Το 1916 στη
Κωνσταντινούπολη ζούσε μια φτωχή ελληνική οικογένεια, η οικογένεια Παπαδοπούλου.
Κωνσταντινούπολη ζούσε μια φτωχή ελληνική οικογένεια, η οικογένεια Παπαδοπούλου.
Ο πατέρας Γιάννης ήταν ξυλουργός και τα έφερνε δύσκολα βόλτα με τη γυναίκα του Μαρία και τα τρία μικρά παιδιά τους τον Νίκο, τον Ευάγγελο και τον Θεόφιλο.
Για να βοηθήσει τον άνδρα της και τα παιδιά της, η Μαρία ζύμωνε και έψηνε κάθε μέρα πολύ γευστικά μπισκότα με δική της μυστική συνταγή.
Τα τρία παιδιά της οικογένειας με τα πανεράκια τους γυρνούσαν στις γειτονιές της Πόλης πουλώντας τα πεντανόστιμα μπισκότα της μητέρας τους τα οποία είχαν αγαπηθεί πολύ κι έτσι η Μαρία Παπαδοπούλου κάθε έφτιαχνε περισσότερα μπισκότα. Τότε είναι που τα μπισκότα της απέκτησαν και όνομα «πτι-μπερ», ενώ ο άνδρας της έφτιαξε και μια ξύλινη σφραγίδα, με την οποία τα μπισκότα σφραγίζονται και γίνονται έτσι πιο αναγνωρίσιμα.
Η γαλλική ονομασία πτι μπερ emoticon smile μικρά μπισκότα βουτύρου) ήταν πολύ εύστοχο καθώς η γαλλική ζαχαροπλαστική είναι φημισμένη σ’ όλη την Ευρώπη.
Το 1922 όμως με την Μικρασιατική Καταστροφή σε εξέλιξη, η Μαρία Παπαδοπούλου χωρίς τον άνδρα της και με τα τρία παιδιά της επιβιβάζονται εσπευσμένα στο πλοίο που θα τους πάει στη Γαλλία. Σε μια στάση μερικών ημερών που έκανε το καράβι στον Πειραιά για ανεφοδιασμό η οικογένεια Παπαδοπούλου κατεβαίνει στο λιμάνι και αποφασίζει να δει και την Αθήνα λίγο προτού το πλοίο τους συνεχίσει το ταξίδι του για τη Γαλλία.
Κάθισαν σε ένα καφενείο παραγγέλλοντας καφέ και μπισκότα αλλά ο καφετζής παραξενεύτηκε για την παραγγελία, μη γνωρίζοντας τι είναι το μπισκότο. Η οικογένεια διαπίστωσε με έκπληξη ότι οι Αθηναίοι δεν γνώριζαν από μπισκότα κι αυτό ήταν αρκετό για να αποφασίσουν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα.
Σε μια προσφυγική πολυκατοικία κοντά στον Λυκαβηττό αρχίζει ξανά η παραγωγή των περίφημων μπισκότων «πτι-μπερ» και τα παιδιά που πλέον ήταν νεαροί πουλούν τα μπισκότα γυρνώντας με ποδήλατα στις γειτονιές της Αθήνας. Κι έτσι άρχισαν οι Αθηναίοι να τρώνε μπισκότα.
Το 1935 η οικοτεχνία Μπισκότων Παπαδοπούλου μετατρέπεται σε βιοτεχνία, αφού εγκαθίσταται σένα μικρό εργοστάσιο στα Πετράλωνα, δίπλα στις γραμμές του Ηλεκτρικού και αγοράζει τα πρώτα της μηχανήματα. Τώρα πια η διανομή γίνεται με ένα μικρό φορτηγό και ο γιος ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος έχει αναλάβει τα ηνία της επιχείρησης.
Η ιδιαιτερότητα του μπισκότου δεν είναι μόνο η υπέροχη γεύση του αλλά και το καινοτόμο σχήμα «με τα δοντάκια», καθώς επίσης τα καλαίσθητα τετράγωνα κουτιά από λευκοσίδηρο με ελκυστικές ετικέτες με παιδικά μοτίβα όπου συσκευάζονταν. Τα οποία κουτάκια δεν τα πετούσε κανείς αφού τελείωναν τα μπισκότα αλλά τα χρησιμοποιούσαν για φύλαξη αντικειμένων.
Έτσι η μικρή βιοτεχνία αντιμετωπίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ακόμα και τις εισαγόμενες αγγλικές και γαλλικές ετικέτες παρόμοιων προϊόντων.
Το 1955 ανοίγει το εργοστάσιο της Πέτρου Ράλλη, που είναι και η σημερινή έδρα της επιχείρησης κι έτσι τα μπισκότα Παπαδοπούλου μετατρέπονται από βιοτεχνία σε βιομηχανία.
Ακολουθούν τα εργοστάσια στη Θεσσαλονίκη το 1974, στο Βόλο το 1984 και στα Οινόφυτα το 1990.
Το 1972 δημιουργείται το γνωστό λογότυπο της εταιρείας με το Π κεφαλαίο και από πάνω οι φιγούρες 4 παιδιών -2 αγόρια και 2 κορίτσια- πιασμένα χέρι χέρι που συμβολίζουν τα παιδιά του Βαγγέλη Παπαδόπουλου.
Το 1972 δημιουργείται το γνωστό λογότυπο της εταιρείας με το Π κεφαλαίο και από πάνω οι φιγούρες 4 παιδιών -2 αγόρια και 2 κορίτσια- πιασμένα χέρι χέρι που συμβολίζουν τα παιδιά του Βαγγέλη Παπαδόπουλου.
Δίπλα στα «πτι-μπερ» προστέθηκαν κράκερς, κρακεράκια, τα «Μιράντα», τα «Γεμιστά», τα «Caprice», διάφορα αρτοσκευάσματα και τόσες άλλες λιχουδιές. Όλα τα παραπάνω πλούτυναν τις επιλογές κι άνοιξαν για την επιχείρηση ακόμη περισσότερες εμπορικές ευκαιρίες στην Ελλάδα και τη δυνατότητα για πετυχημένες εξαγωγές σε 40 χώρες του εξωτερικού.
Οι λέξεις «Μπισκότα» και «Παπαδοπούλου» είναι πλέον ταυτόσημες για τον καθένα μας.
Από το 1996 η εταιρεία φέρει πιστοποίηση ποιότητας και ασφάλισης τροφίμων (ISO-HACCP), ενώ σήμερα απασχολεί 1.000 άτομα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου