Εργολάβοι...καμιά σχέση με τους Μπόμπολες...

Οι εργολάβοι ήταν το γλυκό που ως παιδί το έτρωγα μόνο σε βαφτίσεις..Και σε ζαχαροπλαστείο  ..όταν με ρωτούσαν τι να με κεράσουν..

Δεν ήταν ένα γλυκό που το φτιάχνανε οι δικοί μου στο σπίτι τους και δεν γνωρίζω τον λόγο..

Πάντα σου μένουν  τα απωθημένα  ..Όπως το απωθημένο του βάζου με το γλυκό του κουταλιού διπλοκλειδωμένο στην δεσπέντσα..

Τα όνειρα  είναι όνειρα… εύχεσαι να πραγματοποιηθούν..Μπορεί να είναι ένα ποδήλατο πχ..

Το γλυκό όμως το βλέπεις…ξέρεις πως υπάρχει..Κάπου εκεί ψηλά στο ντουλάπι..και δεν σ αφήνουν να το γευθείς..

Σήμερα λοιπόν τους έφτιαξα τους εργολάβους .. Παρ όλο που ακολούθησα πιστά την συνταγή  της Σοφίας Σκούρα  δεν ήταν οι εργολάβοι των παιδικών μου χρόνων..Πολλά δεν είναι όπως τα θυμόμουν ως παιδί..

Τι κέρδισαν λοιπόν οι μεγάλοι  που μου στέρησαν ό,τι μου στέρησαν??

Τα υλικά απλά

6 φλιτζάνια  ψιλοτριμμένα αμύγδαλα

3 φλιτζάνια ζάχαρη ( εγώ έβαλα άχνη ..κακώς..)

3 ασπράδια αυγών  που τα βάζουμε ένα – ένα  μην μας γίνει αραιό το μείγμα ..

Πρόσθεσα μερικές σταγόνες εσάνς πικραμυγδάλου ( εκτός συνταγής )

Και αμύγδαλο φιλέ που θα τυλίξουμε τα γλυκά μόλις τα πλάσουμε..

έκανα την μισή δόση εννοείται..

Ψήνουμε σε σιγανό φούρνο  20 λεπτά.

Παρατηρήσεις

Ήθελαν περισσότερη ζάχαρη  ή ίσως όχι άχνη..

Λιγότερο ψήσιμο και μάλλον πιο ζεστό φούρνο..

Φλασιές:

Αν την ζάχαρη  την έκανα ένα μέτριο σιρόπι και ζύμωνα το μείγμα μ αυτό  βάζοντας λιγότερα ασπράδια??

Δεν ξέρω…

Θα δείξει η επόμενη φορά..

Ωδή στις συμπεριφορές - Πειράματα και δοκιμές

Πειραματίζομαι σχεδόν πάντα και στα πάντα..

- Και με  τους ανθρώπους ακόμα ? με ρώτησε η Ιόλη περνώντας απ την γειτονιά μου  με το πειρατικό της ταξί..

-  Με τις συμπεριφορές τους?…Ναι.. ομολογώ πως δεν μου είναι αδιάφοροι…Μελετώντας τους άλλους μαθαίνεις τον χαρακτήρα σου..

Ανακαλύπτεις  δικές σου πτυχές  που δεν τις είχες φανταστεί..

- Πάντα τα πειράματά σου  είχαν επιτυχία? 

- Στην μαγειρική..όχι…Χρειάστηκαν δοκιμές ξανά  και ξανά , έξοδα  για τα υλικά , αναθεώρηση , απόρριψη, και φόρτωμα  στον σκουπιδοτενεκέ..αλλά  το τελικό αποτέλεσμα  με αντάμειβε ..είναι ευτυχία να ανακαλύπτεις αν όχι το τέλειο , γλυκό ή φαγητό  , τουλάχιστον αυτό που πλησιάζει τις μνήμες σου..

Στους ανθρώπους ναι είχα επιτυχία… Σπάνιες φορές  έπεσα έξω..παρ όλα αυτά  δεν ήθελα  να τους κατατάξω κάπου  με την πρώτη..

Χρειάστηκαν δοκιμές ξανά  και ξανά , «έξοδα  για τα υλικά» , αναθεώρηση απόρριψη, και φόρτωμα ..δικό μου.. για όσες φορές αγνόησα το ένστικτο την πρώτη σκέψη και το εσωτερικό καμπανάκι που υπάρχει σε όλους μας..

