Κυρία..η διπλανή γειτόνισσα έφαγε μία ντομάτα..

Πριν καιρό είχα γράψει στο γιουκαλίλι για τους ντοματοκεφτέδες και εκεί που ετοιμαζόμουν να δώσω την συνταγή πήρα απόφαση να φτιάξω επί τέλους ένα άλλο blog για να μην μπερδεύω πολιτικές και αμπελοφιλοσοφίες ( :Ρ ) με την μαγειρική.
Αν και η πολιτική φέρνει αρκετά σε κουζίνα …καζάνια.. χύτρες.. κουτάλες.. συνταγές…

Πάμε λοιπόν για τους ντοματοκεφτέδες της Σαντορίνης που απηύδησαν απ τους τουρίστες Έλληνες και ξένους κι είπαν να ταξιδέψουν στα μέρη μας να τους γνωρίσουμε κι εμείς όχι τόσο νόστιμους φαντάζομαι αφού εδώ στους απέραντους κάμπους της ασφάλτου δεν πρόκειται να βρούμε τη νόστιμη σαντορινιά ντομάτα.. θα σας έλεγα ότι αυτό οφείλεται στο έδαφος του νησιού και στον τρόπο του ποτίσματος αλλά ίσως έρθει κανένας φίλος έμπειρος σ αυτά και μου ρίξει στ αυτιά..

Τώρα μη με ρωτήσετε αν πιστεύω πως όσοι πάνε στη Σαντορίνη τρώνε τους πραγματικούς σαντορινιούς κεφτέδες ..γιατί θα σας πω όχι ..

Στη συνταγή έκανα μερικές αλλαγές όχι για να το παίξω κουλτουριάρης σεφ με όνειρα τα αστέρια της Michelin απλά κάτι δεν μου κόλλαγε στη συνταγή η προσθήκη αλευριού αντί για ψωμί βρεγμένο όπως συνήθως κάνουμε με τους κεφτέδες..
Οπότε έβαλα όλα τα υλικά που έχουν οι κρεατοκεφτέδες και στην ίδια αναλογία με τον κιμά έβαλα την ψιλοκομμένη ντομάτα. Μόνο που πρόσεξα τα υλικά να είναι όλα πολύ καλά στυμμένα ώστε όταν μπεί το αυγό να μην γίνουν χυλός και ρίχνουμε τους κεφτέδες στο τηγάνι με το κουτάλι και βγάζουμε τηγανίτες μετά..
Τις ντομάτες τις κόβουμε σε μικρούς κύβους και βάζοντάς τες σε ένα σουρωτήρι τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε όση πιο πολύ ώρα μπορούμε να βγάλουν τα υγρά τους ωστόσο τις στύβουμε κι αυτές καλά .
Εγώ στους κεφτέδες εκτός των άλλων βάζω πάντα και μπόλικη ρίγανη αλλά μόνο απ την πατρίδα μου ..

Μια φορά θυμάμαι πως όπως έτριψα τα κλωναράκια μέσα στις παλάμες μου είχα την φαεινή ιδέα να σκύψω και να πάρω βαθιά ανάσα.. Αμέσως μου ήρθαν στο νου καλοκαίρια μεσημεριάτικα, εκδρομές με το σχολείο, η φιλενάδα μου η Βέτη κι όσο ρούφαγα μουγκανίζοντας σαν αγελάδα τόσο θυμόμουν.. μέχρι που μπήκε ένα ξυλαράκι ρίγανης στη μύτη μου και κόντεψα να τα τινάξω με τη σκέψη του νησιού μου στο μυαλό.. ( Όχι και άσχημος θάνατος!)
Από πρασινάδες ξέρετε.. μαϊντανός και δυόσμος.. Και μετά τηγάνισμα με μπόλικο λάδι καυτό στην αρχή να κάνει κρούστα και μετά σιγανό για να ψηθούν καλά..

Αν πίνετε κρασί και δεν σας βρίσκετε Σαντορινιό και ένα ασύρτικο Αττικής ή της β. Ελλάδος.. καλό πιστεύω να είναι..
Εμείς τους προτιμούμε με ούζο και με όλα τα συμπαρομαρτούντα που γνωρίζουμε….
π.χ. Τουρσί κρίταμο που υπάρχει στα βράχια του Αγ। Ερμογένη .