Αγαπημένη μου Ζ
Όπως σου είχα
προαναγγείλει είχα σκοπό να χρησιμοποιήσω
το πήλινο τσουκάλι που μου χάρισε η Δασκαλάκαινα , σαν
σκεύος ταζίν. Κατόπιν έρευνας μαροκινών συνταγών τις βρήκα πολύ βαριές για το κλίμα μας και
σκέφτηκα να φτιάξω κάτι
«ελαφρύ» ( η Βάρη είναι φίσκα κάθε
βράδυ ) δροσερό , και παραδοσιακό έδεσμα του τόπου μας ! Χοιρινό κότσι
, στα Νεοελληνικά , Schweinshaxe με μαύρη μπύρα που είναι και το εθνικό
ποτό μας..
Το πρόβλημα ήταν αν θα
χωρούσε το κότσι απ τον στενό λαιμό του τσουκαλιού αλλά ευτυχώς ο χασάπης το έκοψε κάθετα ..
Με θρησκευτική ευλάβεια
άρχισα την προεργασία της παρασκευής ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού μου με γαργάλαγε
η ιδέα της μοριακής γαστρονομίας
Και επειδή ιδέα δεν έχω από φυσική και χημεία πήρα σαν μπούσουλα απ αυτή τη μέθοδο μόνο το
σημείο που έλεγε πως το φαγητό επηρεάζεται και από άλλους παράγοντες όπως ,
η διάθεση , ποιος το φτιάχνει , πως σερβίρεται , τα οποία τα γνώριζε και οι γιαγιά μου , που
μεταξύ μας νομίζω πως απ αυτήν
το αντέγραψαν οι Herve This Γάλλος χημικός με τον Nicholas Kurti, καθηγητή
φυσικής στην Οξφόρδη , οι πατέρες δηλαδή
της μοριακής γαστρονομίας .. Ακολούθησα όμως πιστά την βασική αρχή τους που λέει πως «το καλύτερο αποτέλεσμα για το
ψήσιμο ενός κομματιού κρέατος είναι για 8-12 ώρες στους 60 βαθμούς κελσίου»,
πράγμα που μ εξυπηρετούσε για τον λόγο που ξέρεις..υπερθέρμανση του
ψυγείο που είναι αγκαλιά με την ηλ. κουζίνα..
Από μπύρες , πήρα δύο Την
Guinness ( χάλι μαύρο ) και την Kaizedom που ήταν περισσότερο πικρή, και αυτήν έβαλα ..
Την
Nail Ale φτιαγμένη με νερό ανταρκτικής που είχα αρχικά σκεφτεί ( για να κάνω και το οικολογικό μου
χρέος σκάζοντας 750 ευρώ ) δεν την βρήκα ..
Και όταν έφτασε η
στιγμή να μπει το τσουκάλι στον φούρνο τιμή και δόξη
έριξα μια ματιά στο ρολόι και περίμενα …
Σε έξι ώρες που κρυφοκοίταξα το φαί δεν ήταν έτοιμο , και το κότσι
κόντεψε να το βάλει στα πόδια απ
την γάστρα , αλλά έτσι είναι η μοριακή μαγειρική όμως το ευχάριστο ήταν πως το ψυγείο σταθερό στην θερμοκρασία του .. Ούτε σε οκτώ
ώρες ήταν . Εκεί άρχισα να τα
παίρνω και δίνω μια, και βάζω την θερμοκρασία στο 250 βλαστημώντας
φυσικές και χημείες .. Το ίδιο έκανε και το ψυγείο βλαστημώντας εμένα μέχρι που βράδιασε, το φαί
έγινε ( λουκούμι η αλήθεια είναι
) και εμένα άρχισε ο Γολγοθάς μου που κράτησε μέχρι την άλλη μέρα ..
Το κρέας
δεν έβγαινε ολόκληρο απ το κιούπι γιατί είχε λιώσει..
Τα κόκαλα γλιστρούσαν απ την τσιμπίδα και έπεφταν
κάνοντας ένα παφλασμό μέσα στο μπόλικο
ζουμί που ήθελε σούρωμα και δέσιμο..
Δεν
υπήρχε κουτάλα και σκεύος
που να μην το έχω λερώσει..
Ο
φούρνος τσιτσίριζε απ τις επιδόσεις των κοκάλων
στις βουτιές ..
η σουπιέρα που σούρωσα το ζουμί ήταν μικρή , οπότε την άλλαξα με μια μεγαλύτερη ,
το βουνό απ τα
άπλυτα στον νεροχύτη ψήλωνε ,
η
τηλεόραση μετέδιδε μεσονύκτια
προγράμματα,
και ο σκύλος μου χοροπηδούσε σαν παλαβός απ τη μυρωδιά..
Και σαν να μην έφταναν όλα , ανακάλυψα πως μου είχε τελειώσει το απορρυπαντικό πιάτων..
Κουρασμένη πεινασμένη και νευριασμένη , έφαγα, ήπια όσες
μπύρες είχαν μείνει και πέθανα ..
Για να
αναστηθώ την επόμενη μέρα για να
συνεχιστεί ο αυτοβασανισμός μου..
Πώς να πλύνεις σκεύη όσα και ενός εστιατορίου στον αριθμό γεμάτα λίπος , μέσα σε νεροχύτη μικρογραφία??
Αν δεν φοβόμουν ότι οι σαπουνάδες και λίπη θα έτρεχαν στο δρόμο
,
αν το μπαλκόνι δεν ήταν χώρος παιδικής χαράς του Κώστα,
και αν δε παρακολουθούσε
, όπως κάνει μόνιμα η απέναντι γειτόνισσα ανάμεσα απ τις γρίλιες
θα τα έπλενα βγάζοντάς τα στην βεράντα ..
Τώρα αγαπημένη μου Ζ θα με
ρωτήσεις πως έγινε το φαί …
Ποιο φαί??
Α! δεν θυμάμαι ! …ξέχασα !!
Η μνήμη διαγράφει όλα τα δυσάρεστα και μαζί και τα ευχάριστα που πιθανώς να υπάρχουν..