Το τελικό αποτέλεσμα  μ αυτούς ήταν ότι κι αυτοί πλησίαζαν τις μνήμες μου και θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένη που δεν έπεσα έξω , αλλά ένας άνθρωπος που δεν δίνει την ψυχή του στον συνάνθρωπό του..που εχει  αμφιβολίες γι αυτόν, που τον ψάχνει. Τον ερευνά ..δεν είναι ευτυχισμένος….ποτέ… Μόνος είναι..

Η βασική συνταγή στα παραπάνω τουρσιά ανα βαζάκι του μισού κιλού

Είναι τα λαχανικά  και το υγρό που θα τα σκεπάσετε..

Για το υγρό  χρειάστηκα

* 2 κούπες νερό

* Μια κουταλιά αλάτι

* ½ κούπα ζάχαρη

* ½  κούπα καλό λευκό ξύδι..

****** ( Από κει και πέρα παίζουμε  με τα υλικά..αφαιρούμε ή προσθέτουμε σύμφωνα με την δική μας γεύση..)

Σε ορισμένα  λαχανικά ή φρούτα  διαφέρουν τα μπαχαρικά..

Π.χ. Στο κυδώνι  και στα κρεμμυδάκια έβαλα εκτός απ το πιπέρι  και λίγο μπαχάρι ..

Το μπρόκολο το ζεμάτισα ελάχιστα  και αμέσως το έβαλα σε μια λεκάνη με νερό και παγάκια ..

Το κυδώνι  το άφησα και πήρε βράση  μέχρι να τρυπιέται με μια οδοντογλυφίδα..

Με τα κρεμμυδάκια εχω ένα πρόβλημα ..Πρόκειται για κοκκάρι και δεν γνωρίζω αν το έχουν ραντίσει με κάτι  εφ όσον το προορίζουν για φύτεμα ..

Εύκολο στο καθάρισμά του..έκοψα το πάνω μέρος του και μετά προσεκτικά το κάτω ..Δεν ήθελα  να αφαιρέσω  τελείως την βάση του ..

Το έβρασα για λίγο με την φλούδα του και μετά το καθάρισμα έγινε χωρίς δάκρυα..Το πίεζα και έφευγαν τα φλούδια εύκολα..

Τα βάζα πάντα αποστειρωμένα ..Ζεστό το υγρό  πάνω απ το κυδώνι και τα κρεμμύδια και αναποδογυρισμένα τα βαζάκια  μέχρι να κρυώσουν..

Στα μπρόκολα  που μαλακώνουν ακόμα και με ελάχιστη  ζέστη  αφήνουμε να κρυώσει το υγρό αν είναι δυνατόν να παγώσει και μετά το ρίχνουμε…

Έκανα για πρώτη φορά  και ψάρι με την μέθοδο του σπιτικού τόνου σε κονσέρβα ..Δεν έβαλα τόνο αλλά ένα φτηνό ψάρι λαμβάνοντας υπ όψη μου ότι  μπορεί και να το πετάξω στον σκουπιδοτενεκέ....

Θα  σας πώ τα αποτελέσματα.. αν δοκιμάσω το ψάρι μετά από καιρό…και αν δεν είναι χαλασμένο..Γιατί αν είναι μάλλον δεν θα μπορέσω να σας τα πώ…Θα με έχουν πετάξει στον σκουπιδοτενεκέ..

Αγάπη με οδηγίες ..

Ένα δώρο απλό …αλλά εμένα θα μ ενθουσίαζε αν μου το χάριζαν ..

..ένα Χριστουγεννιάτικο   δώρο που συνδυάζει  ζαχαροπλαστική και χειροτεχνία  ακόμα κι αν δεν είμαστε σεφ στην ζαχαροπλαστική ή δεν πιάνει το χέρι μας στις κατασκευές..

Η αλήθεια είναι  πως δεν έχω δοκιμάσει  την συνταγή  των μπισκότων  του δώρου αλλά πιστεύω πως  οι έμπειρες νοικοκυρές  στα μπισκότα θα καταλάβουν αν είναι σωστά τα μέτρα  και η θα τα αφήσουν όπως είναι ή θα βάλουν μέσα στην γυάλα  τα υλικά μιας δικιάς τους συνταγής..

