Πατατοκεφτέδες..από πατάτες θέτε??

Μάλλον θα έτυχε σε όλους - όταν ήταν μικροί -  να  μην τους αρέσει το φαΐ το δικό τους ..αλλά της γειτόνισσας..
Το ξένο είναι πιο γλυκό λένε...
Η γειτόνισσα ήταν η Βχχχχχχχ .. μια αεικίνητη γυναίκα που ποτέ δεν την έβλεπες να κάθεται..
Ο φόβος και ο τρόμος μικρών μεγάλων..γιατί έτσι και σ έπιανε στο στόμα της έπρεπε να βρεις καράβι για να φύγεις..
Δεν ξέρω αν ποτέ κοιμόταν..δεν μπορώ να τη φανταστώ ξαπλωμένη..ούτε κουρασμένη..
Το σπίτι της δεν το άνοιγε ποτέ για να μην το λερώσει και όλη η οικογένεια ζούσε σε μια παράγκα που είχαν φτιάξει δίπλα..
Δεν ξέρω γιατί είχε αγοράσει ηλεκτρική κουζίνα αφού αυτή ήταν μέσα στο σπίτι που δεν πήγαινε ποτέ παρά μόνο για να κοιμηθεί..
Επίσης δεν ξέρω γιατί είχε αγοράσει πετρογκάζ αφού αυτό ήταν  μέσα στην παράγκα  αλλά αυτή μαγείρευε έξω ανάβοντας φωτιά με λιόκλαρα..
Οι πατατοκεφτέδες λοιπόν για να γίνουν τέλειοι θέλουν τρία πράγματα :

Καλές πατάτες όπως έλεγε η Βχχχχχχχχ .
Φωτιά από λιόκλαρα ..
Και τα δικά της χέρια...
Και δεν είχε άδικο..
Βέβαια ποτέ δεν έμαθα ποιές είναι οι καλές πατάτες..
Τηγανίζω στην ηλεκτρική κουζίνα..
Και οι πατατοκεφτέδες μου είναι μέν καλοί  αλλά σαν της παλιάς μου γειτόνισσας δεν είναι...
Και όποιος πει πως είναι πανέμορφοι ίσως να έχει δίκιο αφού δεν έχει δοκιμάσει τους δικούς της..

Βράζω τις πατάτες  (όσες θέλω )  και μετά όσο είναι καυτές τις περνάω απ τη μηχανή του πουρέ..
Ρίχνω μέσα τόσα αυγά ώστε να γίνει ένα μείγμα που να πλάθεται..
Αλάτι πιπέρι και απαραιτήτως ψιλοκομμένο μαϊντανό..
Τους τηγανίζω αρχικά σε δυνατή φωτιά και μετά την χαμηλώνω τόσο ώστε να μην καούνε αλλά και να μην μαλακώσει η κρούστα τους..

Θυμάμαι πως σ όλες τις εκδρομές που έχω πάει στη ζωή μου πατατοκεφτέδες έφτιαχνε η γιαγιά μου...( και σφουγγάτο....)
Μόνο που εκείνη έβαζε μέσα και τυρί τριμμένο...που σκέπαζε τη γεύση της πατάτας..και ίσως γι αυτό να μη μου άρεσαν..

Εκτός από τους πατατοκεφτέδες ..η θεία Βχχχχχχχ όπως την φωνάζαμε έφτιαχνε το τελειότερο τυρί..
Φέτα ολόπαχη μέσα σε σαλαμούρα..
Απ αυτήν έμαθα να φτιάχνω κι εγώ..
Ακόμα ακούω τα γέλια της γιαγιάς μου και των φιλενάδων της όταν έφτιαξα το πρώτο μου τυρί  σε ηλικία 8 ή 9 ετών...
Όχι δεν με κοροϊδεύανε ..με καμαρώνανε...

 ΥΓ
Α! και να μην το ξεχάσω.. Όταν βράσετε τις πατάτες ..προσέχετε πως θα ανοίξετε το καπάκι της κατσαρόλας και τον ατμό..
για να μη βρεθείτε με χέρι όπως το δικό μου... Χα!
 :Ρ:Ρ:Ρ