Λουκουμάδες " Η μηχανή του χρόνου"

Σάββατο σήμερα και γυρνώντας απ το σούπερ μάρκετ είπα πως είναι καιρός  να ρίξω μια ματιά στα ντουλάπια  να πετάξω  τυχόν ληγμένα και κυρίως  να τα τακτοποιήσω  γιατί δεν χωρούσε τίποτα .. Τίποτα δεν είχε λήξει ..τα στρίμωξα όπως  -όπως και μου ΄μεινε στα χέρια μόνο ένα σακουλάκι με τρία  δάχτυλα ρύζι .. Η πρώτη σκέψη ήταν να το πετάξω.. 

Γνωρίζοντας πως η ιστορία  επαναλαμβάνεται και πολλές φορές χρειάστηκα  μια κουταλιά υλικό για μια παρασκευή πλην όμως το είχα πετάξει επειδή ήταν μια σταλιά χωρίς να το αντικαταστήσω   λέω στον εαυτό μου :  

- Κι αν το χρειαστώ το ρύζι ?? 

– Έχεις άλλο.. Κιλό ολόκληρο που δεν το έχεις ανοίξει μου απαντά αυτός .. 

- Εντάξει μωρέ …το πετάω !!   Τι θα κάνω με τρία δάχτυλα ρύζι ?? 

– Λουκουμάδες μου απαντά πάλι ο άθλιος ! 

- Δεν έχω κανακάνει..Μόνο ακουστά τους έχω..

Και ίσως να είχα φάει κάποια φορά εκεί..στην προκυμαία  .. 

σ ένα ζαχαροπλαστείο που τους έφτιαχνε δίπλα στο Φωτο Ζουζη , 

που ήταν δίπλα στο Φωτό Βασιλείου, 

που ήταν κοντά στο Blue sea…εκεί κοντά στο δεξιό λιμενοβραχίονα … 

Εκεί που με κανό κινδύνεψα άπειρες φορές να γκρεμοτσακιστώ στα βράχια ..

εκεί δίπλα ..στα τσαμάκια που ακόμα δεν ήταν πλαζ ..

εκεί στα μικρά καφενεδάκια που απ το απόγευμα άρχιζαν  να μοσχοβολούν  ούζο και τηγανιτό καλαμάρι ..Εκεί… κάτω απ το κάστρο που μας πήγαιναν εκδρομή…

εκεί…πίσω απ την απαγορευμένη γειτονιά που τα αγόρια όταν μιλούσαν γι αυτή  καμάρωναν για τα ψέματα που έλεγαν ,  αλλά ο σκοπός είχε επιτευχτεί αφού  εμείς τα κορίτσια  τους βλέπαμε  πια σαν μεγάλους  έχοντας  τέτοιες εμπειρίες 

……………………………………………………..................................................................................

Να κάνω λουκουμάδες .. με ρύζι..τώρα …χωρίς συνταγή ..Να μη μου γίνουν καλοί ..να στεναχωρηθώ,  να νευριάσω… φτάνει να φύγω από εκεί …Να φτιάξω λουκουμάδες καούν …φτάνει να μην μυρίζω την θάλασσα, το πεύκο, τα καλαμαράκια και το ούζο…

……………………………………………………………………………………………………..................

Τι έβαλα μέσα δεν θυμάμαι ακριβώς ..

Νομίζω  1 και μισό φλιτζάνι κίτρινο αλεύρι 

1 φλιτζάνι  για όλες τις χρήσεις 

1 φακελάκι μαγιά με μια πρέζα ζάχαρη 

λίγο αλάτι 

και τα τρία δάχτυλα  του ρυζιού 

το οποίο έβρασα , σούρωσα , αλλά δεν πέταξα το ζουμί του..

Το αραίωσα με λίγο νερό, ίσα-ίσα να κρυώσει μην μου χαλάσει την μαγιά  και το έριξα στα υπόλοιπα υλικά φτιάχνοντας  έναν σχετικά σφιχτό χυλό 

Σε μία ώρα είχε φουσκώσει , τηγανιστεί και παραλίγο φαγωθεί.. 

Ωραιότατοι γίνανε ….

