Αγριοράπανο ή Χρένο ( για σαλτσα horseradish)

 

Η σάλτσα Χρένου δλδ η σάλτσα horseradish δεν είναι καμιά επιστήμη για να την φτιάξει κάποιος . Εύκολη,  χωρίς μαγιονέζα και τολμώ να πω καλύτερη απ αυτές των εταιρειών που βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετ . Έχουμε ξαναδώσει την συνταγή , οπότε ας μην την επαναλάβουμε. Αν ωστόσο βαριέστε να ψάχνετε αν πάτε στην αναζήτηση της Google και γράψετε : Το τέλειο σπιτικό horseradish ( σάλτσα χρένου) θα σας βγάλει στην συνταγή. 

Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως αν δεν έχουμε χρένο , δεν μπορούμε να την φτιάξουμε . Κι εγώ χρένο δεν έχω πια γιατί το κατέστρεψα ίσως απ το πολύ πότισμα , αλλά το πιθανότερο είναι πως το εξαφάνισα γιατί  δεν γνώριζα καθόλου τον τρόπο καλλιέργειάς του . Έκτοτε το ψάχνω απεγνωσμένα φρέσκο ή σε σπόρο , αλλά δυστυχώς δεν το βρίσκω πουθενά. Ώσπου σκέφτηκα να το αγοράσω σε μορφή σκόνης . Και πήρα και μπόλικο μην τυχόν και μου λείψει . Η σάλτσα στην υφή έγινε καταπληκτική - ούτε η Colman's να ήμουν , αλλά από άρωμα και γεύση ελάχιστα θύμιζε την horseradish. 

Δοκιμάζοντας να βάλω περισσότερη σκόνη , η σάλτσα πίκριζε. Σκέφτηκα πως η σκόνη ήταν παλιά , άρα ξεθυμασμένη . Το κατάστημα όμως που την αγόρασα είναι ένα απ τα πιο γνωστά μπαχαράδικα στην Αθήνα . 

Ναί !!  Αλλά πόσοι χρησιμοποιούν αυτό το υλικό ? Πάρα πολλοί απάντησα στον εαυτό μου . Και Ρώσους έχουμε και Πολωνούς και Εβραίους  - χώρες δλδ που γνωρίζουν αυτή την γεύση -  αλλά και μαγαζιά με διεθνή κουζίνα έχουμε πολλά. Στην Ελλάδα υπάρχει αυτό το φυτό ..Φυτρώνει μόνο του . Το επίσημο όνομά του είναι Armoracia rusticana,  και καλλιεργείται από την αρχαιότητα. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το μαντείο των Δελφών είπε στον Απόλλωνα, ότι το χρένο αξίζει το βάρος του σε χρυσό. Θα μου πείς και ποιο είναι το Μαντείο των Δελφών , και ποιος είναι ο Απόλλωνας ? 

Αν δεν το αναφέρουν στις εκπομπές μαγειρικής οι Σεφ δεν γίνεται τίποτα .

Συνεχίζοντας όμως την επιχείρηση Χρένο βρήκαμε τις πολυπόθητες ρίζες , απ τις οποίες μερικές φυτέψαμε ενώ με τις υπόλοιπες φτιάξαμε μια βάση την οποία θα αποθηκεύσουμε για μελλοντική παρασκευή  horseradish.

Το λάθος που έκανα να καθαρίσω την ρίζα και να την βάλω στο ψυγείο  με δυσκόλεψε αρκετά όταν ήρθε η στιγμή να την τρίψω ,αφού είχε αρχίσει να βγάζει τα έλαιά της με αποτέλεσμα να κάνω δυο ώρες να τρίψω μια μικρή ρίζα  με πολλές διακοπές με διπλή μάσκα και με γυαλιά εργασίας .

Βάση για την χορσράντις

Τραχανάς ή τραχανός " σπιτική παρασκευή " με δύο τρόπους

 

εμφανής η διαφορά του πόσο λεπτός είναι απ τον πρώτο 

Δεν ξέρω άν ποτέ έχετε νοιώσει την αμηχανία του μάγειρα , της νοικοκυράς ή, του ζαχαροπλάστη που κάτι του πάει στραβά εν αγνοία του , αλλά το παρασκεύασμα που φτιάχνει του βγαίνει τέλειο. Κάτι έκανε λάθος αλλά του προέκυψε μια συνταγή εύκολη , χωρίς ζόρι , θαρρείς και κάποιος έβαλε το χέρι του και ακύρωσε συμβουλές χρόνων  παλαιότερων μαστόρων ειδικών στο αντικείμενό τους , κουραστικές και χρονοβόρες . Αυτό έπαθα κι εγώ, σε σημείο να σκέπτομαι τώρα πως ο τραχανάς που έφτιαξα θα είναι για πέταμα αφού όλη η διαδικασία του κύλησε σαν νεράκι. Και να πως έχουν τα πράγματα . 

Πρίν μέρες έφτιαξα τραχανά για πρώτη φορά στην ζωή μου χωρίς να έχω γνώσεις . Οι τηλεφωνικές συμβουλές που μου έδωσαν φίλοι με τρόμαξαν , αλλά με τρόμαξαν  και οι πληροφορίες που διάβασα στο διαδίκτυο . Όλες έλεγαν για την κουραστική διαδικασία του. 

