Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Πυρηνική ενέργεια (πως οι ελίτσες έχουν κουκούτσι.. το ήξερες?)



Grecoγκέισες.. Ραδιενέργεια !
Άντε σιγά-σιγά να βγάζετε το κιμονό σας που νοερά το φοράτε (λέμε τώρα ..χα!)
όταν δεν σας κάνουν τα κέφια ..
Ξεχάστε και τα soushi μπάρ παλιορουφιάνες γιατί θαρρείτε πώς δεν είχα καταλάβει πως τα μάτια του itamesan σας άρεσαν πρώτα και μετά μεζεδάκια του..
Μμμ! Σιγά το σκιστό το μάτι και το μαλλί το κορακίσιο!
Άσε τις μπούρδες ρε!
Οι τσιριμόνιες και οι υποκλίσεις του σ αρέσανε! Έπαιρνες στα χέρια το osachidori και μας τό’ παιζες μετά πασού στα Γιάννενα.
Ξέχνα λοιπόν και τα soushi και τις wasabi και τα στρείδια και προπαντός ξέχνα τις χελιδονοφωλιές..
Για το Surimi δεν σου λέω γιατί δεν το ξέρεις .. άστο αυτό είναι για τις μπατίρισσες..Ξέρεις όμως τα ανοιξιάτικα ρολά..



Ναι ! και το τσάι …κι αν είναι και με γιασεμί μακριά..
Εννοείται το μπασμάτι , τα νούντλς και για να είσαι και πιο σίγουρη βγάλε απ τη ζωή σου και την πάπια του πεκίνου γιατί ραδιενέργεια είναι αυτή ..ποτέ δεν ξέρεις..



Με λίγα λόγια για να μη σε κουράζω όπου δεις αυτό : 日本からの ΜΑΚΡΙΑ…
Αλλά και αυτό: 來自中國
Μπριφλι και τέρμα.. όπου βλέπεις ορνιθοσκάλισμα παίρνε δρόμο.
Για τα χρυσάνθεμα έχω έναν δισταγμό ..αλλά μια και έχεις φάει βατράχια , καγκουρό, στρουθοκαμήλους και ότι άλλο απαιτούσε η ελληνική παράδοση του βουνού και της στάνης κάνε πέρα κι απ τα χρυσάνθεμα..
Πρόταση μενού για μια νύχτα Απ(ό)ω Ανατολής τι θα έλεγες τζιέριμ για ένα Gӧmlek Kebap?
Ένα Tas kebabi?
Με ντόπια κρέατα υγιεινά και χωρίς ραδιενέργεια ….
Φίσκα στα αντιβιοτικά και στις ορμόνες ..
Βάλε και κανένα ραπανάκι «βιολογικής καλλιέργειας» δίπλα και ζήσε το παραμύθι σου.. όχι που θα σκάσουμε…

(To) μουσική δεν ξέρω αν είναι από Γιαπωνία..αλλά μάλλον δεν....

