Πιπεριές..

Πριν χρόνια άρχισα να καλλιεργώ τις πολύ μικρές ασιατικές πιπεριές

μου ..

Και τις λέω ασιατικές γιατί τις πρώτες  τις οποίες τις χρησιμοποίησα για σπόρο της αγόρασα από ασιατικό μαγαζί..

Οι δυο τρεις ρίζες που φύτεψα δεν περίμενα ότι θα έδιναν τόσο καρπό

Έφτιαξα καυτερούς πολτούς , αλμυρούς , γλυκούς τις έβαλα μέσα σε τσάτνυ

μέχρι που σκέφτηκα να δοκιμάσω να φτιάξω ταμπάσκο..

Δεν τα κατάφερα ούτε τον πρώτο χρόνο ούτε τον δεύτερο οπότε τα παράτησα..

Οι πιπεριές μου στο μεταξύ ( που είχαν δυό χρόνια ζωής  ) έκαναν καρπούς και επειδή δεν ήξερα τι να τους κάνω πια τους άφηνα πάνω για ομορφιά..

Μετά από πολύν καιρό ή  ξεραίνονταν και έπεφταν..ή σάπιζαν με τις βροχές..

Πριν λίγο διάστημα στις αρχές του φετινού Φλεβάρη βλέποντάς τες να είναι γεμάτες με μικρές πιπερίτσες ενώ τα φύλλα τους όσα δεν είχαν πέσει ήταν κατακίτρινα μου ξανάρθε πάλι στο μυαλό το ταμπάσκο..

Σκέφτηκα τις τόσες δοκιμές που είχα κάνει όλα αυτά τα χρόνια...και σαν φλασιά μου ήρθε η απάντηση..

Είχα κάνει τις πιο δύσκολες και πολύπλοκες απόπειρες ..ενώ δεν είχα σκεφτεί να κάνω την πιο απλή...

Και πέτυχε!!

Αν είμαι χαρούμενη??

Ναι..είμαι ενθουσιασμένη..

Όταν το δοκίμασε  το Ρηνιώ  μου είπε πως είναι πολύ πιο δυνατό

απ αυτό του εμπορίου και είναι αλήθεια γιατί την ώρα που το έβαζα στα μπουκαλάκια  έτρεχαν τα μάτια μου..

- Θέλω την συνταγή  Τώρα !

- Δώς μου εσύ μια συνταγή  ώστε να μην είμαι αναγκασμένη να σε έχω πάνω απ το κεφάλι μου με τα νυστέρια σου  τις αντλίες σου και τους τροχούς σου ..και μετά σου δίνω την δική μου  της απάντησα..

- Χαχα!  ..Θα την διαβασω όταν τη δημοσιεύσεις ..μου λέει

- Χαχα ! Μασά η κατσίκα ταραμά της ξανααπαντώ..

- Μασά μου λέει..φτάνει να έχει εμένα για γιατρό της...

Γι αυτό μην αναρωτηθείτε γιατί δεν βάζω την συνταγή..

Εμ Ρηνιώ μου ..ας σε βασανίσω κι εγώ λίγο..


Έψαξα για να συνοδεύσει την ανάρτηση μου  ένα άσμα που λόγω των ημερών θα ταίριαζε.
Κάτι σαν το : Ανέβηκα στην πιπεριά , ή το πώς το τρίβουν το πιπέρι..
Αλλά...μάλλον δεν  τό'χω το καρναβαλικό ..
Θα ήμουν πρόθυμη  να τα ακούσω ..αλλά μόνο με συντροφιά γυναικών..
Το μικτό με ενοχλεί..
άνθρωπος του γυναικωνίτη ..τι περιμένεις..
η ντροπή και το ρεζίλι των γυναικών . Κρεμάστε με...

Περέκ ( My way )

Ζύμη μόνο με νερό αλάτι κι αλεύρι

Πρόλογος ( Οπως λέμε ορντέβρ )
Το πόσο μ αρέσει να "ακούω"  τί λέγεται πίσω απ την πλάτη μου δεν περιγράφεται.
Αλλά πιο πολύ μ αρέσει   η κλωτσιά  που τους έρχεται απ το πουθενά , και όχι πως τους ενοχλεί, απλά  αναρωτιούνται .
Βέβαια  πως σε στόλιζαν κανονικά ούτε περνάει απ το μυαλό τους ..
Ως " πόντια " λοιπόν ( επίθετο που το νομίζουν για βρισιά , γιατί αδυνατούν να παρακολουθήσουν τις σκέψεις σου τους σουτάρεις μεγαλοπρεπώς και ξεκινάς να  φτιάξεις ποντιακά περέκ  για να δικαιολογήσεις  το παρατσούκλι  που σου κόλλησαν μεν , και  να κάνεις τραπέζι στους πραγματικούς φίλους σου δε.

Το σκεύος των Ποντίων το λένε σατς   .. Το δικό μου είναι γουώκ αναποδογυρισμένο .. 

Τα περέκ τα αποθηκεύουμε σε δροσερό μέρος μέσα σε πάνινη  σακούλα..Κρατάνε ένα χρόνο.

 

Έτοιμα , με γέμιση τυριού ( φέτας ) Κανονικά γίνονται με περισσότερα  φύλλα 

 Κι όταν ανοίγεις τον φούρνο  για τα περέκ..κάνεις και ένα ψωμί..

Και οι Ελιές Μαίστρες τι άλλο ψωμί θα έκαναν από λιόψωμο ??

Με ελιές και μυτιληνιά ρίγανη ..

Σ.Σ τα περέκ αφού τα βρέξουμε λίγο τα βάζουμε στο τηγάνι με γέμιση της αρεσκείας μας..
2 φύλλα  ένα πάνω ένα κάτω.. Συνήθως τυρί ..