gnocchi ... αλλά σαν τα μακαρόνια , τίποτα !

Παραδοσιακό πιάτο των Ιταλών που οι κάτοικοι της Βόρειας Ιταλίας  τα αγαπούν με πατάτα ή σιμιγδάλι και είναι ιδιαίτερα δημοφιλή για τις περιόδους νηστείας .

Δεν είχα ξαναφτιάξει, αλλά και ούτε είχα φάει ποτέ. Βλέποντας τα δε στο Σούπερ Μάρκετ τα προσπερνούσα επιδεικτικά , ... η εικόνα τους δεν με παρακινούσε  να τα αγοράσω. Τα εφτιαξα σήμερα από περιέργεια  και μόνο για την χαρά της παρασκευής τους.
Προτίμησα  να ψήσω τις πατάτες ώστε να μην τις φορτώσω  με υγρασία βράζοντας τις , αλλά δεν νομίζω πως έπαιξε  μεγάλο ρόλο , αφού η ζύμη δεν έγινε αρκετά σκληρή  ώστε  να μπορώ  να ζουλάω τα νιόκι πάνω σε πιρούνι για να αποκτήσουν τις χαρακτηριστικές  γραμμές τους ..Αλλά κι αυτό νομίζω  πως κακώς με απασχόλησε  αφού και τα δικά μου μπόρεσαν να κρατήσουν  πάνω τους την σάλτσα .
Στη μέση του εγχειρήματος  με πήραν τηλέφωνο  απ το γραφείο και έπρεπε επειγόντως να τα παρατήσω όλα όπως ήταν και να φύγω. Λάδωσα ελαφρά όσα είχα  βράσει, τα σκέπασα και τα έβαλα στο ψυγείο. Στο ψυγείο επίσης και το  υπόλοιπο μείγμα επ αόριστον..
Όση ώρα ήμουν έξω σκεπτόμουν με τι σάλτσα  να τα συνοδεύσω.. Μια καλή ιδέα  ήταν η σάλτσα πέστο .. Τελειώνοντας τις δουλειές μου  αγόρασα τα υλικά , κουκουνάρια , παρμεζάνα,  βασιλικά έχω μπόλικα  και ολόδροσα, και  έφτιαξα  μια σάλτσα...... κόκκινη  με ψητές  πιπεριές Φλωρίνης ..
Ε! ναι !! Μια σταθερότητα στις αποφάσεις  και στα γούστα μου  την έχω..ευτυχώς  μόνο  ότι αφορά την μαγειρική..
Και έτοιμα τα Νιόκι μου..
Αν ήταν ωραία ??
Θα μπορούσα να πω αδιάφορα και να ξαναπώ ..Σαν τα μακαρόνια τίποτα !

Υλικά
Στις 4 πατάτες  έβαλα λιγότερο αλεύρι απ το : "όσο σηκώσει"..
Ένα αυγό
και αλάτι

Είναι γνωστό πως τα νιόκι έχουν βράσει όταν ανεβούν στην επιφάνεια  του νερού της κατσαρόλας ..
Βάζοντας την ψητή πιπεριά  στο μούλτι , έβαλα και μια ωμή  έτσι για περισσότερο άρωμα ..
Και χρησιμοποίησα βούτυρο Τύπου Κερκύρας..
Και αλήθεια ..γιατί τύπου? Πραγματικό δεν υπάρχει?

Τραχανάς και ψάρι ( βουνό και θάλασσα)

Ως παιδί θεωρούσα τον τραχανά το πιο απαίσιο φαγητό.
Για τα ψάρια βέβαια ούτε συζήτηση και έχοντας την εύνοια της γιαγιάς μου, εγώ,  ( ως αντιπροσωπευτικό δείγμα  της συνομοταξίας των κ@λόπαιδων  ) όταν στο σπίτι είχαμε ψάρια  έτρωγα  πατάτες τηγανιτές με αυγά.
Συνάμα όμως  ήμουν και  ευγενική κυρίως  όταν  ήμουν καλεσμένη  για φαγητό.
Το :  Δεν μ αρέσει , δεν το τρώω, τα "μπλιάχ"  και οι άλλες εκφράσεις αηδίας ήταν απαγορευμένα , και  τηρούσα αυτές τις απαγορεύσεις χωρίς να αναρωτηθώ ποτέ  ποια θα ήταν η τιμωρία μου αν δεν ήμουν υπάκουη .
Και μόλις τώρα , ύστερα από τόσα χρόνια κατάλαβα πως ήμουν ένα υπάκουο παιδί φτάνει να μη μου έδειχνες αυταρχισμό και να μην με νόμιζες  κάτι δεδομένο , που θα θα στεκόμουν σούζα με τις φοβέρες ακόμα και ξύλο ..Αυτά  τα εμπέδωσα  σε μικρή ηλικία , και στα έξι μου  θα ήταν ανόητο να με κάνει ο φόβος ακόμα να κατουριέμαι πάνω μου απ τον τρόμο ..αλλιώς θα ήμουν απλά ένα μη σοβαρό και μη υπεύθυνο εξάχρονο.