Τα υλικά που θα χρειαστούμε  είναι :

Για την συσκευασία:

Ένα βάζο κονσερβοποίησης  του ενός λίτρου

Μια μικρή φόρμα αστέρι ( κόφτη μπισκότων )  ,

μια καρτούλα  ευχών ,( που θα γράψουμε επάνω τις οδηγίες χρήσης )

μια κορδέλα

Για τα μπισκότα:

300 γραμ. αλεύρι  ( υποθέτω  απ αυτό που φουσκώνει μόνο του )

130 γραμ. καστανή ζάχαρη

110 γραμ. φουντούκια και αμύγδαλα

100 γραμ. μαύρη σοκολάτα ψιλοκομμένη

Προαιρετικά  μια πρέζα κανέλα

Βάζουμε ένα - ένα  σε στρώματα  τα υλικά της συνταγής μέσα στο βάζο

Αν νομίζουμε πως δεν θα τα καταφέρουμε  τα ρίχνουμε με ένα χωνί  που θα το φτιάξουμε από χαρτί ψησίματος.

Κλείνουμε το βάζο .. Νομίζω πως εγώ θα έβαζα στο πάνω στρώμα και μερικές σταφίδες έτσι ώστε να φρακάρουν τα υλικά και να μην  υπάρχει φόβος  να ανακατευτούν ..

Γράφουμε  στην καρτούλα  τι  ακριβώς περιέχει το βάζο και τα γραμμάρια του κάθε υλικού

Και  συμπληρώνουμε με τις οδηγίες παρασκευής 

Προσθέστε  2 αυγά και 250 γραμ βούτυρο

Δουλέψτε την ζύμη να ενωθούν τα υλικά  και αφήστε την να ξεκουραστεί και να κρυώσει .

Απλώστε τη με τον πλάστη σε φύλλο μέχρι 5 mm πάχος

Κόψτε  τα μπισκότα με τον κόφτη μπισκότων . Ψήστε για περίπου 10 λεπτά στους 180 βαθμούς μέχρι να γίνουν οι άκρες τους  κιτρινόχρυσες.

Στολίζουμε το βάζο με την γιορτινή κορδέλα  και τον κόφτη αστέρι  των μπισκότων..

Την μεταφορά  της ιδέας  στο μπλόγκ  την έκανα  για μια φίλη  την Βασιλική  γιατί δεν μπορούσα να της την στείλω με αντιγραφή  και επικόλληση  απ την σελίδα που την είδα

Σούλα...ιχλίμπιντιχ μάνα μ..

Όταν εσείς τρώγατε ακόμα βελανίδια  εμείς θαβόμασταν  σε τύμβους   .. ( ιαχή )
Όχι τίποτα άλλο δηλαδή  ..αλλά ναι !! Εμείς δώσαμε τα φώτα μας σε όλον τον κόσμο..και τα φαγιά μας…

Και επειδή  με την βάρβαρη γλώσσα τους  δεν μπορούσαν να πουν ψωμοκεφτέδες  τους είπαν Knödel
Τα κνώδαλα  του κερατά…
Και  επειδή επίσης  τους έπιανε πονόκοιλος  με   τις γλίνες που έτρωγαν αντί στο τηγάνι  τα έριχναν  σε βραστό νερό ..για δίαιτα…. Ψωμοκεφτέδες  νερόβραστοι..
Και έρχεται  τώρα και η Σούλα η ευρωπέα  η γκουρμεδιάρα  να μου πεί πως  θα συνοδεύσει το παϊδάκι  με Knödel  !!
Και το αγοράζει και σε συσκευασία ..απ ευθείας από Γερμανία  !!
Τι το φυλάς κυρά μου το μπαγιάτικο ψωμί ..θα σου μουχλιάσει..Αμα σ αρέσουν τα Knödel  φτιάχτα μόνη σου ..Βαλτα και στην κατάψυξη  να χεις να κάνεις το κομμάτι σου ανα πάσα ώρα και στιγμή..
Οσο για μένα ..πρέπει να το προσέξω ..παράγινα  γκρινιάρα ..Ανοίγω και το στόμα μου και όποιον πάρει ο χάρος..
Όπως  προχθές..που μίλαγα απ το μπαλκόνι με την γειτόνισσα της απέναντι πολυκατοικίας  που μας χωρίζει μια λεωφόρος..
Για ποίηση  μιλούσαμε  και τόλμησα να πω , πως λυρική  ποίηση γράφει ο χορτάτος  ενώ αισθησιακή  ο νηστικός…
Τι το θελα??  Δεν μου ξαναμίλησε..
Ήξερα πως γράφει αλλά ποτέ δεν βρήκα χρόνο να την διαβάσω…
Μόλις βρω καιρό θα το κάνω…
Δεν ξέρω  τι έπαθε  ούτε πρόλαβα να ξετυλίξω την σκέψη μου  ούτε να της πω πως  εννοούσα τον Κουράκη…

Φωτο

Knödel  με λουκάνικα...

