Αμα καμιά φορά σου λέω: απλώνω τραχανά ...να με πιστεύεις...

(Η αναδρομή στο παρελθόν  - στο κείμενο - έγινε με την βοήθεια της Ιόλης η οποία δεν είναι πια μαζί μας… εδώ και οκτώ μήνες…)

Στο σπίτι μας δεν φτιάχναμε ποτέ τραχανά και σπάνια τον μαγειρεύαμε..

Όπως και αλλαντικά καθώς και τυρί, ή γιαούρτι..Δεν είχαμε ζώα παρα μόνο γάτες  καμιά εξάδα σκυλιά και μερικές κότες, πάπιες και χήνες..

Καημός τα πουλερικά  αφού όταν ερχόταν η στιγμή να γίνει φαγητό κάποιο απ αυτά γινόταν ένας θρήνος  απ την γιαγιά μου που με επηρέαζε κι εμένα μιας και όταν ήμουν μικρή όλα τα ζώα - εκτός των  σκυλιών- τα έβλεπα αδιάφορα μεν , χωρίς όμως να τα βασανίζω δε.. πράγμα που με κάνει να  απορώ σήμερα .. 

Δεν ξέρω αν βρήκα τη εξήγηση  για την τότε συμπεριφορά μου σε σύγκριση με την σημερινή έχω καταλήξει όμως πως αγαπάς δυνατά κάτι και κοιτάς να το προστατεύσεις  όταν βρεθείς στη θέση του , όταν στιγμές της ζωής σου φέρνουν στο μυαλό ανάλογες στιγμές της ζωής  ενός τετράποδου και αυτό το δέσιμο έρχεται με τον χρόνο.. Ίσως κάποιος με ρωτήσει : Γιατί τότε δεν αγαπάς  τόσο και τους ανθρώπους?

Θα σου πώ, ότι αναθεωρώ συνέχεια τις εμπειρίες μου μ αυτούς για να το μπορέσω ..και πάλι και ξανά ..αλλά  ο άνθρωπος βάζει  πάντα τα δυνατά του να μην τα καταφέρω..

Ας το βουλώσω τώρα  γιατί πρώτον  δεν είμαι δειπνοσοφιστής  και δεύτερον οι εκ βαθέων  εξομολογήσεις για τον εαυτό μου δεν αφορούν κανέναν..

Παρ όλο που δεν μ άρεσε ο τραχανάς όταν ήμουν μικρή θυμάμαι έντονα την γεύση του , - και μπορώ να πώ  τον έτρωγα ευχάριστα – του τραχανά που έφτιαχναν στα Βατερά, τον τόπο που παραθερίζαμε ..

Μάλλον όμως για την νοστιμιά του θα ευθυνόταν το ψάρι ή τα ορτύκια που έβαζαν μέσα.. ίσως όμως και  η θάλασσα,  το παιχνίδι και οι εξερευνήσεις μου στους γύρω λόφους , να ήταν αυτά που με έκαναν να τρώω τα πάντα ( μικρή δεν ήμουν ούτε λαίμαργη ούτε καν φαγού ) προς μεγάλη χαρά της γιαγιάς μου..

Στην Μυτιλήνη ο τραχανΟς  γίνεται πάντα με γάλα που το αφήνουν να ξυνίσει..

Και πάντα με σιτάρι χοντροκομμένο  και όχι με στάρι επεξεργασμένο  σε πλιγούρι..

Δύσκολη δουλειά  αφού θέλει μυϊκή δύναμη για την παρασκευή  του..

Βρήκα με μεγάλο κόπο και αναζήτηση  το σιτάρι  που ήθελα ( δίπλα στα μάτια μου ήταν ..δλδ..στην λαϊκή  αλλά ποτέ δεν είχα σκεφτεί να ρωτήσω μιας και δεν ήταν  εκτεθειμένο στους πάγκους..)

Με χαρά το αγόρασα ( 3 και μισο ευρώ το κιλό ) , το πήγα στο σπίτι   το έβαλα στο ντουλάπι  και τέλος.. Γιατί είναι βλέπεις και το γάλα…Που θα βρώ πραγματικό?? Και ποιος έχει εμπιστοσύνη στο γάλα του εμπορίου  ότι θα ξινίσει έξω απ το ψυγείο χωρίς να κόψει??

Κι έτσι αποφάσισα να φτιάξω μια συνταγή τραχανά που είχα  - και όπως φαίνεται την κάνουν πολλοί - από ένα βιβλίο με σαρακοστιανά ή νηστίσιμα  ..δεν ξέρω πως τα λένε.. Όταν την είδα και στη  Διαδρομή το αποφάσισα , με μικρές αλλαγές που δεν παίζουν ρόλο..