Αυτή η  ευγένεια  ήταν η αιτία που δοκίμαζα έστω και μια μικρή πιρουνιά από φαγητά,  που στο σπίτι μου ούτε θα τα πλησίαζα .
Έτσι δοκίμασα την σούπα τραχανά με ψάρι , ένα μεσημέρι καλοκαιριού στα Βατερά  όπου παραθερίζαμε ,   που ναι μεν δεν ήμασταν  φιλοξενούμενοι , θεωρούσα  όμως πως  η συγκατοίκηση με αγαπημένους φίλους της οικογένειας  δημιουργούσε υποχρεώσεις ..

Γυρίζοντας απ την θάλασσα και μπαίνοντας στο δρομάκι προς στο σπίτι  ..( δρομάκι ή κοίτη ποταμού ?) που άρχιζε απ τον Αγ. Στάθη και όσο προχωρούσαμε  μια εξαίσια μυρωδιά μυρωδιά ερχόταν στην μύτη μου που δεν μπορούσα να την προσδιορίσω ..Άρχισα να τρέχω σαν μέλισσα που γνωρίζει από μίλια μακρυά που θα βρει λουλούδια και ω του θαύματος  η μυρωδιά που ποτέ δεν θα ξεχάσω  ερχόταν απ το σπίτι μας .. Και ήταν τραχανάς με ντομάτα  και ψάρι..

Δεν ξέρω να το φτιάξω ακριβώς το  ίδιο , όπως και πολλά άλλα φαγητά , ξέρω μονάχα πως  εδώ στην Αθήνα γνωρίστηκα με μια γειτόνισσα  και έμαθα πως είναι απ την Μυτιλήνη απ την μυρωδιά  που ξεχυνόταν  απ την κουζίνα της  από τραχανά σούπα με ψάρι..

Η συνταγή που  αναδημοσιεύω είναι της κυρά Ειρήνης η οποία για μας , την Αργυρώ , την Βετούλα και  την αφεντιά  μου ήταν η Ρηνούλα που ήρθε απ τον Πολυχνίτο ..σχετικά κοντά με τα Βατερά..
Είναι μια συνταγή που με ξανακάνει παιδί  , που ξανασυναντά τις φιλενάδες του, τον τόπο του , το χωριό του ακόμα και τα πρόσωπα που δεν υπάρχουν πια ..

Αν έχετε  κι εσείς στην μνήμη σας  μια παρόμοια εμπειρία  συνταγής μην την αλλοιώσετε  με παραλλαγές  Αφήστε  την γεύση της να ταξιδέψει περάστε την στα παιδιά σας και μην προεξοφλείτε πως δεν θα τους αρέσει ..

ΥΛΙΚΑ:

1 1/2 κιλό ψαράκια για σούπα

300 γρ. τραχανάς

ελαιόλαδο αλάτι

πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Βάζουμε νερό,  αλάτι και λίγο λαδάκι μέσα σε μεγάλη κατσαρόλα , μόλις πάρει βράση ρίχνουμε τα ψάρια για 15 με 20 λεπτά και χαμηλώνουμε την φωτιά για να μην διαλυθούν.Τα βγάζουμε απ την κατσαρόλα ,περνάμε από το σουρωτήρι το ζωμό και τον ρίχνουμε ξανά στη κατσαρόλα. Μόλις πάρει βράση, ρίχνουμε τον τραχανά, προσθέτουμε νερό αν χρειαστεί και αφήνουμε να βράσει για 15-18 λεπτά περίπου.

Σερβίρουμε τη σούπα στα πιάτα και πασπαλίζουμε με πιπέρι.

Πηγή: lesvoskitchen.gr/