Τώρα θα μου πείς  το πικαλίλι το εγγλέζικο  

τι δουλειά έχει μαζί?

Δεν ξέρω....εδώ ο άλλος έκανε σπετζοφάϊ και το συνόδευσε με φοντύ..

Πατάτες γεμιστές

Μου άρεσε σαν ιδέα και επειδή ξέχασα την ιστοσελίδα που το είδα προσπάθησα να το φτιάξω από μνήμης..
Όχι μόνο δεν θυμόμουν την σελίδα αλλά βλέποντάς το φωτογραφικά  δεν ξέρω και τι γέμιση είχε..
Σκέφτηκα..πατάτες.. άρα αλμυρό βεβαίως..
Έψαξα στο ψυγείο για μπέικον δεν είχα
Έψαξα στο ντουλάπι για μανιτάρια ..δεν υπήρχαν..
Κιμάς?? Στην κατάψυξη ..δεν είμαι της αναμονής ούτε της υπομονής..
Οπότε έπρεπε  να κάνω την γέμιση με ότι υπήρχε αφού  τα σούπερ μάρκετ ήταν κλειστά..
Εξ άλλου το ταξείδι μετράει  όπως λένε όλοι..
Κι αν δεν  είναι καλό το ταξείδι ? άκουσα μια φωνή να με ρωτά..
Παλιά μας τέχνη κόσκινο απαντώ.
Τουλάχιστον θα έχω προσπαθήσει, θα μου μείνει απωθημένο  και θα εχω μάθει για ακόμα μια φορά  τις δυνατότητές μου..
Αν πετύχει θα είναι μια ικανοποίηση ..

Έκοψα λοιπόν τις πατάτες λεπτές φέτες, τις λάδωσα ελαφρά με ένα πινέλο τις αλάτισα και τις στόλισα στην φόρμα - λαδωμένη επίσης ..
Αυγά ,τυρί , μαϊντανός και ψιλοκομμένη ψητή πιπεριά Φλωρίνης στο λάδι απ τις κονσέρβες του καλοκαιριού..
Γέμισμα και ψήσιμο μέχρι να γίνουν ολόχρυσες ..κι αυτό ήταν..

Την επόμενη φορά θα τις γεμίσω  με αυγά και λουκάνικο..
... ή με περίσσευμα  κοκκινιστού κρέατος ανακατεμένο με μπεσαμέλ, σκεπασμένο με λίγο πουρέ..
ή ...να  δοκιμάσω να βάλω στη θέση της πατάτας μήλα με μια γλυκιά γέμιση?

Ξέρω όμως  πολύ καλά πως δεν θα κάνω τίποτα απ τα παραπάνω..
το έκανα μια φορά , πέτυχε, ...έληξε..
μην τρελαθούμε κιόλας...

Αμα καμιά φορά σου λέω: απλώνω τραχανά ...να με πιστεύεις...

(Η αναδρομή στο παρελθόν  - στο κείμενο - έγινε με την βοήθεια της Ιόλης η οποία δεν είναι πια μαζί μας… εδώ και οκτώ μήνες…)

Στο σπίτι μας δεν φτιάχναμε ποτέ τραχανά και σπάνια τον μαγειρεύαμε..

Όπως και αλλαντικά καθώς και τυρί, ή γιαούρτι..Δεν είχαμε ζώα παρα μόνο γάτες  καμιά εξάδα σκυλιά και μερικές κότες, πάπιες και χήνες..

Καημός τα πουλερικά  αφού όταν ερχόταν η στιγμή να γίνει φαγητό κάποιο απ αυτά γινόταν ένας θρήνος  απ την γιαγιά μου που με επηρέαζε κι εμένα μιας και όταν ήμουν μικρή όλα τα ζώα - εκτός των  σκυλιών- τα έβλεπα αδιάφορα μεν , χωρίς όμως να τα βασανίζω δε.. πράγμα που με κάνει να  απορώ σήμερα .. 

