 |
| ( Μπορεί να τα φτιάχνω εκτός εποχής , αλλά τα γραπτά μένουν για όλες τις εποχές .. ) |
Αν και είχαν περάσει τόσα χρόνια η γεύση είχε πάντα τη μνήμη της..
Ζουμερό...πικάντικο...αλμυρό.. με περίεργη μυρωδιά ..που έψαχνα ..αλλά..
η όσφρηση τεμπέλα και ξεχασιαρα..
Όλα τα μπαχάρια και να περάσουν απ το μυαλό σου αν δεν σε θέλει δεν θα το βρεί..
Δεν σου μένει τίποτα άλλο παρά να δοκιμάσεις ότι λουκάνικα κυκλοφορούν στη αγορά για να βρείς αυτό που θα μοιάζει περισσότερο με του Θωμαϊδη..
(Μόλις τώρα αντελήφθηκα πως δεν θυμάμαι πια σε ποιο ύψος της Ερμού ήταν το μαγαζί του.. Λεγόταν άραγε " πηγαδέλι " ή " μπας φανάρι" ?
Αυτό πληγώνει πιο πολύ απ όλα.. Πως είναι δυνατόν να αγαπάς τόσο έναν τόπο που τον έζησες μόνο σαν παιδί.. Και τα βάζεις με τον εαυτό σου που ίσως άφησες να περάσει μια μέρα χωρίς να τον σκεφτει΄ς κι έτσι τον ξέχασες..
Δεν αναρωτιέσαι ποτέ αν ο τόπος αυτός σε θυμάται πια γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι σε θυμάται....Ο τόπος...Όχι οι άνθρωποι..)
.....
Οι μυρωδιές μου έρχονται πιο μπροστά απ τις εποχές..
'Οπως η μυρωδιά του καρπουζιού ...απ την άνοιξη.. το ξερό τσιμένι ( μοσχοσίταρο )πριν ακόμα πιάσουν οι ζέστες..
έτσι και απ το τέλος του καλοκαιριού μου έρχονται στη μύτη...ή μήπως στο μυαλό.. οι μυρωδιές του χειμώνα.. κανέλα, μοσχοκάρφι, τριμμένο πορτοκάλι ..μέλι..
Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν που το καλοκαίρι ακόμα δεν είχε τελειώσει μου ήρθε στο μυαλό το υλικό που έκανε ξεχωριστά και ιδιαίτερα τα λουκάνικα του Θωμαϊδη..
Ήταν το κύμινο....
Τα υλικά
Ένα μέρος Κιμάς χοιρινός
Ένα μέρος Πάχος χοιρινό , εγώ βάζω δύο ( εσείς αν θέλετε βάλτε λιγότερο )
Έντερα χοιρινά..
Σκόρδο..
Αλάτι
Πιπέρι
Κύμινο αρκετό και φρεσκοτριμμένο..
Λίγο κρασί για να περνάει το μείγμα εύκολα στο έντερο
Αν φτιάξετε τα λουκάνικα σε μηχανή όπως τη δική μου καλά θα είναι να σας βοηθήσει κάποιος που θα τραβάει τα λουκάνικα που βγαίνουν απ το χωνί
γιατί αλλιώς θα βγούν χοντρά και με κύνδινο να σπάσει και το έντερο..
Ενα ακόμα πρόβλημα που αντιμετώπισα από άγνοια ( γιατί ποτέ η γιαγιά μου δεν τα έφτιαχνε αφού ούτε αγρότες είμασταν ούτε ζώα εκτρέφαμε )
ήταν το πέρασμα του έντερου στο χωνί ..
Λύθηκε όμως όταν σκέφτηκα ότι θα το βοηθούσε λίγο λάδι ή λίπος στο λαιμό του χωνιού
Αν είναι ζεστός ο καιρός όπως τώρα δεν τα στεγνώνω στον αέρα αλλά τα βάζω αμέσως στην κατάψυξη
Ζουμερό...πικάντικο...αλμυρό.. με περίεργη μυρωδιά ..που έψαχνα ..αλλά..
η όσφρηση τεμπέλα και ξεχασιαρα..
Όλα τα μπαχάρια και να περάσουν απ το μυαλό σου αν δεν σε θέλει δεν θα το βρεί..
Δεν σου μένει τίποτα άλλο παρά να δοκιμάσεις ότι λουκάνικα κυκλοφορούν στη αγορά για να βρείς αυτό που θα μοιάζει περισσότερο με του Θωμαϊδη..
(Μόλις τώρα αντελήφθηκα πως δεν θυμάμαι πια σε ποιο ύψος της Ερμού ήταν το μαγαζί του.. Λεγόταν άραγε " πηγαδέλι " ή " μπας φανάρι" ?
Αυτό πληγώνει πιο πολύ απ όλα.. Πως είναι δυνατόν να αγαπάς τόσο έναν τόπο που τον έζησες μόνο σαν παιδί.. Και τα βάζεις με τον εαυτό σου που ίσως άφησες να περάσει μια μέρα χωρίς να τον σκεφτει΄ς κι έτσι τον ξέχασες..
Δεν αναρωτιέσαι ποτέ αν ο τόπος αυτός σε θυμάται πια γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι σε θυμάται....Ο τόπος...Όχι οι άνθρωποι..)
.....
Οι μυρωδιές μου έρχονται πιο μπροστά απ τις εποχές..
'Οπως η μυρωδιά του καρπουζιού ...απ την άνοιξη.. το ξερό τσιμένι ( μοσχοσίταρο )πριν ακόμα πιάσουν οι ζέστες..
έτσι και απ το τέλος του καλοκαιριού μου έρχονται στη μύτη...ή μήπως στο μυαλό.. οι μυρωδιές του χειμώνα.. κανέλα, μοσχοκάρφι, τριμμένο πορτοκάλι ..μέλι..
Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν που το καλοκαίρι ακόμα δεν είχε τελειώσει μου ήρθε στο μυαλό το υλικό που έκανε ξεχωριστά και ιδιαίτερα τα λουκάνικα του Θωμαϊδη..
Ήταν το κύμινο....
Τα υλικά
Ένα μέρος Κιμάς χοιρινός
Ένα μέρος Πάχος χοιρινό , εγώ βάζω δύο ( εσείς αν θέλετε βάλτε λιγότερο )
Έντερα χοιρινά..
Σκόρδο..
Αλάτι
Πιπέρι
Κύμινο αρκετό και φρεσκοτριμμένο..
Λίγο κρασί για να περνάει το μείγμα εύκολα στο έντερο
Αν φτιάξετε τα λουκάνικα σε μηχανή όπως τη δική μου καλά θα είναι να σας βοηθήσει κάποιος που θα τραβάει τα λουκάνικα που βγαίνουν απ το χωνί
γιατί αλλιώς θα βγούν χοντρά και με κύνδινο να σπάσει και το έντερο..
Ενα ακόμα πρόβλημα που αντιμετώπισα από άγνοια ( γιατί ποτέ η γιαγιά μου δεν τα έφτιαχνε αφού ούτε αγρότες είμασταν ούτε ζώα εκτρέφαμε )
ήταν το πέρασμα του έντερου στο χωνί ..
Λύθηκε όμως όταν σκέφτηκα ότι θα το βοηθούσε λίγο λάδι ή λίπος στο λαιμό του χωνιού
Αν είναι ζεστός ο καιρός όπως τώρα δεν τα στεγνώνω στον αέρα αλλά τα βάζω αμέσως στην κατάψυξη