Η σημερινή ανάρτηση κανονικά θα έπρεπε να γίνει χειμώνα. Και η παρασκευή του λάχανου κυρίως .
Το λάχανο γλυκαίνει με τα πρώτα κρύα λένε και μόνο ένας άσχετος θα το έφτιαχνε τουρσί καλοκαιριάτικα και μάλιστα εν μέσω καύσωνα .
Όμως λίγο τα λουκάνικα που μου στείλανε πεσκέσι , λίγο τα γλυκόξινα αγγουράκια που έφτιαξα προ ημερών , λίγο που δεν βρήκα ξινολάχανο πουθενά, άντε και η μπύρα " η άνευ " που αγόρασα για να την δοκιμάσω ( χάλια ήταν ) με παρέπεμψαν σε ένα παράκαιρο Οκτόμπερφεστ και ας μην το έχω ζήσει ποτέ . Ούτε σουκρούτ είχα φτιάσει ποτέ και είπα να δοκιμάσω αφού δεν είναι εύκολο να το βρώ έτοιμο.
Και επιπλέον ποτέ δεν ισχυρίστηκα πως είμαι σχετική με όλα όσα μ αρέσουν , είτε είναι μαγειρική είτε ζαχαροπλαστική , είναι κηπουρική. Εγώ τσαγκάρισσα θεωρώ τον εαυτό μου όχι γιατί ήμουν όλη μου τη ζωή , αλλά απ όλα τα επαγγέλματα που έκανα - Θεέ μου ! πόσα έκανα ?? - αυτό το επάγγελμα με ενθουσίασε .
Μια βδομάδα περίπου μου πήρε το σουκρούτ ( sauerkrut ) μέχρι να μπεί στο ψυγείο και μετά στο τραπέζι . Τώρα αν τα αλλαντικά είναι το κατάλληλο φαγητό για καύσωνα είναι άλλη δουλειά.. Τέλος .
Το λάχανο κόπηκε , αλατίστηκε και τρίφτηκε μέχρι να βγάλει τα πρώτα του ζουμιά . Μπήκε σε βάζο , κλείστηκε με το καπάκι χαλαρά και τοποθετήθηκε σε σκοτεινό και δροσερό μέρος . Δροσερό ... λέμε τώρα !
Το ένα βαζάκι το έκανα διαφορετικά απ τα άλλα για δοκιμή επειδή κάπου το είχα διαβάζει . Το χτύπησα με ένα γουδοχέρι μεσα στην γυάλα του μέχρι να " το εξοντώσω " . Δεν ξέρω τι διαφορά θα έχει απ τα άλλα. Κάτι άλλο που θεωρώ προσωπική μου επιτυχία ( όχι γιατί ανακάλυψα κάτι , αλλά γιατί πάντα υπάρχει στο ντουλάπι μου , ) ήταν τα κεδρόμηλα ( σπόροι γιουνίπερου ή άρκευθου που πρόσθεσα και που είμαι σίγουρη πως θα ταιριάζουν ( μάλλον θα το διάβασα κι αυτό κάπου )
Και σήμερα ήταν η μέρα που η πρώτη δόση ήταν περίπου έτοιμη . Σωστή ζύμωση, σωστή γεύση και όξινο όσο χρειάζεται.
Οπότε ας μαγειρέψουμε :
Kartoffelsalat - Λουκάνικα Πολωνίας αλλά και δικά μου - και σουκρούτ .