Δεν ξέρω αν βρήκα τη εξήγηση  για την τότε συμπεριφορά μου σε σύγκριση με την σημερινή έχω καταλήξει όμως πως αγαπάς δυνατά κάτι και κοιτάς να το προστατεύσεις  όταν βρεθείς στη θέση του , όταν στιγμές της ζωής σου φέρνουν στο μυαλό ανάλογες στιγμές της ζωής  ενός τετράποδου και αυτό το δέσιμο έρχεται με τον χρόνο.. Ίσως κάποιος με ρωτήσει : Γιατί τότε δεν αγαπάς  τόσο και τους ανθρώπους?

Θα σου πώ, ότι αναθεωρώ συνέχεια τις εμπειρίες μου μ αυτούς για να το μπορέσω ..και πάλι και ξανά ..αλλά  ο άνθρωπος βάζει  πάντα τα δυνατά του να μην τα καταφέρω..

Ας το βουλώσω τώρα  γιατί πρώτον  δεν είμαι δειπνοσοφιστής  και δεύτερον οι εκ βαθέων  εξομολογήσεις για τον εαυτό μου δεν αφορούν κανέναν..

Παρ όλο που δεν μ άρεσε ο τραχανάς όταν ήμουν μικρή θυμάμαι έντονα την γεύση του , - και μπορώ να πώ  τον έτρωγα ευχάριστα – του τραχανά που έφτιαχναν στα Βατερά, τον τόπο που παραθερίζαμε ..

Μάλλον όμως για την νοστιμιά του θα ευθυνόταν το ψάρι ή τα ορτύκια που έβαζαν μέσα.. ίσως όμως και  η θάλασσα,  το παιχνίδι και οι εξερευνήσεις μου στους γύρω λόφους , να ήταν αυτά που με έκαναν να τρώω τα πάντα ( μικρή δεν ήμουν ούτε λαίμαργη ούτε καν φαγού ) προς μεγάλη χαρά της γιαγιάς μου..

Στην Μυτιλήνη ο τραχανΟς  γίνεται πάντα με γάλα που το αφήνουν να ξυνίσει..

Και πάντα με σιτάρι χοντροκομμένο  και όχι με στάρι επεξεργασμένο  σε πλιγούρι..

Δύσκολη δουλειά  αφού θέλει μυϊκή δύναμη για την παρασκευή  του..

Βρήκα με μεγάλο κόπο και αναζήτηση  το σιτάρι  που ήθελα ( δίπλα στα μάτια μου ήταν ..δλδ..στην λαϊκή  αλλά ποτέ δεν είχα σκεφτεί να ρωτήσω μιας και δεν ήταν  εκτεθειμένο στους πάγκους..)

Με χαρά το αγόρασα ( 3 και μισο ευρώ το κιλό ) , το πήγα στο σπίτι   το έβαλα στο ντουλάπι  και τέλος.. Γιατί είναι βλέπεις και το γάλα…Που θα βρώ πραγματικό?? Και ποιος έχει εμπιστοσύνη στο γάλα του εμπορίου  ότι θα ξινίσει έξω απ το ψυγείο χωρίς να κόψει??

Κι έτσι αποφάσισα να φτιάξω μια συνταγή τραχανά που είχα  - και όπως φαίνεται την κάνουν πολλοί - από ένα βιβλίο με σαρακοστιανά ή νηστίσιμα  ..δεν ξέρω πως τα λένε.. Όταν την είδα και στη  Διαδρομή το αποφάσισα , με μικρές αλλαγές που δεν παίζουν ρόλο..

Επειδή  δεν γνωρίζω την γεύση του παραπάνω τραχανά  δεν μπορώ και να ξέρω και αν ο δικός μου πέτυχε..

Το ίδιο είχα πάθει και όταν έφτιαξα το ποντιακό τσατσιμπέλι..

Τα δικά μου λαχανικά  που χρειάστηκα  ήταν Ντομάτες , κρεμμύδι  πιπεριές Φλωρίνης, μερικές καυτερές και μιά πατάτα

Έτοιμο !!

 

Η μαγεία και το θαύμα της ζύμωσης 

Και το άπλωμα... 

Σας έχω την  σύνδεση με την σελίδα της Διαδρομής.. εδώ 

ΥΓ. Με προβλημάτισε το τρίψιμο  του αφού δεν έχω  χοντρό κόσκινο ( σταρκό το λένε στη Μυτιλήνη ) ...αλλά σιγά που δεν θα έβρισκα τρόπο!!  Χα !

