Scyliorhinus canicula , Petite roussette Small spotted dogfish ,ή σκυλοψαράκια .
Αρκετοί τα λένε και κουταβάκια αλλά για μένα αυτό το όνομα είναι αποκρουστικό, γιατί κι εγώ ανήκω στο υποκριτικό κομμάτι αυτών που τρώνε μεν «κρέας» αλλά λυπούνται τα ζώα .
Προκειμένου όμως να ανήκω στους άλλους υποκριτές που παριστάνουν τους τέλειους και δείχνουν το σεβασμό τους ( τάχα ) στα ζώα ενώ η ανθρωποφαγία είναι το χαρακτηριστικό τους ,
προτιμώ να είμαι το σαρκοβόρο και ανάλγητο τέρας κάνοντας προσπάθειες να μην επιβεβαιώνω τα φονικά αρχέγονα ένστικτά μου.. Πχ. Δεν μαγειρεύω ποτέ σαλιγκάρια αλλά τα τρώω όταν τα βρω μαγειρεμένα καθώς και άλλα φαγητά που χρειάζεται να να βάλουμε στην κατσαρόλα ζωντανά. Υποκρισία !! Ε! τι λέμε τόση ώρα ??
Το σκυλοψαράκι μου το στείλανε οι φίλοι μου έτοιμο ..γδαρμένο, και τεμαχισμένο αλλιώς παρόλο που δεν είναι ζωντανό όταν φτάσει στα χέρια μας θα πάθαινα κάτι όταν έβλεπα το άσπρο λαιμουδάκι του με το στοματάκι του σε σχήμα “λυπάμαι” του f/b ..ίδιο κι απαράλλαχτο με τον κώστα ανάσκελο όταν μου κάνει χαρές .
Τούτα τα μικρά καρχαριόπουλα τα γνώρισα σε πολλή μικρή ηλικία όμως όχι σαν φαγητό , αλλά σαν σφουγγαρόπανο εξ αιτίας του άγριου δέρματος του
Θυμάμαι πως το χρησιμοποιούσαν για να καθαρίζουν καταστρώματα αλλά και στο σπίτι είχα δεί να κάνουν το ίδιο στα πατώματα .
Αργότερα το δοκίμασα τηγανιτό και βραστό με σκορδαλιά φτιαγμένη με τον ζωμό του.
Ακόμα αργότερα το πρόσθεσα σε διήγημα – αφιέρωμα σε μια γειτονιά της Μυτιλήνης .
 |
| Αυτή τη φορά το κάναμε και σουβλάκι ..για δοκιμή |
Σε ξένες ιστοσελίδες το βρήκα μαγειρεμένο με ότι τραβάει η ψυχή σου..
Εγώ όμως παραμένω στην ελληνική εκδοχή της Μυτιλήνης αλλά και της Καβάλας
Τηγανιτό , βραστό και στον ατμό.