και για ευκολία η Αζτέκικη ονομασία του : Έλα ! μύγδαλαα...
“ Το αθάσιον στα αρχαία ήταν το αμύγδαλο με τη λεπτή εύθραυστη φλούδα.
Στον τόπο μας έμεινε η λέξη με αυτή ακριβώς τη σημασία, ( τα θάσα αμύγδαλα)
αλλά για να λέμε ακόμα κι ένα γλυκό δυναμωτικό χυλό, που έφτιαχναν με αμύγδαλα για τις λεχώνες.
Σκωπτικά και με κάποια δόση χαιρεκακίας, γι' αυτούς που υφίσταντο ερωτική απογοήτευση, έλεγαν τη φράση: "ήπγι του θάσιου". Η ψυχική και κατά συνέπεια και σωματική κατάπτωση του απογοητευμένου θύμιζε λεχώνα".
Παραλλαγή της φράσης ήταν "ήπγι του πικρουθάσιου", κυριολεκτικά, γιατί έβαζαν και πικραμύγδαλα μερικές φορές, και μεταφορικά, γιατί επρόκειτο για την πικρή εμπειρία της ερωτικής απογοήτευσης»
( Τάσος Μακρής, στις σελ. 210-211 του βιβλίου του "Τα παραμύθια των λέξεων" Έκδοση Συλλόγου Πολιχνιατών Αθήνας, Μυτιλήνη 2007)
Το καταπληκτικό αυτό ρόφημα το δοκίμασα όχι ως λεχώνα ούτε σαν άρρωστη , ούτε σαν ερωτευμένη , αλλά σαν ένα επιλεκτικά λαίμαργο παιδί που ενώ για να φάει ένα αυγό το έκαναν βόλτα μιας ώρας λέγοντάς του ιστορίες ζητούσε απαιτητικά να τρώει οτιδήποτε ήταν απαγορευμένο , πικάντικο , ή της γειτόνισσας που πράγματι ήταν πιο γλυκό..
Μόλις είχε γυρίσει η μάνα μου στο σπίτι , με ένα μωρό στην αγκαλιά που τον είπαν αδερφό μου ( μια πολύ λυπητερή ιστορία για μένα αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα )
Άρχισαν λοιπόν να έρχονται επισκέψεις , όλοι με ένα πιάτο «μπαλεζέ» στα χέρια,
αυτή την κρέμα που την έτρωγαν οι λεχώνες που μ άρεσε βέβαια αλλά πόσο μπαλεζέ να φάει κανείς…
Μερικές φίλες της της έφεραν και ένα ρόφημα άσπρο σαν γάλα που αηδίασα μόλις το είδα ( γάλα γαρ ) μέχρι που άνοιξαν ένα μπουκάλι και έβαλαν να πιεί η μάνα μου η λεχώνα.
Στην μύτη μου τότε ήρθε μια εξαιρετική μυρωδιά, απαλή , γλυκιά, βελούδινη , ακριβώς σαν το γάλα που θα έδιναν στους μικρούς νεογέννητους θεούς πάνω στον Όλυμπο. Έτσι το δοκίμασα ..
Της γιαγιάς μου δεν της άρεσε - ως συνήθως - και είπε θα φτιάξει εκείνη για να δουν οι καινούργιες νοικοκυρές τι θα πεί «θάσο»
Η συνταγή είναι απλή
Θάσιο
Υλικά: • 50-80 gr αμύγδαλα κοπανισμένα
• 1 κουταλάκι γλυκού ζάχαρη
• κανέλα ή ανθόνερο
• 1 ποτήρι νερό
Εκτέλεση: Κοπανίζουμε τα αμύγδαλα και τα βάζουμε σε τουλουπάνι, όπου ρίχνουμε καυτό νερό. Στύβουμε το τουλουπάνι, να τρέξει ο γαλακτώδης χυμός από τα αμύγδαλα σε ένα κατσαρόλι. Προσθέτουμε λίγη ζάχαρη και κανέλα, ανακατεύουμε καλά μέχρι να λιώσουν και είναι έτοιμο το μαντζούνι μας.
Πιο απλός τρόπος παρασκευής
Βράζουμε τα κοπανισμένα αμύγδαλα και τη ζάχαρη 15-20΄ λεπτά, προσθέτουμε λίγη κανέλα και δίνουμε το ζωμό με κουταλάκι στον ασθενή.
Το ονομαστό «θάσο» της γιαγιάς μου ήταν μια παραλλαγή της παραπάνω συνταγής που αντί για νερό είχε γάλα ..
Πρόσφατα , ψάχνοντας και ρωτώντας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ένα σημείο μου είπε μιαν άλλη εκδοχή του Θάσιου για πιο ανέμελες καταστάσεις .
Συνταγή δεύτερη
200 γραμ. ασπρισμένα αμύγδαλα κομμένα σαν αλεύρι
Νερό όσο πάρει
1 φλιτζάνι τσαγιού ζάχαρη
½ κιλό γάλα
Μισή κουταλιά σούπας κορν φλάουρ
Κανέλλα
Ανθόνερο
Σουμάδα
Τα ίδια υλικά της πρώτης συνταγής
Βράζουμε καλά την αμυγδαλόψιχα μέχρι να χυλώσει προσέχοντας να μην μας κολλήσει Μόλις χυλώσει ρίχνουμε το γάλα , το άμυλο διαλυμένο και την ζάχαρη ανακατεύουμε και μόλις πάρει δυο τρείς βράσεις προσθέτουμε το ανθόνερο ( όσο θέλουμε φτάνει να μην αραιώσει πολύ το μίγμα που πρέπει να είναι σαν πολύ αραιή κρέμα.. )
Το σερβίρουμε σε ποτήρια πασπαλισμένο με κανέλα Πίνεται παγωμένο ή ζεστό
Τα στοιχεία είναι απο το paleochori-lesvos.blogspot.gr/