Καλοκαίρι για τον χειμώνα

ΤΟΥΡΣΙΑ
Ντοματάκια Σαντορινιά  κόκκινα και πράσινα
Μελιτζανακι
Πιπεριές Φλωρίνης ψητές
Πιπεριές  μεγάλες πράσινες ψητές
Κάπαρη
Πικαλίλι
Πολτός  κόκκινης γλυκιάς πιπεριάς
Σάλτσα ντομάτας
Λιαστή ντομάτα    

Για πολλούς  η περίοδος των  διακοπών  του καλοκαιριού είναι ραχάτι

Για περισσότερους  επίδειξη  στα Ελληνικά «εξωτικά» νησιά ..

Για άλλους πάλι  είναι εργασία ..που όταν συνδυάζεται  με ασχολίες που αγαπάς  τότε γίνεται και χαρά..

Και τώρα που τέλειωσαν οι διακοπές  οι δικές σας – άρα και οι περίπου δικές μας αφού δουλειά μας είναι να σας κάνουμε να περνάτε άνετα    –

πολύ λίγα πράγματα έμειναν  να κάνω για τον χειμώνα

Τραχανά, μακαρόνια  ΕΔΩ      και περέκ  ΕΔΩ  

Ακόμα μια κολοκυθόπιτα .. Τούτη με αταίριαστα υλικά..

Η πίτα από κίτρινη κολοκύθα μου άρεσε από μικρή..

Και το ταούκ κιοκσού μου άρεσε  Αλλά δεν τα έβαζα στο στόμα μου από τότε που άκουσα μια συζήτηση της γιαγιάς μου με τις φιλενάδες της ..

- Μα  γλυκό με κοτόπουλο ??

Εκεί έπαθα ένα ψιλοσόκ .. γιατί είχα εμπιστοσύνη σ αυτήν που απόρησε με το ταούκ κιοκσού..

Ήταν εξ άλλου η δασκάλα μου στο δημοτικό..ενώ η γιαγιά μου δεν ήξερε γράμματα..

Αρα δεν υπάρχει γλυκό με κοτόπουλο..άρα  τέρμα για μένα  αυτή η όμορφη απαλή  γλυκιά κρέμα ..

Το δεύτερο επεισόδιο  με βρήκε ξαπλωμένη στα σκαλιά του μπαλκονιού μας  να  φτιάχνω φανταστικά σχέδια με τα σύννεφα

ενώ το αυτί μου ήταν στημένο στις γυναίκες που καθάριζαν κολοκύθες  για πίτες και για ρετσέλια..

Κάποια στιγμή  ρωτάνε τη γιαγιά μου

- Πως κάνεις την κολοκυθόπιτα εσύ κυρά Ελιά??

Παράτησα τα σύννεφα  και έτρεξα να ακούσω την συνταγή… Καταντράπηκα ..Η γιαγιά μου πάλι  έκανε κάτι που δεν έπρεπε..

Έβαζε κρεμμύδι σε γλυκιά  πίτα..!!

Δικαίως  οι γυναίκες  έμειναν με ανοιχτό το στόμα..

Και ακόμα πιο δικαίως δεν ξαναέφαγα  κολοκυθόπιτα… 

Πήγαινα στις γειτόνισσες και έτρωγα, παρόλο που δεν μου άρεσε όσο η δικιά μας…

Ξέρω πως και να σας πω τα υλικά δεν θα τη φτιάξετε..

Πάντως αν θέλετε να δοκιμάσετε  στα 7 μέρη πολτό κολοκύθας βάζουμε 2 μέρη κρεμμύδι ..

Το περνάμε από σπορέλαιο 1 ½ περίπου κούπα  ( Όχι ελαιόλαδο )  με προσοχή να μη σκουρύνει..

Βάζουμε μετά τον πολτό της κολοκύθας  και τίποτα άλλο..Μόνο ζάχαρη , μία κούπα ρύζι και μπόλικη κανέλα ..ίσαμε και 2 κουταλιές της σούπας..

Ανακατεύουμε καλά  και αυτό ήταν ..Ούτε καρύδια ούτε σταφίδες  που αλλάζουν την γεύση της κολοκύθας τελείως..