Επειδή  δεν γνωρίζω την γεύση του παραπάνω τραχανά  δεν μπορώ και να ξέρω και αν ο δικός μου πέτυχε..

Το ίδιο είχα πάθει και όταν έφτιαξα το ποντιακό τσατσιμπέλι..

Τα δικά μου λαχανικά  που χρειάστηκα  ήταν Ντομάτες , κρεμμύδι  πιπεριές Φλωρίνης, μερικές καυτερές και μιά πατάτα

Έτοιμο !!

 

Η μαγεία και το θαύμα της ζύμωσης 

Και το άπλωμα... 

Σας έχω την  σύνδεση με την σελίδα της Διαδρομής.. εδώ 

ΥΓ. Με προβλημάτισε το τρίψιμο  του αφού δεν έχω  χοντρό κόσκινο ( σταρκό το λένε στη Μυτιλήνη ) ...αλλά σιγά που δεν θα έβρισκα τρόπο!!  Χα !

Καλοκαίρι για τον χειμώνα

ΤΟΥΡΣΙΑ
Ντοματάκια Σαντορινιά  κόκκινα και πράσινα
Μελιτζανακι
Πιπεριές Φλωρίνης ψητές
Πιπεριές  μεγάλες πράσινες ψητές
Κάπαρη
Πικαλίλι
Πολτός  κόκκινης γλυκιάς πιπεριάς
Σάλτσα ντομάτας
Λιαστή ντομάτα    

Για πολλούς  η περίοδος των  διακοπών  του καλοκαιριού είναι ραχάτι

Για περισσότερους  επίδειξη  στα Ελληνικά «εξωτικά» νησιά ..

Για άλλους πάλι  είναι εργασία ..που όταν συνδυάζεται  με ασχολίες που αγαπάς  τότε γίνεται και χαρά..

Και τώρα που τέλειωσαν οι διακοπές  οι δικές σας – άρα και οι περίπου δικές μας αφού δουλειά μας είναι να σας κάνουμε να περνάτε άνετα    –

πολύ λίγα πράγματα έμειναν  να κάνω για τον χειμώνα

Τραχανά, μακαρόνια  ΕΔΩ      και περέκ  ΕΔΩ  

Ακόμα μια κολοκυθόπιτα .. Τούτη με αταίριαστα υλικά..

Η πίτα από κίτρινη κολοκύθα μου άρεσε από μικρή..

Και το ταούκ κιοκσού μου άρεσε  Αλλά δεν τα έβαζα στο στόμα μου από τότε που άκουσα μια συζήτηση της γιαγιάς μου με τις φιλενάδες της ..

- Μα  γλυκό με κοτόπουλο ??

Εκεί έπαθα ένα ψιλοσόκ .. γιατί είχα εμπιστοσύνη σ αυτήν που απόρησε με το ταούκ κιοκσού..

Ήταν εξ άλλου η δασκάλα μου στο δημοτικό..ενώ η γιαγιά μου δεν ήξερε γράμματα..

Αρα δεν υπάρχει γλυκό με κοτόπουλο..άρα  τέρμα για μένα  αυτή η όμορφη απαλή  γλυκιά κρέμα ..

Το δεύτερο επεισόδιο  με βρήκε ξαπλωμένη στα σκαλιά του μπαλκονιού μας  να  φτιάχνω φανταστικά σχέδια με τα σύννεφα

ενώ το αυτί μου ήταν στημένο στις γυναίκες που καθάριζαν κολοκύθες  για πίτες και για ρετσέλια..

Κάποια στιγμή  ρωτάνε τη γιαγιά μου

- Πως κάνεις την κολοκυθόπιτα εσύ κυρά Ελιά??

Παράτησα τα σύννεφα  και έτρεξα να ακούσω την συνταγή… Καταντράπηκα ..Η γιαγιά μου πάλι  έκανε κάτι που δεν έπρεπε..

Έβαζε κρεμμύδι σε γλυκιά  πίτα..!!

Δικαίως  οι γυναίκες  έμειναν με ανοιχτό το στόμα..

Και ακόμα πιο δικαίως δεν ξαναέφαγα  κολοκυθόπιτα… 

Πήγαινα στις γειτόνισσες και έτρωγα, παρόλο που δεν μου άρεσε όσο η δικιά μας…

Ξέρω πως και να σας πω τα υλικά δεν θα τη φτιάξετε..

Πάντως αν θέλετε να δοκιμάσετε  στα 7 μέρη πολτό κολοκύθας βάζουμε 2 μέρη κρεμμύδι ..

