Το πρόβλημά μου με τα φρούτα είναι πως τα περισσότερα τα πετάω μόλις τα δοκιμάσω . Φταίει που θυμάμαι τις παλιές γεύσεις τους που δεν μοιάζουν καθόλου με τα σημερινά εκτός μερικών, όπως είναι τα σύκα, τα πεπόνια , τα μούσμουλα , τα μήλα και τα πορτοκάλια .
Έτσι και σήμερα όταν είδα τα δαμάσκηνα στον μανάβη ένοιωσα αμέσως στο στόμα μου την γεύση τους και την νοστιμιά τους και αγόρασα ένα κιλό , έχοντας ωστόσο τον φόβο ότι πάλι θα βγω γελασμένη - όπως βγήκα για άλλη μια φορά -. Δεν μου έμεινε άλλη επιλογή ..Η θα καθόταν μέρες στο ψυγείο μέχρι να τα πετάξω , ή θα τα έφτιαχνα μαρμελάδα , αφού τα γλυκά κουταλιού που μ αρέσουν , είναι ελάχιστα.
Βαριόμουν τρομερά να στέκομαι πάνω από μια κατσαρόλα στην κουζίνα και να ανακατεύω μαρμελάδες , άσε που είχε έρθει και η ώρα του σήριαλ που παρακολουθώ οπότε τόλμησα να κάνω την μαρμελάδα φούρνου που είχα διαβάσει παλιά. Εύκολη και γρήγορη.... σχετικά ... τουλάχιστον δεν χρειάζεται να την προσέχεις .
Έβγαλα τα κουκούτσια λοιπόν απ τα φρούτα τα έβαλα σε ένα ταψάκι στη σειρά και σκόρπισα από πάνω τους την ζάχαρη. ( περίπου τρία φλυτζάνια του τσαγιού ) έστυψα μισό λεμόνι και πρόσθεσα ένα ξυλάκι κανέλας και μερικά κουκούτσια απ τα δαμάσκηνα ανάμεσά τους . Τα σκέπασα με αλουμινόχαρτο και τα ξέχασα για τρείς ώρες μέσα στον φούρνο σε χαμηλά θερμοκρασία . Μετά τις τρείς ώρες ( τα πρόσεχα ωστόσο για να δώ αν έριξαν τα υγρά τους , ή αν χρειαζόταν κι άλλο υγρό ) έβγαλα το αλουμινόχαρτο και δυνάμωσα την θερμοκρασία στους 200 βαθμούς για κανά μισάωρο .
Μιλάω για τον δικό μου φούρνο ο οποίος δεν είναι και πολύ σόϊ και επό πλέον δεν διακρίνονται και οι βαθμοί στα κουμπιά του ( λόγω του καθαριστικού που τα πλένω κάθε τόσο ) . Η μαρμελάδα ήταν έτοιμη και το χρώμα της φανταστικό , που σε παράπεμπε σε πάστα φλώρα ή σε μπισκοτάκια γεμιστά . Αυτή η εικόνα μ έκανε να αποφασίσω να την χτυπήσω ελάχιστα με το ραβδομπλέντερ ώστε να διαλυθούν λίγο τα φρούτα αφού είχαν μείνει ολόκληρα σαν γλυκό του κουταλιού.
Στην συνέχεια , τα συνηθισμένα.. Αποστειρωμένο καυτό βάζο και μέσα η καυτή μαρμελάδα. Καπάκι και αναποδογύρισμα για να κρυώσει.
Στην φωτογραφία πάνω στο ψωμί δεν είναι η κανονική μαρμελάδα ..Είναι τα υπολείμματα που είχαν μείνει στο ταψί και τα έβαλα για να δοκιμάσω την γεύση της .
Καλά με φώναζε η γιαγιά μου τσανακογλύφτρα και όχι με την έννοια που έχει σήμερα η λέξη αλλά με την έννοια του ότι μ άρεσε να τρώω μέσα απ την κατσαρόλα ( τσανάκα ) μαζεύοντας ότι είχε περισσέψει απ το φαγητό ή το γλυκό. Έλεγαν δε ότι αν κάποιος είναι τσανακογλύφτης όπως εγώ, στον γάμο του θα βρέχει.. Μπα..ψέματα ...