Στρώνουμε το ταψί μας με 5 φύλλα  ρίχνουμε την γέμιση και σκεπάζουμε με άλλα τόσα φύλλα..Έκανα το λάθος και αντί για σπορέλαιο την ράντισα με λίγο ελαιόλαδο.. Δεν έπρεπε.. αφήνει μια βαριά μυρωδιά..

Ψήνουμε για καμιά ώρα.. Την κόβουμε την άλλη μέρα ..αφού την έχουμε βάλει στο ψυγείο να σφίξει..

( Περιμένοντας τις φίλες μου να βρούν καιρό να ρθούνε  την έφαγα όλη..Τώρα θα αναγκαστώ να πάω αύριο στη λαϊκή  για κολοκύθα ,  να τους φτιάξω άλλη.. )

Σ.Σ. Προσέξτε να μην γίνει πολύ χοντρή ..Το περισσότερο 2 δάκτυλα  και πολλά είναι..

Καθάρισμα κίτρινης κολοκύθας σε 3 λεπτά.

Χωρίς  χασαπομάχαιρα  καλέμια  μπαλτάδες και λοιπές δυνάμεις  καταδρομών..

Μόνο με ένα μαχαίρι απ αυτά που βρίσκονται στο συρτάρι μας  ανενεργά γιατί δεν κόβουν..

Όμως

Κόβουμε την κολοκύθα  σε κομμάτια  με ένα μαχαίρι με πλατιά λάμα και μέχρι εκεί είναι η αγωνία μας Χα!χα!χα!

Η αλήθεια είναι  πως πάντα το σκεπτόμουν να αγοράσω κίτρινη κολοκύθα  γιατί  με φόβιζε το καθάρισμα .. Είναι πολύ δύσκολο και χρειάζεται αρκετή ώρα ..

Σήμερα , περνώντας από ένα πάγκο της λαϊκής αγοράς ψυχανεμίστηκα ότι κάποιος μου έβγαλε τη γλώσσα..Κάνω  αμέσως πεζό όπισθεν  ..και ναι…Μια κολοκύθα με κορόιδευε. Και εμένα μη με τσιγκλήσεις ..Τούρκος γίνομαι ..

- Πόσα κιλά  είναι η κολοκύθα μάστορα?

- Τέσσερα μου λέει …

Την βουτάω , την πάω σπίτι την βάζω σ ένα τραπέζι ανάβω τσιγάρο και αρχίσαμε μεταξύ μας τις φονικές ματιές… Προηγουμένως  είχα κοιτάξει  στην Google για να πάρω μια βοήθεια  και έπεσα  στο μπλογκ μιας φίλης  ..της Κικής .. Όμως δεν είχα τα κατάλληλα μαχαίρια.. ( και κάτι χεράκια  που διέκρινα στην φωτό.. εμείς , δεεεν.... )

Τελικά πήρα την απόφαση να κάνω κάτι ..του κεφαλιού μου ως συνήθως

Την έκοψα σε μεγάλα κομμάτια μ ένα μαχαίρι με πλατιά λάμα και κόβοντάς την  (αφού καθάρισα σπόρια και ίνες)  μου ήρθε η φλασιά της φυγόπονης και της τεμπέλας. Θα την βράσω με το φλούδι σκέφτηκα.

-       Χα χα  μου λέει ..Θα χάσω μέρος απ την νοστιμιά μου , μου απαντά..

Άλλο τσιγάρο…νέα φλασιά ..

- Θα σε  ατμοβράσω ελαφριά και μετά θα σε καθαρίσω Χαχαχαχαχα!!

Δεν πρόλαβε να βγάλει άχνα ..σε δέκα λεπτά ήταν έτοιμη για καθάρισμα

Ομολογώ  πως το καθάρισμα της πατάτας είναι δύσκολο και θέλει και πιο πολύ ώρα

Αφού σας λέω βρε σεις … Οι μεγάλες ανακαλύψεις από τεμπέλες γίνονται…

Σ.Σ. Προσέξατε το μαχαίρι δίπλα στο πιάτο εε??Ούτε ψωμί δεν κόβει..

Τσάτνεϋ το παραδοσιακόν..

Ακριβώς όπως το έφτιαχνε η μάμμη μου  στα απόκρημνα βουνά του τόπου μας όταν δεν ασχολιόταν με τα πρόβατα και τα κατσίκια.

