Μια συνταγή αλλιώτικη

Μοσχοβολούν οι γειτονιές 

Βασιλικό  κι ασβέστη.....

Μοσχοβολούν οι γειτονιές…  Με μυρουδιές των μανάδων μας των γεννημένων να μαντεύουν τι μας αρέσει, τι μας ικανοποιεί , τι μας κάνει ευτυχισμένους .

Κι’ αν καμιά φορά δεν τα κατάφερναν και ήταν αναγκασμένες κάτω απ’ τη γκρίνια μας να υποχωρούν και να βρίσκουν εναλλακτικές λύσεις, - φάε το ψάρι σου και θα πας να παίξεις -η –  θα σου ρίξω λίγο λικέρ μπανάνα στο κρόκ σου να δεις τι ωραίο θα γίνει - 

που να φανταζόταν τότε ότι μεγαλώνοντας ,αυτές τις γεύσεις θα πεθυμούσαμε ,

και θα γυρίζαμε πίσω μ’ αυτές, νοερά ζητώντας αναδρομικά  συγνώμη για λύπες που προκαλέσαμε, που μας καίει όμως γιατί αργήσαμε…πολύ αργήσαμε να τη ζητήσουμε.

Μοσχοβολούν οι γειτονιές….με τσούρμο τα παιδιά να τρέχουν πάνω-κάτω και να ξεκουφαίνουν με τις φωνές τους το σύμπαν. Ανάμεσα σ ’αυτά η Ιόλη.

                                                         

ΙΟΛΗ 

- Έλα να μου διαβάσεις τη συνταγή να σου κάνω γλύκισμα.

Βαριόταν η Ιόλη να διαβάσει τη συνταγή και ανησυχούσε ότι τώρα που έμαθε να διαβάζει, όποτε ζητούσε γλυκό, η γιαγιά της θα της φόρτωνε το τετράδιο των συνταγών και αυτό δεν της άρεσε καθόλου.

Άσε που ήταν γραμμένες καλλιγραφικά και σε περίεργη γλώσσα που καλά-καλά ούτε η γιαγιά της δεν την καταλάβαινε.  Όμως η λαχτάρα της για γλυκό ήταν τόσο μεγάλη  που με βαριά καρδιά πήρε το τετράδιο με το χοντρό εξώφυλλο κι άρχισε να διαβάζει: Για το γαλακτομπούρεκο θα χρειαστούμε…… -  Όχι…όχι.. γαλακτομπούρεκο….τη γαλατόπιτα θα διαβάσεις….

-  Μα γιατί καλέ γιαγιά δεν θέλω γαλατόπιτα..

-  Ναι αλλά δεν έχω τόσα φύλλα ..θα δεις θα είναι ωραία και η γαλατόπιτα.

-  Καλά άμα δεν μ’ αρέσει όμως δεν θα φάω….να τη………. Τη βρήκα…..Γαλατόπηττα!!                                 

Η γαλατόπηττα κα..τα.σκευ.άζεται  καθ’ όν τρόπον περίπου και το γαλατομπούρεκο, και κα…τά  τας εξής ανα…λο..γίας…

Δύο οκάδες γάλακτος, 

Εκατόν είκοσι πέντε δράμια ο.-.ρυ.-.ζα.-.λεύρου ,

Τέσσαρα η πέντε  ωά.

Εκατόν δράμια βουτήρου,

Εβδομήκοντα πέντε δράμια σακχάρεως,

Δέκα η δώδεκα φύλλα,

Άρωμα εκ βανίλης η κανέλας η φλοιού λεμονίου,

Σιρόπιον εκ τριακοσίων δραμίων σακχάρεως και ημισείας οκάς ύδατος.

Ενίοτε προ…στί..θενται και εκατόν αμύγδαλα λεπτά.

Το ο..ρυ..ζά.λευ.ρον είναι δυνατόν να α..ντι..κα..τα..στα.θη διά σεμιδάλεως (πεντήκοντα περίπου δράμια ανά εκάστην οκάν γάλακτος)….ουφ τέλειωσα..

-  Πόσο σιμιγδάλι είπε;

-  Δεν είπε σιμιγδάλι γιαγιά.

-  Μα πως αφού διάβασες πως αντί για ορυζάλευρο ….τι λέει παρακάτω;

-  Λέει …μμμμ..μμμ..είναι δυνατόν να αντι καταστα..θή διά σεμιδάλεως..

-  Αυτό είναι… σιμιγδάλι θέλει να πει.. πόσο λέει;

-  πεντήκοντα δράμια , απάντησε η Ιόλη χωρίς να εξηγήσει το “ ανά εκάστην” οκάν γαλακτος .

-  Σαν λίγο μου φαίνεται το σιμιγδάλι μην το διάβασες λάθος και δεν πήξει η κρέμα?  ξαναδιάβασε  το! 

Επίτηδες δεν διάβασε η Ιόλη τη δόση του σιμιγδαλιού γιατί υποψιαζόταν τι θα επακολουθήσει και δεν έπεσε έξω.

-  Ε…να ..λέει …ανά εκάστην οκάν γάλακτος.

-  Και τι είναι το ανά εκάστην….τι θα πει;

-  "Κάθε μέρα" θα πει.

-  Τι …?

-  Να στο εργοστάσιο ..  έξω στην πόρτα δεν έχει μια ταμπέλα;

-  Ε!!  λοιπόν;

-  Η ταμπέλα λέει ότι το γραφείο του εργοστασίου θα είναι ανοιχτό καθ’ εκάστην και όταν είχα ρωτήσει τη μαμά μου τι θα πει μου είπε ότι θα είναι ανοιχτό κάθε μέρα.

Αυτό θα πει λοιπόν το εκάστην …. κάθε μέρα.

Σταυροκοπήθηκε η γιαγιά με τα λεγόμενα της μικρής, γιατί τι δουλειά είχε το σιμιγδάλι με την ταμπέλα του εργοστασίου και ευτυχώς που ήρθε εκείνη τη στιγμή η νύφη της και το έσκασε η Ιόλη για την αγκαλιά της μαμάς της η οποία εξήγησε στη γιαγιά τη δοσολογία γάλακτος και σιμιγδαλιού..