Παρ όλα αυτά τον έφτιαξα και την μόνη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν το καθημερινό μάζεμα του γάλακτος που έπρεπε να μπαίνει λίγο λίγο στο σκεύος που επέλεξα για να προλαβαίνει να ξινήσει . Ακολούθησα δε όλες τις παραδόσεις του τόπου μου γιατί συνήθως στο νησί μου φτιάχνουν ξινό τραχανά με αλεσμένο στάρι ( κουρκούτι ) και όχι με αλεύρι όπως τον φτιάχνουν αλλού. Επίσης , να προσθέσω πως άλλο είναι το κουρκούτι και άλλο το πλιγούρι , γιατί το είδα κι αυτό. Η άλλη δυσκολία που αντιμετώπισα , για την οποία και γι αυτήν φταίει η ανυπομονησία μου ήταν να κόψω το μείγμα του τραχανά σε μικρά κομματάκια να τον απλώσω και να τον αφήσω να τραβήξει λίγο στον  ήλιο και μετά να τον τρίψω . Μου πήρε περίπου μια βδομάδα αφού είχαμε συνέχεια συννεφιά κι εγώ δεν ήθελα να τον βάλω σε φούρνο να στεγνώσει . Με τα πολλά τελείωσα τον μάζεψα και τον αποθήκευσα .

Και τώρα αρχίζει η επιστημονική φαντασία.  Εχοντας περισσέψει λίγο κουρκούτι και για να μην το περιφέρω από ντουλάπι σε ντουλάπι είπα να κάνω και νέο τραχανά. Την δοκιμασία όμως του ξυνισματος του γάλακτος δεν την ξαναπερνούσα για όλα τα πλούτη του κόσμου.  Έτσι αγόρασα ένα κιλό γιαούρτι πρόβειο και 500 γραμ ξινόγαλο και έφτιαξα τον νέο τραχανά με την γνωστή διαδικασία . Βράσιμο των υγρών , πρόσθεση του σταριού , γερό ανακάτεμα , και ξεκούραση μετά του μίγματος σκεπασμένο με μια νωπή πετσέτα . 

Ο τραχανάς που βγήκε μοσχομύριζε ( όσο αυτό ήταν δυνατόν με τα έτοιμα συστατικά απ το σούπερ μάρκετ )  και τον έτριψα αμέσως επί τόπου ! Ούτε πιττάκια να φτιάξω πρώτα , ούτε αναμονή για να τραβήξουν, ούτε σταρκό για να τριφτεί . Έπαιρνα μικρές ποσότητες ζύμης στις παλάμες μου και τον έτριβα . Εντύπωση δε μου έκανε που τα χέρια μου λαδωνόταν ελαφρώς θαρρείς και είχα βάλει μέσα λάδι . Υπέθεσα πως θα ήταν γνήσιο πρόβειο  γιαούρτι. Σε  μιάμιση μέρα είχε κιόλας στεγνώσει και αποθηκευτεί. Έσπασα το κεφάλι μου να βρώ τι έκανα λάθος ή και σωστό και επι πλέον μαγείρεψα και ένα πιάτο για να διαπιστώσω αν τρώγεται. Τρωγόταν , αν και δεν ήταν το ίδιο έντονος με τον πρώτο που είχε γίνει με πραγματικό ξινόγαλο. 

Ας είναι , είπα , 

- παρηγορήθηκα  βέβαια με την σκέψη πως και το καζάν ντιπί από λάθος προέκυψε - , αλλά η απορία ..απορία ..μέ έτρωγε .Τι έκανα λάθος !!Μ αυτήν με πήρε ο ύπνος . Και το τί λάθος είχα κάνει μου ήρθε στο μυαλό όταν μισοκοιμόμουν .. Είχα μπερδέψει τα μέτρα και αντί να βάλω 700 περίπου γραμμάρια στάρι έβαλα 900 και κάτι . Τόσο ήταν το κουρκούτι που είχε περισσέψει .

Δεν είναι η πρώτη φορά που ότι ψάχνω στον ξύπνιο μου το ανακαλύπτω στον ύπνο μου..

Δυο χρόνια προσπαθούσα να φέρω στην γευστική μνήμη μου  τα λουκάνικα του Θωμαίδη ( αλλαντοποιείο στην Μυτιλήνη ) για να βρώ τι υλικό μου διέφευγε για να τα φτιάξω  και πάλι στον ύπνο μου ανακάλυψα πως ήταν το κύμινο .

Σ.Σ. Μια παρατήρηση που έχω να κάνω είναι σχετική με τον τρόπο αποθήκευσης του. 

Εκτός του κλασικού σε πάνινη σακούλα αρκετοί τον αποθηκεύουν σε γυάλινα βαζάκια που υπάρχουν στην κουζίνα μας β βάζοντάς τα στο ψυγείο βέβαια . Αν είναι αμεταχείριστα έχει καλώς . Αν όμως είδη τα έχουμε χρησιμοποιήσει για αποθήκευση άλλων τροφών , πρέπει να γνωρίζουμε πως το υλικό που έχει από μέσα το καπάκι , απορροφά οσμές  που δεν φεύγουν ούτε με την αποστείρωση και υπάρχει φόβος να πάρει μυρωδιά ο τραχανάς πράγμα που δεν θέλουμε . 

Τι κάνουμε ? σκεπάζουμε το βάζο πρώτα με απορροφητικό χαρτί κουζίνας διπλωμένο δυο τρείς φορές και μετά το κλείνουμε με το καπάκι του . Επίσης τον ίδιο τρόπο ακολουθούμε και σε ότι έχει την τάση να υγραίνεται μέσα σε ένα κλειστό βάζο , όπως π.χ. είναι το άνθος αλατιού.