Το περνάμε από σπορέλαιο 1 ½ περίπου κούπα  ( Όχι ελαιόλαδο )  με προσοχή να μη σκουρύνει..

Βάζουμε μετά τον πολτό της κολοκύθας  και τίποτα άλλο..Μόνο ζάχαρη , μία κούπα ρύζι και μπόλικη κανέλα ..ίσαμε και 2 κουταλιές της σούπας..

Ανακατεύουμε καλά  και αυτό ήταν ..Ούτε καρύδια ούτε σταφίδες  που αλλάζουν την γεύση της κολοκύθας τελείως..

Στρώνουμε το ταψί μας με 5 φύλλα  ρίχνουμε την γέμιση και σκεπάζουμε με άλλα τόσα φύλλα..Έκανα το λάθος και αντί για σπορέλαιο την ράντισα με λίγο ελαιόλαδο.. Δεν έπρεπε.. αφήνει μια βαριά μυρωδιά..

Ψήνουμε για καμιά ώρα.. Την κόβουμε την άλλη μέρα ..αφού την έχουμε βάλει στο ψυγείο να σφίξει..

( Περιμένοντας τις φίλες μου να βρούν καιρό να ρθούνε  την έφαγα όλη..Τώρα θα αναγκαστώ να πάω αύριο στη λαϊκή  για κολοκύθα ,  να τους φτιάξω άλλη.. )

Σ.Σ. Προσέξτε να μην γίνει πολύ χοντρή ..Το περισσότερο 2 δάκτυλα  και πολλά είναι..

Καθάρισμα κίτρινης κολοκύθας σε 3 λεπτά.

Χωρίς  χασαπομάχαιρα  καλέμια  μπαλτάδες και λοιπές δυνάμεις  καταδρομών..

Μόνο με ένα μαχαίρι απ αυτά που βρίσκονται στο συρτάρι μας  ανενεργά γιατί δεν κόβουν..

Όμως

Κόβουμε την κολοκύθα  σε κομμάτια  με ένα μαχαίρι με πλατιά λάμα και μέχρι εκεί είναι η αγωνία μας Χα!χα!χα!

Η αλήθεια είναι  πως πάντα το σκεπτόμουν να αγοράσω κίτρινη κολοκύθα  γιατί  με φόβιζε το καθάρισμα .. Είναι πολύ δύσκολο και χρειάζεται αρκετή ώρα ..

Σήμερα , περνώντας από ένα πάγκο της λαϊκής αγοράς ψυχανεμίστηκα ότι κάποιος μου έβγαλε τη γλώσσα..Κάνω  αμέσως πεζό όπισθεν  ..και ναι…Μια κολοκύθα με κορόιδευε. Και εμένα μη με τσιγκλήσεις ..Τούρκος γίνομαι ..

- Πόσα κιλά  είναι η κολοκύθα μάστορα?

- Τέσσερα μου λέει …

Την βουτάω , την πάω σπίτι την βάζω σ ένα τραπέζι ανάβω τσιγάρο και αρχίσαμε μεταξύ μας τις φονικές ματιές… Προηγουμένως  είχα κοιτάξει  στην Google για να πάρω μια βοήθεια  και έπεσα  στο μπλογκ μιας φίλης  ..της Κικής .. Όμως δεν είχα τα κατάλληλα μαχαίρια.. ( και κάτι χεράκια  που διέκρινα στην φωτό.. εμείς , δεεεν.... )

Τελικά πήρα την απόφαση να κάνω κάτι ..του κεφαλιού μου ως συνήθως

Την έκοψα σε μεγάλα κομμάτια μ ένα μαχαίρι με πλατιά λάμα και κόβοντάς την  (αφού καθάρισα σπόρια και ίνες)  μου ήρθε η φλασιά της φυγόπονης και της τεμπέλας. Θα την βράσω με το φλούδι σκέφτηκα.

-       Χα χα  μου λέει ..Θα χάσω μέρος απ την νοστιμιά μου , μου απαντά..

Άλλο τσιγάρο…νέα φλασιά ..

- Θα σε  ατμοβράσω ελαφριά και μετά θα σε καθαρίσω Χαχαχαχαχα!!

Δεν πρόλαβε να βγάλει άχνα ..σε δέκα λεπτά ήταν έτοιμη για καθάρισμα

Ομολογώ  πως το καθάρισμα της πατάτας είναι δύσκολο και θέλει και πιο πολύ ώρα

Αφού σας λέω βρε σεις … Οι μεγάλες ανακαλύψεις από τεμπέλες γίνονται…

Σ.Σ. Προσέξατε το μαχαίρι δίπλα στο πιάτο εε??Ούτε ψωμί δεν κόβει..

Τσάτνεϋ το παραδοσιακόν..

