Λάχανο

Σιγά τα λάχανα , σπουδαία τα λάχανα ,είναι δυο απαξιωτικές φράσεις,  
αλλά ποιος λέει όχι σε μια πολίτικη ζουμερή λαχανοσαλάτα , σε μια ψιλοκομμένη λαχανοσαλάτα με τριμμένο πράσινο μήλο και τα άλλα συμπαρομαρτούντα , 
σε λαχανοντολμάδες με όλους τους μύθος που τους έντυσε η Ελληνική παράδοση, 
και εν τέλει ποιος θα πει όχι στο λάχανο τουρσί που σιγά σιγά θα εξαφανιστεί απ το τραπέζι μας αφού αγνοούμε τα οφέλη του και προτιμούμε τα συνθετικά προβιοτικά του φαρμακείου ? 

Ζεματισμένα  και τυλιγμένα τα φύλλα σε πετσέτα για να στραγγίσουν 

Εφέτος το προχωρήσαμε ακόμα παραπέρα νομίζοντας πως ανακαλύψαμε την Αμερική αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα . 
Την ώρα που ασχολείσαι π.χ. με το λάχανο τουρσί σου έρχεται η τάχα έμπνευση και λες θα βάλω λάχανο στην κατάψυξη.

Σε σακουλάκια  έτοιμα για την κατάψυξη

Και μετά όταν είσαι έτοιμη να  μεταφέρεις όλα όσα έκανες στο blog , ανακαλύπτεις πως η Google είναι γεμάτη από λάχανο στην κατάψυξη. 
Δεν διάβασα βέβαια αν υπάρχει ειδικός τρόπος γιατί ήδη ο τρόπος που το έκανα εγώ ήταν μια χαρά αφού το δοκίμασα και μαγειρεμένο. 
Όπως και να χει χθες έκανα τους ευκολότερους λαχανοντολμάδες της ζωής μου χάρη στο κατεψυγμένο λάχανο που το έκανα για δοκιμή , αλλά την επόμενη εβδομάδα θα καταψύξω περισσότερο 
και δεν ξέρω γιατί την κατάψυξη την έβλεπα μόνο ως μέρος διατήρησης λαχανικών και όχι ως ευκολία για ένα σχετικά δύσκολο φαγητό. 

 Σχετικά με το λάχανο τουρσί εξακολουθώ να βάζω μέσα μια χούφτα ρεβίθια που βοηθούν στην ζύμωση - όπως έκαναν οι παλιές -. 
Επίσης είχα διαβάσει σε παλιές τούρκικες συνταγές πως έβαζαν στην βάση του δοχείου που θα έφτιαχναν το τουρσί ,μια φέτα ψωμί ή ένα κομμάτι νωπής μαγιάς τυλιγμένης σε ένα κομμάτι τουλπάνι. 

Και μια και ασχοληθήκαμε με τα τουρσιά φτιάξαμε και αλατισμένα λεμόνια , που ούτε ξέρω πως τρώγονται, ούτε τι φαγητό συνοδεύουν..

Σούσι : "Greco mascara"

   
Εννοείται πως τούτο εδώ είναι η τέλεια αποδόμηση ενός παραδοσιακού σούσι άλλης χώρας , 
αλλά αφού βάλαμε μπρος να τα αποδομήσουμε όλα στην χώρα μας , ας βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου όπου με παίρνει, εξ ου και η ονομασία του . Sushi “Greco mascara» . 

Η ιδέα βέβαια δεν είναι δική μου - γιατί τόσο μασκαρού δεν είμαι ώστε να σας πω ψέματα - παρά μόνο τα υλικά και η παρασκευή. 

Δεν αισθάνομαι τύψεις Θα αισθανόμουν μόνο αν γνώριζα πως μια αντίστοιχη Γιαπωνέζα Ελιά θα ήταν ικανή να φτιάξει ένα ελληνικότατο πιτόγυρο σε σημείο που όταν το δοκιμάσω να νομίζω πως είναι απ το μαγαζί του Θύμιου απ τα Αγρίνιο. 

 Αυτά τα λίγα για σήμερα και να υπογραμμίσω πως η σάλτσα στο λιλιπούτειο μπολάκι δεν είναι γουασάμπι …φαίνεται κι απ το χρώμα..

Κατά τ άλλα ... το γέλιο βγήκε  και απ την κουζίνα .. ( παράδεισος γαρ )