αλλά ψυχοφθόροι …

Χουρμάς γλυκό του κουταλιού , ....

...... με την απλή μέθοδο των τριών, που ήταν δύο.. 

Δεν είναι καθόλου απλό γλυκό .. Να μη σας πως  χρειάζεται να είσαι  καθηγητής μαθηματικών ..να παίζεις την Άλγεβρα στα δάχτυλα .. Αν όχι  στην ανάγκη φτάνουν και τα μαθηματικά του Δημοτικού .. δηλ η απλή μέθοδος  των τριών. Εμένα όλα αυτά μου μοιάζουν κινέζικα ..οι κολλητοί μου το γνωρίζουν τόσο καλά που όταν φταρνιστούν ποτέ δεν μου λένε  το γνωστό : Πές μου έναν αριθμό ..

Ξύπνησα σήμερα το πρωί  με την ιδέα κολλημένη στο μυαλό  να φτιάξω γλυκό του κουταλιού  χουρμάδες.. Ζάχαρη είχα , χουρμάδες είχα , μπαχαρικά είχα, λεμόνι είχα,  δεν μου έλειπε τίποτα.. Τίποτα μέχρι  να κάνω την επόμενη σκέψη.. Την μετατροπή των υλικών της συνταγής  για μικρότερη ποσότητα.. η συνταγή μιλούσε για ένα κιλό και 280  γραμμάρια  χουρμάδες , κι εγώ είχα 250 γραμμάρια ..Και αν στην μια οκά χουρμάδες της συνταγής χρειαζόταν 800 γραμμάρια ζάχαρη  στα 250  γραμμάρια χουρμάδες πόση ζάχαρη θα έβαζα?? .. Κοίταξα με αμηχανία το ρολόι ..Με το ζόρι 6 π.μ.  Χωρίς να το σκεφτώ  έστειλα μνμ  στον από μηχανής ( υπολογιστή ) Θεό .. Και λύθηκε το πρόβλημα ..

Η βασική συνταγή:

@ Ένα κιλό και 280 γραμμάρια χουρμάδες τους οποίους  τους αφήνουμε για τρεις ώρες στο νερό.. Εγώ από μόνη μου τους ξεφλούδισα μετά …πάλι του κεφαλιού μου  με κίνδυνο  να διαλυθούν  στο βράσιμο..

@ 800 γραμ. ζάχαρη 

@ ένα και μισό φλυτζάνι τσαγιού νερό 

@ Ένα ξύλο κανέλλας  

@ 2-3 γαρύφαλλα 

@ 2 κουταλάκια χυμό λεμονιού  

@ αμυγδαλόψιχα ασπρισμένη για να τους γεμίσουμε  .. Και ιδού…

Γι αυτούς τους χουρμάδες μιλάμε  έτσι ? Και όχι για ένα είδος τζίτζιφων  που καλλιεργούνται στην Ελλάδα, που τα λένε  και χουρμάδες ή αλευράκια  ( Ziziphus jujuba )

 Υ.Γ 1 Απεδείχθη πως καλώς ξεφλούδισα τους χουρμάδες 

Υ.Γ. 2  Παρ όλη την επιτυχία θα προτιμούσα να έτρωγα τους χουρμάδες  όπως τους αγόρασα  που με ξετρελαίνουν γιατί δεν μ αρέσουν τα γλυκά του κουταλιού    

Υ.Γ 3 Αμυγδαλάκια δεν βάλαμε μέσα γιατί δεν υπήρχαν στα ντουλάπια μας ..τώρα πως είναι δυνατόν να υπάρχουν χουρμάδες και όχι αμύγδαλα … μην το ψάχνεις.. 

Λάβετε ..φάγετε ..

Έχω απογοητευτεί απ τον ξερόλα εαυτό μου ..

Μα να υπάρχει τέτοιος τρόπος παρασκευής ψωμιού κι εγώ να μην το έχω δοκιμάσει?? 

Και να πως έχουν τα πράγματα . 

