Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Σύκα.. μέχρι τελικής πτώσης




Τα σύκα απ τα Βατερά ερχόταν Σεπτέμβρη με Οκτώβρη..
Μέσα σε τσουβάλια..
Στο σπίτι είχε ετοιμαστεί ο χώρος υποδοχής τους..ένα μικρό δωμάτιο  με πεντακάθαρα μεγάλα κοφίνια ..
Δεν μ ενδιέφεραν  αυτά..
Περίμενα τη στιγμή που ο " κουμπάρος" Νικέλλης  θα άνοιγε το ταγάρι του και θα έβγαζε από μέσα την πλατσέντα* της κουμπάρας Παναγιώτσας..
Ένα απλό... απλότατο γλυκό ( όπως κατάλαβα με τα χρόνια ) αλλά που ποτέ δεν ξαναέφαγα από τότε τόσο νόστιμο..
Με τον ερχομό των σύκων άρχιζε ένα χαρούμενο αλλά και ιδιόρρυθμο πήγαινε έλα στο σπίτι..
Χαρούμενο γιατί ερχόταν οι γυναίκες του χωριού να αγοράσουν σύκα..
και ιδιόρρυθμο γιατί ο έμπορος (η γιαγιά μου) ρωτούσε πόσες οκάδες ήθελε η κάθε μια.. τα ζύγιζε προσεκτικά με το καντάρι μην κάνει κανένα λάθος και δώσει περισσότερα.. αλλά ποτέ δεν έπαιρνε χρήματα... Απλά..ήθελε να κάνει τον έμπορο...

Συγχρόνως ..κάναμε και τις δικές μας ετοιμασίες για τον χειμώνα ..
Αφού φτιάχναμε τα γεμιστά σύκα.. μετά ερχόταν η ώρα της αλευριάς..
Η θεία Άννα που βοηθούσε στα πάντα τη γιαγιά μου  άναβε κάτω απ την μεγάλη καρυδιά μια τεράστια φωτιά και τέσσερα άτομα  έβαζαν πάνω το καζάνι..
Έριχναν τα σύκα και τα άφηναν να βράσουν καλά..προσθέτοντας και μερικά νεραντζόφυλλα μέσα..
Ώσπου να βράσουν  πεταγόταν η θεία Άννα σ ένα μικρό λόφο εκεί κοντά στο σπίτι μας που υπήρχε άφθονο ασπρόχωμα... Το χρειαζόταν για να κόψουν τον μούστο..
Γιατί  εμείς στη Μυτιλήνη και το ζουμί απ τα βρασμένα σύκα μούστο το λέγαμε...και ήθελε κι αυτός "καθάρισμα"  όπως ο μούστος απ τα σταφύλια..

Απ το βράσιμο των σύκων και μετά άρχιζε η κούραση όσων βρισκόταν  στο σπίτι αλλά και η δική μου ταλαιπωρία..αφού όταν γινόταν τέτοιες βαριές δουλειές με είχαν του κλότσου και του μπάτσου..και κανένας δεν ασχολιόταν μαζί μου..
Σε άλλες περιπτώσεις  , όπως καθαριότητα του σπιτιού, μπουγάδα,   κτλ..
πήγαινα και χωνόμουν  μέσα στα άδεια κοφίνια των σύκων και εκεί έκανα  δακρύβρεκτα σενάρια  του τύπου ..θα πεθάνω και τότε  θα με θυμηθούν.. ή θα πάρω τα μάτια μου να ξενητευτώ..μέχρι που με έπαιρνε ο ύπνος..

Στην περίπτωση όμως της παρασκευής της αλευριάς , ελλείψει κοφινιών , ξενητευόμουν στην πραγματικότητα.. Έβαζα σε μια πετσέτα  ψωμί,  τυρί αχλάδια.
και πήγαινα  "εξοχή"...
Η εξοχή δεν είχε σχέση με την απόσταση ...αλλά με την πετσέτα που υπήρχε μέσα το κολατσιό σου.. τέτοια εξοχή ήταν και το σπιτάκι του κηπουρού καμιά εκατοστή μέτρα παραπάνω.. Μαζί μου πάντοτε ο Μαξ βέβαια..
Όταν  με θυμόταν ..αφού είχε τελειώσει το πανηγύρι και ερχόταν και με μάζευαν
το σπίτι μύριζε σύκο κανέλα και καρύδι..

Οι πάγκοι της δεσπέντσας ήταν γεμάτοι από πιατέλες , σουπιέρες και ότι χρησικό που λέει και ένας φίλος..μπορούσες να φανταστείς με μουσταλευριά ...

Τι την κάναμε τόση μουσταλευριά... ?
Την μοίραζε πάλι η γιαγιά μου..αυτή τη φορά ώς πεσκέσι και όχι ως εμπόρευμα ..Χα!χα!

