουμε την παλαμίδα δεν ρωτάμε ποτέ αν ξέρουν να μας το φιλετάρουν..Απαγορεύεται διά ροπάλου. 
Πρώτον γιατί ξέρουν ,  δεύτερον γιατί το θεωρούν προσβολή και τρίτον και κυριότερο δεν ξέρουν .Παραλίγο να χάσω όλο το ψάρι 

Η καλύτερη δουλειά είναι να μάθουμε να φιλετάρουμε εμείς τα ψάρια μας φτάνει να έχουμε δυο καλά μαχαίρια γι αυτή τη δουλειά ( σπόντα για το τι δώρο θέλω στα γενέθλια μου φέτος) 
Μην το φοβόσαστε το φιλετάρισμα και μην ακούτε στην τηλεόραση τα βαρύγδουπα : 
- Τώρα φτάσαμε στο δυσκολότερο μέρος της όλης διαδικασίας..Στο φιλετάρισμα !! 
 Μπούρδες! Δεν ξέρω τι είδους κόμπλεξ είναι αυτό να τα παρουσιάζουν όλα δύσκολα .. 
Αν έχεις φρέσκο ψάρι και καλό μαχαίρι είναι παιχνιδάκι. (Τα καλά μαχαίρια είναι βέβαια λίγο ακριβούτσικα …αλλά μια φορά τον χρόνο έχεις κανείς τα γενέθλιά του )

Το ψάρι  έπρεπε να ανοίξει στα δύο και να αφαιρεθεί το κεντρικό κόκαλο. Αντί αυτού , άνοιξε στα δύο , κόπηκε στα τέσσερα και δεν αφαιρέθηκε το κόκαλο με αποτέλεσμα  να το πάω πίσω  , μην έχοντας κοφτερό και λεπτό μαχαίρι .

Δεν φτάνει  που τους άλλαξε τα φώτα  ..Τα κατέστρεψε!  Και έτσι εκτός απ τα νεύρα μου, είχα και αρκετή φύρα μέχρι να τα φέρω σε ένα υποφερτό σημείο..

Θα τα αλατίσω πρόχειρα και απ τις δυο πλευρές  με ημίχονδρο αλάτι  θα τα βάλω σε ένα σκεύος  με τρύπες  ώστε να φεύγουν τα υγρά και θα τα αφήσω στο ψυγείο για  24 ώρες.

η φύρα που λέγαμε που θα μπορούσε να είναι λιγότερη  Δεν την πετάμε  .. θα φτιάξουμε έναν όμορφο μεζέ.. Αλάτισμα, μερικές ώρες στο ψυγείο  και έτοιμο ..ξεπλένω , και προσθέτω λάδι  και λεμόνι..

Όταν περάσουν οι 24 ώρες  , ξεπλένουμε  τα κομμάτια του ψαριού και τα βάζουμε  για 12 ώρες  σε μια απαλή άλμη  που την φτιάχνουμε  με ένα λίτρο νερό και μια κουταλιά της σούπας αλάτι ..πάντα στο ψυγείο . Μετά  την  στραγγίζουμε την στεγνώνουμε  με χαρτί κουζίνας  και την βάζουμε σε  σπορέλαιο.     ( Αν η ποσότητα που έχουμε φτιάξει  είναι  μεγαλύτερη  βάζουμε πιο πολύ  αλάτι στην άλμη  για να διατηρηθεί  περισσότερο  χρόνο  η λακέρδα ) 

Και μετά απ όλα αυτά ,
- η λακέρδα μου θα γίνει φανταστική ! 
- Φτιάξτε την και θα με θυμηθείτε  ! 
-Σαν αυτήν δεν θα έχετε ξαναφάει ! 
Θα μπορούσα να ξεφώνιζα καμαρώνοντας σαν γύφτικο σκεπάρνι …αν ήμουν τηλεπερσόνα μαγείρισσα ή ψώνιο του διαδικτύου. 

Όμως όχι ! καταπληκτικές λακέρδες φτιάχνουν πολλοί . Οι Τούρκοι μάλιστα έχουν ένα ιδιαίτερο τρόπο να σου πουλούν ψάρι για λακέρδα   
Παλαμούτ την λένε την παλαμίδα , 
palamut torik salamura την λακέρδα . 
Και χαίρεσαι να τους βλέπεις .. 
Στο άψε σβήσε ο Τούρκος ψαράς σου ετοιμάζει την παλαμίδα , την αλατίζει της βάζει μυρωδικά ,  
 -βάγια κυρίως -  την τυλίγει σε μια εφημερίδα ή χασαπόχαρτο και στην δίνει να την βάλεις στο ψυγείο σου όπως είναι, λέγοντάς σου και δυό συμβουλές πως θα συνεχίσεις μέχρι να είναι έτοιμη για το πιάτο σου.. 

Σ.Σ Η πάνω φωτό της λακέρδας στο πιάτο είναι περσινή..Αυτή που έφτιαξα σήμερα θα είναι έτοιμη μεθαύριο ..