Ακριβώς όπως το έφτιαχνε η μάμμη μου  στα απόκρημνα βουνά του τόπου μας όταν δεν ασχολιόταν με τα πρόβατα και τα κατσίκια.

Το τσάτνεϋ είναι ένας πολτός  από φρούτα και λαχανικά ή μόνο από φρούτα ή μόνο από λαχανικά με προσθήκη  μπαχαρικών , ζάχαρης – αλατιού – ξυδιού και καυτερής πιπεριάς τσίλι..κι αυτές τις τσίλι πιπεριές η γιαγιά μου τις καλλιεργούσε στις ελληνικές ραχούλες  από αρχαιοτάτων χρόνων..

Εγώ 

Μετά τις  πήραν οι Μεξικάνοι και από τότε τις καλλιεργούν .. ( αντάλλαξε   τον σπόρο ο παππούς μου μ αυτούς  με  μια μεξικάνα.. άναψε και κόρωσε η γιαγιά μου η ζηλιάρα ..απ αυτήν πήρα..

 Μαζί με τα διάφορα  τσάτνεϋ  που έφτιαχνε η οικογένειά μου με   ντόπια πάντοτε  φρούτα και λαχανικά όπως μπανάνα , μάγκο, αβοκάντο φραγκόσυκο … τα οποία συνόδευαν τα κοψίδια , τα αντικριστά , και τα κοντοσούβλια  έφτιαχνε επίσης  και ράϊτες

Η ράϊτα είναι ένα  «ντίπ» ..- έτσι το έλεγε η γιαγιά μου – απαραίτητο συνοδευτικό  κρέατος και τσάτνεϋ γιατί αλλιώς θα πάρετε φωτιά..

Η βάση της ράϊτας  είναι τις περισσότερες φορές γιαούρτι με διάφορα  δροσερά  ψιλοκομμένα λαχανικά.. όπως ντομάτα  με γιαούρτι, αγγούρι με γιαούρτι ..Έχουμε επίσης την ράϊτα με δυόσμο, με κύμινο και κρεμμύδι..

Ράιτα έχουν και οι Ινδοί  όπως ξέρω..αλλά αυτοί το λένε τζα τζί κι ..

Εμείς σήμερα θα φτιάξουμε  το πατροπαράδοτο τσάτνεϋ  με φραγκόσυκο..

Απλό..εύκολο ..γρήγορο..

Καθαρίζετε τα φραγκόσυκα και τα κόβετε σε μικρά κομμάτια

Σε μια κατσαρολίτσα  ρίχνεται  ένα ποτήρι όχι καλά γεμάτο υγρό από ντομάτα

Όχι χυμό ντομάτας  αλλά αυτό που βλέπετε στη φωτό

Μετά προσθέτετε  ακριβώς τόση ζάχαρη όσο το υγρό και μερικά,

 (μπόλικα )τσίλι  πιπεριές 

αλάτι δοκιμάζοντας πόσο αλμυρό το θέλετε 

και τρεις κουταλιές της σούπας ξύδι ..

αυστηρά από σταφύλι , 

αυστηρά κάτω απ τ αυλάκι, 

αυστηρά απ την Καλαμάτα …

μη σας πώ και απ τον Παπαδέα ..γιατί δεν βλέπω να παίρνω φράγκο απ την διαφήμιση.. Τσιφούτηδες τι περιμένεις.. 

Όταν πάρουν μερικές βράσεις τα υλικά ρίχνουμε τα φραγκόσυκα  και περιμένουμε να δέσει το τσάτνεϋ  ξαφρίζοντας το..

Όταν τελείωσα και το δοκίμασα ξετρελάθηκα ..Αλλά πρέπει να σας πώ  πως εμένα μ αρέσουν τα πολύ καυτερά,  που σε συνδυασμό  γλυκού αλμυρού  και ελάχιστα ξιδάτου με κάνει και πλέω σε Νιρβάνες

Δεν σας κρύβω πως ευχαρίστως θα έτρωγα μια κουταλιά κάθε πρωί για να φτιάξει η γεύση μου απ το τσιγάρο.. και γιατί όχι και το απόγευμα με τον καφέ μου, τώρα που το σκέπτομαι..

Αν τολμάτε  φτιάξτε το…

Η συγκεκριμένη συνταγή βέβαια δεν υπάρχει στο διαδίκτυο  γιατί την έφτιαξα  με το μυαλό την φαντασία και τη γεύση

αν και όπως σας αρέσει να λέτε δεν υπάρχει παρθενογένεση ..

Σ.Σ. Την επόμενη φορά  θα βάλω περισσότερα φραγκόσυκα  γιατί μου έγινε λίγο..