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Εγώ καλά μου τα'λεγα

Ότι αποφεύγεις σε κυνηγά λένε και σχεδόν πάντα συμβαίνει..
Και ναι εσύ χτυπιέσαι για παραδοσιακές γεύσεις και ψιλοσνομπάρεις και κοροϊδεύεις τα περίεργα αλλά τι γίνεται όταν ο άλλος θέλοντας να σε ευχαριστήσει σου κάνει το τραπέζι σε ένα απ τα μαγαζιά που ούτε θέλεις να περνάς απ έξω?
Τίποτα δεν κάνεις…βγάζεις τις φόρμες και τα αθλητικά και «συνοδεύεις» τον συνοδό σου ενώ από μέσα σου βράζεις σε στυλ: τι το’θελες ρε φίλε το κουστούμι βραδιάτικα.. σε χτυπάνε τα ψιλοτάκουνα μα το μαρτύριο είναι η τσάντα που δεν ξέρεις πώς να την κρατήσεις.. την ξεχνάς σε διάφορα σημεία κι αναρωτιέσαι ..
- Μα καλά δεν σκέφτηκε κανένας σχεδιαστής σ’ ολόκληρη την υφήλιο να λανσάρει σακίδια αμπιγιέ??
Τώρα η πόρτα του αυτοκινήτου που σου ανοίγει ο μυστήριος σου τη σπάει λίγο γιατί κάνεις και τους συνειρμούς σου και διαπιστώνεις πως όταν φοράς φόρμα ποτέ δεν το παίζει ιππότης άρα κάνουν θαύματα οι γόβες άρα μην δείνεις σημασία και ας νιώσουν κολακευμένες αυτές
Το μαγαζί … καλό.. με τα καλά του όπως οι πελάτες του μα προπαντός οι πελάτισσες του.
Ζεστά χρώματα στους τόνους του κόκκινου βαριές βυσσινιές κουρτίνες στα παράθυρα γκραβούρες σε χρυσή κορνίζα στους τοιχους
Σκούρα καφέ καθίσματα ( κάτι μεταξύ ξύλου και πλαστικού) και παρόμοια τραπέζια που ο καπλαμάς που ήταν κολλημένος στις πλαϊνές επιφάνειες με έβαλε σε σκέψη..
Δυο τεράστια εκρού ταμπλώ σε έναν τοιχο με φωτογραφίες παλιάς εποχής καλά μου φάνηκαν αν δεν ήταν ( διακριτικά βέβαια.. αλλά… ) στολισμένα με μαίανδρους..
Η οροφή ξύλινη με δοκάρια και φεγγίτες μάλλον θα ταίριαζε σε καταστάσεις που ονειρεύομαι.. την ζήλεψα μεν δεν ταίριαζε δε.
Το ψαρονέφρι με ρόκα που πήρα παρ όλο που ήταν τέλεια ψημένο όταν πήρα είδηση
ότι η ρόκα ήταν μέσα του μαγειρεμένη με απογοήτευσε ..
Αρκέστηκα πάλι (όπως κάνω σε τέτοιες περιπτώσεις σε μια νόστιμη πολύχρωμη σαλάτα που αν την έτρωγα μαζί με φαγητό θα μου ήταν παραπάνω γλυκιά απ όσο έπρεπε.. υπερτερούσε το βαλσαμικό καθώς και το σιρόπι ξυδιού.. Ο μυστήριος δίπλα μου έτρωγε το σουφλέ του όταν ήρθαν ο σέφ και ο ιδιοκτήτης να μας χαιρετήσουν.
- Από δώ η μητέρα μου , είπε το μπουκωμένο με σοκολάτα στόμα..
- Ω! μάϊ γκάτ! Απίστευτο??? εκέκραξε η τρελή σέφ..(Ω γιές δεν είναι μόνο οι μόδιστροι)
Και έφυγε σαν πεταλουδίτσα να μεταφέρει τα νέα στους υπόλοιπους του μαγαζιού..
Ο λογαριασμός???
Άστο !!! Η τιμή , τιμή δεν έχει… τουλάχιστον άξιζε η σαλάτα αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω πως ο φίλος Γιώργος που μας έστειλε την συνταγή την φτιάχνει καλύτερη.
Τον ευχαριστώ και σας δίνω τα υλικά. Παραδοσιακή δεν είναι αλλά είναι στα πλαίσια της ανάρτησης..


Υλικά:
Σπανάκι
Ρόκα
Λόλα (πράσινη ή, κόκκινη ή, και τα δύο)
Κουκουνάρι
Κράμπερις ή, καρύδια.
1. Αχλάδι
χυμό από ένα λεμόνι (προαιρετικά για όσους τη θέλουν πολύ όξινη)
χυμό από ένα πορτοκάλι
Πέντε κουταλιές της σούπας λάδι
Τρεις κουταλιές της σούπας μουστάρδα (προτιμώ Ντιζόν)
Τρεις κουταλιές της σούπας ξύδι μπαλσάμικο
Αλάτι
Πιπέρι