Το τσάτνεϋ είναι ένας πολτός  από φρούτα και λαχανικά ή μόνο από φρούτα ή μόνο από λαχανικά με προσθήκη  μπαχαρικών , ζάχαρης – αλατιού – ξυδιού και καυτερής πιπεριάς τσίλι..κι αυτές τις τσίλι πιπεριές η γιαγιά μου τις καλλιεργούσε στις ελληνικές ραχούλες  από αρχαιοτάτων χρόνων..

Εγώ 

Μετά τις  πήραν οι Μεξικάνοι και από τότε τις καλλιεργούν .. ( αντάλλαξε   τον σπόρο ο παππούς μου μ αυτούς  με  μια μεξικάνα.. άναψε και κόρωσε η γιαγιά μου η ζηλιάρα ..απ αυτήν πήρα..

 Μαζί με τα διάφορα  τσάτνεϋ  που έφτιαχνε η οικογένειά μου με   ντόπια πάντοτε  φρούτα και λαχανικά όπως μπανάνα , μάγκο, αβοκάντο φραγκόσυκο … τα οποία συνόδευαν τα κοψίδια , τα αντικριστά , και τα κοντοσούβλια  έφτιαχνε επίσης  και ράϊτες

Η ράϊτα είναι ένα  «ντίπ» ..- έτσι το έλεγε η γιαγιά μου – απαραίτητο συνοδευτικό  κρέατος και τσάτνεϋ γιατί αλλιώς θα πάρετε φωτιά..

Η βάση της ράϊτας  είναι τις περισσότερες φορές γιαούρτι με διάφορα  δροσερά  ψιλοκομμένα λαχανικά.. όπως ντομάτα  με γιαούρτι, αγγούρι με γιαούρτι ..Έχουμε επίσης την ράϊτα με δυόσμο, με κύμινο και κρεμμύδι..

Ράιτα έχουν και οι Ινδοί  όπως ξέρω..αλλά αυτοί το λένε τζα τζί κι ..

Εμείς σήμερα θα φτιάξουμε  το πατροπαράδοτο τσάτνεϋ  με φραγκόσυκο..

Απλό..εύκολο ..γρήγορο..

Καθαρίζετε τα φραγκόσυκα και τα κόβετε σε μικρά κομμάτια

Σε μια κατσαρολίτσα  ρίχνεται  ένα ποτήρι όχι καλά γεμάτο υγρό από ντομάτα

Όχι χυμό ντομάτας  αλλά αυτό που βλέπετε στη φωτό

Μετά προσθέτετε  ακριβώς τόση ζάχαρη όσο το υγρό και μερικά,

 (μπόλικα )τσίλι  πιπεριές 

αλάτι δοκιμάζοντας πόσο αλμυρό το θέλετε 

και τρεις κουταλιές της σούπας ξύδι ..

αυστηρά από σταφύλι , 

αυστηρά κάτω απ τ αυλάκι, 

αυστηρά απ την Καλαμάτα …

μη σας πώ και απ τον Παπαδέα ..γιατί δεν βλέπω να παίρνω φράγκο απ την διαφήμιση.. Τσιφούτηδες τι περιμένεις.. 

Όταν πάρουν μερικές βράσεις τα υλικά ρίχνουμε τα φραγκόσυκα  και περιμένουμε να δέσει το τσάτνεϋ  ξαφρίζοντας το..

Όταν τελείωσα και το δοκίμασα ξετρελάθηκα ..Αλλά πρέπει να σας πώ  πως εμένα μ αρέσουν τα πολύ καυτερά,  που σε συνδυασμό  γλυκού αλμυρού  και ελάχιστα ξιδάτου με κάνει και πλέω σε Νιρβάνες

Δεν σας κρύβω πως ευχαρίστως θα έτρωγα μια κουταλιά κάθε πρωί για να φτιάξει η γεύση μου απ το τσιγάρο.. και γιατί όχι και το απόγευμα με τον καφέ μου, τώρα που το σκέπτομαι..

Αν τολμάτε  φτιάξτε το…

Η συγκεκριμένη συνταγή βέβαια δεν υπάρχει στο διαδίκτυο  γιατί την έφτιαξα  με το μυαλό την φαντασία και τη γεύση

αν και όπως σας αρέσει να λέτε δεν υπάρχει παρθενογένεση ..

Σ.Σ. Την επόμενη φορά  θα βάλω περισσότερα φραγκόσυκα  γιατί μου έγινε λίγο..