Μερικές φορές μαθαίνεις να "ζεις" με λιγότερα , να θυμάσαι με ελάχιστα ,
Να φαντάζεσαι τον κήπο σου  με μία γλάστρα, το περιβόλι σου με μια ρίζα πιπεριάς.. Κι όμως κι έτσι είσαι ευτυχισμένος..ανάλογα τι ζητάς απ τη ζωή σου..

Έτοιμα για βράσιμο

Βρασμένα  να στραγγίζουν τον "μούστο"  για την αλευριά.. Αναλογία εφτά μέρη μούστος , ένα μέρος αλεύρι.




Έτοιμη , με κανέλα και καρύδι.



Τα υπολείμματα των σύκων ..μαρμελάδα  με καρύδια χοντροκομμένα , κανέλα και  ψιλοκιμμένο ζαχαρωμένο τζίντερ

....... απλωμένη σε ζύμη πάστα Φλώρας  με κομμάτια μήλου από πάνω  και σκεπασμένη με την ίδια ζύμη



και έτοιμη η μηλόπιτα

Τώρα....τι δουλειά έχει η μηλόπιτα σ αυτό το πόστ μόνο ο θεός το ξέρει...







Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Αμυγδαλωτά ή "γεμάτα" ...





και κατά τον γυιό μου  "μωρά"

Δεν ξέρω γιατί ο γυιός μου τα έλεγε  έτσι όταν ήταν μικρός..
Υποψιάζομαι πως επειδή τα γνώρισε στη Μυτιλήνη και συγχρόνως άκουγε συχνά
τη λέξη : Μωρό, μουρέλλι 'μ ...και τι κάνει το μωρό ..και έχε το νού σου το μωρό ..
σου λέει ας πω κι εγώ κάτι στην ντοπιολαλιά τους..Κι ετσι μέχρι τώρα  για να του δώσω να καταλάβει τι γλυκό θα του φτιάξω στα γενέθλιά του του λέω: Μωρά..


Πάμε λοιπόν  να φτιάξουμε τα "μωρά"

Στη Μυτιλήνη, μαζί με τον μπακλαβά ήταν και εξακολουθούν να είναι το παραδοσιακό νυφιάτικο γλυκό και αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του τελετουργικού, δεν λείπουν λοιπόν από κανένα  γαμήλιο κέρασμα.  Η γλυκιά γεύση και το λευκό τους χρώμα, συμβολίζει την γλυκιά αρχή αλλά και φωτεινή συνέχεια στη ζωή ενός καινούργιου ζευγαριού και προοιωνίζει ευτυχία και γλυκύ βίο.

Τα γεμάτα ήταν και εξακολουθούν να είναι τα γλυκά των αρραβώνων, που προσφέρονται από τη νύφη στην πεθερά για να κεραστούν οι καλεσμένοι, γι' αυτό λέγονται και «προσπέσματα».  Πολλοί τα θεωρούν ως τα καλύτερα αμυγδαλωτά της χώρας.

Πλάθονται με τα χέρια, σε φόρμες που έχουν έρθει από τα αρχαία χρόνια και θυμίζουν άκανθες από κιονόκρανα και περίεργα φυτά, η απλοΪκότερη εμφάνισή τους είναι αυτή σε σχήμα πολύ μικρού αχλαδιού.



Κατ' εξαίρεση, το γλύκισμα αυτό του γάμου, πήγαινε σαν πεσκέσι σε επετείους, βαφτίσια , γιορτές και φιλοδωρήματα, σε ανθρώπους που οι Μυτιληνιοί θεωρούσαν ότι είχαν μεγάλη υποχρέωση.

υπάρχουν δύο τρόποι παρασκευής αμυγδαλωτών
Εδώ έφτιαξα αυτόν που δεν χρειάζεται φούρνο , αφού ο δικός μου έχει χαλάσει..

Υλικά: 4 κούπες αμύγδαλα ασπρισμένα και ψιλοκομένα (περίπου 1 κιλό) αν υπάρχουν βάζουμε και μερικά πικραμύγδαλα φανταστείτε όχι περισσότερα από 10 (αν δεν υπάρχουν προσθέστε λίγες σταγόνες άρωμα πικραμύγδαλο), 3 κούπες ζάχαρη άχνη, ανθόνερο,  άχνη ζάχαρη.

Αμύγδαλο, άχνη, ανθόνερο, εσάνς πικραμυγδάλου
Με όλα τα υλικά κάνουμε μια σφιχτή ζύμη
Προσέξτε  αν βάλετε εσάνς πικραμύγδαλο μη βάλετε πολύ..είναι δηλητήριο :P :P
Εγώ σε 1/2 κιλό αμύγδαλο έβαλα 5 σταγόνες
Ανθόνερο θα βάλετε όσο χρειαστεί για να γίνει μια ζύμη σφιχτή ώστε να πλάθεται..

ΣΣ. Η συνταγή και η περιγραφή είναι απ την σελίδα aegeanshop.gr
 γιατί βαριόμουνα να γράφω ..