Εκτέλεση:
Πλένουμε καλά τα λαχανικά μας και τα τοποθετούμε σε ένα μεγάλο μπωλ.
Ανακατέβουμε μαζί με τα κράμπερις ή, τα καρύδια και το κομμένο σε κυβάκια αχλάδι.
Στο μούλτι χτυπάμε καλά τα υπόλοιπα υλικά μας και τοποθετούμε το μείγμα στη σαλάτα μας
Ανακατέβουμε καλά να πάει η γεύση παντού.
Σερβίρεται άμεσα.
Πολλοί ψήνουν για λίγο στο τηγάνι τους το κουκουνάρι (μια χούφτα περίπου)
Λέγεται πως έχει πιο έντονη μυρωδιά και γεύση.
Δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω.
Τα κράμπερις είναι λίγο πιο ξυνά και πιστεύω πως στην όξινη εκτέλεση ταιριάζουν καλύτερα από τα καρύδια.
Η κλασική συνταγή, πάντως, είναι με καρύδια.
Την ίδια εκτέλεση την έχω φάει με ΧΩΡΙΣ ΑΧΛΑΔΙ με τηγανιτό μπέικον και κρουτόν

Γιώργος

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Γιαλαντζί ( ελα μόγια - εγια λέσα)



Δεν τους πετύχαινα ποτέ..
Ενώ ήξερα τα υλικά ποτέ δεν έδινα σημασία στα μέτρα.. (τον καιρό που μάθαινα ..παλιά πολύ παλιά..)
Αντίθετα κάτι άλλοι γιαλαντζί (δες ) πάντα με πετύχαιναν
ήξεραν τα υλικά μου και «τρύπωναν» στα μέτρα μου..για κάποιο λόγο βέβαια.
Κι ενώ κάτι δεν μου φαινόταν σωστό απ την αρχή συνέχιζα απτόητη με την υπεροψία της «έμπειρης» και το αποτέλεσμα φαινόταν αργά.. όταν το πιάτο ήταν στο τραπέζι..
Είχα βέβαια την ευαισθησία όσο εγωίστρια κι αν ήμουν να μην αφήσω κανέναν να φάει και τους πέταγα στα σκουπίδια ..( ήταν και τόσο λιπαροί που ούτε στο κομπόστ δεν μπορούσα να τους πετάξω, θα μου χάλαγαν το λίπασμα )
Πέρασε καιρός για να καταλάβω, με την βοήθεια της Ρηνιώς πως όπου ακούς πολλά κεράσια (στην περίπτωσή μας κεράσια = ρύζι ) κράτα και μικρό καλάθι..
Την Ρηνιώ ίσως την γνωρίζετε.. αν όχι δεν πειράζει.. εύχομαι να μην την γνωρίσετε ποτέ ..επαγγελματικά εννοώ..
Κατά τα’ άλλα είναι το γλυκύτατο Ρηνιώ μου το οποίο με συμβούλεψε ότι στους γιαλαντζί βάζουμε όσο μπορούμε πιο πολύ πρασινάδα για να γίνουν νόστιμοι και αφράτοι!

Μαρούλι

Κρεμμύδι ξερό και φρέσκο
Μαϊντανό
Μάραθο (αν δεν υπάρχει δεν το κάνω αυτό το φαγητό)

Και το μυστήριο λύθηκε ως διά μαγείας.. Από παιδί είχα μια ψιλοαπέχθεια για κάθε τι πράσινο.. Με το μόνο πράσινο που είχα καλές σχέσεις ήταν ένας πράσινος δράκος που όμως κανένας δεν εκτιμούσε..

Αμ μικρό μου «γιαλαντζί» χωρίς πράσινο γίνεται???

Αμ μωρό μου αγάπη δίχως πράσινους δράκους γίνεται???
Σαν να λέμε και γιαλαντζής ..και αποτυχημένος..

Υ.Γ Δεν πιστεύω τώρα να θέλετε να γράψω και την συνταγή.. σιγά τα ωά..
Πάντως εγώ σήμερα θα φτιάξω σούπα αυγολέμονο αρνάκι
Πρώτον γιατί έτσι μ αρέσει..
Και δεύτερον γιατί έτσι γουστάρω..
Μα βρέ αντίχριστη θα μου πείτε.. καθαρή Δευτέρα είναι σήμερα..
Εντάξει ρε μάγκες παραδοσγιακοί… έκανα κι εγώ το κουμάντο μου..
Ε! μα κάθε τόσο στο μαιευτήριο δεν λέει.. και δεν μπορώ και τα προφυλακτικά γμτ μου !!!
Γιατί ότι με έχετε ψιλογκαστρώσει το έχετε καταλάβει βρωμοπάσοκοι που χοροπηδατε σαν τους ντολμάδες από κατσαρόλα σε κατσαρόλα..
Καλή σαρακοστή είπαμε???