Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Κουμ κουατ


Κάθε χρόνο γεμίζει  το δεντράκι μου με φρούτα..
Οσες φορές δοκίμασα να κάνω γλυκό του κουταλιού δεν γινόταν καλό ..Πολύ σκληρό..


Θα μπορούσα να το κάνω ποτό ..αλλά δεν μ αρέσουν τα λικεράκια...



Τα άφησα αρκετά πάνω στο δέντρο μέχρι που ωρίμαζαν και έπεφταν κάτω.. Οπότε άρχισα πάλι τις αλχημείες..
Κατάφερα να το φτιάξω .. Απλά όταν έκανα το σιρόπι το άφησα να κρυώσει τελείως  πρίν ρίξω μέσα τα βρασμένα , ξενερισμένα  και στεγνωμένα  σε πετσέτα κουμ κουάτ..
Ισως έτσι  να το κάνουν ..αλλά εγώ έμαθα να φτιάχνω ότι μ αρέσει ,  μεγάλη ...Οταν σταματησα να εργάζομαι..





4 σχόλια:

Χρυσαυγή είπε...

Από τις ποιο γεννεόδωρες "κουμκουατιές" που έχω δει έχεις Ελιά μου στο μπαλκόνι σου.

Σπουδαίο γλυκό που ακόμα δεν έχει τύχει να δοκιμάσω.

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Χρυσαυγή μου
Παρ όλο που τα μόνα γλυκά του κουταλιού που τρώω είναι το νεράτζι, πορτοκάλι , κίτρο , περγαμόντο..
το κουμκουατ δεν μ αρέσει..
Απ τα δεντράκια στο μπαλκόνι μου δεν έχω παραπονο..
Μάλλον αυτά εχουν από μένα
Αν προσέξεις την κουμκουατιά χειρότερο κλάδεμα δεν θα δείς ..Αλλά φοβάμαι πως αν επιχειρήσω να την κλαδέψω ακριβώς όπως μου λένε ...θα την καταστρέψω

Kitchen Stories είπε...

Το γλυκό σου είναι υπέροχο.
Δεν ξέρω πότε προέκυψε η "αναλαμπή", αλλά το έκανες υπέροχο, μέχρι και την κουμκουατιά σου ζήλεψα!

Τα δικά μου τα ξινά τα πήρε και τα σήκωσε ΟΛΑ...

Σε φιλώ πολύ και κρύψε ένα πιατάκι γλυκό, μπορεί να περάσω ξαφνικά. :)
Z.

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Μόνο ένα πιατάκι??
Ολο το βάζο θα σου χαρίσω !!
Χα! χα! Ζαμπια μου !!
Μόνο οι αναλαμπές βοηθούν τους άσχετους...και τους τρελούς...
Και δεν ξέρω αν το παθαίνεις καμιά φορά ..Μόνο τη νύχτα έρχονται..γι αυτό και κοιμάμαι πάντα με ένα χαρτί και ένα μολύβι δίπλα μου..
Αφού ..σου λέω... Τρελή!!!

Φιλιά πολλά κι από μένα !!!