Χθες το μεσημέρι χτύπησε το τηλέφωνο..Η φίλη μου ήταν απ την Μυτιλήνη με την οποία είχαμε μιλήσει το ίδιο πρωί..Σκέφτηκα ότι κάτι θα ξεχάσαμε να πούμε  στην δίωρη συζήτησή μας. 

– Μήπως σημείωσες τα υλικά της συνταγής για το ψωμί χωρίς ζύμωμα ? 

– Ε?? απάντησα σαν ηλίθια  εγώ .. 

– Ω ! κατάλαβα!! Τι θα κάνω τώρα !!  Ασε θα πάρω την κουνιάδα μου  να την ρωτήσω!! 

Κατάλαβα  αμέσως πως κάτι είχε δεί στην τηλεόραση. 

Της υπενθύμισα πως δεν βλέπω .. 

– Καθόλου?? Νόμισα πως δεν βλέπεις ορισμένες εκπομπές μόνο..

Γέλασα  και της απάντησα πως θα κοιτάξω στο blog της Ζαμπίας  και ίσως υπάρχει καμιά συνταγή..

και πράγματι υπήρχε ..και όχι μόνο υπήρχε αλλά ήταν αναλυτική σχετικά  με το πώς και από πού ξεκίνησε αυτή η συνταγή , προς μεγάλη απογοήτευση της φίλης μου,  που έμαθε πως δεν ήταν  έμπνευση της τηλεμαγείρισσας που θαυμάζει .. 

Τέλος του πρώτου μέρους . 

Το δεύτερο μέρος αρχίζει , όταν ύστερα από αρκετές ώρες θυμήθηκα την συνταγή την ξαναδιάβασα  κοίταξα στα ντουλάπια μου αν έχω υλικά ( και σιγά τα υλικά ) δεν είχα τα σωστά , ψιθύρισα το αγαπημένο μου μοτο  : 

- Ε και ? 

έστειλα  όμως ένα μνμ στην Ζαμπία  για  να μου δώσει την συγκατάθεσή της  για την αυθαιρεσία  που ετοιμαζόμουν να κάνω πάλι  την οποία  την έκανα τελικά πρίν μου απαντήσει η Ζαμπώ..

Το μείγμα ύστερα από 12 ώρες

Μετά ήρθαν οι τύψεις, το άγχος και η σιγουριά ότι το ψωμί δεν θα πετύχει..

Χαστούκισα  για πολλοστή φορά τον εαυτό μου όπως κάθε φορά που κάνει του κεφαλιού του..

Γελούσε η Ζαμπία , αγωνιούσα εγώ  κι  μ αυτά και μ εκείνα  μπήκαμε στο τρίτο μέρος ..

Που άρχισε σήμερα το πρωί στις 8 π.μ. και μετά από 12 ώρες.. 

Τα σημάδια ήταν θετικά  καθώς και το αποτέλεσμα , γι αυτό εξ άλλου διαβάζετε αυτό το κείμενο..

Το μόνο που δεν είναι εντάξει , είναι που εξ αιτίας  του καλού αποτελέσματος δεν θα βάλω μυαλό  θα εξακολουθώ να κάνω του κεφαλιού μου ..μέχρι να το σπάσω..

 

Λίγο πριν αρχίσω να το διπλώνω

Έτοιμο για τον δίωρο ύπνο του 

Και νά αδελφέ μου !!! ..απίστευτο !!

Παρατηρήσεις : Τους χρόνους όμως αναμονής  που υπάρχουν στην συνταγή τους τήρησα  ευλαβικά.. Το δωδεκάωρο  αναγκαστικά γιατί κοιμόμουν , και το δίωρο περίπου γιατί έπινα τον πρωινό καφέ μου..

Το μόνο που δεν ακολούθησα ..ο χρόνος  ψησίματος..

Το αλεύρι έφταιγε … ΟΧΙ ΕΓΩ !! 

Υ.Γ. Όχι  δεν το δοκίμασα μέχρι στιγμής  !  

Ας κρατήσει η χαρά λίγο ακόμα, γιατί όπως έλεγαν και κάτι παππούδες :  Μηδένα προ του τέλους μακάριζε 

Υ.Γ 2 Για την συνταγή της Ζαμπίας ( με Ζ) εδώ